Le Bossu (1959)

Ik vind dit een heel interessante film en het is ook echt gebeurd. Ik vind het ook zielig voor Philippe de Nevers,omdat hij alleen is vermoord,omdat zijn neef; Philippe de Gonzague zijn geld en zijn vrouw wou. Ik bedoel,dat doe je toch niet,maar gelukkig is hij vermoord door de vriend van Philippe de Nevers; Henri Lagardère en Henri heeft zijn dochter, Aurore de Nevers,opgevoed en terug aan haar moeder gebracht.En later trouwde hij met Aurore.Ha,kun je het geloven.Maar Aurore werd ook verliefd op hem.Want eerst zag zij hem als haar vader en later als haar geliefde.

Vlotte verfilming - en lang niet de eerste, en ook niet de laatste - van de roman van Paul Féval.

Jean Marais, destijds razend populair en dikwijls de gelijke van wat Errol Flynn daarvoor was in mantel- en degenfilms, is de man die gerechtigheid doet zegevieren terwijl Bourvil zorgt voor de vrolijke noot.

Een zeer degelijk script, decors en costumering vullen de goede acts aan tot een goede, ontspannende avonturenfilm met een opvallend, puik beeld van "de bultenaar".

Eén van de écht goede mantel en degenfilms, gebaseerd op een 19de eeuwse literaire klassieker. Het beroemde verhaal van de "chevalier de Lagardère" werd op voor die tijd uitstekende wijze geregisseerd. Veel buitenopnames, actie, een vleug humor en romantiek maken er een luchtig en plezant geheel van. Jean Marais is de ridderlijke held, Bourvil de sidekick en de mij onbekende Sabine Sesselmann speelt de dochter van een vermoorde edelman over wie het duo zich ontfermt.

Bourvil en la botte de Nevers

Jaren geleden kocht in eens in een supermarkt of all places 3 Bourvil films. Het was een periode dat ik me begon te interesseren in de Franse komieken en na een aantal bijrolletjes in Louis de Funès films wou ik wel eens zien wat Bourvil verder in zijn mars had. Het ging om Le Chemin des Écoliers, Le Miroir à Deux Faces en deze Bossu en de eerste van dit trio was een vermakelijk filmpje. Vreemd genoeg is er daarna ergens een kortsluiting gekomen in mijn hoofd en was ik er tot vandaag de dag van overtuigd dat ik de rest ook al had gezien.

Dat klopt dus niet en daardoor met serieus wat vertraging aan Le Bossu begonnen. Zonde dat ik hier zo lang mee heb gewacht, want ik heb me hier danig mee geamuseerd. Dit is zo'n typische mantel-en-degenfilm als die waar Errol Flynn in Hollywood een patent op had maar het meest deed me dit eigenlijk nog denken aan bijvoorbeeld Fanfan la Tulipe. Een erg vlotte film waarbij de nodige intriges worden afgewisseld met de nodige zwaardgevechten en het is gewoon allemaal dikke fun. Le Bossu is in ieder geval zo'n typische mix geworden waar precies enkel de Fransen goed in waren en dat resulteert dus in een erg fijne film die bovendien over de gehele lijn blijft boeien. Door een aantal tijdssprongen (waar je dan maar op de leeftijd van Aurore moet letten om te schatten hoeveel jaar we verder zijn) krijgt de climax ook nog net iets extra, al blijf ik het wel een tikkeltje vreemd vinden dat Aurore uiteindelijk iets met Lagardère begint. Zal wel in het oorspronkelijke boek van Paul Féval Père ook zo zijn gebeurd vermoed ik.

Le Bossu is niet de eerste verfilming van dat verhaal, het is ook niet de laatste, maar volgens mij wel de bekendste uit heel die hoop. Wat wil je ook met Bourvil in een grote humoristische bijrol en met Jean Marais als de held in het verhaal. Die verkleed zich blijkbaar wel erg graag in films, want ook in de Fantômas saga (ook geregisseerd door deze André Hunebelle trouwens) gaat hij gebukt onder een hoop rubber. Het zijn echter wel rollen die hij goed naar zijn hand weet te zetten, want als de gluiperige gebochelde waar de titel het over heeft is hij gewoon heerlijk om naar te kijken en hij deelt een vlotte chemie met Bourvil. Toffe dubbelrol ook nog van Sabine Sesselmann die de volwassen Aurore speelt alsook haar moeder. Dat geeft een beetje een gekunsteld einde qua montage aangezien moeder en dochter elkaar moeten ontmoeten, maar met een stand-in en wat cuts geraak je alweer een heel eind.

Hunebelle blijkt wel een regisseur voor mij te zijn met een gemiddelde van 3.42* op 6 geziene films maar de eerlijkheid gebiedt me daarbij wel te zeggen dat het allemaal Louis de Funès of Bourvil vehikels zijn en ik ben nu eenmaal fan. Moest er nog iemand gemakkelijk te vinden aanraders hebben van Hunebelle, ik ben altijd geïnteresseerd. Dan moet ik dringend maar eens aan Le Miroir à Deux Faces beginnen!

4*

Mantel-en-degenfilm die gebaseerd is op een klassieke mantel-en-degenroman uit de 19e eeuw van Paul Féval. Ondanks een somber begin (de moord op de duc de Nevers) draait dit uit op een echte feel good avonturenfilm. Jean Marais steelt de show als ridderlijke en intelligente held. Bourvil is de komische sidekick. Hij is komisch omwille van zijn uitstraling en niet zozeer omwille van specifieke lijnen. De majeur score draagt uiteraard bij aan het open karakter van de film. Saai wordt het nooit. Mooi vakwerk.