Wildling (2018)

Interessant verhaal. Alleen ging de transformatie wel erg snel ineens. Einde weer fijn.

Do you want to hear a story?

Do you want me to tell you about the Wildling?

“Wildling” is een vreemdsoortige film waar je niet direct een etiket op kan plakken. Soms voelt het aan als een tienerfilm over pas ontluikende liefde. Anderzijds kan je het niet direct een tienerfilm noemen. Het is een soort coming of age film met een alternatieve wending. Je zou het ook horror kunnen noemen met invloeden uit films over weerwolven. Maar eigenlijk behoort een “Wildling” tot een ander soort familie van mythologische wezens. En dan is er het moment dat Anna (Bel Powley) na jarenlange isolatie in de bewoonde wereld wordt opgenomen en plotsklaps geconfronteerd wordt onze maatschappij. Ik moest onmiddellijk denken aan films zoals “Mama” en “Pete's Dragon” waar zich iets gelijkaardigs afspeelde. Voeg hier nog jachttaferelen in een bebost gebied aan toe en je kan direct concluderen dat deze film niet direct te klasseren valt onder één welbepaald genre. Op dat vlak is het dan toch al uniek te noemen.

Laat ik maar direct beginnen met enkele loftuitingen. Ik vond de keuze van jeugdige actrices die Anna spelen, verbazingwekkend goed gelukt. Aviva Winick, Arlo Mertz en Bel Powley spelen elk een ander periode uit Anna’s leven. Geen enkel moment vond ik dat er iets niet klopte qua uiterlijk. Ze pasten perfect in de tijdslijn. Vervolgens was de transformatie die Anna onderging prima in beeld gebracht. Complimenten voor de grime-afdeling. En tenslotte een schouderklopje voor Brad Dourif die op een schitterende manier Daddy, de persoon die Anna verzorgt en opvoedt in de verzegelde kamer, vertolkt. Toch raar dat ik Brad Dourif niet onmiddellijk herkende. Zijn rol als Wormtongue uit “The Lord of the Rings” staat nochtans in mijn geheugen gegrift. Hoe hij in die beperkte tijdspanne zoveel emoties kan tentoonspreiden, is ronduit geniaal. Spijtig genoeg vond ik zijn uiteindelijk rol in het gehele verhaal minder overtuigend.

Maar zoals gebruikelijk vind je naast de positieve punten ook een aantal onwaarschijnlijkheden. Niet dat “Wildling” naar een erbarmelijk slecht niveau afzakt, maar het stoorde me toch een klein beetje. De intro van de film is gewoonweg schitterend. Mysterieus, intrigerend en choquerend tegelijkertijd. Je vraagt je continu af welke richting het wil uitgaan en wat de uiteindelijke bedoeling is. Is Anna gevangene van een netwerk van ziekelijke perverselingen? Is de buitenwereld zoals in zovele apocalyptische films onbewoonbaar? Of zit er een grond van waarheid in het verhaal dat Anna te horen krijgt over de “Wildling”? En als Daddy start met het geven van injecties, is het toch echt wel raadselachtig. En dan komt er dat kantelmoment. Een gebeurtenis waar ik me toch vragen bij stelde. Uit de film leer je dat de persoon Daddy toch een geroutineerd jager is. Dat is dan toch de eerste keer dat hij domweg zijn doel mist.

Ook leek het me onwaarschijnlijk dat Anna na jarenlang afgesloten te zijn van de buitenwereld zonder enige interactie met andere individuen zich zo snel aangepast heeft. En kan zo’n uniek iemand door de haar omringende leefwereld niet beter in bescherming worden genomen? Hoe is het mogelijk dat Anna zonder enig probleem plotsklaps al naar een publieke school kon gaan? Zo’n omgeving vol vijandigheid en voor haar redelijk onbekende emoties. Ik kan me best voorstellen dat dit enorm verwarrend is voor haar. Laat staan dat je ze naar een bruisend party laat gaan met oorverdovende boenkende muziek en liters alcohol. Ze spartelt als een vis op het droge. Het moment dat Ellen (Liv Tyler) een pakje maandverband voor de neus van Anna deponeert, vond ik ook al lachwekkend. Ik veronderstel toch dat ze geen flauw idee heeft wat het is en waar het voor dient. Trouwens, ik had ook al moeite om Liv Tyler te herkennen (ook al een “Lord of the Rings” deelneemster). Misschien mis ik dat feeachtige. Ofwel begint haar schoonheid te tanen. Maar dat is een ander soort mijmering mijnentwege. En tenslotte vond ik het slotoffensief van Daddy vreselijk overdreven. Hoe hij dat klaargespeeld heeft (als je de film kijkt, zal je wel begrijpen wat ik bedoel), blijft me alsnog een raadsel.

“Wildling” is zeker geen slechte film. Maar achteraf gezien is het allemaal nogal wazig en oppervlakkig. Niet dat een uitgebreide en gedetailleerde uitleg noodzakelijk is. Maar ik had toch wat meer achtergrondinformatie verwacht over het ontstaan van deze mythische wezens. Misschien is het ook wel omdat de film op te veel genres mikt. Het sprookjesachtige vermengt zich met horror elementen en vloeit vervolgens moeiteloos over in drama. “Wildling” kan probleemloos toegevoegd worden aan één of andere natuurdocumentaire over met uitsterven bedreigde diersoorten. Nooit gedacht dit concept ooit te zien in een soft-horror fantasy verhaal. Als er iets is waar deze film met vlag en wimpel voor slaagt, dan is het wel het eigenzinnige gebruik van het aloude weerwolven concept. Kortom, een vreemdsoortige, bijzondere film.

3*

Powley verdient beter.

Hoewel het sprookjesachtige karakter, dat doorheen de film steeds meer vorm krijgt, op sfeer best wel weet te pakken, zijn er teveel elementen die het niveau van de film naar beneden halen. Met name op het niveau van dialoog en personages is het bijtijds echt belachelijk te noemen. Kijk bijvoorbeeld naar Liv Tyler: niet alleen wekt zij irritatie op met haar constant fluisterende delivery, de manier waarop zij een wolvenkind aan de beschaafde wereld introduceert, is af en toe te ridicuul voor woorden. Slecht geschreven en door Tyler echt erbarmelijk gebracht. Ook als sheriff is zij geen enkel moment geloofwaardig. Dourif overtuigt nog wel, maar de rest ontstijgt nooit het niveautje B-film.

Maar gelukkig is daar Powley. Priemende ijsblauwe ogen die moeiteloos kunnen switchen tussen weerloos en dreigend; perfect voor de rol van wolvenkind. Magnifiek hoe zij, veelal zonder tekst, uiting geeft aan de dierlijkheid van haar karakter. Als ze de schoolpestkop een stomp verkoopt om haar roedel te verdedigen, snuffelend de door Tyler doorgeschoven tampons aftast of met schichtige blikwisselingen de portie worst van haar stiefbroer afdwingt: allemaal even geloofwaardig dierlijk weergegeven.

Zij maakt de film meer dan het kijken waard, want hoewel het audiovisueel best aantrekkelijk is en het met de sfeer ook wel goed zit, is er behalve haar acteerwerk weinig wat Wildling echte allure meegeeft. Kleine 3*

Een zeer verdienstelijke film, die begint als een fantasy en langzamerhand overgaat naar horror. Ik ken Bel Powley niet als actrice, maar ze vertolkte de rol van oudere Anna prima. Een actrice om in de gaten te houden. Nogmaals prima film en heb er van genoten. 3.5

Apart, maar wel pakkend.

Het is dan ook met dank aan Powley, die hier een overtuigende titelrol neerzet. Ik heb nog weinig met haar gezien, The Diary of a Teenage Girl was de andere, maar het is duidelijk dat ze toch wel het beste scoort met wat vreemde, onmenselijke rollen. Iets waarbij ze iemand anders mag zijn.

Powley draagt de film dan ook wel redelijk. De rest van de acteurs en actrices maken helaas weinig indruk. Ook Tyler, met een redelijk grote carrière, maakt geen indruk. Opzicht is dat ook bij een horrorfilm niet erg, maar je zou het altijd beter kunnen doen.

Qua horror is er eigenlijk behoorlijk weinig. De film moet het vooral van zijn aparte, soms bijan komische verhaal over de ontwikkeling van Powley. Richting de slotfase doet de film een poging voor wat gore, maar valt vooral terug in brave thriller.

Het verhaal is wel leuk bedacht, maar als kijker heb je al snel door hoe het allemaal in elkaar steekt. Eenmaal je het doorhebt heb je als kijker weinig verrassing, en de eerste 10 minuten lijken me echt een poging om wat mystery neer te zetten.

De poster belooft een sfeervolle horror, maar van sfeer is er eigenlijk alleen de eerste 10 minuten wat van te merken. Voor de rest blijft het een best normale thriller in dat gebied. Wel opmerkelijk voor een Fantasy, maar die zit hem dan blijkbaar vooral in het verhaal.

Kort samengevat is dit een vermakelijke horrorfilm die veel potentie toont in het verhaal, maar waarbij de uitwerking onvoldoende is. Powley draagt de film en het kijkt goed weg, en dan heb je het meeste wel genoemd.

Deze toch tegenvallende Fantasy / Horror film heb ik gezien via "Ziggo Movies & Series XL" bij gebrek aan beter en omdat ik zag dat Liv Tyler en Brad Dourif (oftewel mister "Chucky") erin meespeelde heb ik hem een kans gegeven.

In dit verhaal draait het om Anna (Bel Powley), welke haar hele jeugd opgesloten heeft gezeten op een zolderkamer, waarbij ze verzorgd werd door een man die zij Daddy (Brad Dourif) noemt. Daarbuiten, zo vertelt hij, loert namelijk het gevaar van het monster de "Wildling" en dat is de reden dat hij haar verborgen houdt. Wanneer ze 16 jaar wordt en haar lichamelijke volwassenheid zich begint te uiten, geeft Daddy haar injecties om haar groei te vertragen, totdat hij zich op een dag door zijn hoofd schiet.

De plaatselijke sheriff Ellen Cooper (Liv Tyler) neemt Anna dan in huis, totdat er opvang voor haar geregeld is. Dit tot plezier van haar jongere broer Ray Cooper (Collin Kelly-Sordelet), die bij haar woont. Terwijl er langzaam een romance opbloeit tussen Anna (voor wie er een nieuwe wereld opengaat) en Ray, wordt de buurt opgeschrokken door de vondst van een verminkt lichaam en dat terwijl Anna's lichaam vreemde veranderingen vertoont.

De "Wildling" is geen echt slechte film, maar het is ook geen film die indruk weet te maken. De personages krijgen geen tijd om zich te ontwikkelen (en dat zowel zowel persoonlijk als op relationeel gebied) en het verhaal weet niet echt te boeien (laat staan dat het ergens spannend wordt) en horror moet je eigenlijk ook een beetje met een korreltje zout nemen (er zit hier en daar wel een beetje goor in, zoals de badkamerscène met de tanden op een feest en het einde waarbij Daddy wordt doodgebeten door Anna).

Het verhaal is ook vrij mager en wil soms te veel vertellen (waardoor de focus op Anna en de veranderingen van haar lichaam meer naar de achtergrond worden geduwd) en het kabbelt ook vrij rustig door naar het einde (wat nog wat actie bevat, als men op Anna gaat jagen en waarbij ze eerder verandert in een soort van Rambo, ze smeert zich ook in met modder, dan in een monster), waarin de raadsels of vragen (zoals de Wildling die een “monster” moet voorstellen, niet te verwarren met een weerwolf, en de motivaties van Daddy) niet altijd worden opgelost. Visueel gezien stelt het eigenlijk ook niet zoveel voor, maar het laatste shot van de film met Anna en haar baby in het het noorderlicht, mocht er best wezen.

De rol van Anna (die regelmatig rondloopt op blote voeten) wordt op goede wijze vertolkt door Bel Powley en ze lustte er ook wel pap van en dan doel ik op het neuken (in bestiallity stijl) van Ray, waardoor ze zwanger raakt. Er is zelfs ook wat bloot van haar te zien en dat bij de scène waarin ze in bad ligt en Liv Tyler één van haar benen aan het scheren is en waarbij ze zich dan o.a. focust op een voet (met rood gelakte nagels) van Liv Tyler. De rollen van Liv Tyler als de zorgzame sheriff Ellen Cooper (die Anna o.a. veel hamburgers te eten geeft) en Brad Dourif als de de eveneens zorgzame (maar dan op bizarre wijze) Daddy vallen eigenlijk wat tegen en de laatste is eigenlijk ook best irritant.

Het idee van de "Wildling" was opzicht wel leuk gevonden, maar de uitvoering had naar grotere of indrukwekkendere hoogten gestuurd kunnen worden, wanneer er meer risico’s waren genomen. De film is wat dat betreft te ingetogen.

Zeer matig prentje, laten we zeggen verhaaltje, waar ik het zitvlees mee op de proef hebt moeten nemen.

Was er op laatst ook wel mee klaar, het deed me stoffig en langzaam aan. Allerlei bekende films zijn simpelweg nagebootst, en dat is iets te goedkoop jatten geworden.

Prent staat er wel aardig op, acteerwerk zeker niet slecht. Maar het script rolt traag over het beeld, het verhaal is te mager, zeker in uitwerking. Zat aldoor te wachten op een echte finale die eigenlijk gewoon uitblijft. Een nachtkaarsje........

Ondanks de al eerder genoemde minpunten vind ik het een aardige film. Vanaf de eerste seconde bleef ik al hangen. Die intro is gewoon echt tof gemaakt. Jammer dat ze die kwaliteit niet door de hele film hebben weten te houden. Maar de sfeer bleef wel.

Liv Tyler zie ik niet bepaald als een sheriff. Zo klinkt ze tevens ook niet. Brad en Bel vind ik daarentegen wel goed gecast. Wat ik over de zelfmoordpoging van Daddy kan zeggen is dat het nog best realistisch kan zijn. Ik ben Zuid-Limburgse en die omgeving staat wel bekend om de slipjacht. Zoals het verhaal gaat heeft een van de jagers in zijn gezicht geschoten tijdens het schoonmaken, al gaan er wat roddels over. En warempel precies dezelfde hoek als bij Daddy.

Hier een ander perspectief op de film (wel handig om eerst de film gezien te hebben).

Beste wel leuke film al gaat het op een gegeven ogenblik wel erg snel. Voor een meisje dat al van jonge leeftijd nooit haar huis had mogen verlaten, kon ze zich wel snel aanpassen. Het einde vond ik dan weer minder.

Mwaah, sfeervol dat wel, maar het gegeven en verhaal an sich niet echt boeiend. Horror was dit ook al helemaal niet voor mij. Echt zo'n film die me weinig tot niets doet en niet zal bijblijven en ook nooit zal aanraden of meenemen nr filmavondjes fzo.

Een film met een redelijk appart sfeertje wat er voor zorgt dat de film best leuk is om een keer gezien te hebben.

3*

Te slecht voor woorden. Liv Taylor speelt een zeer slecht script waarbij je bij alles denkt hoezo, waarom, doe normaal dit klopt niet.

Heeft dat mens tijdens de opnames nou geen enkele ker gedacht dit past totaal niet bij het karakter wat ik moet spelen?

Erg jammer want zij verpest het voor de rest van de film.

"Boffff "..zouden de Fransen zeggen. ( het zal wel).

Boeit niet is niet spannend.

Moeilijk genre.