Le Promeneur du Champ de Mars (2005)

Hmm niemand ooit deze film gezien? Er zijn thans 2 stemmen uitgebracht. Ik hoop dat in iedergeval 1 van die 2 mij wat meer over deze film kan vertellen. Anders moet ik zelf maar de gok wagen.

Michel Bouquet (La Femme infidèle!) bewijst weer eens fenomenaal te zijn. Hij zet president Mitterrand levensecht neer en zijn monologen (want dialogen kun je het niet noemen) zijn heerlijk om naar te luisteren. Als je van intelligente, eigenwijze oude mannen houdt, tenminste.
Een aardige scène: op een van de spaarzame momenten dat de jonge Antoine zijn moed bij elkaar raapt en Monsieur le président zijn visie op het communistische gedachtegoed uitlegt, en zegt dat het volgens hem altijd deel zal uitmaken van de gedachtewereld van de mensheid, antwoordt Mitterrand hem simpelweg: "Noem jezelf niet de mensheid." Als Antoine dan nog wat uitlegt, zegt Mitterrand met een twinkeling in zijn ogen: "Laten we naar huis gaan." Deze 'dialoog' illustreert haarfijn de houding van de oude, eigenwijze, trotse president ten opzichte van zijn jonge biograaf.

4* alleen al vanwege de prachtige monologen.

Een terechte César voor een weergaloze Michel Bouquet en een pluim voor de film die mij toeliet meer over Mitterand te kennen.

Meerdere merkwaardige citaten, maar dat noemt men nu "oneliners". Gelukkig niet in Frankrijk.

In de film iets te veel liefdesperikelen van de jonge journalist maar ik begrijp wel dat zulks voor de regisseur de sprinkplank was naar het liefdesleven (alhoewel amper aangeraakt) van Mitterand.