Dumbo (2019)

Best oké.

Tim Burton neemt het bekende Disney verhaaltje onder handen. Daarvoor moet hij weer terug naar de Disney stal, maar Burton liet al eerder zien dat hij zich daar best kan handhaven. Al moet ik zeggen dat dit toch wel duidelijk een Burton-light geworden is.

Veel bekende zaken uit de tekenfilm passeren de revue, maar gelukkig zit er ook genoeg nieuws in deze film. Zo zit je niet wéér naar hetzelfde, aloude verhaal te kijken. De updates zijn soms net iets té politiek correct (meisje als wetenschapper, geen wilde dieren in de zoo), maar echt storen deed het niet.

Verder is de Burton-magie spaarzaam aanwezig. Voldoende om het simpele verhaaltje wat extra glans mee te geven, niet genoeg om er echt een geweldige film van te maken. Maar voor een avondje vermaak is het geen slechte film geworden. Best charmant, visueel netjes (al was de CG niet echt super), sfeervol en gezellig. Makkelijk vermaak met andere woorden.

Maar voor z'n volgende mag Burton toch weer iets originelers maken.

3.0*

Schitterend gemaakt natuurlijk, maar vond hem wel best saai. Tuurlijk het is Disney, maar een beetje spanning zou fijn zijn geweest. Was nu allemaal iets te voorspelbaar. Maar gelukkig dat de cast en beelden het een beetje goed maken.

3*

"He doesn't look like magic to me."

Met het origineel ben ik niet zo bekend, maar met Tim Burton aan het roer leek deze titel in ieder geval geen zoetsappig verhaal te worden.

Deze film is een hervertelling van het origineel en laat je op een andere manier kennismaken met het vliegende olifantje. Aan de hand van oorlogsveteraan Holt Farrier en zijn twee kinderen word je meegenomen in het reilen en zeilen rondom Dumbo. Ondertussen staat geldwolf V.A. Vandevere al klaar om het olifantje uit te buiten voor eigen gewin.

In de eerste helft begint het allemaal nog vrij voortvarend. Het is leuk om het gebeuren in het circus te zien met Danny DeVito en Dumbo die probeert om te vliegen. Des te jammer dat het overzicht verloren wordt zodra het grootschaliger wordt; de nodige charme gaat hiermee verloren. Als kijker is het dan ook meermaals zoeken waar de daadwerkelijke focus van 'Dumbo' ligt.

Burton weet het geheel simpelweg niet voort te stuwen naar grote hoogtes. Daarvoor is het verloop te standaard en vrijwel spanningsloos te noemen. Tevens helpt het niet dat de meeste personages eigenlijk niets toevoegen. Hierdoor is het vaak wachten op het koddig geanimeerde olifantje en wat aardige visuele beelden.

Al met al een onderhoudende film, maar wel erg op safe gespeeld.

Kleine 3,0 sterren.

Wat een genot was het om naar Dumbo te kijken. Vanaf het moment dat Dumbo voor het eerst op het scherm wordt getoverd word je compleet verkocht. Ik heb in tegenstelling tot mijn bovenbuurman hier op MM totaal geen problemen met de CGI van Dumbo zelf gehad. De emoties in de film werken verder heel goed en het voelt allemaal zo herkenbaar.

Het typische Burton sausje zit over de film heen. Dat wil zeggen toch wel een donkere ondertoon en een duister uiterlijk over de hele film, wat misschien soms wel iets vrolijker had gemogen als je echt jonge kinderen wil laten kijken naar de film.

Ook veel kleurrijke personages, waarbij er soms iets teveel zijn. De film moet helaas in 2 uur gepropt worden, terwijl er wel heel veel gebeurd. Dus soms voelt het iets te gehaast aan en had er misschien iets meer tijd in de ontwikkeling van Dumbo mogen zitten. Maar de tijd die Dumbo en de 5 belangrijke personages eromheen krijgen worden goed benut en zorgen ervoor dat dit een ontroerende film is om naar te kijken. Ik ben ook blij dat alles niet te letterlijk is genomen, want nog meer pratende dieren of een letterlijke verfilming zit ik eigenlijk niet zo heel erg op te wachten.

Weet je wat.. Ik wilde een 3,5* geven, maar omdat ik dit toch de beste live action verfilming vindt tot op heden geef ik toch een krappe 4*

Ik hoop zo dat de mensen deze film massaal gaan bezoeken, want met dat schattige koppie van Dumbo gun je niets minder. Wat mij betreft krijgt Dumbo veel te weinig exposure. Ik heb dan ook (veel) minder grote verwachtingen voor Aladdin en the Lion King.

Deze vandaag gaan zien in 2-D.

De originele Dumbo animatie film is één van Disneys mooiste en ontroerendste klassiekers en het is altijd maar de vraag of je hier een moderne live action film van kunt maken, die zich ook nog eens onderscheidt van die eerdere versie.

Mijn hoop op een goede film was wel wat getaand, toen ik de trailer had gezien, daar ik niet zo zat te wachten op de aan het verhaal toegevoegde twee kinderen, maar -eerlijk is eerlijk- het viel eigenlijk best mee. Het enige wat mij wat tegen stond was het regelmatig door de kinderen afwisselend iets benoemen/uitroepen, wat je als kijker zelf ook al wel zag, of door had. Ik heb een hekel aan dat soort van betuttelen.

De SFX waren fantastisch en met name het hele karaktertje van Dumbo zag er geweldig uit en wist je als kijker meteen helemaal voor je in te palmen. Wat een werkelijk geweldig vertederend, lief beestje met ogen, die één en al onschuld en warmte uitstraalde. Heel knap gemaakt!

Wat ik wel mistte was de aanwezigheid van Timmy de muis, want -op een cameo aan het begin na- bleek die er totaal verder niet in te zitten en ook de groep kraaien blonk uit in afwezigheid.

Wel zaten er allerlei verwijzingen in naar het origineel, zoals de ooievaar, die even lande, uiteraard de veer en ook de roze olifanten, die even zichtbaar waren in de bellenblaasbubbels.

Acteurs waren verder o.k. Van Farrell ben ik nooit echt onder de indruk, DeVito en Keaton waren voornamelijk (wel op een leuke manier) aan het schmieren en Eva Green was zoals bijna in al haar rollen lekker excentriek zich zelf.

Regisseur Burton heeft een aardig alternatief voor het bekende origineel afgeleverd, al had het wat mij betreft toch iets meer zijn stempel mogen krijgen, een wat meer duister en Gothic uiterlijk en verhaal had van mij wel gemogen, maar het is zeker een film die jong en oud zal bevallen.

Ik heb in ieder geval een leuke, amusante middag gehad!

Laat ik royaal zijn: een acht, ofwel vier sterren.

Tegenvaller, vond ik. Visueel dik in orde, maar teveel karakters en (stukjes) verhaallijnen die niet of onvoldoende uitgewerkt worden. Ik had liever gezien dat deze achterwege waren gelaten om meer ruimte te geven aan de ontwikkeling en uitdieping van de karakters en het verhaal waar het echt om gaat. Doordat dat niet echt gebeurt, miste ik een 'klik' met de film en beleefde ik deze niet echt. Emotioneel te vlak naar mijn zin, te weinig 'ziel'.

Een aantal Disney-klassiekers is onschendbaar en hoewel de kritiek op de stereotypische kraaien in de originele Dumbo (1941) al decennia lang zorgen voor controverse, moet je grote vraagtekens zetten bij de motieven achter een remake. Uiteraard kan dit niet tippen aan het origineel, maar het is zeker niet de totale mislukking die ik had gevreesd. Het scenario van Ehren Kruger verruilt het kleinschalige, intieme drama van het origineel (waarin mensen slechts figuranten waren) voor een episch, soms wat bombastisch melodrama over een circusfamilie dat zich ontfermt over een olifantje dat voorbestemd was het circus te redden van de financiële ondergang, maar in plaats daarvan het lachertje wordt vanwege zijn enorme oren. Dat menselijke verhaal is slechts uit de kast gehaald om de speelduur te verdubbelen en bevat bijzonder weinig origineels. Nico Parker is ronduit irritant als de even zelfingenomen als betweterige dochter van Colin Farrell, maar Danny DeVito is perfect gecast als de directeur van Circus Medici. Maar wat deze film redt van de afgrond is Dumbo zelf, want die is op volstrekt overtuigende wijze tot leven gebracht. Tim Burton heeft daarmee in ieder geval het hart van het verhaal in tact weten te houden en zul je toch met een brok in de keel zitten tijdens de spectaculaire finale. Als toetje is er nog een vermakelijke epiloog waar Marianne Thieme en kornuiten bij in hun handjes zullen wrijven.

De tekenfilm is leuker.

Dumbo was niet direct dé Disneyfilm waar ik me op zat te verheugen in een periode dat Disney de ene na de andere remake eruit gooit. Niet elke remake vond ik even goed, maar bij een film als Jungle Book pakte het wel erg goed uit en naar die van The Lion King kijk ik smachtend uit. Dumbo was destijds wel een geinige tekenfilm, sympathiek en bij vlagen onroerend. Dat eerste weet deze nieuwe film ook wel te bereiken. Zeker Dumbo zelf is schatting en je hoopt voor hem op het beste. Dat tweede punt vind ik niet gelukt. De karakters zijn erg vlakjes en zonder diepgang. Zeker de boze grote directeur van Dreamland die Dumbo uit buit vond ik maar een belabberde karikatuur. Slechts de rol van Danny DeVito vond ik wel wat hebben. Sowieso leuk om hem weer eens in een grote rol te zien. Blijft toch een fijne acteur. Maar het verhaal met de twee kinderen, hun vader en die meid die op Dumbo moet vliegen, had dit nou allemaal niet wat creatiever gekund?

Ook vond ik de film voor een Tim Burton-film niet echt een eigen smoel hebben op visueel vlak. Het is iets meer duister dan gedacht, maar je valt tijdens het kijken nou niet met je mond open zeg maar. Alleen Dumbo vond ik sterk geanimeerd, maar het vliegen vond ik dan weer wat houterig ogen. Wel was dat Dreamland-park in het laatste deel mooi, zeker met alle vlammen in de nacht. Dat slot was dan ook met afstand het meest boeiende deel van de film. De aanloop naar het laatste deel duurde me gewoon veel te lang en kende weinig interessante stukken. En ook vreemd dat verhaallijnen zoals met de kraaien afwezig waren. De scherpte kantjes die de tekenfilm had lijken er hier allemaal uitgesneden.

Alles bij elkaar is het een voldoende, maar meer niet, en hopelijk was dit een opwarmertje voor Aladdin en The Lion King de komende maanden. Dat zijn sowieso twee verhalen die me meer aanspreken.

3*

Toch bijzonder dat we inmiddels in een tijd leven waar de naam Tim Burton eigenlijk niets meer zegt. Al sinds eind jaren 90 is de man kwalitatief op z'n retour en hoewel hij nog steeds hits maakt (Alice in Wonderland schijnt financieel z'n grootste succes te zijn), de tijd van originele en creatieve films als Edward Scissorhands en Ed Wood lijken héél ver weg. Als ik het vooraf niet had geweten zou ik geschrokken zijn van de credit 'directed by Tim Burton' aan het einde van deze film. Want Dumbo is nu niet bepaald een film die schreeuwt dat het is gemaakt door een eigenzinnige filmmaker met een eigen stijl. Een inwisselbare - en vaak veel te sentimentele - familiefilm als dit zouden veel regisseurs vrij eenvoudig kunnen afleveren.

Om maar positief te beginnen; met de techniek rondom met name het titelfiguur is niets mis. Dumbo is weliswaar realistischer - en dus minder sprekend - dan in de tekenfilm, maar hij is nog steeds schattig. Alleen heeft het olifantje een bijrol in zijn eigen film. De hoofdrol gaat naar de meest saaie figuren die ik een lange tijd in een film heb gezien; Colin Farrell en zijn twee koters. Wat een zoutloze rollen. En wie verwacht dat als Michael Keaton als schurk langskomt de boel wat meer kleur krijgt, heeft pech; ook Keaton speelt een enorm suffe rol. Eigenlijk is Danny DeVito de enige die de boel nog een beetje levend houdt. Alleen het feit dat hij als circusdirecteur de olifant afwijst omdat hij te grote oren heeft, is natuurlijk te stupide voor woorden. Maar goed, de film gaat amper over DeVito of Dumbo. De film gaat over het dochtertje van Farrell, die van de wetenschap houdt. En daar mag ze blij mee zijn, want haar broertje krijgt helemaal geen karakter; hij is gewoon steeds aanwezig.

De hoofdlijn van Farrell en zijn twee kinderen is dat ze hun overleden moeder missen. Dat wordt ongeveer elke vijf minuten wel eens gezegd. Logischerwijs zaten al deze elementen niet in de tekenfilm; die duurde maar een uurtje en ging puur over Dumbo en zijn vriendschap met een muis. Deze Dumbo is het eerste half uurtje een remake van die originele film, maar daarna doet Burton wat hij ook deed met zijn Alice in Wonderland en is Dumbo een vervolg. Alleen een vervolg waar eigenlijk niets interessants lijkt te gebeuren. Dumbo is een suffe film geworden, helaas. Als je Keaton en DeVito samen op een set van Burton ziet, denk je al snel aan Batman Returns. Maar ook die tijden behoren tot het verleden. Een héél ver verleden.

2 sterren.

Dumbo is een fijne verfilming van Disney’s klassieker geworden, maar ook niet meer dan dat. Blij dat ik hem gezien heb in de zalen, maar er echt wakker van liggen zal ik niet (lang) doen. Met een Burton achter het stuur weet je dat je qua sfeer en decor goed zit. Nu niet dat een andere regisseur dít niet kon, maar het was wel allemaal aardig. De introductie van het circus met de trein was geslaagd en ook het latere Dreamland had de nodige magie en sfeerschepping. Maar een typische Burton was het niet waarbij steeds een vleugje magie of absurd (duister) kantje aanwezig is in zijn films.

Er waren weinig personages die me echt aanspraken. DeVito stak er nog een beetje bovenuit, maar die twee kinderen en Farrell deden me heel weinig. Ook Bij Eva Green en Keeaton was het net niet. Het steeds herhalende gejammer dat ze hun moeder misten, verveelde me op den duur wel. Niet dat ik het niet erg vond, maar niet steeds voor deze film. Gelukkig maakt de schattige Dumbo veel goed. Fijne scènes wanneer hij rondvliegt.

Dumbo is een onderhoudende film die geen hoge toppen scheert, maar rustig verder dendert op de trein van middelmaat en zekerheid. Leuk om gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat. Voldoende dus met 3,0*.

Dit was wel de real life versie dit jaar waar ik het meest van verwachtte, maar ook weer niet heel veel. En daar voldoet de film precies aan. Op momenten is dit te veel op kinderen gericht met een aantal typische Disney-elementjes en een wat matige finale, maar als geheel is de film wel oké. De animatie kende nauwelijks plot en was veel meer een sfeerzetting, ook vanwege de oorlog was er weinig geld, visueel is die film wel een mindere. Daar heeft deze versie uit 2019 weinig last van, met een fors budget is de hele decoratie zeer overtuigend. De hand van Burton is wel te zien ook als is hij wel aangesnoerd. Maar er is met liefde genoeg aan gewerkt. Bijvoorbeeld die trein die nummer 41 draagt, verwijzend naar het jaartal van de tekenfilm. En ook de acteurs hebben er stuk voor stuk wel zin in (zeker Keaton, Farrell is wat bleekjes ernaast). Ook prima dat het verhaal wel een aantal veranderingen heeft ten opzichte van het origineel dus het heeft nog best een eigen smoel. Verder als film weinig bijzonders, daarvoor verrast de film niet genoeg en mist de film dan net te veel eigenheid. 3,0*.

Kijkt door de fijne cast en daardoor ook het degelijke acteerniveau nog best aardig weg, visueel is er eigenlijk ook weinig op aan te merken maar los van deze pluspunten blijft het verhaal erg veilig en worden alle lijntjes nauwkeurig ingekleurd.

Jammer dat er bijvoorbeeld niet wat meer wordt ingegaan op Dreamland, het ziet er in de buitenshots echt heel groot en sfeervol uit maar we krijgen hier in de film helaas niet al te veel van mee, wat mij betreft toch best wel een gemiste kans.

Ach, Dumbo is zeker geen vervelende zit en het is een prima tijdsbesteding, maar voor de rest heeft het erg weinig om het lijf.

2,5*

Dumbo, het schattige baby olifantje met de grote oren. Wie kent hem nu niet?

De Live Action films van Disney zijn zeer in trek. Na ‘The Jungle Book’ en o.a. ‘Beauty And The Beast’, mag nu ook Dumbo op het witte doek gaan schitteren, of beter gezegd: vliegen. Deze versie van Dumbo kunnen we eigenlijk geen remake noemen want met een uitgebreidere verhaallijn en nieuwe personages zoals Holt (Colin Farrell) en zijn kinderen, krijgt Dumbo een modern jasje. Om je geheugen op te frissen: De originele Dumbo had pratende (en zingende roze) olifanten, een ooievaar die de kleintjes kwam brengen en Timmy de muis die Dumbo wel even in een ster zou gaan veranderen. Ik kan me voorstellen dat dat er in een Live Action film dat zich in een circus omgeving met mensen afspeelt, heel ongeloofwaardig uit zou hebben gezien. Dumbo is immers geen film dat zich afspeelt in de wilde natuur zoals ‘The Jungle Book’ of ‘The Lion King’, hoewel er wel degelijk verwijzingen naar het origineel aanwezig zijn. De regie van Dumbo was in handen van Tim Burton en van hem zijn we voornamelijk fantasierijke films met een donker randje gewend. Denk maar aan ‘The Nightmare Before Christmas’ of aan een van zijn vele samenwerkingen met Johnny Depp zoals bijvoorbeeld ‘Sleepy Hollow’ of ‘Edward Scissorhands’. Daarnaast richt Burton zich meer op de vraag hoe de mens zal reageren op een vliegende olifant. Zo wil de eigenaar (Michael Keaton) van het themapark genaamd Dreamland Dumbo maar al te graag hebben! Ik weet zeker dat je bij een tekenfilm versie dollartekens in zijn ogen had gezien! Daarnaast zien we Danny DeVito (o.a. bekend van Matilda) een overtuigende rol neerzetten als circusbaas. Overigens is een film van Tim Burton met de acteurs Michael Keaton & Danny DeVito niets nieuws. In Burton‘s film ‘Batman Returns’ speelde het duo namelijk Batman & the Penguin. Die laatste had misschien nog wel gepast in Nightmare Island, dat in de film een attractie van Dreamland is.

Misschien is 2019 wel het jaar van Disney te noemen. Ik kijk nu al uit naar Disney+: het streaming device platform dat Disney waarschijnlijk tegen het einde van dit jaar zal gaan lanceren. (In mijn geval voornamelijk vanwege de serie over Loki) Maar nog voor het einde van de zomer kunnen we nog twee Live Action films van Disney gaan bezoeken. We zagen voorafgaande van de film Dumbo de trailer van Aladdin, die in mei zal verschijnen. En hoewel ik Aladdin nooit heb gerangschikt onder mijn favoriete Disney films, vond ik de trailer er stiekem toch wel veelbelovend uitzien. Dan krijgen we er in juli een waar ik en met mij vast velen heel erg naar uit kijken: The Lion King, waarvan ik verwacht dat Disney binnenkort nog een nieuwe trailer van lanceert (waarin we hopelijk ook alvast een voorproefje mogen zien van de personages Scar, de hyena‘s en o.a. Timon en Pumbaa).

Dumbo heeft wat mij betreft, zelfs wanneer hij geschminkt is als zielige clown, zijn charme niet verloren. Menig mens zal meeleven met het baby olifantje dat eerst uitgelachen wordt vanwege zijn grote oren maar met zijn vliegtalent daarna iedereen verbaasd, terwijl hij zelf het liefste naar mama wil. Met zijn schattige, onschuldige look zal Dumbo vele harten doen smelten! En in het geval van de 3D versie, kijk wel uit dat Dumbo de bioscoop niet uitvliegt . Daarmee verwijs ik eigenlijk naar de scene waarin hij de tent uitvliegt wanneer hij zijn mama hoort. Het einde vond ik echt prachtig.

Dumbo (2019) is inderdaad mierzoet en allemaal erg braafjes. Oké het is Disney maar Burton come on. Geen echte diepgang en allemaal volgens de boekjes. Nogal tegenstrijdig als ik aan deze regisseur doe denken. Visueel zeker prachtig gemaakt maar uiteindelijk biedt dit weinig toegevoegde waarde.

Laag ingeschat, en gelijk gehad, bleek na het bekijken van deze Disney suikerbol.
Zoals verwacht zijn de kinderen een overbodige toevoeging.
Van het meisje (Nico Parker) kreeg ik zelfs koude rillingen, wat een griezelig gezicht.
Ze zou niet misstaan in een horrorfilm.
(Village of the Damned komt spontaan in gedachten op)
Waarom ook nog zo'n zware make-up voor dat kind?
Disney goes "Lolita"?
Het jochie irriteerde me minder, maar had ook nauwelijks een aandeel in het geheel.

De prachtige circus-opbouw scènes uit de eerste versie van Dumbo zijn vervangen door nietszeggende rommelige beelden.
De circustent ziet er niet uit, en lijkt in tegenstelling tot de grotere (fantasie) tentconstructie later in de film, "zelfdragend" te zijn.
Een beetje meer realisme was hier wel op zijn plaats geweest.
En dan heb ik het nog maar niet over de instortende tent.

Dumbo zelf wist mij bij verre niet zo te ontroeren als zijn getekende voorloper.

Colin Farrell leek een beetje te slaapwandelen.
Michael Keaton gaf daarentegen de indruk wat meer plezier in zijn rol te hebben.

Uiteindelijk werd deze film vooral de show van Danny DeVito, maar het boeide mij allemaal veel te weinig.

Het einde is tenenkrommend... Dumbo bleek plots verstand van technische schakelingen te hebben en weet feilloos welke hendels te bedienen...
Ter afronding gooit Disney er nog een PETA spotje tegenaan, en stuurt Dumbo met haar moeder naar Utopia.

Een keer maar nooit weer deze versie.
De originele wil ik graag nog veel vaker terugzien.

Absoluut leuk gedaan, ook met het origineel in het achterhoofd.

Ik zag er een beetje tegenop dat er nu kinderen waren die min of meer de rol van de muis hadden overgenomen, maar dat viel allemaal best mee.

Dumbo is cute as ever en van het vrij korte verhaaltje hebben ze toch een aardige film weten te maken, zelfs de 'dranksequentie' kwam terug met die zeepbellen. 1 van de meer geslaagde projecten van Burton de afgelopen jaren.

Leuke live action-versie van de onverwoestbare Disney-klassieker. Het materiaal is op het lijf geschreven van regisseur Tim Burton, zou je zeggen, maar hij maakt zich er overwegend wel erg gemakzuchtig vanaf en er wordt hoofdzakelijk op veilig gespeeld. Dumbo zelf is een volledig overtuigende creatie en de hier verzamelde cast is indrukwekkend, maar de personages zijn dunnetjes uitgewerkt en visueel wordt er veel te veel geleund op digitale omgevingen. Gelukkig is en blijft de plot onderhoudend en charmant.

De vergelijking met de monumentale klassieker uit 1941 verliest hij op alle fronten, maar op zich geen onaardige film. Grootste pluspunt is de fantastische looks, het is iemand als Burton natuurlijk wel toevertrouwd om een visueel plaatje af te leveren, en dat is ook hier weer grandioos gelukt. Qua verhaal is het echter wat mager, de magische vertelling van voorheen wordt het nooit. Bij de rolbezetting heeft hij bovendien wat al te gemakkelijk voor oude vrienden gekozen, waarbij de misplaatste rol van zijn voormalige Batman Keaton in negatieve zin opvalt. Farrell is eigenlijk ook niet meer dan beeldvulling, wel heerlijk om DeVito eindelijk weer eens in een grote film enthousiast te keer zien te gaan. Fans van Burton zullen dit waarschijnlijk wel één van zijn mindere films vinden, omdat deze specialist in gruwelijke sprookjes bij momenten zichtbaar concessies heeft moeten ten faveure van het brave Disney sentiment, en dat voelt niet altijd even lekker. Toch redelijk al met al, maar niet zo bijzonder als gehoopt.

Een echte remake is het niet, daarvoor heeft de film toch heel wat andere invalshoeken en ook op vlak van verhaal is het een andere uitwerking. Misschien ook een positief punt. Laat we stellen dat de film heel mooi gepresenteerd wordt ( wat we kunnen verwachten van Burton ) en dat de film leuk entertainment biedt. Maar de film kan natuurlijk niet wedijveren met de klassieker uit 1941. Daarvoor ontbreekt toch wel de magie. De cast zelf stelt wat teleur en weet de film nergens wat op te krikken door hun spel. Leuke film die je aanzet om de klassieker nog eens terug te bekijken. 7/10

Erg leuke film. Hij vloog (letterlijk) voorbij. De sfeer van de jaren 20 worden mooi neergezet. Laat dat maar aan Tim Burton over. Ik vond de muziek ook erg sterk. De kinderen speelden goed. Vooral het meisje. Eva Green is heerlijk om naar te kijken. Ook Colin blijft een knappe man. Voor mij geen minpunten. Knap gedaan met alle CGI. Ik snap nu dat de Efteling een achtbaan willen bouwen met circus thema. Deze sfeer en aankleding zou prima in de Efteling staan. Sorry even een uitstapje. Heeft nu niks meer met de film te maken.

Onmogelijk te haten door de schattige olifant, de mooie aankleding (met name in de tweede helft van de film) en natuurlijk de onvermijdelijke scène waarbij Dumbo afscheid moet nemen van zijn mama. Dat laatste was enorm ontroerend, toch wel knap dat je dat voor elkaar krijgt met CGI olifanten.

Over de CGI gesproken, de eerste helft van de film vond ik die erg tegenvallen. Met name de interactie van mens en olifant was slecht. Een man die tegen Dumbo's mama aan het duwen was, je zag die acteur echt 'in het niets' duwen. Het leek in elkaar geplakt. De openingsscène met de trein was ook erg nep, en dat de zon de HELE tijd heel laag staat levert een consequent onrealistische belichting op.

De tweede helft was dat stukken beter, in het pretpark van de megalomane "Mr. Vandevere", leuk gespeeld door Michael Keaton. Dat was ook de enige die zichzelf een beetje uitdaagde, voor de rest was het enorm vlak allemaal. Colin Farrell had maar één arm maar desondanks twee vingers in zijn neus. Makkelijke rolletjes allemaal.

Toch wel prima mee vermaakt. Al ben ik nog een beetje in dubio over het einde, wat een radicale switch is ten aanzien van het origineel in 1941. Dat eindige met Dumbo als ster van het circus.
Het is natuurlijk meer in de huidige tijdsgeest om olifanten vrij te laten in de natuur, maar het komt ook wat drammerig over, zeker omdat de film zich afspeelt in 1919 en men had toen minder op met dierenrechten dan met poep onder een sandaal.

Toch, Tim Burton, altijd kwaliteit. 3 sterren.

Een matige Disneyfilm over een rijke kerel die een familiecircus kapot maakt en daartussen loopt ergens Dumbo rond. Voor een film over Dumbo wordt de bekende olifant wel helemaal opzij gezet. De aandacht gaat helemaal naar de mensen. Sommige dingen werden wegens politieke correcte redenen niet meer gebruikt. Begrijpelijk, je kan nog wat zeggen over de tijdsgeest, maar dat gaat niet op als je het opnieuw doet anno 2019. Maar er verdwijnt nog meer van de animatie. Zelfs de charme uit het bekende 'Baby Mine' wordt compleet weg gerukt. Disney recycleert haar eigen films. Het is een bedrijf geworden dat draait rond sequels, remakes, spin-offs en franchises. Ook Tim Burton gaat op de knieën voor het geld. De tijd dat hij creatief zijn stempel drukte op de films die hij maakte, is ook al gedaan. De remakes draaien rond het uitpakken van CGI om hetzelfde (toch bijna) te vertellen. Maar er is meer nodig dan enkel een nieuw laagje verf...

“Fly, Dumbo... fly.”

Degelijke remake van de Disney klassieker Dumbo. Tim Burton heeft het verhaal echt zijn eigen gemaakt, en dat is in dit geval een positief punt. Burton is bekend geworden om zijn extravagante en stijlvolle films vol met kleurrijke personages en uitbundige en levendige gecreëerde werelden.

Dumbo is een echte familiefilm, maar de hand van Burton is soms wel zichtbaar. Dat komt vooral door acteurs als Keaton en DeVito, die natuurlijk perfect passen in de wereld die Burton hier heeft gecreëerd. Ook Eva Green, Farrell en de kindacteurs doen het goed. Dumbo zelf ziet er fantastisch uit, en je leeft gelijk mee met dat schattige olifantje. En dan heb je eigenlijk al de harten van kijker gewonnen.

Zoals ik al een beetje aan zag komen was de film niet echt iets voor mij. Het is allemaal leuk gedaan, dat zeker maar het is allemaal net iets te soft: waardoor de kinderfilm er snel boven uit steekt. ‘Dumbo’ is natuurlijk echt jeugdsentiment, en niet alleen maar voor mij maar misschien ook al wel voor mijn opa en oma’s. Deze film brengt natuurlijk veel vreugd met zich mee en dat kon je merken maar drama vond ik te slecht aanwezig. Het was allemaal wel aandoenlijk om te zien hoe hij word gepest maar het raakte me nergens, helaas.

Maar toch was de film langere tijd vrij saai, moest alles veelste snel door het verhaal heen getrokken worden en wil Burton te veel voor een film die mij eigenlijk al iets te lang duurde. Dumbo was visueel een plaatje maar daar om heen was het te veel gerommel dat ik er weinig mee kon. Keaton speelde gewoon matig. Het verhaal is iets te kinderlijk (wat ik al verwachtte) en het concept is leuk maar kon weinig bekoren. Qua drama was de film te soft, en raakte het mij nergens. Leuk verhaal zeker maar zoals ik al zei: te snel achter elkaar verteld waardoor het vaak te onduidelijk werd. Nee, Dumbo kon een erg leuke prent worden maar viel op veel kanten erg tegen.

2,5*

Goeie film waarin een olifant met enorme oren een succesvolle attractie wordt in een circus. Ondanks dat dit een Disney-film is, is de handtekening van Tim Burton gelukkig ook zichtbaar. Geen donker sprookje, maar het past prima in zijn straatje. Prachtig aangekleed allemaal en het olifantje ziet er ook overtuigend uit. Het verhaal is onderhoudend genoeg en bevat een spannende finale.

Wat je kan verwachten van Tim Burton, (én van een Disney film). En meer verwachtte ik ook niet. Missie geslaagd en een verbetering ten opzichte van Mrs Peregrine. Weer een fantasierijke verfilming vol kleur en magie, met enkele acteurs waar hij vroeger nog mee samengewerkt heeft. Enige buitenstaander is Colin Farrell die de rol van de eenarmige vader vertolkt. En Johnny Depp mag eens niet meespelen. Het sprookje van het vliegende olifantje is schattig en voor de jongsten onder ons een waar amusement. Een scène zoals de reuzenzeepbellen die olifanten worden is Burton ten top, maar hij onderscheidt er zich mee.

Van alle recente Disneyremakes verwachtte ik hier het meeste van. Het verhaaltje van het circusolifantje met de lange oren, past perfect in het filmische universum dat Tim Burton in de loop der jaren gecreëerd heeft. De film heeft ook wel de typisch Burtonesque mix van magie, verwondering en humor met altijd dat donker randje.
Daarom is het des te jammer dat Burton niet voluit is kunnen gaan met deze film. Ik had graag gezien wat hij met Dumbo had gedaan wanneer die, zoals in het origineel in een dronken bui roze olifantjes ziet, maar dergelijke fantasieën stroken blijkbaar niet met de hedendaagse gevoeligheden. En dat is meteen het zwakke punt van deze Dumbo.
De film is niet zozeer een remake maar een (politiek) gecorrigeerde versie van het origineel. De kraaien uit het origineel zijn verdwenen, maar bij wijze van 'eerbetoon' is er plots toch weer een zwarte veer waardoor Dumbo kan vliegen; Milly, het meisje dat op een circustentoonstelling van haar vader te horen krijgt dat er ooit een tijd komt waarin ze als vrouw alles kan worden wat ze wil, en last but not least het al te melige einde waarin Dumbo en zijn mama de vrijheid in de Afrikaanse jungle tegemoet gaan.
Het zal allemaal wel met nobele bedoelingen gedaan zijn, maar het maakt van deze Dumbo een halfslachtige familiefilm die noch de Tim Burtonfans, noch de Disneynostalgici volledig zal kunnen bekoren.
Wie écht nostalgie naar Dumbo heeft, zet beter de DVD of Blu-Ray nog eens op.

Burton

Viel mij heel erg mee. Toegegeven ik ken Dumbo niet zo heel goed. Maar ik merkte toch gewoon dat Burton zijn stijl aan de film heeft mogen geven. Bij Guy Ritchie zag ik niks terug van hem en vaak zijn het kleurloze regisseurs die dit werk mogen opknappen. Gelukkig is Burton altijd een zekerheidje als het op sfeer aankomt. Cast is ook leuk genoeg met de Vito voorop maar ook Keaton is geinig. Het is een wat apart verhaaltje eigenlijk met een groot pretpark en de evil baas van het park. Je ziet toch best een duidelijke parabel met Disney zelf. Ergens wel apart.

Het is allemaal net iets te veilig om heel wild te worden maar ik vermaakte mij wel. Prima donkere dagen film.

3.5 sterren.

Ik had eigenlijk weinig verwachtingen bij deze film, want de animatiefilm is ook nooit m'n favoriet geweest. Ze hebben het verhaal wel flink aangepast (de speelduur is haast dubbel zo lang nu) wat het eigenlijk wel ten goede kwam.

Visueel zat het wel oké, de olifanten waren natuurlijk CGI, maar de vliegscène was toch wel indrukwekkend. Ook Dumbo was aandoenlijker dan verwacht.

De cast zelf was ook niet slecht. 'k vond de film toch minder de stempel van Tim Burton dragen.

Beter dan verwacht.

Prima vermaakt met deze Disney klassieker! Moet zeggen dat ik het origineel nooit heb gezien, maar vergelijken met een animatiefilm is altijd lastig. Sommige dingen worden eruit gehaald of juist toegevoegd. Ik denk zoal ik het hier lees dat het terecht is dat de pratende muizen zijn vervangen door een jongen en meisje die in mijn ogen veel meer diepgang geven. Vooral het meisje met haar mimiek speelt een uitstekende rol. Ook de circusdirecteur Danny DeVito speelt weer als vanouds. De film begint wel wat teveel vanuit de tekentafel, maar daar zijn we gelukkig snel doorheen. Vooral de eerste drie kwartier zijn gewoon vermakelijk , leuk en ontroerend om te zien. De omslag komt een beetje als andere louche figuren de tent komen overnemen. Misschien had ik hier een andere wending gegeven met een zoektocht naar de moeder. Maar hierin is Dumbo wat klein gebleven. Ook de politieke correctheid vooral op het eind is een ramp. Wilde dieren horen niet in het circus pffff. Over welke tijd hebben we het? 1920! Kennelijk moesten de kleinste onder ons even geschoold worden. Jammer!!! Misschien is het allerlaatste stuk wel een mooie afsluiting, maar dat had ik dan ook klein gehouden.

Maar goed afgezien van de minpuntjes ziet alles er spic en span uit. Kleuren geluiden muziek circusartiesten het ziet er fantastisch uit. En hoewel er veel gebruik is gemaakt van CGI zijn alle circusartiesten echt, zijn de paarden echt en zitten daar 500 mensen in de circustent dus niks ingetekend. Mooi! Hoogtepunt blijft toch die vliegende Dumbo. En gelukkig het is geen musical film geworden. Er wordt inderdaad op 1 liedje na niet in gezongen.

Dumbo speelt op safe (had wat rouwer gemogen), maar is verder een leuke kinder- en volwassenfilm geworden voor jong en oud!

Film 3.5

Beeld 4.5 (2K)

Beeld 5.0 (4K) niet Nederlands ondertiteld

Geluid 5.0

Extra's 4.0

Eerder matig.

Ik ben wel fan van Tim Burton. Vaak levert die toch erg amusante en bijwijlen creatieve films af. Met Dumbo begeeft hij zich mee op de live action-kar van Disney en lijkt hij me een beetje gebonden door onder meer de verplichte kindvriendelijkheid.

Dumbo is daardoor een wat doorsnee avonturenfilmpje. Het verhaal is bekend: Dumbo steelt ook hier de show - de CGI is er net goed genoeg voor. Helaas mis ik daarrond wel wat humor, aandoenlijkheid en schwung in het algemeen. De kinderen zijn niet erg interessant, hoofdrolspelers Colin Farrell en Eva Green acteren ongeïnspireerd en dat plotje met Michael Keaton is toch wel erg herkauwd.

Een beetje jammer, want aan de spaarzame toffe momenten zie je dat Burton er toch iets meer mee had kunnen aanvangen.

2,5

Matig.

Behoorlijk geschrokken van het feit dat deze film uit het brein van Tim Burton moet komen. Hij kan doorgaans toch wel goed overweg met fantasierijke omgevingen, maar deze productie lijkt overgenomen te zijn door de producers. Het kan bijna niet anders, want de knappe en kenmerkende stilering van Burton is nauwelijks te herkennen.

Wat wel te herkennen is, is de onkunde op het technische vlak. Wel mooi in beeld gebrachte en versierde achtergronden (vooral Dreamland maakt indruk), maar erg kinderachtige CGI en lelijk afgewerkte bewegingen. Schattige olifantjes uiteraard, maar de sullig geanimeerde dieren zijn niet bepaald indrukwekkend. Voor de kinderen onder ons zal het weinig uitmaken, maar gezien de film zich meer lijkt te richten op een wat ouder publiek (12+) begrijp ik de keuze niet helemaal.

Acteerwerk van Green, Keaton, DeVito en Farrell is best redelijk te noemen, maar ze worden in personages gedrukt die een erg specifieke prestatie van ze vereisen. Dat komt met dialogen waar ze niets mee kunnen (en vreselijk geschreven zijn). Veel tijd zal het niet gekost hebben om dit te schrijven. Waarschijnlijk binnen een maand in orde gemaakt en maar aan Tim Burton gegeven in de hoop dat hij wat toevoegt. Is nauwelijks gebeurd helaas.

De kinderen zijn overigens ook goed, maar dan in het zijn van robots. Die twee zullen er wel door rijke ouders ingewerkt zijn. Kan me niet voorstellen dat deze dodo's door een auditieronde heenkomen. Sentimentele scenes vallen volledig plat. Bijna elke scene met die kinderen overigens, en laat dat er nou heel wat zijn. Gelukkig is er wel een clowneske DeVito die ons wat af kan leiden.

Er zijn een paar geslaagde elementen te vinden in deze productie. Groots opgezet, degelijk versierd en de finale is zeker vermakelijk. Verder vond ik het een nogal simpel verhaaltje waaraan vanuit de regiestoel te weinig meegegeven wordt om dit sfeervol, magisch of schattig te maken. Hopelijk keert Burton weer terug naar wat eigenzinnigere films. In dit soort grotere producties vind ik hem vaak drie keer niks.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

Nostalgie
Als kind keek ik de tekenfilm, en misschien heb ik er ook wel boekjes van gelezen: Dombo, de vliegende olifant. Inmiddels is er een live action film van gemaakt. Dumbo, The Flying Elephant draait sinds 27 maart 2019 in de bioscoop, en ik bezocht de film meteen de eerste vrijdag daarop. Geheel in stijl: gezellig met mijn ouders. De bioscoop was voor een derde draaidag verrassend leeg, maar of de film dat verdiende…

Dumbo
Dumbo gaat over een lief klein olifantje met hele grote oren. De eigenaar van het Medici Family Circus heeft een zwangere olifant gekocht. De tijden zijn zwaar en het circus heeft vele leden verloren. Het baby olifantje moet de showstopper worden. Wanneer dit olifantje geboren wordt – de ooievaar was een leuke toevoeging – met grote oren, blijkt het olifantje uitgejoeld te worden en te worden gescheiden van zijn moeder. Maar dan, blijkt het olifantje te kunnen vliegen! Dumbo is een film die laat zien hoe je van minpunten pluspunten maakt. Die laat zien dat je alles kunt, als je het maar probeert. Dat het goed is om zelf groots te denken en te dromen. En de film laat zien hoe belangrijk familie is, ook zonder bloedband, en dat je samen sterk staat.

Prachtige film
Dumbo is trouwens zó schattig! Dat hebben de makers echt heel goed gedaan. Die mooie lieve oogjes laten je helemaal smelten. De film deed wel echt wat met mijn hart. Een groot deel van de film is toch wel erg zielig (ik miste toch wat meer hartverwarmende momenten), en ik leefde helemaal mee. Gelukkig verliet ik de bioscoop helemaal blij dankzij het mooie einde, inclusief goede boodschap dieren horen vrij te zijn in de natuur, en horen niet in een circus. De film duurt ruim twee uur, maar daar merkte ik helemaal niks van. Het ene moment startte de film, en het andere moment was het al pauze. En toen was de film opeens alweer afgelopen. De tijd vloog voorbij.

Sterke visuele vormgeving
De acteurs doen het ook goed. Vooral de kinderen weten in beeld een mooie band op te bouwen met de lieve Dumbo. Persoonlijk had ik niet zoveel met Michael Keaton en zijn personage; Het was af en toe toch echt net iets too much. De andere acteurs leveren allen prima werk af. De visuele vormgeving is absoluut sterk. De manier waarop de olifanten, maar ook andere digitale dieren zijn gemaakt, is behoorlijk gedetailleerd en realistisch (de volwassenere olifanten meer natuurlijk dan Dumbo zelf). Heel af en toe was er een misser, bijvoorbeeld de eerste keer dat er iemand op Dumbo gaat zitten, straalde de nepheid er vanaf, maar dat is één van de weinige minder sterke momenten.

Versus het origineel
Hoewel ik het er niet perse aan afzag, zijn er vele verwijzingen naar de tijdsperiode waarin deze film zich afspeelt (begin 1900). Zo hebben ze het bijvoorbeeld over de toekomst in de twintigste eeuw. Gezien we nu in de eenentwintigste eeuw zitten, is het in elk geval dus niet hedendaags. Daarnaast is één van de personages ook een veteraan uit de eerste wereldoorlog. En zo zie je wel meer hints naar de periode waarin de film zich afspeelt. Maar het wordt nooit specifiek benoemd, en je ziet het er qua aankleding, en stijl ook niet perse aan af. Er zijn ook veel verwijzingen naar de originele tekenfilm. De originele tekenfilm blijkt overigens al uit 1941 te stammen. De live action versie volgt het verhaal niet volledig, maar bepaalde elementen komen wel terug. Zoals de roze olifanten, en de muizen komen kort in beeld. In de live action versie praat Dumbo niet.

Conclusie
Dumbo is een visueel prachtige film die in een oogwenk voorbij is, ondanks dat de film twee uur duurt. Het kleine olifantje is ontzettend lief met zijn mooie grote ogen, en je kunt niet anders dan meeleven. Ik vond de momenten in de film voor een groot deel vrij zielig, en miste nog wat meer wonderlijke momenten. Maar ik heb absoluut genoten van deze prachtige film, waarin de CGI ontzettend gedetailleerd en realistisch was. Als je verwacht dat deze live action film een exacte kopie is van de originele tekenfilm, kom je misschien teleurgesteld de bioscoop uit. Er zijn vrij veel dingen veranderd, maar gelukkig komen bepaalde elementen nog wel op een andere manier terug.