Moonrise (1948)

Met Gail Russell!

Wat een lage score hier; IMDB is 7,5/10.

* Review (met clip).

Is deze op dvd verkrijgbaar?

Jup

Mooi om te zien dat Borzage (die zijn glorietijd in het late stille tijdperk had) aan het einde van zijn carriere toch nog zo'n juweeltje wist te maken. Wellicht geinspireerd door de 'nieuwe' nadruk op mise-en-scene (in tegenstelling tot montage) van filmmakers als Welles en Wyler, haalt Borzage hier alle truken uit de doos. Long takes, tracking shots, voor/achtergrond interplay, veel close-ups van handen en allerlei andere stylistische middelen worden aangewend om alles zo mooi en origineel mogelijk in beeld te brengen. De openingsscene is visueel briljant. Moonrise verdient het om herontdekt te worden. Dikke 4*

hij ligt bij mij ook al een tijdje op ontdekking te wachtten

als ik het goed heb is het bijzondere vooral dat dit Borzage's enige uitstapje in het noir genre is?

Oh dat zou best kunnen, heb zelf pas een vijftal films van hem gezien. Het is inderdaad een film-noir, maar wel een met de nadruk op melodrama.

Erg dramatisch en erg afwijkend van andere Noir's die ik zag. Ontzettend mooi gefilmd. Bijna modern arthouse achtig laag tempo. Erg humanistisch allemaal. Niets is zwart of wit. Iedereen heeft begrip en doorziet situaties.

Zelfs het zuiden wordt hier niet stereotype neergezet. Wat volgens mij ook een behoorlijke zeldzaamheid is. Bv een sheriff die een groot humanist blijkt te zijn. Rex Ingram wijst er nog even fijntjes op dat het niet humaan is honden in te zetten om mensen te jagen. Lijkt me wel duidelijk waar dat over gaat. Voor je denkt al cuddly & well, er wordt en passant ook nog even meelij getoond met een verkrachter, die slechts eenzaam was.... Al met al een vreemde gewaarwording deze film.

Prima film over een man die zich niet over zijn verleden heen kan zetten, het kijkt wel lekker weg maar het is niet heel interessant.

Het verhaal is wel op zich boeiend maar wist mij op een of andere manier toch niet echt in zijn greep te krijgen , mischien kwam het ook omdat de hoofdpersoon te geforceerd zijn rol leek te vervullen .

Een goed script met veel inzet voor menselijke gevoelens en begrip, inzonderheid voor een jonge man die al zijn ganse leven is geplaagd en gepest omdat het mis ging met zijn vader en daardoor met verschrikkelijke trauma's en angsten zit opgezadeld. Het belet hem een spontaan leven en drijft hem onvermijdelijk in een hoek waar erger te vrezen valt.

Waar de film echter wel behoefte aan had was een sterkere, expressievere voorstelling van het hoofdpersonage, een acteur die indruk maakt en die u werkelijk in het verhaal meesleurt en u doet meeleven met het gebeuren. Dit was helaas nu minder het geval.

Anderzijds wel enkele mooie, inhoudelijke dialogen, o.a. met Ethel Barrymore en Rex Ingram.