Pouic-Pouic (1963)

Typisch De Funes vehikel, waar in hij de vertrouwde rol speelt van egocentrisch, smiechtig en opvliegend mannetje, die zich in alle bochten wringt om zijn zin te krijgen.

Duidelijk gebaseerd op toneelstuk, maar uiterst vermakelijk. Alles en iedereen staan in dienst van De Funes, die weer een aantal keren hilarisch is.

Gegeven dat zijn vrouw waardeloze grond van oplichter heeft gekocht en De Funes vervolgens deze aan rijke vrijgezel probeert te verkopen, die bovendien verliefd is op zijn dochter, is leuk gevonden en geeft De Funes genoeg mogelijkheden om zowel te slijmen als flink geniepig te zijn. Dit alles met als doel zijn geld terug te krijgen.

Leuk!

Een zeven, ofwel 3,5 ster.

Eerste film waarin de Funes de bekende driftkikker speelt inclusief het overduidelijke gevlij wanneer het hem uit komt.

Verhaaltje zelf is het gebruikelijke klucht-senario - iedereen bedriegt iedereen en uiteindelijk weet niemand meer precies als wie hij/zij zich voor moet doen.

Vaak te flauw, maar de Funes is zoals gebruikelijk wel grappig.

Hadden ze hem niet beter "Louis de Grimasse" genoemd al moet gezegd dat hij deze keer in zijn onnavolgbare mimiek, lawaaimakerij en wilde bewegingen lekker de steun krijgt van nagenoeg de ganse cast in deze, toch wel flauwe Franse komedie.

Het idee van een personage dat een dubbele familiefunctie krijgt aangemeten is wel plezierig maar daarnaast zit de film al te vol met banale humor (?).

Wat was er zo banaal aan? Uitgangspunt met dubbelrollen en iedereen die zich anders voordoet, waardoor de personages op een gegeven moment zelf de draad kwijt zijn, is zeer aardig. De Funes als driftkikker is ook altijd wel leuk. Toch ontstijgt Pouic Pouic verder amper het niveau van een middelmatige klucht en dat is dan ook precies wat dit is. 3 voorzichtige sterren.

Louis de Funès en het stuk oliegrond

Ach, het is hier weer lekker regenachtig weer in België (altijd als je verlof hebt natuurlijk) dus ben ik de laatste tijd maar eens bezig met wat kijkachterstand weg te werken. Ik heb nog een serieuze weg te gaan maar de Louis de Funès stapel is wel de dringendste doordat ik daar ondertussen alweer zo'n 13 films mee achter sta. Pouic-Pouic is al wel de 25e film die ik van de Franse komiek zie dus ik begin ergens te geraken.

En ik geraak hem maar niet beu. Pouic-Pouic, de titel wordt bij de naam van de huiselijke haan gehaald, is dan ook een film die precies op het lijf van de Fransman is geschreven. Ik ben dan ook best wel fan van dit soort toneelverfilmingen dat vol zit met dubbelrollen en waar het verhaal op den duur zo complex wordt dat de hoofdrolspelers er zelf amper nog aan uit kunnen. Op zich is het plot rond de verkoop van een lap grond vrij simpel maar vanwege alle onderlinge relaties (onder andere de broer die ineens tevoorschijn komt met één of andere Venezolaanse die hij heeft opgescharreld) krijgt het een heerlijke laag van complexiteit. De film gaat misschien net iets te lang door want voor mij had het mogen ophouden wanneer Simon met behulp van Palma er dan toch in slaagt om Antoine te laten tekenen in plaats van dan nog eens de twist met het radiobericht uit te voeren. De korte speelduur is hier trouwens ook wel een pluspunt doordat de film hierdoor vanaf de eerste minuten een vaart krijgt die hij nooit meer verliest.

Op den duur valt er niet meer veel over Louis de Funès te vertellen doordat hij praktisch altijd dezelfde rol heeft. Een rol die hij zich wel in zijn lange carrière compleet eigen heeft kunnen maken en ook hier is hij heerlijk op dreef. De vleierijen, de uitbarstingen, de gebaren, de smoelentrekkerij, ... Het is en blijft gewoon nog altijd heerlijk om naar te kijken. Vaak zijn de films ietwat een one-man show van de Funès maar hij wordt hier bijgestaan door een resem goede acteurs. Zeker Christian Marin als de butler Charles vormt een heerlijk duo met de Funès. Schitterend contrast ook wanneer de lange, slungelige en rustige butler tegenover zijn kleine en kolerige baas staat. Ook de Philippe Nicaud mag er zijn die de eer van de meeste dubbelrollen op zijn naam krijgt. Rest er alleen nog het schone vrouwvolk dat meestal door de Franse film dwarrelt maar hoewel er schonere Françaises zijn te vinden (Deneuve, zucht..) dan Mireille Darc bewijst ze hier over een vrij leuk komisch talent te bezitten. Al kan het wel zijn dat iedereen naar een hoger niveau wordt getild doordat ze meestal de aangever zijn voor één van de Funès zijn uitbarstingen.

Ik ben blijkbaar de enige die deze klucht, in de goede zin van het woord, met 4* beoordeelt en dat is jammer. Je moet natuurlijk wel voor dit soort films te vinden zijn maar als dat het geval is, dan is Pouic-Pouic gewoon anderhalf uur heerlijk tijdverdrijf. Een erg vlot tempo en een de Funès die op dreef is. Meer verwacht ik niet van dit soort films.

4*

een zeer genietbare film van Louis de Funes zoals altijd die onnavolgbare driftige gedragingen van hem maken deze komedie tot een zeer aangename film die je gewoon een paar maal moet zien ; een 4 is zeker niet overdreven, dat geef ik dan ook met plezier

Vandaag op TV te zien > ONS >17:30 uur

Léonard Monestier is een investeerder in aandelen van b.v. staal en dat soort van degelijke investeringen.

Met zulke mensen kan het financieel alleen fout gaan bij een verstandsverbijstering en nog erger: een vrouw die gemakkelijk met vreemde lieden een praatje maakt en een lap koopt dat een stuk grond moet voorstellen in een land en deel daarvan wat niet bestaat. Miljoenen vaten olie schijnen in die nepgrond te zitten en Patricia Monestier zag het al helemaal zitten. Haar man zou zo'n verjaardagscadeau hartstikke fijn vinden en dat voor (meent zij) een koopje. Om aan de centen te komen voor dit "fantastische" cadeau, verkoopt ze een groot deel van de investeringen die Léonard heeft gedaan in de veilige aankopen!

Een wirwar van vermoedens, veranderingen, onbegrip en liefde bij en voor elkaar maakt deze film tot een kolderiek geheel wat in de jaren '60 geweldig was, nu zit er zo nu en dan iets in wat ze hadden kunnen weglaten in onze tijd.

Toch een komische film die de eerste werd in een reeks waarin Louis de Funès de hoofdrol speelt en dat nog jaren zou volhouden. Films waarin hij meestal een driftig, kort aangebonden typetje speelt. Je houdt van de man of je verafschuwd zijn personage.

Wij behoren bij de eerste categorie en waardeerden "Tok Tok" dan ook, de film krijgt van ons een ruime 7!

Een klucht op zijn tijd vind ik leuk. En het is de tijd waarin men ze überhaupt nog maakte, tegenwoordig zie je ze nog amper...

Een klucht is meestal te flauw. Dat hoort wel een beetje bij het genre dus dat neem je voor lief. En het heeft tegelijk ook iets aandoenlijks.

Ik heb een zwak voor Mireille Darc. Ze mag hier volop haar charmes inzetten.

Het verhaaltje met de dubbelrollen van de 'echtgenoot' en de 'zoon' is tamelijk onnozel. De ingehuurde 'acteur' mag als dank in het hok van de haan Pouic-Pouic slapen.

Ik vind het toch een mindere van Louis de Funès. Het is allemaal net iets te overdreven en te flauw om echt hardop te kunnen lachen. De Zuid-Amerikaanse vrouw van de zoon is een nogal irritant persoon en ook de vrouw van Funès voegt in feite niets toe. Die butler is wel een grappige onnozele droogkloot.

De setting is leuk en het eind is wel geinig. Ik heb me er al met al wel mee vermaakt maar het had iets meer mogen zijn.

Een mindere komedie film met Louis de Funes.

Helaas meer een toneelstuk als een film.

Wat komische momenten,maar verder een saaie en langdradige film.