Monster Party (2018)

Erg lollig.

Comedy staat er als genre niet bij, dat is op zich ook wel terecht, maar dit is wel zo'n filmpje dat érg zelfbewust is. Een beetje zwarte humor zit er dus zeker wel in, alleen niet op zo'n manier dat het de horror en thriller elementen onderuit haalt.

Het is vooral stijlvol op een zelfbewuste manier. Hoffmann weet erg goed waar hij mee bezig is, heeft volgens mij ook genoeg genrekennis en wéét gewoon dat hij iets unieks kan toevoegen aan een genre dat leeft op eenvoudige kopies. Daar slaagt deze film dan ook ruim in.

Het tempo is op zich redelijk traag, Hoffmann bouwt de film dan ook secuur op. Het is al snel duidelijk dat er wat te gebeuren staat, wat er gaat gebeuren is ook niet meteen een verrassing, maar de weg er naartoe is nog steeds best genieten. Af en toe laat Hoffmann wel de teugels los en vloeit het bloed rijkelijk. Erg goor en/of nasty wordt het niet, maar sommige momenten zijn toch bruut genoeg.

Een film om met een smakelijke grijs te kijken. Duurt niet te lang, wordt mooi uitgerold en bevat een aantal memorabele momenten. Tot op het niveau van het echt geniale raak Hoffmann niet, maar zo ver zit hij er niet onder.

3.5*

Nice!

In de lijn van Don`t Breathe, met nog wat extra gekkigheid. Rustige opbouw, waarin je al snel merkt dat het niet helemaal pluis is daar. Vooral die zoon met zijn oorringetje was een enorme creep, maar wel uitstekend neergezet in deze film. Echt zo`n heetgebakerd, verwend type dat wild om zich heen slaat als hij zijn zin niet krijgt; zoals in die licht homo erotische scene. Tempo gaat vanaf dan flink omhoog, waarna zich een wat nu situatie ontspint. Fijn dat je als kijker niet gelijk door hebt wie nu precies te vertrouwen zijn en wie niet, wantrouwen voert de boventoon. Het is in die zin ook een verademing dat niet iedereen slecht blijkt te zijn hier. Zeer grappig vermaak met een duister randje. 4*

Wel de moeite waard, is een vreemde film, maar ik kan dit soort films wel waarderen.

Was erg vermakelijke horror tussendoortje met een beetje gore , en een beetje spanning .

Maar valt ook zeker onder categorie : leuk voor een keer , maar ook zo weer vergeten .

Einde was leuk,

Zalige film en verademing in het komedie horror genre.

Het vreemd sfeertje, gekke personages en de zwarte humor maken dit een topper.

Leuke verassing!

Het genre comedy (wat staat op IMDB) vind ik niet goed geplaatst bij deze film.

Hier en daar misschien wat zwarte humor maar comedy? nee. Dat is juist een positiefs iets want comedy en horror pakken niet altijd even goed uit samen.

Vanaf het begin wist de film me gelijk wel te pakken en vermaken. Ik ben het dan ook helemaal niet eens met vele die zeggen dat de film wat traag is. Bij het begin merk je al dat er een aparte, mysterieuze en grimmige sfeer aanwezig is. Die hoe meer de film vordert steeds beter wordt.

Ook qua audio/visueel was het prima gedaan. Lekker zomerse, kleurrijke beelden.

De film kent ook wat lekkere geflipte personages wat zeer leuk was om naar te kijken. Gooi er wat gore bij en je heb een avond prima vermaak.

Het verhaal was misschien niet al te bijzonder maar zeker super vermakelijk.

Ja, dit werkje is me prima bevallen.

3,0*

"This can't be happening."

Het debuut van Chris von Hoffmann oogt niet bijzonder, dus ik hield bewust de verwachtingen laag bij deze titel. Gelukkig is dit een welkome verrassing geworden.

Het uitgangspunt van drie dieven die huizen beroven lijkt vrij standaard te zijn, maar hier wordt er zeker een leuke draai aan gegeven. Eén van de dieven probeert zo snel mogelijk een schuld af te lossen en een feestje in een herenhuis lijkt uitkomst te bieden, zonder te weten dat de gasten iets op hun kerfstok hebben. Het doet mij een beetje denken aan 'Don't Breathe'.

Je moet als kijker wel enigszins geduld kunnen opbrengen voordat het daadwerkelijk losgaat. Er wordt namelijk veel tijd besteed aan de personages, maar deze zijn simpelweg niet interessant genoeg. De cast is op zich redelijk en het is altijd plezierig om Lance Reddick te zien, alleen hebben ze jammer genoeg weinig om mee te werken.

De gehanteerde stijl is fijn en lekker mysterieus als opbouw naar het klapstuk. Wat dat betreft stelt 'Monster Party' absoluut niet teleur; de onzinnigheid die je krijgt voorgeschoteld is om te smullen. Je merkt wel dat het budget soms niet toereikend genoeg is, echter zitten er meer dan genoeg gestoorde momenten in waar het bloed rijkelijk vloeit. Een stukje zwarte humor topt het geheel prima af.

Al met al een vermakelijke horror voor tussendoor.

3,0 Sterren.

Them fucking yuppie scums

won't know what hit them.

Misschien beter dat toekomstige inbrekers eerst eens de inwoners screenen en dan pas bekijken of er iets te rapen valt. Dat is zeker het lesje dat de jonge inbrekers in de film “Monster Party” hebben geleerd. Want als ze het herenhuis in vizier krijgen, zijn ze er vast van overtuigd dat de buit groot genoeg zal zijn. Wat ze niet verwachtte, was een knettergek gezelschap met een redelijk duister geheim. Een soort AA-bijeenkomst. Maar dan niet de “A” van alcohol maar de “A” van agressie. En dit met een hoofdletter A.

Mijn verwachtingen waren helemaal niet hooggespannen. Ik dacht dat ik een tweederangs slasher zou voorgeschoteld krijgen. En wat me dan ook nog eens het meeste tegenstond was dat de film een combinatie was van humor en horror. En laat dat nu net de combinatie zijn waar ik het minst in geloof. Bij het merendeel van dit type horrors krijg ik telkens het gevoel dat geen enkel van de beide luiken is afgewerkt. Meestal is de humor zo belabberd slecht dat er zelfs geen glimlach bij me afkan. En tegelijkertijd is dan meestal het horrorverhaal maar matig uitgewerkt. Tja, een mens kan al eens mis zijn. In het geval van “Monster Party” zat ik er vierkant naast. Zowel de cynische, zwarte humor (het soort dat in de smaak valt bij mij) als het enge gedeelte vielen reuze mee.

Als de drie jeugdige criminelen Dodge (Brandon Michael Hall), Casper (Sean Strike) en Iris (Virginia Gardner) een groter doelwit uitkiezen om hun kruimeldief-praktijken op toe te passen, beseffen ze niet dat ze zich in een wespennest storten. The Dawsons zijn een vermogende familie die een etentje houden in hun omvangrijk landhuis en Iris werkt er toevallig ook als serveerster van het aangestelde cateringbedrijf. Allen hebben ze een goede (financiële) reden om het erop te wagen. En van meet af aan heb je dat gevoel dat de leden van het aanwezige gezelschap niet echt normaal functioneren.

Als je de trailer al hebt bekeken, dan weet je al ongeveer hoe het zal verlopen. Ongeduldige gore-liefhebbers zullen waarschijnlijk al nerveus wachten op het moment dat de waanzin begint. En dat wachten zal aardig beloond worden. Niet alleen vanwege de bloederige toestanden (waarbij men redelijk inventief was wat betreft de uitvoering hiervan). Maar ook vanwege de toch wel buitengewone acteerprestaties. En dan vooral Kian Lawley, als de geschifte zoon Elliot wiens blik een mix is van waanzin en sadisme waar hij zichtbaar van geniet, en Julian McMahon als gastheer Patrick wiens ultra-kalm uiterlijk eigenlijk niet meer is dan een maskerade. Ook Virginia Gardner acteert uitmuntend op welbepaalde momenten. En voor het eerst vond ik de bloederige voorvallen zelfs amusant. Zelfs de verassing waar regisseur Hoffman mee op de proppen komt, zou ik normalerwijze een beetje overdreven vinden. Hier vond ik het eerder een niet onaardige wending in het verhaal.

Dat “Monster Party” met een micro-budget gemaakt werd, valt niet te betwijfelen. Het aantal locaties in deze film is redelijk beperkt en de afslachtingen gebeuren meestal buiten beeld. Maar het voornaamste kenmerk van een low-budget film was hier niet aanwezig. Namelijk de cast en hun acteertalent. Het acteergedeelte was verre van amateuristisch of tenenkrommend slecht. Sterker nog, ze acteerden met zichtbaar plezier. Cinematografisch ziet het er gelikt uit. Het tempo zit goed. En er is zelfs een gevoel van spanning naarmate het plot zich ontvouwt. Kortom, een vermeldenswaardige film die je zeker niet moet links laten liggen als je het ergens tegenkomt!

3*

Ik ben het helemaal eens met Onderhond. Om het met zijn woorden te zeggen: Tot op het niveau van het echt geniale raak Hoffmann niet, maar zo ver zit hij er niet onder.

Film met een hoek af, ik heb wel al beter gezien maar best genietbaar.

Aardig horrorwerkje. Het verhaal is niet heel doordacht. De uitwerking is redelijk. De film begint vrij timide, maar verveelt geen moment. Na drie kwartier gaan de remmen pas los. Wat volgt zijn wat aardige kills en wat gore. Sommige scènes zijn redelijk spannend maar echt nagelbijtend wordt het niet. Richting het einde verwacht nog een lekkere climax of leuke plottwist, maar dat blijft helaas uit. Het einde is daarom wat teleurstellend. Het acteerwerk is verder ok. Er had meer in kunnen zitten. 3.0

Best vermakelijk.

Lekker ziekelijk sadistisch werkje vol geflipte pesonages.

Voor het betere hak en snij werk zit je goed bij deze " Monster Party".

Verstand op nul.

2.5*/3*

Geen greintje humor te bespeuren in deze saaie en weinig degelijke b-prent. De acteurs lijken wel van straat geplukt, amateurs die er helemaal niets van bakken. De eerste helft van de film is nauwelijks door te komen, zo saai. Daarna komt het langzaam op gang en is er soms wat aardige gore te zien. Toch blijft het huilen met de pet op.

Lollig.

Ik ben er dol op. Een onvoorspelbare, snelle genremix. Een film zoals Monster Party moeten de liefhebbers koesteren, want deze worden niet vaak meer gemaakt. Ik vind het zo jammer, want Monster Party had zomaar een favoriet kunnen worden van mij. Het is dat de film uiteindelijk vaak vergeet uit te halen.

Ik zie vergelijkingen met Don't Breathe, maar daarin kan ik me wat minder vinden. Red State vind ik meer op zijn plaats. Niet dat het tempo zo snoeiend hoog ligt als bij Red State, maar de twists, onvoorspelbaarheid en snelheid doen het er wel op lijken. Weliswaar met een iets langere inleiding, maar nog steeds erg leuk.

Het eerste deel van de film tikt de horror nog nergens aan, er wordt alleen gehint naar iets wat niet pluis is. Dat doet de film niet erg subtiel, waardoor je direct weet dat er iets mis is. Maar de plotomschrijving en poster van de film geven het ook uiteindelijk ook al weg, wat wel ergens jammer is.

Op de 42ste minuut gooit de film plots in volle glorie de remmen los met een behoorlijk bloederige kill die direct de toon zet. Vanaf de helft schiet de film in een versnelling en blijft voortdurend onvoorspelbaar. Het lijkt steeds voorspelbaar te zijn, maar is dit totaal niet. Er zit wel een bepaalde uitkomst in, maar je weet niet naar welke uitkomst het gaat.

De kills zijn weliswaar bloederig, maar vrijwel altijd off-screen, wat jammer is. De aftermath is namelijk vaak behoorlijk grafisch, maar echt uithalen doet de film niet. Jammer, want de film toont soms wel ballen. Alleen wanneer het nog verder kan gaan en zich echt kan onderscheiden doet de film dit weer niet.

Visueel best netjes, maar het had wel iets eigenaardig gemogen. Acteerwerk is ook prima, we zien een aantal bekende gezichten. Lawley en Reddick vielen me erg positief op. De film is snel, maar toch niet snel genoeg hier en daar. Het had soms wat agressiever mogen zijn. Daarnaast is de film ook best druk, er worden meerdere concepten in 1 film gesmeten wat het ook ergens wel leuker maakt, maar ook een beetje doellozer. Dat einde bijvoorbeeld had van mij niet gehoeven.

Erg entertainend voor de rest. Jammer dat het off-screen gebeuren te veel wordt gedaan want het is best leuk allemaal. Het is echter het voortdurend niet uithalen van echte hardheid of eigenaardigheid. De onvoorspelbaarheid doet de film vooral leuk maken.

Degelijk, maar de verwachtingen lagen toch wel hoger. Uiteindelijk is het maar een slap verhaaltje, maar de actie is lekker bruut en bloederig. Dus de film scoort vooral punten op de aanwezige horrorelementen, alleen jammer dat er geen andere pluspunten zijn. 6/10

Had er veel minder van verwacht.

Maar ik vond het rommelig

Matig geacteerd.

Misschien de gore was nog leuk.

En het uitgangspunt was orgineel maar meer dan dat was het niet.

Al bij al matig

Allereerst, Virginia Gardner is geen misse. De film zelf heeft wel iets leuk en boeiends, maar heb ook gevoel dat hier niet alles is uitgehaald en dat het nog pak intenser mocht zijn vr mij. Sfeertje is wel lekker. Al bij al fijne kijkervaring.

Deze film bekeken op: www.streamz.be. Normaal zie ik niet graag films van gevecht, maar nu vond ik dit wel een mooie film. Alleen vond ik dat thrillers maar pas begon na 43 min. En ik had niet verwacht hoe het 'verhaal' van 2 van de boeven ging aflopen.

Jongen heeft vader die een gokverslaving heeft. Daarom heeft hij geld nodig. Jongen komt in huis terecht, daar loopt op zijn zachtst gezegd nogal uit de hand en in de laatste vijf minuten helpt hij zijn vader. Dat is deze matige thriller/horror in een notendop. Daarnaast is de cinematografie nogal overdreven, het script is rommelig en de acteerprestaties zijn ook matig. De gore is grappig. Punt. Twee en halve ster.

goeie film

precies van alles de goede dosis

mooie achtergrondmuziek

prima in orde!!

Deze Thriller / Horror film zag ik toevallig voorbijkomen op "Film1" en leek me wel een vermakelijke en harde film. Hard is "Monster Party" op bepaalde momenten zeker (duurt wel eventjes), maar helaas wordt het geweld niet expliciet genoeg voor mij in beeld gebracht, waardoor ik het allemaal iets te braafjes vond. Desondanks is het wel een vermakelijke film om eens gezien te hebben en hij duurt met circa 85 minuten ook niet lang.

Drie jonge kruimeldieven, te weten Casper (Sam Strike), Dodge (Brandon Micheal Hall) en Iris (Virginia Gardner), infiltreren als obers in het gigantisch landhuis van het gezin de Dawson's in Malibu, waar een luxueus feest wordt gegeven voor een groep extreem rijke jetsetters. Om de vader van van Casper, te weten Flash (Bill Engvall), uit de problemen te halen, moeten ze in de kluis van het huis inbreken, want de vader heeft namelijk een gokschuld van 10.000 dollar openstaan bij de crimineel Emory (Mickey Gooch Jr.), die hem dreigt te doden. Maar hun rooftocht slaat al snel om in doodsangst, wanneer blijkt dat het gaat om een bijeenkomst van moordenaars. Het aantal lijken loopt op en het drietal moet vechten op leven en dood om te ontsnappen, of gruwelijk aan hun einde komen...

Het verhaal gaat over thema's van ongelijkheid in rijkdom en hoe de rijken jagen op de armen, maar gaat er niet te diep op in. "Monster Party" is de tweede film van horrorregisseur Chris von Hoffman, die voor deze film maar een klein budget had. De opbouw naar het onvermijdelijke bloedbad op het luxueus feest verloopt op een fatsoenlijk tempo en dat met voldoende spanningsopbouw om je aandacht erbij te houden. Zo krijgen we tijdens de opening een korte introductie te zien van de Dawson's, bestaande uit een vader, moeder, zoon en dochter, waarbij geen woord wordt gezegd. Daarna komen de drie jonge kruimeldieven in beeld, die bezig zijn om te infiltreren (vervangen o.a. de sloten en openen de kluis) in de woning van de familie Clapton. Na deze succesvolle infiltratie komen we te weten dat Dodge en Iris een relatie hebben met elkaar en dat Iris al twee maanden zwanger is. Ze kunnen geld dus goed gebruiken.

Ook komen we te weten in een stripclub (dan zien we ook wat naaktheid van verschillende strippers) dat de vader van Casper een gokschuld heeft bij de zekere crimineel Emory (Mickey Gooch Jr.), die ook de eigenaar is van de stripclub. Om zijn vader uit de problemen te halen, moet Casper op korte termijn aan 10.000 dollar zien te komen, want anders wordt zijn vader gedood. En dat Emory het meent, laat hij zien door een vinger van zijn vader af te knippen (wordt helaas niet getoond). Oftewel ze moeten nu infiltreren in het huis van een rijkaard om aan het geld te komen en hun oog is daarbij gevallen op het het gigantisch landhuis van het vermogende gezin de Dawson's in Malibu (we krijgen dan ook wat mooie beelden te zien van Malibu Beach), waarbij ze zich voordoen als obers.

De Dawson's zijn een vermogende familie, bestaande uit vader Patrick (Julian McMahon), moeder Roxanne (Robin Tunney), zoon Elliot (Kian Lawley) en dochter Alexis (Erin Moriarty), die een etentje houden in hun landhuis en Iris werkt er toevallig ook als serveerster van het aangestelde cateringbedrijf. Dus binnenkomen voor ze is een appeltje-eitje, maar daar houdt het ook bij op. Want van meet af aan heb je dat gevoel dat de Dawson's en de uitgenodigde gasten, te weten Milo (Lance Reddick) en zijn studenten Rebecca (Sofía Castro), Oliver (Diego Boneta) en de vrienden Cameron (Chester Rushing) en Jeremy (Jamie Ward), geen normale mensen zijn. Zo gedragen vader Patrick en zoon Elliot zich al vanaf het begin vreemd en hetzelfde geldt voor de gasten Cameron en Jeremy, die een goede band hebben met Patrick en die met zijn drieën geilen op Iris, waarover ze o.a. tegen Dodge zeggen:

"Komt dat lekkere gat ook?", "Paal jij haar?", "Jij geeft dat poesje er vast enorm van langs.", "Tering, als ik zo'n meid had zou ik haar in tweeën splijten." en "Je breekt vast je pik in haar kontje, he?"

De Dawson's hebben ook nog een hond, althans dat zeggen ze , met de naam Mickey, die ze in de kelder hebben opgesloten. Maar naderhand blijkt Mickey geen hond te zijn, maar een ander geflipt en verminkt gezinslid gespeeld door Logan Huffman. En tijdens het etentje kom je te weten dat moeder Roxanne en vader Patrick en de andere gasten ergens aan verslaafd zijn, maar je komt dan nog niet te weten waaraan. Het zijn in ieder geval geen drugs, hoewel die ook gebruikt worden.

Als het drietal hun slag wil slaan en de kluis willen openen, gaat het echter gruwelijk mis en gaat het alarm af en gaat alles automatisch op slot en raken ze opgesloten in het landhuis. Vlak daarvoor spreekt Elliot nog met Dodge, omdat deze zogenaamd het toilet niet kan vinden (terwijl hij zich daar vlak van te voren nog heeft omgekleed) en als Elliot hem dan weer de weg wijst, hakt hij op het toilet met een hakmes de hand van Dodge eraf (die zie je dan op de vloer liggen) en hakt hij hem daarna in de badkuip in stukjes (helaas wordt dat niet expliciet getoond). Er ontstaat dan chaos als de andere gezinsleden komen kijken en als dan Iris komt (die opzoek is naar Dodge), klapt Elliot in zijn handen en daarbij gebruikt hij de hand van Dodge

We zijn dan in circa de 45e minuut (oftewel we bevinden ons ongeveer op de helft) en vanaf dan hoopte ik op meer grofheid, cynische en zwarte humor. Dat komt er ook, maar het is wel vaak te braafjes (de grofheden worden grotendeels buiten beeld gehouden) en ook de slechteriken vallen tegen en worden snel en makkelijk uitgeschakeld. Zo wordt Rebecca dood aangetroffen in de keuken die zelfmoord heeft gepleegd (heeft haar polsen doorgesneden), waarom komen we echter niet te weten, en als Mickey naar circa 70 minuten vrijkomt uit de kelder, bijt hij Iris dood (wordt ook weer niet expliciet getoond) en zegt hij:

"Welterusten, God zegene je."

Waarna zijn hoofd door Casper doormidden wordt gehakt met een Japans samurai zwaard (dat werd juist wel expliciet in beeld gebracht), die hij gevonden heeft in het huis. Oftewel Mickey zien we maar heel eventjes in beeld, terwijl hij een cool personage (hij zag er in ieder geval geweldig uit) had kunnen zijn in de rest van het verhaal. En i.p.v. dat Alexis Iris en Dodge wilt doden helpt ze hen juist en hetzelfde geldt voor moeder Roxanne. Oftewel niet alle Dawson's zijn slecht en dat vond ik best jammer. Gelukkig zijn wel Patrick, Elliot, Jeremy en Cameron slecht en de laatste twee hebben het vooral voorzien op Iris, die zich op een gegeven moment opsluit en waar Jeremy en Cameron dan tegen zeggen:

"Schoonheid, we willen alleen even je gezicht eraf snijden. Meer niet. Dat is toch niet zo erg?"

Jeremy gaat echter als snel dood als Milo, die onderhandelt met Casper en die het geweld ook beu is, hem doodt terwijl hij aan het vechten is met Iris, waarna Patrick juist Milo doodschiet. Men haalt er dan nog een kettingzaag, bijl en honkbalknuppel bij, maar daar wordt helaas ook nauwelijks iets mee gedaan. Ook met de ultra kalme Patrick wordt te weinig gedaan, want hij wordt erg makkelijk gedood door Casper, die met het samurai zwaard zijn maag open snijdt, waardoor zijn ingewanden eruit vallen. Dat wordt ook weer niet expliciet in beeld gebracht, want het wordt gefilmd vanachter Patrick.

Als Casper en Alexis weten buiten te komen, worden ze nog achterna gezeten door Cameron met een kettingzaag, waarbij Casper wederom met het samurai zwaard een voet van hem afhakt, waardoor de kettingzaag op Cameron valt. Daarna slaat Elliot Casper bewusteloos met een honkbalknuppel en als hij weer bijkomt heeft hij hem en Alexis in een stoel vastgebonden bij het zwembad in een Saw-achtige val met twee touwen (daarbij moeten ze beslissen welk touw wordt doorgesneden en wie er dus in het zwembad valt). Hoewel beiden vastgebonden in het zwembad vallen, komt moeder Roxanne te hulp, die Elliot steekt met een mes en Casper en Iris uit het zwembad haalt. Elliot blijkt dan clichématig nog niet dood te zijn, waarna Alexis hem definitief doodsteekt.

Om alles te vergeten, krijgt Casper 100.000 dollar van moeder Roxanne en mag hij een auto naar keuze meenemen (wordt natuurlijk een dure sportauto met open dak). Hij rijdt dan met het samurai zwaard (ik had persoonlijk Alexis meegenomen ) naar de stripclub en doodt daar verschillende personen met het samurai zwaard, waarna hij uiteindelijk Emory doodt (scalpeert hem), die zich op dat moment laat pijpen door een stripster onder zijn bureau, en zijn vader dus vrij is. Hierna is de film ook na circa 85 minuten afgelopen.

De cast van deze film valt op en maakt het kijken ook vooral waard. Zo zijn Virginia Gardner, Erin Moriarty en de 50 jarige Robin Tunney (bekend van o.a. "The Craft (1996)") mooie en sympathieke vrouwen om naar te kijken en ze speelden ook nog eens goed (vooral Virginia Gardner en Erin Moriarty). En van de slechteriken springt vooral Kian Lawley eruit, als de geschifte zoon Elliot wiens blik een mix is van waanzin en sadisme waar hij zichtbaar van geniet. Hij is een onaangename en opvliegende psychopaat, die zich niets aantrekt van de nuchterheid van hun groep op het gebied van moordzaken.

Lance Reddick, die ik vooral ken van de "John Wick" films, als Milo speelt op een leuke manier de berekenende leider van de slechteriken. Hij zegt daarover ook tijdens het diner:

"Ik leid een genootschap van herstellende moordenaars."

Zijn karakter is in staat om de gevolgen van hun daden te zien en probeert ze in toom te houden met een charisma dat de anderen aan de lijn houdt. Althans hij probeert ze in toom te houden. Hoofdrolspeler Sam Strike deed het verdienstelijk en het hetzelfde geldt voor Julian McMahon als de ultra kalme gastheer Patrick.

“Monster Party” is met een klein budget gemaakt en dat is o.a. te zien aan het aantal locaties welke beperkt is en de afslachtingen gebeuren meestal buiten beeld en dat vond ik persoonlijk jammer. Het acteergedeelte is daarentegen verre van amateuristisch of tenenkrommend slecht. Sterker nog, ze acteerden met zichtbaar plezier en zijn eigenlijk ook het hoogtepunt in deze film. Cinematografisch ziet het er ook allemaal gelikt uit en ook met het tempo zit het goed en nergens wordt het saai of langdradig (ook al duurt het tot circa de 40e minuut voordat er geweld te zien is in de vorm van een afgehakte hand). En er is zelfs een gevoel van spanning naarmate het plot zich ontvouwt, ondanks dat de ontknoping wat tegenvalt. Hoewel "Monster Party" niet de sterkste moderne Thriller / Horror film is, is het wel een vermeldenswaardige film, die je zeker niet moet links laten liggen als je het ergens toevallig tegenkomt (zoals ik op "Film1")!

Deze valt in de categorie "veel bloed weinig verhaal" en dat is leuk! Verwacht geen geweldig acteerwerk of een rijk plot met wendingen en mooie dialogen. Maar wel veel ingewanden, over de top geschreeuw en gescheld en nog meer gehakt en gezaag, kettingzaag alle mooie wapens zijn present dus lekker verstand op nul. En genieten van een moorddadig feestje.

Ik wacht nog altijd met smacht op de volgende film van regisseur Chris von Hoffmann, want met Monster Party laat hij genoeg potentie zien. Deze film vormt een fijne wisselwerking tussen allerlei genres en ideeën, die creatief en doeltreffend bij elkaar komen. Fijn dat de makers het moeiteloos voor elkaar krijgen om het tempo te versnellen/vertragen en laten met meerdere onverwachte wendingen zien dat alleen hen de baas zijn over de inhoud. Dat zal niet iedere kijker smaken, maar dat neemt niet weg dat het degelijk ingevulde en goed geacteerde kwaliteit vormt met een boel memorabele scenes en personages. Niettemin blijft het jammer dat de aanloop net te weinig sfeer kent en de horrorkant van het verhaal bij lange na niet hard genoeg uithaalt, op dat vlak mag Von Hoffmann zijn talenten nog wat verder uitdiepen.

Bah! Bah! Bah! Bagger van de hoogste plank!