Velvet Buzzsaw (2019)

Prima film met vooral een sterke Gyllenhaal. De kan best spannend zijn, maar vooral de kijk op de kunstwereld, waar het eigenlijk gewoon om geld gaat, is prima gedaan, met soms een zwart komische laag. Einde is wat voorspelbaar.

Wat een aanfluiting en zo zonde van mijn tijd.

Pagina verversen voordat je je vote geeft .. als je de pagina of tabblad layer opnieuw opent tenminste

De film begint een beetje traag. Ik had het idee dat ze maar een beetje wat aan het aanpappen waren om bij hét echte gedeelte van de film te komen: het laatste uur; daar gebeuren eigenlijk alle interessante dingen.

De film heeft een erg sterke cast qua namen. Jake Gyllenhaal speelt (zoals gewoonlijk) erg sterk, moet hem nog betrappen op zijn eerste slechte performance. Vond het wel jammer dat Malkovich niet echt goed benut werd in de film.

Prima Netflix.

Nog niet bekend met Gilroy, maar een soort van indruk laat hij hier dan wel weer mee achter. Ik begrijp dat deze film een soort satire op kunst is, maar daar heb ik zelf niet al te veel van meegekregen. De cast trok overigens wel behoorlijk mijn aandacht.

Jammer dat dan de echt leuke acteurs niet optimaal benut worden, zoals inderdaad Malkovich, eerder aangegeven door mijn bovenbuurman vindorent. In plaats daarvan staan er matige prestaties in de hoofdrol zoals Ashton. Ze was niet echt lekker op dreef, maar gelukkig plakt Gyllenhaal die wond wel af. Hij speelt weer lekker hier.

De film begint wat traag, maar om eerlijk te zijn vond ik dat stukje wel wat beter dan het laatste uur. Want de eerste 45 minuten zijn best interessant met dank aan het goede acteerwerk van Gyllenhaal, haarscherpe beelden en diepgaande beelden van de galerij.

Die diepgaande beelden zijn trouwens wel mooi neergezet soms, hierbij blinkt de film een aantal keer behoorlijk uit in sfeer. Die schilderijen zijn lekker creepy en enkele scenes zijn zo leuk. Zoals wanneer het hangende lichaam van Sturridge ontdekt wordt, is de sfeer op z'n sterkst. Het tweede deel is het wat meer horror maar helaas ook wel een stukje saaier eigenlijk, want het gevoel van wachten op de volgende moord is eigenlijk volop aanwezig.

Een beetje jammer dat er qua cameragebruik weinig echt creatiefs is gedaan en een beetje saai is. Belichting is wel in orde.

Gelukkig zijn de moorden wel creatief bedacht, jammer dat ze niet maximaal benut zijn. Het had wat brutaler, bloederiger en harder gemogen, het blijft eigenlijk nog vrij tam in Velvet Buzzsaw. Maar de 112 minuten waren niet zo'n heel lange zit.

Niet heel eng, dus qua horror is het een beetje een tegenvaller, maar het vermaakt wel op een gekke manier. Ik verveelde me nergens, maar het was ook niet zo dat de minuten voorbij vlogen. Ik geef hem gewoon een nette voldoende.

Niet goed.

Voor deze film moet je moeite doen. Love it.

De film begon al erg chaotisch met een bombardement van figuren/namen dat ik al na 10 minuten niet meer wist wie/wat was en bij wie hoorde.

Dan word het toch weer interessant als de schilderijen gevonden worden, maar vervolgens word het weer een warboel van omstandigheden dat ik het idee had de film niet echt meer te begrijpen, en zeker niet al die onderlinge relaties.

tja..Kunst ..

Dit is geen doordeweekse horrorprent, want zo zie ik hem wel. Zeer mysterieus, beangstigend en spannend. Velvet Buzzsaw is wat de enge versie van The square, die andere recente kunstzinnige film. Als kunstliefhebber - zowel modern als klassiek - werd ik sowieso al aangesproken door de film. Wellicht inderdaad geen film die voor iedereen is weggelegd. Zeker het eerste halfuur van de film is even doorbijten. Bij momenten zelfs monotoon en de vele kleurrijke personages maakten het er niet makkelijker op alles te volgen. Later viel het gelukkig allemaal wat in zijn plooi.

Sowieso een grote fan van Gyllenhaal en ook hier deed hij het geweldig als verwaande en nichterige kunstcriticus. Geweldige stijl en performance waarvan ik genoten heb. Dat mocht wel na de afknapper die ik laatst van hem zag in Okja. Naar Malkovich keek ik ook uit, alleen jammer dat zijn rol zo onbeduidend was, zelfs wat irritant. Niet alle personages waren overigens even boeiend, maar gelukkig maakten de dialogen veel goed.

Toen de schilderijen tot leven kwamen begon de film eindelijk vaart te krijgen. Zo herkenbaar ook wanneer je naar een portret kijkt, dat je zelf de idee krijgt dat de ogen altijd op jou gericht zijn, waar je je ook bevindt in de ruimte. Geweldig ook dat decadente neerbuigende en gehaaide sfeertje van de kunstwereld. De doodsoorzaken waren mooi gevarieerd en origineel. Ook het einde was eigenlijk open door de straatverkoop van enkele schetsen. Dikke 3,5* alvast!

Snobistische horror. Prima.

Maffe film, erg onevenwichtig en overdreven, maar tegelijkertijd best origineel en inventief. Het begin is erg slecht en doet vrezen voor een pretentieuze mislukking, maar gelukkig wint de film gaandeweg aan kracht. De mengeling van dik aangezette satire en surrealistische horror werkt absoluut niet overal even goed, maar er zijn een aantal effectieve scenes, vooral naar het einde toe. Jammer dat de bizarre personages amper tot de verbeelding spreken en het geheel te vaag blijft.

Er weer ingetuind... Al meerdere keren heb ik me voorgenomen om geen Netflix films meer te kijken. Elke keer weer teleurstellend. Maar.. deze leek toch veel belovend met 2 van m'n favoriete acteurs. Helaas, wat een slappe bedoeling is dit. Mislukte poging tot satirische horror oid.

De manier waarop de kunstwereld en zijn personages weg worden gezet in deze film, is treffend, en super vermakelijk - zeker als je er regelmatig zelf mee te maken hebt. Het eerste gedeelte van de film zat ik dan ook te smullen. Wanneer het echter omslaat in een compleet ongeloofwaardig, voorspelbaar en saai plot en het persiflage op de kunstwereld naar de achtergrond zakt, kan zelfs Gyllenhaal het niet meer redden. Ik vraag me af waarom ze voor zo'n 'bovennatuurlijke kracht' (zoals het in de synopsis staat) gekozen hebben. Het had een veel betere film kunnen zijn als ze dat achterwege hadden gelaten.

Arme Coco.

De verbeelding van het kunstwereldje hangt een beetje tussen persiflage en legitieme kritiek. Makkelijke stereotyperingen en cliché’s die bovendien een bruggetje moeten maken naar dat andere genre dat niet uit de verf komt (ja, behalve in die ene scene dan ?): horror.

De klinische omgeving van expositieruimtes laat zich uiteraard moeilijk lenen voor duistere suspense, maar hier had toch meer ingezeten. Enkele leuke vondsten worden beroofd van sfeer, zonder greintje spanning vertaald naar het scherm. Die robot, de druipverfdood, die sphere, zelfs de tattoeage en uiteraard überhaupt bewegende schilderijen; het heeft allemaal zó veel potentie. Jammer om te zien dat er weinig tot niks uitgehaald wordt.

Leuke rollen voor Gyllenhaal en Collette, vervelende Russo en een blamage van een fiasco van een ergerlijk prominente rol van Ashton. Totaal ongeschikt om meer dan een bijrol te dragen. Dyer als Coco is even aandoenlijk als compleet onnodig. Haar rol bestond nauwelijks uit meer dan het vinden van drie lijken.

Ik kon hier weinig mee en ergerde me aan de verspilde mogelijkheden. Tevens de eerste keer ooit dat ik het kijken van de trailer sterk afraadt. 2*

Sinds de toiletpot van Duchamp is kunst inderdaad verworden tot waardeloze rotzooi waarvan een zinnig mens enkel kan denken: zet het op de aanhangwagen en naar het containerpark ermee. Zgn. 'kenners' kakelen er maar op los en houden zich aan een soort omerta waarbij alle betrokkenen verzwijgen dat ze er zelf geen snars van begrijpen.

Ik ben blij dat er eens een Hollywoodfilm dit onrecht aan de kaak stelt, met als hoogtepunt het lijk van die vrouw waar alle bezoekers over heen stappen omdat ze denken dat het deel uitmaakt van het performance. Alleen al hierom is deze film de moeite waard. Gyllenhaal speelt Koning Eenoog in het Land der Blinden, in een netwerk van verwaande circle jerkers. Heerlijk hoe ze door de mangel worden gehaald al mocht er wat mij betreft nog een schep bovenop.

Los hiervan een niet zo verheffende mystery thriller die weinig toevoegt aan het genre, maar wel vermakelijk en zelfs spannend genoeg blijft om uit te zitten.

Wat een tegenvaller na het geweldige Nightcrawler. Zou het dan toch aan Netflix liggen dat hun producties de potentie van goede regisseurs verprutst?

Mwa Roma vond ik toch niet bepaald een verprutsing van een goede regisseur?

Volgens mij was die film uiteindelijk aangekocht door Netflix.

Oke je hebt gelijk. Dan ben ik het eens met je initiële bericht, al heb ik velvet buzzsaw nog niet gezien.

Zoveel goede acteurs en dan zo'n baggerfilm. Zo zie je maar weer dat dat helemaal niets zegt.

Na de media op de hak te hebben genomen in Nightcrawler doet Gilroy ditmaal de kunstwereld aan met een satire die net te weinig bite heeft om geslaagd te kunnen noemen.
Het kunstwereldje wordt nog wel vermakelijk, zij het stereotype neergezet als zelfgenoegzaam en hypocriet, wat Velvet Buzzsaw de das omdoet is het spookverhaal dat totaal niet uit de verf komt (pun intended).

Het spookverhaal begon nog wel veelbelovend met die naargeestige schilderijen, maar zodra het moorden begint is het eigenlijk gedaan met de spanning. De kills zijn best creatief bedacht maar ook wel vrij tam. Daarnaast zijn ze ook maar matig in beeld gebracht, met als dieptepunt de confrontatie met Hoboman. Daar had toch veel meer in gezeten.

Was dit een debuut geweest van een jonge filmmaker was ik wat milder geweest, maar volgend op het meer dan prima Nightcrawler is het toch vooral een tegenvaller.

"We peddle perception."

Met 'Nightcrawler' leverde Dan Gilroy een sterk debuut af, dus ik was wel benieuwd geworden naar deze titel. Helaas is dit erg teleurstellend te noemen.

In deze tweede samenwerking tussen Gilroy en Jake Gyllenhaal mag laatstgenoemde komen opdraven als een kunstcriticus die samen met wat kunstenaars en verzamelaars in de ban raakt van een reeks vervloekte schilderijen. Het lijkt een aardig uitgangspunt te zijn om eens lekker de draak te steken met de kunstwereld en alles daaromheen. Toch is Gilroy ergens de kluts flink kwijtgeraakt.

'Velvet Buzzsaw' schippert tussen satire en horror, maar geen van beide komt echt goed uit de verf. Het merendeel bestaat voor mijn gevoel uit een hoop geneuzel waar de cast niet optimaal gebruikt wordt; Gyllenhaal is prima, maar John Malkovich wordt verwaarloosd en Zawe Ashton wekt in een prominente rol enkel ergernis op. Op deze manier is het zoeken naar spaarzame lichtpuntjes.

Lange tijd is het dan ook wachten voordat er iets noemenswaardig gebeurt. Als kijker veer je nog enigszins op bij de merkwaardige kills, maar deze zijn niet om over naar huis te schrijven. Qua setting had ik van het visuele aspect zeker veel meer verwacht en juist hier wordt dan weer niets bijzonders mee gedaan. Het is niet verrassend dat het geheel op jammerlijke wijze uit de bocht vliegt.

Al met al een matige thriller waar ik vrij weinig mee kan.

Kleine 2,0 sterren.

Wat een heerlijk sfeertje in deze film. De acteurs zijn wel echt de dragers van de film (met name Jake Gyllenhaal), maar ook het camera werk en de special effects zijn ook echt zeker niet verkeerd. De manier die gekozen werd om het kunstzinnige elite wereldje te laten zien, was erg verfrissend en naar mijn idee ook komisch. Heb erg genoten van de manier hoe de karakters werden neergezet. Ook de spanningsmomenten waren heel fijn, creepy op sommige momenten. Erg creatief uitgewerkt, als het gaat om de horrorscènes. Het grote nadeel aan deze film, is dat het verhaal erg in elkaar geflanst lijkt... Ik miste heel erg veel diepgang, misschien een kleine uitleg, backstory, vermoeden... iets..? Ik heb nog steeds geen idee wat er nou gebeurde, waar het vandaan kwam of waarom het gebeurde... Één van die drie had fijn geweest om te weten.

Al met al nog wel een voldoende voor de fijne sfeer en het fijne acteerwerk, maar meer ook niet...

Pretentieuze witte wijndrinkende kunstmensen met gekke brillen op de hak nemen.

Een beetje satire wat uiteindelijk in een horrorverhaal eindigt. Best een leuk uitgangspunt maar ergens pakte de film me toch niet. Het duurt allemaal wat lang voor er iets van betekenis gebeurt waardoor de film te lang sleept. Veel personages voegden ook eigenlijk niet zo veel toe aan het verhaal, of werd niet uitgewerkt. Wel grappig hoe kunst werkt. Het feit dat er een lijk ligt en mensen denken dat het, omdat het in de tentoonstellingsruimte staat, onderdeel is van het kunstwerk of installatie, dat is natuurlijk enorm geestig.

Mwa. Film die op te delen valt in twee helften die eigenlijk beide wat magertjes uitgewerkt zijn. Het eerste gedeelte mikt op satire, maar in tegenstelling tot een Nightcrawler mist het scherpte en blijft het allemaal te braaf. Tweede helft ontpopt de film zich tot een soort horrorfilm waarin alle hoofdpersonen stuksgewijs het onderspit delven aan een vloek. De 'moorden' zelf zijn dan nog best leuk uitgewerkt (de tattoo bijv.), maar het sleept wat te lang aan voor zijn voorspelbare plotje en je hebt het gevoel het allemaal al wel eerder én beter gezien te hebben. De combinatie van beide genres is op papier iets wat best goed zou kunnen werken, maar zowel qua satire als horror is het teveel vis noch vlees. Voor hier en daar een leuke scene en een sterke Gyllenhaal kom ik nog net op 2,5* uit.

Naar mijn mening een zeer ondergewaardeerde Netflix film.

Jake Gyllenhaal staat zoals gewoonlijk erg sterk te acteren en ook Rene Russo is uitstekend!

Het is inderdaad een film waar je even moet inkomen en die gedurende de ganse speelduur niet de typische Hollywood clichés netjes afvinkt.

Zeer frisse en originele Netflix film. Graag meer van deze!

Een fijne film die inderdaad zoals ChantalParis aanhaalt, ondergewaardeerd wordt, volgens onze mening. Misschien is een mogelijkheid dat de kijker(s) van tevoren rekenen op velerlei schrikeffecten en het liefst vanaf het begin van de film. Dat is dus niet de insteek van deze film. Dat terwijl het verhaal en uitvoering best griezelig zijn naarmate de film vordert. Voor een film met schrikeffecten en griezelverhaal heb je ook deze lengte niet nodig, hij duurt krap aan 1 3/4 uur. De opbouw, de kennismaking met de hoofdpersonen duurt dus iets langer en dat komt de film wel ten goede.

Wij hebben ons prima met deze "Velvet Buzzsaw" vermaakt en waarderen de film dan ook met een ruime 7!

Goeie en verrassende film! Heb er van genoten, goeie spanning!

Acteerwerk ook zeer geslaagd

Vlees noch vis

Wil Velvet Buzzsaw inzoomen op de hedendaagse kunstwereld of is dit toch echt een horrorfilm? De makers lijken het zelf ook niet echt te weten want uiteindelijk is deze zoveelste gefaalde Netflix Original, vlees noch vis en een mislukte combinatie van deze twee. Het is in ieder geval al snel duidelijk dat Dan Gilroy geen ervaring heeft met het regisseren van een bovennatuurlijke thriller want de paar ''scares'' die voorbij komen zijn doorgaans geforceerd en ogen goedkoop. Een enkele uitzondering is het personage van Jake Gyllenhaal die achtervolgt wordt door de Hoboman (wát een tof design!) maar in de hele film gingen mijn nekharen geen enkele keer overeind staan.

Op serie gebied produceert Netflix genoeg leuks, maar de echt goede originals op het gebied van film zijn helaas maar beperkt. Althans de titels die ik gezien heb, want de meeste hebben dezelfde trage, slepende stijl, waarbij het verhaal nooit echt goed doorpakt of indruk maakt. Velvet Buzzsaw kan zich aan dit rijtje toevoegen want buiten het thriller element was het ook op alle overige gebieden huilen met de pet op.

Ook de personages spraken me totaal niet aan, en daarnaast is het mij een raadsel waarom namen als Toni Collette en John Malkovich hierin zaten. Echt veel kregen ze namelijk niet te doen. De levens van de personages, die van Morf Vandewalt incluis, voelden leeg en hol aan, net als de rest van de film. De opzet vond ik enorm gaaf en deed me enigszins denken aan Mirrors, maar het eindresultaat stelde mij op bijna alle vlakken teleur.

2,0*

Wat een kunst om met een gerenommeerde cast zo'n misbaksel te maken! Waarom NF hier 'horror' durft aan te plakken is mij een raadsel. Zelfs de labels 'thriller' en 'satire' zijn volstrekt te hoog gegrepen voor deze nep-film. En zo moddert NF maar aan en maakt de ene na de andere zielige vertoning. Kom niet bij mij aan van "Je hebt er niets van begrepen" want het koste mij bitter weinig hoofdbrekens om alle personages te volgen; slechts Jake Gyllenhaal zweefde in zijn rol als kunstrecensent boven dit vals kleurenplateau uit. En zet Toni Collette nooit meer een witte pruik op want dat is vragen om 'n bloederig afgecirkelzaagde arm ... Hoe is het toch mogelijk om een film zolang te rekken dat je bijna afnokt? Wat een armoe troef om mij 107 minuten tenenkrommend te sarren met een kunstzinnige pseudo-vloek. Dankzij deze rampspoed kon er wel bespaard worden op personele lasten en meer uitgegeven worden om de slogan "All Art is Dangerous" te promoten. Iemand heeft duidelijk zijn handen en meer gebrand aan deze klus. Terwijl drie Japanners het veel eerder en met meer vernuft en bravoure hebben geflikt; zij ontwikkelden een Augmented Reality app die kunstwerken tot leven brengt via het project ARART. De app even downloaden, je smartphone op een schilderij richten en dan gebeurt er iets waarvan je pas echt opgewonden wordt... Helaas alleen voor het Apple platform, want kunstenaars verafschuwen het te simpele (en goedkopere) android. Ook weer zoiets. Soms volstaat een korte film, maar dan had schrijver/regisseur Dan Gilroy c.s. wel gelijk de hele nalatenschap van Vetril Dease moeten vernietigen.