A Yank in the R.A.F. (1941)

Betty Grable wat een benen

Ik zie dat ik nog niet op deze film heb gestemd. Het is dan ook een tijd geleden dat ik de film heb gezien, maar ik heb deze film, zoals alle oorlogsfilms die in NL op dvd te krijgen zijn, op dvd. Ik herinner me deze film wel als goed, soms saai, maar wel goed.

3.0*

Saaie film dit, als je voor een oorlogsfilm gaat kun je deze wel links laten liggen. Pas na de helft is hiervan sprake, maar ook niet erg bijzonder. Dat komt vooral omdat de speciale effecten, nu weet ik wel een film uit 1941, toch vaak niet erg goed zijn gedaan.

Zal denk ik naast wat propaganda vooral bedoeld zijn om Grable en Power te showen in deze toch vooral romantische film. Ben echter geen liefhebber van Grable, al dachten mannen er in ieder geval in die tijd wel anders over. 2.0

Rare film dit: eigenlijk lijkt niets erin te kloppen. Om de belangrijkste dingen te noemen:
* hij is opgezet als een oorlogsfilm, maar de romantiek overheerst;
* de tamelijk harteloze en oppervlakkige hoofdpersoon wordt gespeeld door een sympathieke ster, maar zelfs wanneer hij met zijn liefde het beeld uitloopt is hij nog met een ander aan het flirten;
* en de bedoeling van de producer (en scenarist) Darryl F. Zanuck was dan wel om Amerika de oorlog in te krijgen, maar de hoofdpersoon toont nergens ook maar enig enthousiasme of ideologische overtuiging.

Op internet zie ik dat dat het scenario op aandringen van het Engelse Ministerie van Oorlog wat luchtiger werd, met wat meer humor en romantiek en met een hoofdpersoon die op het einde niet doodgaat zoals oorspronkelijk de bedoeling was (want dat zou Amerika er wel eens van kunnen weerhouden om zijn isolationisme op te geven), maar het resultaat is een rare en zeer halfslachtige film.

Het aankijken waard dankzij het spel van Power, de gevechtsscènes en het vakmanschap van de regisseur, maar laat een rare smaak achter.

Een film die grotendeels gebaseerd is op de activiteiten van Amerikaanse vrijwilligers die zich bij de Royal Air Force aansloten.

De film werd gelijktijdig opgenomen tijdens de Japanse aanval op Pearl Harbor. Dit allemaal op 7 december 1941. Amerika had nog niet deelgenomen aan de Tweede Wereldoorlog. Films zoals Man Hunt (1941), Foreign Correspondent (1940), The Mortal Storm (1940), Confessions of a Nazi Spy (1939) en Sergeant York (1941) hebben uiteindelijk bijgedragen aan de motivatie om toch mee te doen. Cast en crew moesten zich voor de opnames in Californië legitimeren om toegang te krijgen tot de set. Dit om te bewijzen dat ze Amerikaanse staatsburgers waren.

Het originele filmscript werd gewijzigd. In de oorspronkelijke versie zou het hoofdpersonage Tim Baker om het leven komen door een Duits gevechtsvliegtuig. Een geplande bruiloft tussen Tim Baker en Carol Brown verdwenen eveneens in de prullenbak. Op advies van Lord Beaverbrook besloot Darryl F. Zanuck om wat meer humor toe te voegen. Dit omdat er rond die tijd al genoeg ellende aan de gang was. Volgens bronnen waren Don Ameche, Mary Beth Hughes en Henry Fonda al aangetrokken om de hoofdrollen te vertolken.

De Britse luchtmacht was deels verantwoordelijk voor de filmbeelden, en heeft deze uiteindelijk naar 20th Century-Fox gestuurd. Helaas brachten de opnames flink wat risico's met zich mee. Zo zijn cameraman Otto Kanturek en Jack Parry om het leven gekomen bij een vliegtuigcrash, nadat ze tegen een Hawker Hurricane botsten. Andere bronnen melden echter dat ze onderweg voor opnames in Engeland door een Duits gevechtsvliegtuig uit de lucht werden geschoten. Ook de stuntdubbel van Tyrone Power werd neergehaald, en vervolgens gevangen genomen.

Deze film is niet de beste in het oorlog-genre, maar ook niet slecht. Vooral de acteerprestaties van Tyrone Power en Betty Grable zijn het bekijken waard. Dit in combinatie met realistische beelden van bombardementen, romantiek en een vleugje humor.

Fred Sersen en Edmund H. Hansen werden in 1942 genomineerd voor een Oscar.

3,0 *