Natten Har Øjne (2022)

Maja is een actrice, die werkt in de bibliotheek om verhalen voor te lezen aan de kinderen. Onderweg komt ze Leah tegen en de meisjes hebben meteen een klik. Daarna zijn we getuigen van een ontluikende romance. Euh..wacht eens moest dit niet een horrorfilm zijn? Ja...maar het kost een behoorlijke hoeveelheid schermtijd voordat de film enige horror aflevert. Verwacht ook niets al te geks op dit bovennatuurlijke vlak. Gruwelen uit de joodse Folklore en mythische religieuze elementen worden hier vooral gebruikt of gecombineerd met een lesbische romantische relatie tussen deze twee personages. Toch weet de film voldoende unheimische gevoel op te roepen, waardoor je nooit precies weet wat er staat te gebeuren! Van die kleine dingetjes die een teken zijn dat er iets niet klopt! Maar een plotwending verder zit het toch weer anders! De manier waarop de laatste confrontatie plaatsvindt is helaas een beetje te netjes. Jammer dat ze daar niet iets meer uitpakte! Maar daar tegenover staat dat het acteerwerk wel weer sterk was! Moeder Chana wordt onberispelijk vertolkt door Sofie Gråbøl (The Killing, Nightwatch), Deense geliefde was Josephine Park (Those Who Kill en handvol andere series) Maar de opvallendste prestatie kwam van de Engelse Ellie Kendrick (Game of Thrones,The Diary of Anne Frank (2009)) Twee jonge vrouwen en het onzichtbaar kwaad in een film met een heerlijke bovennatuurlijke sfeer maar zonder veel geweld of bloed Toch was dat alles wat ze nodig hadden om in de greep te blijven van deze eigentijdse thriller/horrorfilm

Net wanneer ik eens zin had in some queer horror, bleek het queer bagger te zijn. Saaie meug, niet spannend en evenmin interessant. De horrorfan blijft compleet op zijn honger zitten.

Mja, matige film rond Joodse mythologie. Nochtans is het geheel niet slecht begonnen. De idee erachter is goed, de uitwerking is echter te zwak om te spreken van een echt goede film. Velen zullen hier niet veel mee kunnen.

Wanneer Maja haar toekomstige schoonmoeder ontmoet, is de verwelkoming alles behalve hartelijk. Ze wordt genegeerd en gemanipuleerd. Maja voelt onderhuidse spanningen, maar net als de kijker kan ze de vinger niet op de wonde leggen. Tussendoor wordt ze wegwijs gemaakt door een oom in de Joodse mythen en folklore.

De film kent een twist en draait anders uit dan gedacht. Op zich wel goed, maar het voelde toch eerder aan dan een ontgoocheling. Toch zat ik redelijk in de film waardoor ik me niet echt verveelde. Grabol is een Deense topactrice in een hier wat vreemde rol als Joodse moeder. Ik kon haar toch niet 100% vereenzelvigen met haar rol, jammer.

Een vrij simpel verhaal, maar toch best origineel voor een horror. Het is niet echt een horror-horror, maar toch best goed. Ik vind het leuk dat er een queer koppel in voorkomt waarbij het geen issue is dat ze een queer koppel zijn. Leuk om Ellie Kendrick weer te zien na haar rol als Anne Frank.

Een film waarin de Engelse cultuur in aanraking komt met de Deense cultuur, terwijl de kern juist wordt toegewijd aan het Jodendom. Je kan regisseur Gabriel Bier Gislason niet verwijten dat hij geen ambitie heeft, maar de uitvoering laat niettemin te wensen over. Vooral de zeer trage aanloop (ontdaan van hoogtepunten) is spijtig, al helemaal aangezien de wat griezeligere finale punten mist in spanningsopbouw. De horrorconcepten worden geloofwaardig uit de doeken gedaan en zien er tot op zekere hoogte realistisch uit, maar op het vlak van horror komt Gislason simpelweg nergens. Aangezien de romantische ontwikkeling tussen een ondermaats acterende Josephine Park en een bovengemiddeld acterende Ellie Kendrick daarnaast niet echt uit de verf komt, vraag je jezelf als kijker na afloop af wat je hier eigenlijk uit hebt kunnen halen. Ik kon het in ieder geval voor mezelf niet beantwoorden, maar Gislason toont wel potentie.