Aaltra (2004)

Begin is even moeilijk, maar als je even doorbijt is ie hilarisch! Top!

In één woord FANTASTISCH, wat een heerlijke humor, ik heb me werkelijk een kriek gelachen.

Wat een stelletje asociale debielen zeg.

Goeie god wat heb ik weer eens ouderwets genoten, wereldfilm!!

Een film die het vooral van zijn humor moet hebben en me op dat vlak zeer zeker weet te overtuigen. De keuze voor zwart-wit vond ik niet zo overtuigend (wel enkele mooie shots) en het tempo lag vooral in het begin van de film een tikkeltje aan de lage kant.

Maar uiteindelijk draait het om het behoorlijk absurde verhaal en de vele grappige confrontaties die de lompe kersverse mindervaliden met elkaar en/of met anderen hebben. Hoogtepunten zijn o.a. Benoît Poelvoorde als motorcrossliefhebber (zo ongelooflijk echt en goed!), het ogenblik waarop beide heren vastzitten in zee (hilarisch goede timing), Bouli Lanners als lokale caféartiest en natuurlijk het briljante einde van de film.

Ook in de extra's op de dvd overtuigen de makers me volop van hun humoristisch talent (vooral bij "toc toc toc"). Leuke film!

3,5*

héérlijk

Ja dat deed me tikkie denken aan de barscene van Calvaire, qua humor en onfrisse karakters in een dito setting.

Eerste kwartier is even inkomen maar daarna was de grijns niet van mijn gezicht af te slaan. Extreem droge gitzwarte humor gecombineerd met mooie shots.

In tijden niet zo gelachen

4,5*

Hilarisch bij momenten, maar kent te veel inzakkingen over de hele lijn. Zo is het begin weinig memorabel, evenals enkele tussenstukjes rond het midden. Ook had ik het gevoel reeds voldaan te zijn na amper een uurtje film, hetgeen wellicht doet besluiten dat Aaltra beter kon dienen als kortfilm. Edoch, het avontuur van het koppel schitterende marginalen kent naast die paar instortingen gelukkig een heleboel hoogtepunten, met de scène in het café als persoonlijk hoogtepunt.

Ik moet wel zeggen dat ik me vooral heb laten leiden door de naam Poelvoorde, die uiteindelijk slechts een kleine minuut in beeld kwam. Enfin, voor 50% toch. (Enkel zijn benen zijn zichtbaar). De man op de poster gelijkt dan wel als twee druppels water op de acteur, doch laat je niet verrassen, het betreft hier een andere Benoît. Spijtig in kleine mate, want Poelvoorde zou in zijn plaats een veel betere prestatie hebben afgeleverd.

Let trouwens op de 'Chinees' die je plots aantreft in het fabriekje op het einde. Een van de vele briljante details.

3,50

Even gewacht om over deze film een recensie te plaatsen en ben er eerlijk gezegd nog niet uit. Moet ik hem nu grappig vinden of flauw? Is het verhaal geniaal of te ver gezocht? Ik weet het nog steeds niet. Alleszins best wel goed vermaak, zoals onze Waalse vrienden dat wel vaker kunnen produceren. Een tikje bizar en daarom misschien al zeer verdienstelijk. Ik ga hem nog eens herbekijken. Mmmh.

Ik denk dat het de derde keer is dat ik deze film nu gezien heb, en hij blijft fantastisch leuk. Sterker nog, gaandeweg de film wordt hij steeds leuker en worden de scènes steeds absurder. "It's people like you, that give people in wheelchairs a bad name !!!" Geniaal !! Het enige nadeel dat ik de film al kende was, dat ik ook wist wat de geniale clou van de film was. Een clou die de film ook echt perfect afsluit. En tevens de inspiratiebron voor vergelijkbare films onthult.

Fantastische humor. Helaas stelt het verhaal wel heel weinig voor. Het is vooral een opeenvolging van sketches op verschillende locaties.

De zwart/wit beelden doen bovendien het effect van een roadmovie grotendeels teniet. Jammer.

Fijn.

Wel schrikken dat de man in de rolstoel niet Poelvoorde is. Lijkt er toch verdacht op en ook ik heb me laten misleiden door de naar Benoit op de poster. Heel apart moet ik zeggen.

Verder een goed filmpje, dat jammer genoeg af en toe wat sputtert. Sowieso mist de reis van de twee een beetje een doel, waardoor het erg sketchmatig wordt. Het hele middendeel is een aanschakeling van de twee die langs een weg staan, afgewisseld door sketches.

Niet elk stuk is even goed geslaagd. Zo vond ik het stranduitstapje geweldig, maar het Duitse gezinnetje redelijk pover. De scene met de motor grappig, maar het andere gezemel bij de racetrack niet zo boeiend. En zo blijft de film wat op en neer gaan. Af en toe erg leuk, fijne zwarte humor, af en toe wat plat en flauw.

Visueel viel het ook wat tegen. Zwart/wit cinematografie zag er wat flets uit en de editing kan best wat bijgeschaafd worden. Van de muziek niet veel gemerkt, behalve de wat onnozele cover tegen het einde aan. Vond het ook niet zo'n bijster grappige scene, zit té dicht tegen de realiteit aan waardoor het de humor wat verliest. Onvergelijkbaar met de barscene uit Calvaire waar iemand hier naar verwijst.

Al bij al een vermakelijk filmpje, maar er schort links en rechts wel wat aan. Toch genoeg grappige momenten en een killer einde, wat de film toch nog op een positieve noot afsluit.

3.0*

Sonny

Oh, your dick in the frost, I can lag in the side

You can snarfel the phones, I can snarf my baby

Verder een leuke, licht zwartkomische roadmovie, die wat doet denken aan Jarmusch en Kaurismäki - die zelfs een rolletje heeft. Meer kennis van de personages en hun doelen had de film misschien nog iets beter gemaakt, maar ik heb kunnen lachen.

trage film die met fragmenten aan elkaar hangt. 2 asociale broers die op reis gaan, ik kon er totaal niets mee. Ze roepen geen enkele sympathie op en daardoor was deze film meer een irritatie dan een plezier.

Zo zie je maar dat ge van een gehandicaptensituatie best een grappige film kunt maken. Pakken droge humor, zonder al te veel woorden met zeg maar een soort live-camera op straat.

Sober, zwart-wit en met een behoorlijk sarcastisch slot.

Zekerlijk genietbaar.

Wreed saaie film, veel dooie momenten, hebben zitten wachten,,,,en wachten,,,,,en wachten,,,,op een beetje humor, maar we vonden er niks aan. De film duurde iets meer dan 90 minuten, het leken er wel 180.

Ook na hem alweer enige tijd niet meer gezien te hebben, blijft het een heerlijke film om naar te kijken. Er zitten ook mooie filmische vondsten in. Een voorbeeld : Je ziet de twee mannen in hun rolstoel op het strand en je hoort de dialoog van anderen. Dan denk je dat die mensen er waarschijnlijk vlakbij staan, maar het blijkt dat de dialoog uit de camper komt die op op de achtergrond staat.

Een lastige zit, maar ik bleef zitten. Blij dat ik het tot en met de laatste 10 minuten uithield.

Uiteindelijk oordeel is, leuke film, maar hem horen vertellen lijkt me leuker.

Homerische odyssee naar Finland van een Belgisch duo dat geen zin en tijd heeft om op Godot te wachten.

De makers verspillen geen tijd en donderen de kijker meteen in de uiteindelijk net niet fatale finale van een burenruzie met als resultaat dat één van de twee naar Finland wil om ene Aaltra te grazen te nemen vanwege de opgelopen lichamelijke schade. De ander wil alsnog motorcoureur worden en ongewild gaan ze samen op weg. Grotendeels zeer geslaagde absurde komedie.

Wanneer de film es wat inkakt, blijft de mooie fotografie een meerwaarde zodat verder kijken nooit een crime wordt. De acteurs (tevens regisseurs, daar kwam ik vandaag pas achter) hebben geweldige koppen voor op het scherm en hun komisch talent is ook niet mis.

Wel jammer dat de stukken in het Fins geen ondertitels hadden. Naja, zal wel de bedoeling geweest zijn dat we in de sfeer van de 2 hoofdpersonages kwamen(?).
Aki Kaurismäki kwam al eens in me op tijdens het kijken en ik had goed gegokt dat hij dat ook was, daar op het einde.
Grappig is dat Simenon via speurder Maigret ook al een zekere link had met Finland (in de tv-serie dan toch), maar of daar verder nog iets achter zit, betwijfel ik.
De scène met het lijk zit er denk in omdat ze er graag nog wat bloot & doodslag in wilden stoppen(?) - ik zat er in elk geval wel op te wachten, somehow.

Een nette 7 voor nu.

Een zwarte komedie met donkere humor, die bij mij tussen redelijk en goed zweeft.

De filmmakers namen een groot risico om een zwaar onderwerp op een luchtige manier te benaderen. Op dat gebied zijn ze absoluut geslaagd. De grappen komen niet in een razendsnel tempo op je af, maar ik durf te wetten dat zelfs de grootste zuurpruim zo nu en dan heeft moeten grinniken. De manier waarop ze aan geld proberen te komen, hoe ze even later met hun rolstoel in de zee vast komen te zitten, hoe ze misbruik maken van een Duits gezin, en vervolgens hun reis in Finland eindigen bij de fabrikant van het landbouwwerktuig. Althans...dat is wat ze in eerste instantie denken, maar er zit een groot verschil tussen de uitspraak in "Aaltra" en "Valtra." De juiste fabriek wordt tot slot uitsluitend door invalide werknemers gerund. Sommige grappen waren zo simpel, maar werkten vrij effectief. Anderzijds was de humor op bepaalde momenten wellicht iets te donker voor mij. Dit haalde het niveau geregeld naar beneden. Ik was er halverwege de rit al van overtuigd, dat dit een typisch grensgevalletje zou gaan worden. Ik vind echter dat ik eerlijk tegenover mezelf en de rest moet blijven. Ik zat per slot van rekening niet continu te lachen, maar heb ik me bij vlagen wel vermaakt.

2,5 *