The Notebook (2004)

Hier sluit ik me van harte bij aan! Hoezo een

Ik kan 'm nog steeds verrassend goed hebben. Het is zo'n zeldzaam romantische films waarbij het daadwerkelijk echt ergens om draait. Waarin de hoofdpersonen echt verliefd overkomen, waar alle verhaallijnen er toe doen. Er wordt hier goed geacteerd door Gosling en McAdams. Regisseur Nick Cassavetes heeft daarbij ook een aantal mooi geschoten scenes in petto. De humor werkt en er wordt goed gebruik gemaakt van de jaren dertig/veertig setting. Niet in de laatste plaats het verhaal dat best leuk en bij vlagen grappen, dan weer tragisch is. Gelukkig zijn er nog romantische films die over ware romantiek gaan.

Guilty pleasure.. veel te zoet, maar toch een tranentrekker.

Ik vond The Notebook eigenlijk maar een langdradig kleffe films met veel vervelende personages. Rachel McAdams is ronduit irritant net als veel andere dames, met als klapper de scene met de bruidsjurk. Daar ging ik nog net niet over mijn nek..

Ik geef 1 ster voor de moeite en 1 ster voor het tweede gedeelte van de film.

Fantastische film, beste film in dit genre, en staat ook in mijn top 10 allertijden.

Geen idee waarom dit zo hoog scoort. Het verhaal liep zoals ik had verwacht, en script, camera, acteurs e.d. waren vooral degelijk. Dieptepunt waren die preutse vrijscenes - klef en braaf. Het mooist vond ik nog de scenes met de twee ouderen.

2,0*

Heerlijk, heerlijk, heerlijk... Romantiek van de hoogste plank met dito acteurs. Niet direct mijn doen.

Een oudere man blikt terug op zijn voorbije leven en leest voor uit een biografie.

Ook al is dit verhaal totaal voorspelbaar. Het regent er, van het ene moment in het andere omhelsd door prachtige natuurbeelden en spanningen tussen beide hoofdvertolkers.

Deze uitstekend geschreven verhaal is wonderschoon en kitsch tegelijkertijd. Hoe dan ook, hoe puureenvoudig ook, deze film ontroerde me twee uren lang door zijn sterke beelden door mekaar verweven door regisseur Nick Cassavetes, die enkele jaren later "my sisters keeper" in 2009 op het doek bracht. De zonsondergang, de roeipartij, de regenval, de honderden, om niet te zeggen duizenden, zwanen, de meesterlijk verfilmde gave vrijpartijen, 365 brieven... Het oude afgelegen huis naast het schilderachtige meer en die uitgebluste piano. De dynamiek tussen de acteurs... Ongelooflijk en ingrijpend vol herinneringen om samen in te slapen.

Voor het totaalgebeuren een 5,0 punten. En zo mag het leven, zonder teveel nadenken, verder sterven. Alleen zijn kan niet vervangen worden door eenzaamheid van eerlijke spanningen uit het verleden.

Ben nou toch wel erg benieuwd naar de kwaliteit van deze film. Interessant zijn de sterk verschillende oordelen. Gelukkig komt deze toevallig op tv vanavond. Ik houd je op de hoogte ?

Prima romantiek voor de zaterdagavond.

Veel meer is het ook niet. Een verhaal over een onmogelijke liefde. Die toch weer mogelijk blijkt. Liefde overwint alles.

Wat ik zeg: prima romantiek voor de zaterdagavond, maar je moet het verhaal niet al te serieus nemen. zoals al vaker gezegd is er met het spel van de hoofdpersonen niet veel mis. Prima geacteerd. Het tilt deze film net iets boven een gemiddelde 'zwijmelfilm'.

waarom altijd kritiek??? Mensen die kritiek geven zijn zelf zonder gevoel. Een film zoals deze moet je niet technisch kijken maar op je gevoel.

Blablabla

Tsja, dit is zo'n film die evenveel liefhebbers als haters zal kennen. Een film waarbij uitspraken als 'mierzoet', 'cliche' en 'overdramatisch' aan de orde van de dag zullen zijn, terwijl anderen de film fantastisch vinden. Ikzelf behoor tot de tweede categorie. Waarschijnlijk komt dat doordat ik bij vlagen wat sentimenteel ben ingesteld, en omdat ik er ook gewoon niet van houd om als een zuurpruim naar dit soort films te kijken. Het sentiment van de Nicolas Sparks-films mag dan standaard, clichematig en onorigineel zijn, het weet mij keer op keer te ontroeren. Schitterende pianomuziek van Aaron Zigman, schitterende landschappen en fijne regie omarmen het verhaal van Allie en Noah. Wat deze film bijzonder maakt is het gegeven dat het verhaal in perspectief wordt verteld: De bejaarde Noah leest het verhaal voor aan de dementerende Allie, in de hoop dat zij zich hun relatie zal herinneren. De jonge Allie en Noah worden beide geweldig neergezet, respectievelijk door McAdams en Gosling. De twee hebben echt chemie, en de ontwikkelingen in het verhaal komen erg geloofwaardig over. Dit maakt dat de film me van begin tot eind enorm geboeid heeft. Tevens heb ik erg van de sfeer van de film genoten, en heb ik zelfs een traantje moeten wegpinken. Voor mij zijn dit na wat getwijfel toch de volle 5*

In zijn genre gewoon heel erg goede, meeslepende film die geen moment verveelt. Niets op aan te merken. Kan het absoluut niet met een soap vergelijken ofzo. Een overtuigende 3.5*

Voorspelbaar en zoet, maar leuk voor een keer.

Normaalgesproken dreig ik halverwege dit soort draakjes in mijn eigen braaksel te stikken. Op een lichte oprisping tegen het einde van de film na hield ik het dit keer droog.

Nee hoor: 'fake' en 'bordkarton'. De Norman Rockwell-versie van de VS.

Fantastische film. Romantische films zijn (uitzondering daargelaten) niet echt mijn ding maar The Notebook is gewoon geweldig. Gosling, Rowlands en Garner zijn geweldig maar de echte ster is Mc Adams. Wat een geweldig mooie actrice en wat een goede rol zet ze hier neer. Het is natuurlijk een boekverfilming en Cassavetes weet het boek geweldig te vertalen naar het witte doek.

Fijn dat je de correctheid van mijn opmerking nog even bevestigt fake en bordkarton schaar ik met liefde in hetzelfde rijtje als de termen die ik noemde. Valt me trouwens nog mee dat je met zo'n mening 1,0* uitdeelt ipv 0,5*

Voor 'cliché' klopt dat inderdaad wel. Ik heb ooit al geschreven waarom ik me blauw heb geërgerd aan deze film (en ga het niet herhalen, dat heb ik een tijdje met iets té veel gretigheid gedaan, wat iemand me wel een beetje tercht heeft verweten). dat is niet zozeer het sentimentele, daar kan ik doorgaans mee om.

En dat hele punt is voor het stukje met de oorlogsweduwe, wat ik een waarachtiger en pijnlijker gegeven vond dan de 'hoofdromance'. Je ziet, zo'n onmens ben ik niet. Deze film was alleen niet voor mij gemaakt. Jij hebt er gelukkig meer plezier aan beleefd.

Erg goede film, indrukwekkend en boeiend van het begin tot het einde.

Toch eens kijken of al die ophef en poeha over deze film terecht is. Zelf nooit eerder de neiging gehad, mede vanwege de uitstraling van de poster, om deze film op te zetten, maar ik kwam hem toch steeds weer tegen en dacht, nou ja, toch maar eens opzetten.

De film krijgt van mij een dikke voldoende vanwege de setting begin jaren 40 en de chemie die tussen Noah en Allie er afspat. Leuk stel en je gunt het ze dat ze bij elkaar komen. Het 'southern' sfeertje en de zomerse plaatjes maken het toch wel erg zoetsappige einde weer goed.

Een van de mooiste romantische films aller tijden! Soms wat cliché maar helemaal van begin tot het einde gekeken. Zeker een aanrader!

Ha, heerlijke romantische film. Van 2004 en nu pas bekeken... Sterk verhaal wat je raakt. Vrouwtje blij, dan ben ik ook tevreden...

Opnieuw erg genoten van deze mooie, emotionele romantische film die ook bij een tweede kijkbeurt gelukkig de juiste snaar nog raakt. Ondanks dat het een clichématig, mierzoet verhaal is, blijf je geboeid tot het einde kijken door de chemie tussen Rachel McAdams en Ryan Gosling en de passende jaren 40 sfeer die de film uit ademt. Wat is Rachel een prachtige vrouw in de film zeg. Haar steeds inniger band met Gosling is geweldig getoond en levert beiden veel sympathie bij mij op.

Al moet ik wel zeggen dat ze in het tweede deel van de film, nadat Allie vertrok en trouwde met een andere man dat wel gedeeltelijk kwijt raakte, want die man was ook goed voor haar en komt er wel erg bekaaid vanaf nadat ze toch weer voor haar jeugdliefde koos. Nou was dat natuurlijk wel wat je hoopte, maar toch..
De kus in de regen is ieder geval een hele memorabele, warme kus die toch wel fraai dat ''oude liefde roest niet'' thema weergeeft.

De film zelf kiest voor een verhaal vanuit een hedendaags perspectief dat wordt verteld aan de hand van flashbacks. Niet echt heel origineel, want oa Titanic en Saving Private Ryan deden dat in die jaren ook al. Ik vond het plotje rondom de bejaarde Noah en Allie (wat je natuurlijk al meteen doorhebt dat zij dat zijn...) niet storend, maar ook geen hele grote meerwaarde hebben. En richting het einde ontspoort de film ook een tikje, met de scene dat Allie weer dementeert en alles weer vergeet. De makers wilden ongetwijfeld aantonen dat liefde voor eeuwig is, maar deze film had ook prima zonder dat subplot gekund denk ik. Wel acteerden beiden hun rol goed.

Wat me trouwens verwonderde is dat de film bepaalde zaken in een paar seconden behandelt, terwijl ze veel beter wat langer uitgewerkt hadden kunnen worden. Denk aan Noah die in het leger ging of de vader van Noah die overleed. Toch iemand waar Noah een hele mooie band mee had. Idem met het leven van Allie met haar nieuwe liefde. Zulke momenten gingen zo snel dat ze helemaal geen impact hadden op mij als kijker.

The Notebook is toch wel 1 van de betere romantische films, waar ze de romcom humor eens niet nodig hebben. Zulke films zijn ook wel aardig, maar qua impact komen ze meestal niet in de buurt van een film als deze.

4* (was 4,5*)

Hockeyster Ellen Hoog kan niet zonder film The Notebook | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

Respect...Zo vaak dezelfde film kijken, ik denk dat zelfs de nr.1 in je top 10 dan op den duur in een draak verandert

Echt he. Ik heb bepaalde films vroeger zo vaak gezien dat ik ze nu echt een eeuwigheid kan missen als kiespijn.

Normaal niet zo mijn ding romantische films maar deze was zeker vermakelijk Mcadems en Gosling deden het fantastisch. Heb me nergens verveeld. Mooi verhaal. Mooie setting. Jaren 40 goed weergegeven.Krijgt van mij een 7,5/10

So it's not gonna be easy. It's going to be really hard. We're gonna have to work at this everyday, but i want to do that because i want you. I want all of you, forever, everyday. You and me... everyday

The Notebook is de DE romantische film onder de romantische films en dat is niet voor niks. Het is een fantastische film met een uitstekend, tijdloos verhaal en een koppel waar je echt van hoopt dat ze bij elkaar komen en blijven. Dat klinkt simpel maar in veel van dit soort films gaat het mis. The Notebook slaagt hier wonderwel in.

Romantische films zijn niet echt mijn ding en ik werd dan ook met lichte dwang een avondje The Notebook voorgeschoteld. En wat ben ik daar blij om. Het verhaal begint met de tieners Allie en Noah die elkaar ontmoeten in de zomer. Allie is van goede komaf en Noah werkt op een houtzagerij en natuurlijk geeft dat problemen. De aantrekkingskracht die er gelijk is tussen de twee, de afkeurende vader en moeder van Allie, de ruzie, de verwijdering, het is allemaal al eens gedaan maar niet zo goed als hier. Het aantrekken en afstoten wordt perfect gespeeld door Rachel McAdams en Ryan Gosling. De ruzies (zeker de laatste) zijn bijna interessanter dan de liefdevolle momenten. Wanneer Noah en Allie elkaar na een aantal jaren weer tegenkomen begint het weer van voren af aan. Zoals Noah terecht opmerkt, "We're back to that? Are we back there? What about the past couple of days? They happened, you know." Bijkomend probleem is dat Allie nu verloofd is met iemand anders. Een perfecte man maar ja, geen Noah?! Het einde (rond de jonge Allie en Noah) is zo zoet als marsepein maar oh zo mooi. Het verhaal rond de oudere dementerende Allie en Noah (goed gespeeld door Gena Rowlands en James Garner) is ook leuk gedaan maar werd op het einde wat langdradig.

Het is natuurlijk een boekverfilming en Cassavetes weet het boek geweldig te vertalen naar het witte doek. Gosling, Rowlands en Garner zijn geweldig maar de echte ster is McAdams. Wat een geweldig mooie actrice en wat een goede rol zet ze hier neer. De muziek van Aaron Zigman is ook schitterend en echt een meerwaarde bij sommige scenes. Meer van dit soort films graag.

Crème de la Crème van de romantische films.

In dit soort films stapelen de clichés zich op. Tegenwoordig is dit meer regel dan uitzondering, maar dat is nou eenmaal het standaard concept waar je even doorheen moet prikken. De "sweetness" spat van je scherm tijdens deze film, waardoor met name mijn vrouwtje om de 5 minuten zat te aaaahhh-en. Om nou te zeggen meesterwerk, nah, maar zeker de moeite waard om te bekijken.