La Belle Américaine (1961)

redelijk filmpje, ook niet meer. louis de funes speelt hier enkel een klein bijrolletje en komt nog geen 15 minuten in beeld.

Inderdaad is de hoofdrol niet weggelegd voor Louis de Funès, helaas!

Toch is de film wel grappig, humor is wat achterhaald maar in zijn geheel een aardige film.

Nu ik dit neerzet is de film al weer 52 jaar oud en dat kan je dan ook nu en dan wel merken aan de stijl van acteren. Toch is Funès een van mijn favoriete acteurs uit Frankrijk.

Het mannetje is zo parmantig en kordaat in zijn optreden terwijl hij ook onderdanig en hielenlikkerig kan spelen in dezelfde rol.

Louis de Funès en de Amerikaanse wagen

Ik weet niet waarom maar tegenwoordig vind je erg veel van het werk van Louis de Funès in de winkels op DVD. Het lijkt alsof ze opeens van een overschot af moeten geraken maar mij hoor je daar niet over klagen want het heeft er in geresulteerd dat ik een hoop van zijn films heb kunnen zien de laatste tijd. Ondertussen heb ik een viertal boxsets van de Franse komiek gezien en ik kan er in ieder geval niet genoeg van krijgen.

Het begin sloeg echter wat tegen doordat er wordt geopend met de mededeling dat de film met toestemming van de makers is ingekleurd. Waarom ze daar ooit mee zijn begonnen, het is me een raadsel want ik vind het volstrekt belachelijk om een film nadien in te kleuren. Soit, gelukkig opperde de film zelf al om simpelweg de kleuren uit te draaien om dan toch nog van de film in zwartwit te kunnen genieten. En genieten is het want Robert Dhéry maakt een film die heerlijk warm aanvoelt. Is het de Franse sfeer, het pittoreske dorpje of de kameraadschap waarmee de personages met elkaar omgaan? Ik weet het niet maar ik zat eigenlijk continu met een dikke glimlach op de lippen. La Belle Américaine fungeert ook een beetje als kritiek op de maatschappij (het is pas wanneer Marcel de auto koopt dat er een hoop deuren voor hem opengaan) maar na een tijd heb je het daar wel rond gezien. Een paar momenten voelen wat overbodig aan, zo duurt het wel erg lang eer Marcel terug in het café is geraakt nadat hij in de koffer heeft gezeten, dus iets meer knipwerk had wel leuk geweest.

Wanneer je een volbloed Louis de Funès film wil zien, dan moet je beter een andere film opzoeken want ik denk dat hij hier hoop en al een goed kwartier in meespeelt. Een kwartier dat goed gevuld is trouwens want in de paar scènes waar de Funès in te zien is, is hij hilarisch. Het soort rollen van onderkruiper die continu in kolère schiet is dan ook een kolfje naar zijn hand. Al bevat La Belle Américaine sowieso een degelijke cast want de hoofdrol is weggelegd voor de regisseur zelf, Robert Dhéry. Hij doet dat erg degelijk maar het zijn voornamelijk de bijrollen zoals een de Funès die het geheel interessant maken. Jean Lefebvre is altijd de moeite waard en maakt dat hier wederom waar.

De film is tegenwoordig samen met Le Roi Pandore met Bourvil te vinden voor de spotprijs van 5 euro in de Carrefour. Verwacht geen Louis de Funès film maar een degelijke Franse productie die een redelijk groot feelgood effect op je heeft. Erg vermakelijk.

3.5*

Gelukkig meer grappig dan dwaas en eigenlijk wordt doorheen dit dolle verhaal heel wat passend gehekeld : jaloersheid, vleierij en drang naar profijt, kleinzierigheid van de rijke bourgeoisie, potsierlijkheid en onwetendheid van de ambtenarij (de minister kent niet meer van een auto dan het oude grootmoedertje) ...

Ik vond het goed. Rire à la française, zegt de affiche en zo is het.

Ik ben een grote fan van Louis de Funes, vond het dus wel spijtig dat hij amper in beeld kwam. Af en toe was het best grappig, maar deze film ķon mijn aandacht niet altijd even goed vasthouden. Er passeerden meerdere bekende gezichten uit andere Louis De Funes in deze film.

Leuke film met goeie grappen, Louis de funes speelde hier maar een bescheiden rolletje maar heb me toch goed vermaakt. Ook zie je enkele andere personages uit de gendarme films in de film.

Erg aangename komedie. Ik heb een ingekleurde versie bekeken en ook dat viel best mee. Mooie prestatie van Robert Dhéry die zowel regisseerde als acteerde en het scenario uitschreef. Het lijkt me dat hij hier en daar beïnvloed geweest is door het werk van René Clair. Die bricoleerde graag met sound en Dhéry doet dat hier ook enkele keren (de ‘kakelende’ agenten, de geluiden tijdens de maaltijd). Ook de sfeer in het algemeen is van een Clairiaanse luchtigheid. Leuk is de bijdrage van de immer amusante de Funès. Ik heb deze film ook gezien als onderdeel van een de Funès box hoewel het om een bijrol gaat.

Vrolijke komedie met wat vindingrijke scènes, maar helaas toch vooral veel oubolligheid. De Funès blinkt uiteraard uit in zijn kleine rol. Iets meer aandacht krijgt zijn latere collega-gendarme, de lummelige Christian Marin.