Les Chatouilles (2018)

Wat een bijzondere film. De manier waarop het verhaal vertelt wordt, vind ik heel creatief en het keek gemakkelijk weg. Het voelde voor mij toegankelijk. De stijl en vertelvorm vind ik enerzijds een pluspunt, en anderzijds spreekt het mij niet helemaal aan. Het ging mij soms iets te snel, dan kon ik het niet volgen, en de humor vind ik soms best flauw. Seksueel misbruik is een zwaar onderwerp, maar ik vind deze film meevallen, wat zwaarte betreft. De film past bij de actualiteit, waarin je veel over seksueel misbruik hoort. Het is vreselijk dat het gebeurt en het hoort niet, maar het bespreekbaar maken kan helpen. Ik denk dat een film als deze daaraan bij kan dragen, en dat vind ik positief. Het maakt ook duidelijk hoeveel invloed misbruik op iemand kan hebben. Het acteerwerk vind ik goed, de dans vind ik niet geweldig, maar wel een leuk en mooi onderdeel van de film, en Odette's karakter spreekt mij aan. Ik vind dat Andréa Bescond en Cyrille Mairesse haar fijn spelen. In eerste instantie dacht ik aan 3 sterren, maar bij nader inzien vind ik 'm meer waard dan dat. Ik waardeer de originaliteit en de keuze van het onderwerp. Een 7. 3,5*

Een paar dagen na het verpletterende "Tell Me Who I Am", deze "Les Chatouilles" die op een totaal andere manier, maar zeker ook erg indringend, het misdadige van pedofilie aan de kaak stelt.
Odette is een energieke, ambitieuze maar prikkelbare jonge vrouw die in haar dans de trauma's uit het verleden van zich tracht af te schudden maar daar niet voldoende in slaagt en beseft dat, net als een ander slachtoffer in de rechtbank verklaart, "alles van haar is afgenomen, haar zelfvertrouwen, haar eigenheid, haar leven..."
Twee fases in de film zullen mij best bijblijven. Ten eerste de houding van de moeder, een reactie van ongeloof en verdoezeling die helaas nogal wat voorkomt, maar van een moeder uitgaand des te erger en onbegrijpelijk. Karin Viard die gemakkelijk een uitdrukking van onverschilligheid en afstandelijkheid op haar wezen kan leggen, is daarin aan een goede vertolking toe.
En ten tweede hoe laf is het niet om een onschuldig en niets vermoedend kind in dergelijk misbruik mee te lokken. Op dat vlak zijn de scènes met het meisje, mooi vertolkt door Cyrille Mairesse en Pierre Deladonchamps discreet maar heel suggestief gebracht.
Film brengt in het slot nog wat cijfermateriaal waarbij de problematiek van kindermisbruik nog eens wordt onderlijnd.

Na jaren te hebben gezwegen stapt professioneel danser Odette [Andréa Bescond] zonder afspraak het kantoor binnen van een willekeurige psycholoog [Carole Franck] en bekent vanaf haar achtste seksueel te zijn misbruikt door een familievriend [Pierre Deladonchamps]. De overdonderde psycholoog daagt Odette uit om haar levensverhaal op haar eigen wijze te vertellen. Odette neemt die boodschap zeer letterlijk op en in de briljant geregisseerde en (met dank aan Valérie Deseine) subliem gemonteerde sequenties verweeft zij de rauwe realiteit van het misbruik met momenten die visualiseren hoe zij zich voelt als ze danst. In één dansscène zweeft de camera de lucht in en voelen we iets van de euforie die Odette op dat moment gevoelt moet hebben: namelijk dat ze vleugels kreeg en even kon ontsnappen aan de realiteit. De volwassen Odette staat in deze flashbacks veelvuldig oog in oog met de mensen uit haar verleden, waarbij vooral haar gesprekken met haar 8-jarige zelf [Cyrille Mairesse] grote indruk maken. Een loodzwaar onderwerp op een toegankelijke, inzichtelijke en indringende wijze verteld en een duidelijk ‘labour of love’ voor de fenomenale Bescond en Métayer, die samen met haar het toneelstuk schreef waarop dit is gebaseerd.

Bijzondere aanpak van een film met het loodzware thema van pedofilie. Op één of andere manier voelde de film luchtig aan, ook al was dit niet helemaal zo. Het heeft voornamelijk te maken met de aparte montage waarbij de flashbacks het gevoel gaven dat deze in dezelfde ruimte plaatsvonden van het heden. Het maakte de film speelser en het leidde de aandacht wat af van het zware onderwerp.

Want zwaar en ongemakkelijk was het wel die suggestieve kietelspelletjes van de vriend des huizes. Er gebeurt gelukkig ook nog wat anders zoals de fijne artistieke dansen van Odette. Zeer boeiend gegeven was het wanneer Odette samen met haar psycholoog haar trauma onder ogen komt.

Interessant was ook de reactie van haar omgeving op deze onthullingen. Walgelijk ook hoe de moeder hierop reageerde en zich blijkbaar enkel bezig hield met haar reputatie en “wat zal de familie hiervan zeggen?”

Soms zijn er van die verborgen pareltjes waarvan je blij bent als je ze ontdekt hebt. Dit is er zo een. Uitmuntende productie waar grote vertelkracht van uitgaat mede dankzij het autobiografische element. De licht absurdische en bij vlagen komische noot voelt in het begin wat ongemakkelijk gezien de ernst van het onderwerp, maar uiteindelijk draagt het bij aan de gelaagdheid van het verhaal. Verder moet je het gewoon zien. Het is een film die je of meteen aanspreekt of niet.

Lastige film. Ik ergerde mij aan het begin vrij lang, met name aan de vorm, maar ook wel aan de hoofdpersoon, wat vrij ongemakkelijk is gezien het onderwerp.

Ik moet echter toegeven dat er in het laatste stuk een aantal erg krachtige scènes zitten.

Per ongeluk was dit mijn tweede film binnen een week over pedofilie (na Buiten Is Het Feest)…beetje jammer.