Tmunat Hanitzahon (2021)

Film over een pas opgerichte kibboets, die wordt aangevallen door de bewoners van de omgeving. Een Egyptische filmmaker is ter plaatse om daar een reportage over maken. De film schiet af en toe alle kanten op, zoals wanneer het oorlogsdrama wordt onderbroken door droge humor. Niet helemaal mijn ding, maar toch wel aardig voor een keer.

Degelijk ingericht oorlogsdrama dat een conflict zoveel mogelijk vanuit twee verschillende perspectieven probeert te belichten, maar voor de oplettende kijker valt echt wel op te maken dat regisseur Avi Nesher en zijn scenarioschrijvers niet heel neutraal zijn geweest. De commune krijgt op die manier aanzienlijk meer aandacht dan Amir Khoury en zijn filmproject, terwijl het verhaal juist vanuit dat tweede moet worden verteld. Gelukkig wordt er over de grote lijn goed geacteerd, ziet het er op visueel vlak erg verzorgd uit en wisselen de genres elkaar voor de verandering best goed af. Een emotionele impact laat het zeker niet achter, maar de productie oogt keurig voor wat het is en includeert daarnaast inhoudelijk vooral genoeg om niet of zelden te vervelen.

De film is gemaakt ruim voor de oorlog die er nu weer woedt. Opvallend dat ook toen de kibboets werden aangevallen. Je zou bijna zeggen dat deze film hen heeft aangezet. Wat ik niet wist is dat er gelijk al zoveel strijd was, nadat Israël dit stuk had "gekregen" van de VN. Afijn de film is helemaal niet zo slecht verteld al zijn de Israëliërs wel meer in beeld. Dat Egypte zo'n grote rol toen had verbaasde me ook. Het verhaal is niet super strak en diepgaand maar wel heel goed gefilmd en geacteerd. Iets meer diepgang had ik wel fijner gevonden. Desondanks een ruime voldoende.

Film 3,5

Beeld 4,5

Geluid 4,5