Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)

Na The sting mijn tweede film wat beschouwd wordt als een topper van George Roy Hill. Wederom met het duo Paul Newman en Robert Redford. Ook deze keer overtuigde de film me niet helemaal. Zelfde gevoel als bij The sting eigenlijk. Je ziet dat er wel duidelijk vakmanschap aan te pas kwam, maar het verhaal zelf boeide me niet zo. Ik had veel moeite om er de aandacht bij te houden.

Hill moet me wellicht niet liggen. Ook hier vond ik de satirische insteek minder geslaagd. Aan de acteurs lag het niet, want naast de uitstekende dialogen deden Redford en Newman het erg goed. Mooi samenspel tussen beide heren. Maar bij een western hou ik eerder van een andere, iets hardere rauwere aanpak. Iets te luchtig dus in mijn ogen om “serieus” genomen te worden. Goede cinematografie ook met ook een afwisseling tussen kleur en zwartwit. Uiteindelijk tevreden hem eens gezien te hebben. Zeker al bij al een voldoende.

“Kid, the next time I say, "Let's go someplace like Bolivia," let's GO someplace like Bolivia.”

Newman en Redford zijn fantastisch als Butch Cassidy en de Sundance Kid. De film straalt die lekkere ouderwetse Western sfeer uit, maar het is eigenlijk op de eerste plaats een karakterstudie over twee mannen die samen overvallen plegen. De sets en locaties zijn geweldig gekozen, en de cinematografie is schitterend.

Katharine Ross heeft ook een geweldige bijrol, en ondanks dat je wel een beetje weet hoe het eindigt is het erg vermakelijk om de twee bankovervallers te volgen op hun avonturen. Het laatste gedeelte in Bolivia is donker en actievol, maar door het spel van Newman en Redford (en de vlijmscherpe dialogen) is het ook opvallend luchtig. Je hebt een band opgebouwd met de twee ‘outlaws’, en dat betaalt zich uit tegen het einde. Het laatste shot met de bevriezing van het beeld is iconisch.

Net zoals bij veel (goede) westerns is het thema hier ook de teloorgang van het Wilde Westen door de opkomst van de moderne tijd. Een moderne tijd die overigens wordt aangekondigd door...de fiets, in wat waarschijnlijk de bekendste scene is, mede door het bekende liedje van Burt Bacharach. De muziek paste misschien niet direct, voor mij werkte het wel- dat geldt trouwens nog meer voor South American Getaway, hét nummer van de film wat mij betreft.

Anders dan meer grimmige tijdgenoten is de toon van Butch Cassidy & The Sundance Kid erg luchtig. De komische elementen zijn volop aanwezig, zozeer zelfs dat komedie als genre niet zou misstaan. Het verhaal is redelijk eenvoudig maar biedt mooie beelden en Newman en Redford zijn geweldig als het beruchte duo. Ross heeft als derde hoofdrolspeler beduidend minder te doen maar wat ze doet doet ze goed. Opvallend gebruik van bewerkte oude foto's om vrolijke passages in o.a. New York te tonen, een techniek die deed denken aan het vervangen van verloren beeldmateriaal door movie stills in antieke films. Het einde is een van de beste eindes van een western ooit, vooral als beroepsoptimist Newman vlak voordat ze naar buiten stormen opgelucht vaststelt dat hun nemesis Lefors niet was gespot onder de aanwezigen.

Slordig is wel dat de "Bolivianen" met een vet Mexicaans accent spreken maar goed, dat zal de meesten waarschijnlijk worst wezen.

Bijzonder vermakelijk stukje jeugdsentiment, een film die ik me voornamelijk nog van titel herinnerde en het einde met het naar buiten stormen. Een einde overigens die een reden heeft en waar ik zo op terug kom.

De film valt vooral op door zijn luchtige en komische inslag. Newman en Redford maken mooi weer als twee best wel innemend karakters die overigens niet altijd bijster snugger overkomen. Zo vraagt Butch als leider wel heel vaak wat The Kid vind die dan weer met een vlees-noch-vis reactie reageert, en zo is de film doorspekt met grappige verwikkelingen en kostelijk en sarcastische dialogen. De scene waarbij ze de wagon opblazen is bijzonder geestig. Think ya used enough dynamite there, Butch?

Hoewel er op zich niet eens zoveel spectaculairs gebeurt in de film draait het geheel toch prima op de wisselwerking tussen de twee boefjes. Wellicht zijn bepaalde dingen en dialogen wat te modern voor die tijd maar it works for me. En om terug te komen op het einde, het laat zich raden wat er gebeurt nadat ze naar buiten stormen toch is heden ten dag nooit opgehelderd wat er precies met Butch en The Kid gebeurt is. De Boliviaanse autoriteiten zouden twee doden in een huis hebben gevonden waarvan zij aannamen dat ze het waren en ze werden begraven. Toch waren de graven na verloop van tijd verdwenen en konden DNA-experts niemand vinden. Daarnaast beweerde de zus van Butch dat Butch teruggekeerd was naar de VS en daar nog lange tijd in 'anonimiteit' geleefd heeft.

Butch Cassidy and the Sundance Kid, een fijne film met een lekkere luchtige sfeer en een hoog humorgehalte. Prima rollen en wisselwerking van en tussen Redford en Newman, heel kort rolletje in het begin van een nagenoeg onherkenbare Sam Elliot, en al met al een film die je niet te serieus moet nemen. Prima en vermakelijk wegkijkertje en vanwege het jeugdsentiment een half punt extra.

Prima western met sterke rollen van Newman en Redford, die duidelijk veel chemie samen hebben. Ook niet te zwaar met af en toe wat humor ertussen. Klassieker status ontgaat me even maar duidelijk een prima film.

Als Red dead redemption 2 fan moet ik deze een keer kijken

Leuke film met een charmante Paul Newmanen Robert Redford. Script is goed geschreven.

Voor een western wordt het af en toe net te zoet, maar de chemie tussen de hoofdpersonen werkt formidabel. De opening is best veelbelovend, toch komt Butch Cassidy and the Sundance Kid al snel met een pseudo-romantische break op een fiets, die bijna (onbedoeld) lachwekkend is. Dan ga je toch anders naar de rest zitten kijken en loopt de spanning er langzaam uit. De finale is dan wel weer gaaf gedaan, maar er had meer in gezeten als de toon wat serieuzer was gebleven.

Opvallende antiwestern. De toon is eerder lichtvoetig en helt soms over naar sentiment (dat jazzriedeltje bij de achtervolging), maar bezwijkt daardoor niet onder bombast zoals de typische spaghettiwestern. De interactie tussen Newman en Redford is fijn - die laatste lijkt haast een Brad Pitt avant la lettre.

Vakkundig in beeld gebracht en die toets dat het oude Westen aan het uitsterven is (met als symbool voor de toekomst een fiets) vind ik wel mooi maar inhoudelijk niet boeiend genoeg. De achtervolgingen en hold ups werken repetitief. Luchtig, met humor en tussendoor een popsong ... het moet de kassa doen rinkelen maar erg interessant is het niet. Onderhoudend is een meerwaarde waarvan de houdbaarheidsdatum zeer kort is. In het geval van deze film : zelfs voor de film ten einde is. Maar kijk, het eindshot (de freeze frame met een doorlopende geluidsband) is dan weer een mooi staaltje cinema.

Tegenvaller.

In Butch Cassidy had ik veel vertrouwen nadat de eerste scenes over het scherm sprongen, die worden opgemaakt met een uitstekende filter. Het geeft deze film direct een aparte uitstraling die voordelig blijkt naarmate de film vordert. Helaas, ook naarmate de film vordert, blijft de film in rap tempo kracht verliezen totdat het gewoon een teleurstelling is.

Het acteerwerk is zozo. Samen zijn Redford en Newman een aardig duo, maar apart van elkaar vind ik het oersaaie personages. Babbelen en kermen, ik kon er op geen enkele manier sympathie voor voelen. Dat Redford uiteindelijk ook een love interest krijgt helpt het resultaat niet vooruit, al is dat vooral een kwestie van persoonlijke smaak en iets dat ik niet leuk vind, dat zal ik toegeven.

Visueel aardig geschoten en een camera die alles actief in beeld brengt. De beelden wanneer de heren paardrijden zijn erg knap en strak geschoten. Verder kent de film mooie locaties en heerlijke filters bij vlagen, de filters maken ook meteen een passende sfeer mogelijk. Helaas zijn de filters schaars, en de sfeer dus ook. Alle beelden met een avontuurlijk karakter (Bolivia) worden ook plots slecht in beeld gebracht, waardoor het nauwelijks weet te boeien.

De actiescenes zijn snel gemonteerd en degelijk ingericht, alhoewel een beetje dwaas geacteerd. De manier hoe iedereen beweegt lijkt me nauwelijks overheen komen met een realistische schietpartij. De finale mag er wezen, net als enkele explosies, verder vond ik het op het gebied van actie iets te dwaas en chaotisch om indruk te maken helaas.

Ik kwam erg moeilijk door het middenstuk heen. Het begint goed, eindigt sterk, maar kiest in het centrum van de film paden die me totaal niet lagen. Erg vermoeiende romantiek en een saai avontuurtje. Een klassieker vanwege een aantal redenen, maar slechts enkelen daarvan wisten me te overtuigen. Ik vond het een film waar ik maar moeilijk doorheen kon komen.

Koolhovens Keuze - Martin Koolhoven - za 26 mrt 2022 | Chassé Cinema

Waarom deze film als het over de Mexicaanse grens gaat, het is een tijdje geleden dat ik deze zag, maar het speelt zich toch niet echt daar af.

De film trapt af met beelden van een overval op een trein. Het zijn zwart-wit beelden als in een stomme film (alleen de tekstbordjes ontbreken). Een ludieke opening die duidelijk maakt dat het verhaal van Butch Cassidy en Sundance Kid weliswaar een klassiek verhaal is, maar dat de optische weergave daarvan in handen van regisseur George Roy Hill deze avontuurlijke western van een geheel eigen smoelwerk gaat voorzien.
Butch Cassisy and the Sundance Kid vertelt een geestig en springerig verhaal rondom twee schelmse bandieten. De camera is steevast in de buurt van het duo dat fantastisch wordt gespeeld door Paul Newman en Robert Redford. Een natuurgetrouwe verfilming van de ware geschiedenis is de film niet. Daarvoor neemt de film zichzelf niet serieus genoeg en presenteert simpelweg een leuke combinatie van humor, ernst, spanning en geweld.
Je kunt de film in twee stukken opdelen. Een deel dat zich in het Wilde Westen afspeelt en een deel dat zich in Bolivia afspeelt. Het Wilde Westen dat steeds beschaafder wordt. Nieuwe uitvindingen doen hun intrede. Het spoor verbindt alle stadjes met elkaar. Het woordje 'wilde' verliest steeds meer aan kracht. Het wordt voor Butch en Sundance moeilijker om in deze beschaafder wordende wereld hun criminele ding te kunnen doen. Het gezag is beter georganiseerd en de pakkans is groot. Tijd om naar Bolivia te vertrekken.
Bolivia zou een land zijn waar je slapend rijk kunt worden. Dat blijkt niet zo te zijn. In Bolivia zijn de straten niet geplaveid met goud. De eerste teleurstellende kennismaking met het land levert een verukkelijke droogkomische scène op. Daarna gaat de film in de versnelling en leidt de kijker langs een reeks aan schimmige praktijken om in een heftig en pakkend slotstuk te eindigen. Het slot is enigszins vergelijkbaar met de patstelling waarmee The Wild Bunch (1969) eindigt, maar dan zonder het hevige geweld en met een beroep op de kijker om zijn fantasie te gebruiken.
Om de overgang van het wilde westen naar Bolivia vorm te geven, grijpt George Roy Hill wederom heel ludiek terug op de zwart-wit optiek van het begin van de film en vertelt een verhaal van weken in enkele seconden. De begeleidende muziek onder dit segment is van Burt Bacharach, wiens muziek sowieso een sfeervolle rol in de film heeft. Aan het eind blijft de scène van een fietsende Paul Newman onder begeleiding van het weeïge nummer „Raindrops Keep Falling on My Head“ stevig in de herinnering hangen. De combinatie beeld en muziek zonder gesproken woord wordt door Hill vaker toegepast en werkt sfeervol, verhelderend en emotioneel. En dan te weten dat ik de muziek van Bacharach vooral als sentimentele shit typeer en er niet over zou peinzen om voor mijn plezier iets van de beste man op te zetten.
Butch Cassisy and the Sundance Kid is een ironische en indringende western en een boeiende karakterstudie. Een komedie met ernstige gelaatstrekken, die het afscheid van het wilde westen betreurt en het schelmse leven van een illuster duo verheerlijkt. Mooi.

Als je net The Wild Bunch hebt gezien ook 1969 dan valt ie best wel wat tegen. Het is natuurlijk ook een hele andere film die veel luchtiger is dan de stevige Wild Bunch. Toch zijn dat meer mijn soort films. Jammer is ook dat Butch and Cassidy te weinig humor heeft. Het is een beetje droge humor. De hele film kabbelt eigenlijk een beetje door. Zeer voorspellend ook tot het einde. Er zitten filmisch wel mooie takes in zoals de sepia kleuren in het begin en tussendoor. Maar echt beklijven doet deze film nooit. En inderdaad naast de bekende deuntjes is die beroemde eindshot ook bij mij altijd blijven hangen. In zekere zin lijkt deze film veel op Bonnie and Clyde die ik overigens een stuk beter vind. Butch krijgt van mij een kleine voldoende.

De blu ray is ook al geen spetter. Kleuren zijn vaak wat flets bleek. Korrel valt 100 procent mee en ik zag 1 vlekje voorbij komen. Toch zitten er ook mooie beelden tussendoor maar overall een kleine voldoende. Geluid vond ik wel beter.

Film 3,0

Beeld 3,0

Geluid 3,5

Momenteel op 25 augustus 2024 zijn er van de 8 miljard mensen op deze Aarde nog maar 2 in leven, die al in leven waren toen Butch Cassidy en Kid werden doodgeschoten.

Bij de volgende recensie op Moviemeter zullen het er waarschijnlijk nog maar 0 zijn.

Goede film. Achtervolging in het midden duurt wel wat lang. Ik vind het leuk om Bolivia te zien in de jaren 1890/1900, Zuid-Amerika in die tijd is niet in veel films geportretteerd.