Le Couperet (2005)

Briljant stukje filmwerk, al had het einde wel wat duidelijker gemogen.

- Mijn vrouw is ontslagen uit het ziekenhuis!

- Oei, was het erg?

- Ze werkte er al 11 jaar...

Sterke satire met een uitstekende Garcia, die mij op momenten heel erg aan Jack Lemmon deed denken.

Ik schaam mij er bijna voor om te zeggen dat ik erg moest lachen bij de gewelddadige momenten in de film, maar dat betekent m.i. wel dat de satire duidelijk geslaagd is.

Wel een bizar einde

Had een stuk meer ingezeten.

Garcia acteert erg sterk en de film is af en toe erg grappig. Daar tegenover staan helaas een boel vreselijk goedkope pogingen tot spanning. Weet de politie het nou wel of niet... Die scene met de agenten waar hij voor de kapstok staat.... Erg jammer.

Meer richten op de satire/zwarte komedie, en minder (niet) op spanning. Nu voelt het een beetje als half werk.

Maar goed, ik heb me verder wel vermaakt. Vond het einde ook best leuk.

Heel luchtige satire die mij over de hele lijn vermaakt heeft. Dramatiek, humor en spanning worden heel mooi afgewisseld en het karakter van Bruno vind ik één van de besten in het genre, die mooi neergezet wordt door José Garcia.

Schitterende zwarte komedie met een hele hoop bijtende, satirische humor, geweldige uitspraken en een uitstekende José Garcia. Ook Karin Viard is top als de paniekerige huisvrouw en Olivier Gourmet is ook geweldig als zatte zakenman. Echt een super film, met een actuele insteek.
Alleen vind ik dat het in het begin een beetje te snel gaat. Bruno slaat te snel aan het moorden, hier had hij wat meer over moeten nadenken. Een mens doden doe je niet zomaar, daar had wat meer aarzeling, wat meer schroom moeten tussenzitten. Maar voor de rest een schitterende film. Ik heb meermaals echt hard moeten lachen, nog het meest als die vrouw van Rick volledig doorslaat als Bruno voor hun deur geparkeerd staat. Topfilm, aanrader voor wie van een satirische zwarte komedie houdt.

Briljante satire. Het originele, sterke en onbehaaglijk verhaal is niet meer dan de achtergrond om de vele dramatische gevolgen van afdankingen te onderstrepen en de harde houding van het bedrijfsleven te hekelen. Dat het gehele gedoe doorspekt is met vele humoristische momenten maakt het alleen maar boeiender en draaglijker. De dialogen zijn uiterst gevat, vaak stekelig, vaak effenaf komisch, de acteurs verbluffend goed.

De slotscène suggureert m.i. de blijvende meedogendloosheid van onze samenleving.

Super leuk idee voor een film. Begint sterk, maar duurt dan zo ontzettend lang. Aan het einde nog even spannend, maar voor mij niet helemaal wat ik er van verwachtte.

Ik moet zeggen dat ik het einde niet zo goed snap. Heb ik niet vaak dus kan er echt niet tegen , iemand die het even uit kan leggen?

Bijzonder verhaal van iemand die een bijzondere manier gevonden heeft om werk te zoeken. Goed geacteerd ook. Maar de film is net een beetje te lang. Of zal Costa Gavras gedacht hebben dat een film pas serieus genomen wordt als hij minstens twee uur duurt?

Ik ben al heel lang een liefhebber van de films van Costa-Gavras vanwege de scherpe tekening van sociale en politieke conflicten in die films. Ik heb de indruk dat Costa-Gavras met zijn laatste werken (Le Couperet, Eden à l’Ouest) zijn fijnzinnig gevoel daarvoor enigszins aan het kwijtraken is.

Zeker, Le Couperet is een mooie film, maar hij haalt lang niet het niveau van bijvoorbeeld ”Z’ (1969), L’Aveu (1970) of Missing (1982). De film kent meer dan genoeg spannende momenten, maar even zo vele keren zakt hij ook een beetje weg. Le Couperet hinkt naar mijn gevoel te veel op twee gedachten: een sociaal drama of een thriller. Ook de relatie tussen Bruno (José Garcia) en zijn vrouw Marlène (Karin Viard) blijft te veel aan de oppervlakte. En de lengte van de reeks onopgeloste moorden draagt niet bij aan de geloofwaardigheid van het verhaal.

Geen slechte film, verre van, maar ik ben van Gosta-Gavras beter gewend.

Prachtig hoe in deze film "Un Claude Zac" neergezet wordt! Spanning genoeg in een vrij "droogkomische" film. Overigens juist nu een aanrader: in crisistijd.

José Garcia in een prachtrol ... wat zie ik deze acteur toch graag bezig

kwa budget en humor kan hollywood hier nog wat van leren !

mensen ga dit zien !!

Op zich een leuke film, het einde liet te wensen over.

Een luchtige, tragische, maar vooral toch vreemde zwarte komedie over de idioterie van de on(t)menselijke moderne industriële maatschappij. Onder het mom dat misdaad loont, liet het verhaal zien waartoe een wanhopige en twijfelende werkloze man in staat was en de gevolgen die zijn daden had op zijn gezinsleven. Wel aardig, maar deze film kon niet in de schaduw staan van soortgelijk bedoelde producties van bijvoorbeeld de broers Coen.

Laatkapitalistische satire die net niet scherp genoeg wordt om echt een favoriet te worden. Fijne hoofdrol van Garcia en veel leuke beeldgrapjes in de details. Het satirische element had van mij nog een graadje dikker gemogen en met sommige interessante zijplotjes De arrestatie van de zoon bijvoorbeeld had meer gedaan kunnen worden.

Overigens is Costa Gavras daarmee van de nul af. Toch wel een van de grotere namen waarvan ik nog niets had gezien. Gek genoeg wel van zijn zoon. De beste man leeft nog steeds en zijn laatste film is uit 2019. Hij is inmiddels 90. En net als de meeste films van deze geboren Griek is deze Frans, maar deels speelt de film ook in België en in een scene komen we dicht bij de Nederlandse grens en zien we Nederlandse nummerborden en horen we een flard Nederlands in deze film.

Een interessante film die op geheel eigenwijze manier het kapitalistisch systeem aan de kaak stelt. Costa-Gavras doet dit via het personage van Bruno Davert die na een pijnlijk ontslag er niet beter op vindt om potentiële rivalen uit te weg te ruimen. Wat een idee overigens! Dat dit niet zo koelbloedig en eenvoudig verloopt, verraadt de openingsscène al. Op nogal stuntelige en vooral weinig koelbloedige wijze wordt een eerste slachtoffer vermoord. Een intrigerend begin dus van een maatschappijkritische film.

Jammer dat een aantal zijsprongetjes de vaart uit de film halen (relatie met zijn vrouw en de situatie van zijn zoon). Maar het prima acteerwerk en gevatte dialogen tillen de film naar een hoger niveau. Naast de satirische insteek bevat de film ook zijn donkere zwartgallige dramamomenten, zeker wanneer Bruno wroeging krijgt en kampt met zelfmoordgedachten. Maar luchtigheid blijft primeren. Soms lossen de dingen gewoon zichzelf op (wanneer de valselijk beschuldigde verdachte uit het raam springt).

Het fijne van het personage van Bruno is die tweespalt van kluns tot berekende manipulatieve oplichter en moordenaar. En toch is hij geen gewetenloze psychopaat. Boeiend!

De macht van grote bedrijven; de onmacht van werknemers om daar tegen in de te gaan; en hoe die onmacht kan leiden tot radeloosheid waardoor die werknemers dan maar met elkaar in oorlog gaan.
Le Couperet: hoe een bloedernstig onderwerp in een heerlijke komedie kan gegoten worden.

Een simpel, verhaal, een portie kurkdroge humor, en Garcia die als amateur-moordenaar perfect kan balanceren tussen stress, onzekerheid en paniek, en daarna zelfvertrouwen, en dan toch wel weer paniek.

Heerlijk vind ik dit; een film die me onmiddellijk uitnodigt tot een tweede kijkbeurt.