A Chiara (2021)

Vanaf 31 maart 2022 in de bioscoop (Imagine Filmdistributie)

Swamy Rotolo, wat een openbaring. Je blijft haar aankijken en het verveelt geen moment. Nou ja, de eerste tien chaotische minuten moet je even doorbijten, wat daarna volgt is indringend gefilmd. Eindelijk een maffia film die de rauwe werkelijkheid weergeeft, en niet vervalt in geromantiseerde beelden.

Zo populair als Hollywood-films over de Amerikaanse maffia zijn, zo genegeerd worden de verismo-films over de Italiaanse maffia, maar ik hou meer van de laatste omdat die een grimmigere wereld schilderen waar armoede, verwaarlozing en misdaad in elkaars verlengde liggen. Ik was bang dat A Chiara al te veel de romantiek van het maffialeven zou deconstrueren, resulterend in een saaie en bloedeloze film, maar de film is beslist een spannende film omdat er voortdurend de dreiging van geweld is (en omdat de niet-professionele acteurs zeer goed acteren), in dit geval omdat het 15-jarig meisje Chiara dat ontdekt dat haar familie tot de Ndrangheta hoort bepaald niet bang is en als opstandige puber haar eigen plan trekt met ietwat The Godfather-vibes omdat het meisje zich verrassenderwijs ontpopt als een goede kandidaat-maffialid. Alleen jammer dat het einde wat vaag is (en waarschijnlijk bewust ambigu): we leren over het Italiaanse overheidsprogramma om kinderen van maffialeden uit het gezin en het maffialeven te halen, maar Chiara lijkt toch los te komen van haar familie zonder de hulp van dat programma maar de film maakt niet duidelijk hoe dat zit.

Aansprekend drama over de dochter van een lid van de ‘Ndrangheta, de Zuid-Italiaanse tegenhanger van de maffia in Calabrië. Geconfronteerd met het leven van haar vader komt zij uiteindelijk voor een fundamentele keuze te staan inzake de rest van haar eigen leven. De overgang in de film naar de ontknoping is ietwat te abrupt naar mijn smaak.

Niettemin een bijzondere coming-of-age film met een bijzondere bezetting, die voornamelijk bestaat uit leden van de familie Romolo. Aan het acteerwerk is niet te merken dat het geen professionals betreft. Vooral Swamy Romolo in de titelrol zet een uitzonderlijke, bedachtzame vertolking neer.

Interessante film over een maffiafamilie waarbij de godfather dient onder te duiken. De jongste dochter Chiara is echter niet op de hoogte van de praktijken van haar vader en blijft verweesd achter. Hoewel ... Ze gaat op onderzoek uit en wil meer te weten komen over haar vader. Ze bewandelt vervolgens een moeilijk pad en dient hierbij keuzes te maken tussen haar familie en een ander leven.

De sfeer van de maffiosi walmt over de film heen, maar herbergt geen geweld of dreigementen. De focus ligt op het meisje met al haar vragen en onzekerheden binnen een hechte familie die uiteindelijk met leugens en misdaad aan elkaar werd gebreid.

Prima acteerwerk en leuke wegkijker. Fijne arthouse!

Ik ben afgehaakt. Veel te veel scenes, ik denk bij elkaar 90% van de film, die zich weer in het donker moeten afspelen. Jammer is dat tegenwoordig bij films dat je zo vaak zo goed als niks ziet.

Geen hoogvlieger deze film. Verwarrend en donker in beeld gebracht, veel komen we echt niet te weten, en de hoofdpersoon en haar zussen werken duidelijk op je zenuwen na twee uur!

Prachtige film. Na een aanloop met zijn iets mindere debuut is dit de tweede zeer geslaagde film op rij van Carpigano. Thematisch verwant. Ook in deze film ondekt een puber dingen over de wereld waarin ze opgroeit die haar voor de keuze stellen hoe je volwassen wil worden. De grootst kracht van Carpigano is hoe hij scenes uit laat spelen zodat je de tijd hebt om je onder te dompelen in de sfeer. Een andere kracht is hoe hij zijn hoofdrolspelers heel gelaagd kan laten acteren zodat ze onuitgesproken gevoelens over brengen. Misschien is het wel zijn kracht dat hij meestal hele families in zijn films laat acteren, als familie en zonder dat er een professionele acteur tussen zit. Verder durft hij soms een beetje van puur realisme af te wijken. Dat kan gevaarlijk zijn, maar het is bij hem altijd smaakvol en heel gedoseerd.

Minder indrukwekkend dan ik had gehoopt. Chiara krijgt veel vrijheid en geduld die in werkelijkheid de vrouwen van de 'Ndrangheta in Calabrië volgens mij niet kennen (en waaraan ook gerefereerd wordt dmv het noemen van Guiseppina Pesce en Concetta Cacciolo). In dat kader vond ik het weghalen van Chiara uit het gezin en het gebrek aan (getoonde) weerstand bij de familie hierin ook vrij apart.

Al weer eentje uit de bib. Het was niet mis, maar had er nu ook geen waw gevoel bij. Cast deed het goed en verder zag de film er prima uit.

Alleen tot het eind van deze maand nog op Mubi te zien.