The Door in the Floor (2004)

Een film met heel sterke momenten.

De reactie van beide mensen op het drama lijkt me zeer plausibel.

Goed geacteerd en soms ook wel gewoon grappig.

Toch een aanrader.

Donkere, tragische, melodramatische, saaie, enigszins bleke combinatie van een karakterstudie/coming of age verhaal, vol met geheimen en leugens, dat geen eenheid wil vormen, maar die gered wordt door het geweldige spel van Jeff Bridges en Kim Basinger, waar een relatief onervaren Jon Foster niet tegen opgewassen is. De film heeft een paar sterke en intense momenten, echter lijkt geen begin noch een einde te hebben.

Mooie film met fantastisch spel. Was met van Bridges.

New England/Hamptons en kunstenaars/schrijvers: een gouden combinatie. Ook direct de reden waarom deze film in mijn visier kwam. En hij maakt het best waar. Wel heel stemmig allemaal, zodat het iets te artificieel aanvoelt. Eenzelfde iets gebeurt ook bij Woody Allen's Interiors (note to self: herkijken!). Maar dessalniettemin mag dit drama er best wezen. Schitterende muziek, een nog mooiere omgeving.

Natuurlijk is dit geen echt slechte film. En Jeff Bridges en Kim Basinger zijn pro's en kunnen echt wel een rol spelen. Maar ik vond het verhaal niet bijster interessant en de personages ook niet. Het 'drama' dat uiteindelijk aan het eind uit de hoge hoed wordt getoverd vond ik ook niet erg verrassend, en onnodig ingewikkeld. Het gaat om het trauma van rijke mensen en wat dat voor gevolg heeft op hun huwelijk. Ja, dat zal wel. En geld genoeg om anderen te exploiteren, zoals de 'assistent', de 'hoer' en uiteindelijk de latino aan het eind. Cynisch en weinig verheffend. En erg Amerikaans. Daar hou ik niet zo van.

Zoals gewoonlijk vat gauke het weer perfect samen. Maar in andere bewoordingen.

Voor zo'n origineel verhaal vond ik de film wel langdradig, slecht geacteerd en met slechte soundtrack, boek is wel veel beter.