The Notebook (2004)

Vanmiddag nog maar eens bekeken.K kan inmiddels met de tekst in de film meepraten.Het blijft een mooie film, romantisch, grappig, en moet eerlijk bekennen elke keer houd ik het niet droog wanneer Allie Noah herkend. Dit noem ik nou true love. Hoop dat k dit ooit mee mag maken (uiteraard in goede gezondheid) de chemie tussen die twee spat van je scherm!! En om niet te vergeten de geweldige muziek in de die mij keer op keer kippenvel bezorgd! Heerlijke film.

Als je de film zou beoordelen op het genre romantiek en je een romantiekliefhebber bent is dit echt de beste film! hij is meeslepend en tranentrekker.

Dit komt denk ik niet eens zozeer door de verhaallijn maar het super acteertalent van beide hoofdrolspelers, good job !

Een goede romantische film moet volgens mij personages hebben die je echt sympathiek vindt, een love story bevatten die je doet meeleven en achteraf een gevoel geven waarbij je nog een tijdje nageniet.

Ik ben geen fan van het genre en toch deed deze film het allemaal. Persoonlijk geef ik deze film dan ook een ruime voldoende.

4*

Ik heb alleen de trailer gezien en zie in het liefdesverhaal veel gelijkenissen met Titanic, hebben meer mensen dat?

Het lijkt er inderdaad veel op, voornamelijk doordat ze dezelfde verhaalstructuur gebruiken. Een paar keer switchen van heden naar verleden.

Naam Cassavetes niet waardig.

Wat een prulletje!

Helemaal niet mee eens. Wat zijn je argumenten?

Lelijk camerawerk, geen passie, duf verhaal, hollywood etc

Een goed voorbeeld van een cliché review.

Het is een cliché, maar er schuilt een hoop waarheid in clichés

Fijne rustige romantische film. Acteerwerk brengt het naar hoger niveau.

Normaal ben ik niet zo een fan van dit soort films, maar sommige films moet je toch een keer gezien hebben, zoals The notebook. De film viel goed mee, maar een absolute topper vond ik dit toch ook niet. Het verhaal is mooi op zich maar is op geen enkel moment origineel, en dit hebben we toch allemaal al eens gezien. Ook is alles redelijk voorspelbaar. Maar toch is het een mooie film en heb ik er nog met plezier naar gekeken, het acteerwerk is zeer goed en tilt de film naar een hoger niveau, al ben ik niet de grootste fan van bv. Gosling. Voor de rest mooie scenes zoals de rit in het bootje tussen de eenden sprong er voor mij uit. Dat ze uiteindelijk voor haar eerste liefde zou kiezen zag je van ver aankomen. Dat de twee oudere mensen uiteindelijk de hoofdpersonages waren had ik niet meteen gedacht. Al duurde het einde met die oudjes dan voor mij iets te lang. Al bij al zeker eens leuk om naar te kijken, maar had er nog net iets meer van verwacht.
3.5/5

Wat een mooie film, mooi verhaal, mooi uitgevoerd. Elke keer als ik de film zie word ik emotioneel.

'That's my sweetheart in there. Wherever she is, that's where my home is'

Romantische films: je kunt er alle clichés op loslaten en ze kloppen bijna altijd. En als ze niet kloppen, is dat doorgaans een slecht teken. De film wordt er vaker wel dan niet slechter door.

Waar dat geldt voor romantische films, geldt dat nóg meer voor verfilmingen van Nicholas Sparks-boeken. De mensen zijn veel te mooi, de locaties te perfect, de muziek te zoetsappig, de verhalen te voorspelbaar. De Sparks-verfilmingen die het meest vasthouden aan die principes - zoals The Last Song en Dear John - zijn de beste. Wordt het verhaal opgeklopt met vergezochte zaken die niet in dit genre thuishoren - Safe Haven - dan is de originele invalshoek al snel een afleiding van waar het om draait.

De eerste keer irriteerde The Notebook me. Ryan Gosling - ik kende hem nog niet - met die constante irritante, dromerige grijns op zijn gezicht. Pas toen het later zijn handelsmerk zou worden en door regisseurs als Refn werd vertaald naar koelbloedigheid, verdween de irritatie met terugwerkende kracht.

Hetzelfde gaat op voor het verhaal-in-verhaal over de twee hoogbejaarde mensen. Irritante onderbrekingen, het Titanic-trucje nageaapt, een 'twist' die je van mijlenver zag aankomen... Wat had ik het mis. Pas als je zelf van dichtbij de verwoestende gevolgen van Alzheimer/dementie hebt meegemaakt, vallen die scènes op hun plaats. Moeilijk om het droog te houden tijdens dat bitterzoete einde.

Maar het draait tot die tijd natuurlijk vooral om het jonge stel, werkelijk perfect neergezet door Gosling en Rachel McAdams, met haar verslavende buurmeisjeslook. Ze zijn zo geloofwaardig in hun emoties dat je moeiteloos meegaat in hun verliefdheid, ruzies, lachbuien, wanhoop.

Dat doen ze uiteraard te midden van de prachtigste locaties, aangedikt door duidelijk aanwezige emotionele muziek; het blijft een Sparks. Het levert iconische scènes op die je altijd bijblijven, zoals hoe ze midden op een autoweg op hun rug liggend naar de verkeerslichten kijken. Of de misschien wel mooist gefilmde scène in de historie van het genre: de boottocht te midden van ontelbare ganzen. Absolute perfectie in al zijn potsierlijkheid.

Terug naar de twee categorieën. Enerzijds houdt The Notebook het simpel - zoals het hoort dus. Voor iedereen uit duizenden herkenbare emoties. Een echte wegzwijmelfilm. Daarnaast heb je het gladde ijs waarop de film zich bevindt: het drama met een daadwerkelijke diepere laag. Bij het gros van de romantische films gaat dat hopelijk fout, hier valt alles exact op de juiste manier in elkaar. Een unicum.

De alfamannetjes zullen met zo zwaar mogelijke stem bulderen dat The Notebook een vrouwenfilm is. Het zal. Wat The Notebook vooral is: een emotioneel nagenoeg perfecte film zonder onnodige pretenties maar mét inhoud. En een klassieker van jewelste.

Al de nodige clichés, maar dan wel tot het gaatje uitgewerkt.

The Notebook is voor mij dan ook een van de betere romantische films. Niet in de laatste plaats door de 2 hoofdrolspelers. Wát een chemie. Prachtige settings en een authentieke sfeer zoals dat bijna alleen in Sparks verfilmingen mogelijk is. Ook het verhaal met de oudjes is fijn om te volgen. En ook al is het voorspelbaar, het blijft een uiterst tragisch verloop omdat je iedere keer weer wordt geconfronteerd met de gevolgen van dementie. En tja, wat is er mooier dan het einde? Het ligt er zó dik bovenop, maar het is oh zo prachtig.

Dikke 4* blijven staan.

The notebook staat vrij stevig in de top 250 van MM. Alleen dat al trok mijn aandacht, mede het feit dat het genre van romantiek niet zozeer daar vaak terug te vinden is. The notebook is geen doordeweekse “dertien in een dozijn” romantische film geworden. Integendeel, het is een prachtfilm geworden over liefde, toekomst, aristocratie en eerbied voor je ouders. Daar bovenop krijgt de film nog een extra dimensie met het aangrijpende relaas van twee oudjes waarvan de dame in kwestie lijdt aan dementie. De liefde, zorg en aanhankelijkheid is aandoenlijk, doch nooit sentimenteel.

De opbouw van de film is mooi aan de hand van het voorlezen van een (dag)boek over de geliefden Noah en Allie. De kleine plottwist maakt de film ontroerend en doet je geheel anders naar de oudjes en de film kijken. De tweede geliefde van Allie is gelukkig geen vervelende arrogante kwal met één of duister geheim waarvan de ridder op het paard (Noah) haar moet van behoeden. De film focust zich in zijn geheel op de liefde en op de moeilijke keuze met wie je je toekomst wil delen. Het zijn eerder de ouders van Allie die zeer verwaand en neerbuigend zijn ten aanzien van het gewone werkvolk en de simpele Noah maar niets vinden voor hun dochter. Afkomst - lees: rijkdom- én goedkeuring van je geliefde door je ouders kwam vroeger wel vaker voor, net zoals raciale verschillen een struikelblok waren.

Prachtige chemie tussen Gosling en McAdams. De liefde en verliefdheid is ook zo herkenbaar, de ruzies evenzeer. Geen goedkope seksscènes, eerder wat stuntelig en naturel. Het plaatsje Seabrook is enorm idyllisch net als het droomhuis van Noah en het meer errond. Een perfecte locatie met oog voor veel detail en afwerking van regisseur Cassavetes. Het dramagehalte is misschien net te groot voor sommigen, voor mij was dit dik ok. Liefde overwint allles, een torenhoog cliché, maar hier werkt het wonderwel. Een dikke 4,0*!

Goeie film, waar de makers van Atonement nog het 1 en ander van hebben overgenomen.

“So it's not gonna be easy. It's going to be really hard. We're gonna have to work at this everyday, but I want to do that because I want you.”

The Notebook is DE romantische film, en daar is een goede reden voor. Het is een film die precies de goede balans heeft tussen romantisch gezwijmel, drama en een venijnige inslag. En The Notebook heeft een koppel waar je echt van hoopt dat ze bij elkaar komen en blijven. Dit klinkt allemaal simpel, maar in veel van dit soort films gaat het mis. En je hebt McAdams en Gosling, en dan heb je niet veel meer nodig.

De chemie tussen beide is nog steeds ongeëvenaard. Het aantrekken en afstoten wordt door beide perfect gespeeld, en de ruzies zijn bijna interessanter dan de liefdevolle momenten. "We're back to that? Are we back there? What about the past couple of days? They happened, you know."... Nog steeds één van de beste scènes in de geschiedenis van de romantische drama’s. De andere verhaallijn rond Rowlands en Garner is ook goed, maar hier begon het op een gegeven moment te slepen. Maar het zijn Rowlands en Garner, dus je blijft bijna automatisch kijken. Net zoals naar McAdams en Gosling.

Mooie film over vergankelijkheid, vergetelheid en... dementie. Had naast de romantiek en mooie plaatjes ook een beetje iets banaals, de inwisselbaarheid van liefdespartners namelijk, wat wel wat erg geavanceerd is voor de moraal van rond de 2de WO. Garner en Shepard liggen onderhand al onder de groene zoden, wat de film memorabel maakt. Gena Rowlands die "leed aan"... kan nog steeds benaderd worden voor rollen. Overigens moeder van de regisseur. Als de kijker tot het laatst had moeten wachten voor de 'ontknoping' was in wezen (nog) mooier geweest. Nu wist je al vanaf het begin hoe het zat tussen Garner en Rowlands.

Mwoah, net aan voldoende. De film haalt het niet bij het boek. James Garner en Gena Rowland zijn niet de meest innemende acteurs, dus de chemie was er niet.

De scene met de zwanen was er ook niet: je kreeg er (alleen) ganzen voor. Alsof ik hier de plas rond roei.

Nee, deze zal ik niet snel een tweede keer gaan kijken.

Lief.

Toch wel een mooie film. Romantiek is niet echt mijn genre, maar deze film die in de top 250 staat wil ik nog wel een kans geven. En dat is best goed uitgepakt. Wat deze film beter maakt dan de gemiddelde film is dat de chemie tussen Gosling en McAdams ook echt werkt.

Verhaal stelt niet heel veel voor, maar waar het om gaat is de chemie. Het enthousiasme van McAdams spat van het scherm, en Gosling speelt ook best fijn. Visueel zijn er geen boeiende dingen gedaan met de camera, behalve dan de regenscene. Das natuurlijk een fijne scene.

Ook naar het einde toe is de film emotioneel vrij pakkend. Je leeft echt wel mee met de karakters. Zowel van beide kanten. De karakters zijn allemaal menselijk neergezet en geen overdreven Amerikaanse typetjes. Jammer dat Cassavetes later met The Other Woman die mist in is gegaan.

Lieve film, die op romantiek niveau geslaagd is.

Ik weet niet waarom ik zo onder de indruk ben van deze film. Nooit gedacht dat ik zo sentimenteel zou zijn. Deze film heeft een nieuwe kant van mijzelf geexposed. McAdams de film, ben helemaal weg van haar..

Zag hem staan hier..En dacht...Jaaa"' Maar romantiek, sentimenteel...Hollywood kitsch dunkt mij....Nee...dat wordt weer Rambo 8...Tnx MM-ers..weet genoeg.

Graag gedaan.

Hoewel romantiek normaal niet echt mijn favoriete filmgenre is is "The notebook" voor mij een van de betere films die ik de afgelopen jaren heb gezien.

Een meeslepend, absoluut pakkend verhaal met een toch wel verrassend ontroerend einde.

Dit is zo film die je lang bijblijft. Een film die je jaren later nogmaals wil zien en niet zoals vele gekochte dvd's nooit meer uit de verpakking komen. Goede zet dat Netflix The notebook heeft toegevoegd. Tijdloos verhaal over echte liefde, met alle voor- en tegenspoed die daar bij komt kijken,en goed geacteerd.

Dank voor je like....en na jouw reactie, wil ik hem zien...Weg vooroordeel.

Wait a minute...Die film heb ik gezien dacht ik, wat een bezetting.....Met een erg mooie, ondanks,of dankzij haar 70plus , Gena Rowlands.Wat was dat een mooie vrouw zeg!!Ademloos. Daar kan Julia Roberst never nooit aan tippen.

Het lijkt net of je er vertstand van hebt...

Ja Frans123 klopt normaal is dit niet mijn gerne maar deze film heeft iets pakkends. Romcoms en zgn "romantische" Hollywood avonturen blijf ik normaal ook weg van. Bedankt voor jouw reactie.

Hier had ik vanwege de behoorlijk hoge waarderingen toch meer van verwacht, maar helaas...

De film ademt zondermeer een bepaalde degelijkheid en kwaliteit uit. Goede cast, prima muziek, camerawerk, acteurs doen hun best en bijvoorbeeld in het begin een heel aardig jaren '40 sfeertje. Er is gepoogd een best wel aardige cirkel met het verhaal te creëren, echter wel een cirkel die ik erg voorspelbaar vond. Van de andere kant is het wel weer zo dat zonder de gecreëerde cirkel de film sobere middelmaat geweest zou zijn, nu heeft de film toch nog iets extra's. Toch heb ik weinig tot niets met de personages. Gosling vind ik, zoals wel vaker in het begin van zijn carrière, een beetje excentriek en hooghartig, een zonderling figuur en McAdams vind ik in deze prent ook maar een tuthola die zoals Noah het zelf op een gegeven moment zegt, niet weet wat ze wil.

Door de 'twist' die een paar aardige dialogen en licht emotionele momenten herbergt en een prima boodschap, degradeer ik de film niet meteen naar de middelmaat. Het idee is in die zin wel goed, maar de personages en wat er gebeurt prikkelt of raakt mijn persoonlijk niet genoeg om indruk te maken.

Seen and done with it...next!

Enorm genoten van deze romantische film. Toch, in tegenstelling wat de meesten hier schrijven vond ik Ryan (Noah) klein beetje vlakjes / koel acteren. Ieder zijn mening maar zeker een top film.