All the Way (2016)

Onherkenbare Cranston speelt hier erg goed Lyndon B. Johnson. De Vice-President die ineens President werd nadat J.F. Kennedy was neergeschoten en overleed in Dallas. En vanaf dat moment lijkt de wereld in brand te staan. De rassenproblemen in het zuiden van de VS, het ontstaan van de Vietnamoorlog en de politieke spelletjes tussen de democraten en de republikeinen. In de iets meer dan 2 uur dat deze film duurt, komen flink wat problemen voorbij en sommige worden er wel erg snel doorheen gedrukt, maar het acteren van de acteurs en actrices vergoed veel.

Goeie film over het presidentschap van Lyndon B. Johnson en vooral zijn strijd om gelijke rechten. Een prima historisch, politiek drama dat wel wat droogjes wordt gebracht en wat aan de lange kant is. Desalniettemin toch boeiende materie en Bryan Cranston weet te overtuigen als de president.

Inderdaad boeiend. De film gaf mij de indruk dat alles bij LBJ politiek gemotiveerd was, dwz niet om een ideaal na te streven maar om stemmen en invloed te krijgen.

Geweldige rol van Cranston! Hij zet LBJ prefect neer als de scheldende zuiderling die hij was. Ietwat dunnetjes verhaal, maar voor liefhebbers van die genre een leuke film.

Een Amerikaanse geschiedenisles met een uitstekende cast. Het duurt wel iets te lang naar mijn smaak, ik zat me af en toe een klein beetje te vervelen. Het is iets te veel politiek gezever en daar moet je wel van houden, voor mij had het wat korter en bondiger gemogen. Desalniettemin geen slechte film en wel een voldoende waard.

Teveel een tv-film gevoel bij deze film. En de casting van Martin Luther King had beter gekund. Een krachtiger, wellicht oudere acteur had het beter gedaan. Maar scenario, opbouw en dialogen zijn spot on, Wervelend, spannend en inhoudelijk in beeld gebracht. Niet in de laatste plaats door de tour de force van een razende, tierende en ondanks dat zeer aimabele Cranston. Zijn performance maakt deze film een waar spektakel en neemt je all the way in die politiek explosieve tijden.

De vertolking van J. Edgar Hoover vond ik trouwens ook erg treffend. Met weinig screentime en tekst wist de acteur toch een innerlijke leefwereld te suggereren.

Die scene waarin Hoover en Johnson het hebben over homoseksualiteit was midden in de roos.

Films over Amerikaanse presidenten zijn vrijwel altijd de moeite waard en geven acteurs een stevige rol om lekker op los te gaan. Bryan Cranston treedt in de voetsporen van Michael Gambon die de rol van LB Johnson speelde in Path To War. Die film richtte zich [zoals de titel al doet vermoeden] op de laatste maanden van zijn presidentschap, All The Way begint met de dood van John F Kennedy. De politiek intelligente, maar weinig charismatische LB Johnson staat voor de schier onmogelijke taak om uit de schaduw van zijn voorganger te komen in een tijd waarin de Koude Oorlog en de Civil Rights Movement onder leiding van Martin Luther King enorme druk zetten op de VS.

Cranston is prima als Johnson en weet de complexiteit van Johnsons personage sterk neer te zetten in deze uiterst degelijke, maar zelden werkelijk hoogstaande biografische film. Het is zeker aan te raden om deze te combineren met Path To War, want het geeft je op een onderhoudende manier enig inzicht in de geschiedenis van één van de politiek meest onrustige periodes die de VS ooit heeft gekend.

Tv-productie die in een razendsnel tempo alle moeilijkheden van Lyndon B.Johnson, als onverkozen president, de revue laat passeren.

Aandacht en een beetje kennis van het Amerikaans politiek leven is wel nuttig om deze film gemakkelijk te verteren, gelet ook op de lange duur ervan.

Blijft natuurlijk interessant met al die aspecten, vaak van verrassende aard, van de onverbiddelijke politieke machtstrijd, waarbij het winnen van stemmen toch als rode lijn door alle uitdagingen loopt.

Bryan Cranston en anderen vertolken goed hun rol en Melissa Leo, als first lady, vond ik bijzonder goed gecast.

Wat is dat voor een gevoel en wat heb jij tegen tv-films? (Het heeft namenlijk een negatieve lading).

Marten Luther KIng was in die tijd 34. Acteur Anthony mackie die de rol van Kin speelde, was ten tijde van de opname 37/38.

Sterk politiek drama met een weergaloze Bryan Cranston, met aangemeten oren, als Lyndon B. Johnson, opvolger van John F. Kennedy en 36e president van de Verenigde Staten. Hij speelt Johnson met een flinke dosis cynisme en humor en een niet te stuiten koppigheid. De film heeft zijn focus op het aannemen van de burgerrechtenwet van 1964 en zijn relatie daarbij met ds. Marten Luther King (Anthony Mackie). Ook veel aandacht voor de moord op de drie burgerrechtenactivisten, een zaak die door Alan Parker werd verfilm als ‘Mississippi burning’(1988).

De film eindigt als Johnson voor zijn eerste officiële termijn wordt herkozen en dat is jammer, omdat naast het vele goede werk van Johnson, zijn grote schandvlek, de oorlog in Vietnam, behoorlijk onderbelicht raakt. Je vraagt je bijna af of scenarioschrijver Robert Schenkkan, ook verantwoordelijk voor het toneelstuk waarop de film gebaseerd is, niet een te grote bewondering koesterde voor Johnson, om deze zwarte bladzijde ook te behandelen. Misschien toch iets voor een vervolgfilm . Maar dan wel weer met Cranston als de president.

In tijden niet meer zo'n goed politiek drama gezien. Bryan Cranston speelt een geweldige rol als LBJ

die de karakteristieke kanten van deze 36e president goed heeft bestudeerd.

Regisseur Roach verscherpt en verduidelijkt met deze film het historische beeld en de cruciale rol die LBJ speelde in de korte periode van 22 november 1963 tot 3 november 1964. We zien een machts politicus geworteld in de gewoontes van het Amerikaanse zuiden die met alle middelen probeert zijn achterban te moderniseren en feitelijk met de Civil Rights Act van 1964 het werk afmaakte van Abraham Lincoln die net als Kennedy stierf als gevolg van een moordaanslag 100 jaar eerder.

In All the way wordt LBJ 's politieke bekwaamheid en zijn ingrijpende sociale agenda in een historisch perspectief geplaatst en dat is de makers van de film goed gelukt.