Amanda (2018)

Vanaf 14 februari 2019 in de bioscoop (Cinéart)

EDIT: Release uitgesteld.

Prachtfilm! Mikhaël Hers =

Met name de tweede helft maakt indruk.

Heel goed! Ik heb 'm geleend van de bibliotheek en ik heb 'm net gekeken. Ik ben er stil van. Zo'n verdrietig verhaal, maar zo mooi gebracht en realistisch gespeeld. Ik kwam er helemaal in en het wist mij te raken. Krachtig, diepgaand en indrukwekkend. 5*

mooie film om naar te kijken

goed geacteerd

Is Vincent Lacoste uitstekend in de rol van de wat oppervlakkig door het leven stappende jongeman die plots moet gaan leren wat verantwoordelijkheid dragen is en uiteindelijk een nieuwe levensvisie met interesses en liefde voor zijn familie en omgeving vertoont, het is de kleine Isaure Multrier - toch wel een paar jaar ouder dan de 6 of 7 die in de film wordt aangegeven - die een aantrekkingspool in deze film is en zorgt voor de emoties en ontroering. Een prachtige casting en even prachtige vertolking.
Een beetje toch boven de middenmoot, deze film die me inzake stijl een paar keer deed denken aan de films van Claude Sautet ( de fietsrit van David naar het park van de aanslag, suggereert het nakend onheil en de manier waarop David het ongeluk van zijn zus vertelt aan een oude vriendin door op zijn stappen terug te keren...)
Het begin is fris en dartel met ongekunstelde dialogen daarna komt Amanda en dat is zeker de moeite.
Heb ook nog iets geleerd : Elvis has left the buiding.

Man man. Veeg mij maar op.

Filmhuis De Spiegel vertoond in december het meesterlijke Amanda twee keer. Unieke kans om de nieuwe Mikhaël Hers op het grote doek te zien want de distributeur heeft besloten om de film niet uit te brengen in Nederland. Wie durft het aan?

Filmhuis De Spiegel is verhuisd naar de Royal Theater. We liggen tegenover het station van Heerlen en hebben de grootste filmhuiszaal uit de Benelux met meer dan 400 stoelen. Een zaal en een balkon.

Dat wordt dus een retourtje Heerlen.

Parijs ligt erbij als een landerig dorpje, als een soort Perigueux eigenlijk, en ook in Londen (nou ja, in de buitenwijken) is het heerlijk relaxed peddelen op het fietsje langs de Thames en door de parken. De zomerse parken, zoals eerst ook in Parijs, waarin de mensen zich aangenaam verpozen, lui liggend in het gras.

Het is in die met een zekere nadruk geschetste idyllische omgeving, waar dan zo'n aanslag plaatsvindt. Het merkwaardige is dat, hoewel de gruwelijkheid en de enorme impact ervan op de levens van de gewonden en nabestaanden zeker niet verheeld worden, aan die aanslag zelf of het waarom daarvan, geen of nauwelijks woorden vuil gemaakt worden. De hardste noot die gekraakt wordt is de haast terloopse verzuchting 'wie doet nou zo iets?'

En aan die omgeving verandert niets. Natuurlijk, er zijn soldaten in de straten, en de strenge veiligheidsmaatregelen, de controles, ze zijn niet te missen. Maar het is als een onbeduidende voetnoot, een achtergrondruis bij de worsteling van de betrokkenen om hun overhoop gegooide levens, liefdes en familieverhoudingen weer op de rails te krijgen.

De manier waarop dat in deze film voor het voetlicht wordt gebracht, de ingetogenheid, het nuchtere realisme daarvan, met een minimum aan melodrama: het geeft het geheel een opmerkelijke spankracht, en, als je het zou willen zien als reactie op terreur, frappant genoeg, een zekere... superioriteit.

Waarom ziet de film eruit als eentje uit de jaren 90? Mijn vriend zei: wat ben jij voor klassiekertje aan het kijken...? Haha.

Zeer mooie ingetogen film. 3,5 sterren.

Deze zonder voorkennis eens bekeken en wist totaal niet waarover het ging gaan. Het was wel een grote verrassing wanneer het voorval plaatsvind.

De cast deed het prima en kwam overtuigend over. Heel naturel geacteerd.

Verder zag de film er prima uit en het verhaal verveelde ook niet.

Aangenaam verrast door deze film.

Amanda is een mooie pittoreske film in een idyllisch fietsend Parijs. Het leven bruist en lacht je toe in de gezellige wijk waar Amanda opgroeit. Dit schijnbaar perfecte leventje wordt bruusk verstoord wanneer David de zorg van Amanda op hem moet nemen nadat de mama na een aanslag overlijdt.

Het leven van David wordt compleet overhoop gehaald. Hij verliest zijn zus die zijn soulmate was. Ook zijn prille relatie met zijn buurvrouw krijgt wegens de traumatische gebeurtenissen een serieuze knauw en als 24-jarige is hij niet klaar om een jong kind op te voeden en te verzorgen, laat staan haar op psychisch vlak bij te staan bij het verlies van haar moeder. Maar toch opent deze tragische gebeurtenis nieuwe deuren en dat is het mooie aan de film. Life goes on en schrijft steeds nieuwe hoofdstukken.

Amanda is een authentieke naturelle film. Aangenaam om te volgen, puur drama bij de zwaardere momenten. Goed geacteerd en erg mooi gebracht. Prima film!

Goeie film waarin een man voor zijn kleine nichtje moet zorgen als zijn zus bij een aanslag om het leven komt. Een klein ingetogen drama over de impact van een tragische gebeurtenis. Voornamelijk de tweede helft weet hier en daar te ontroeren. De film heeft een rustig tempo en bevat een aantal mooie beelden van Parijs. De twee hoofdrolspelers zijn beiden goed in huilen.

Wat een prachtige film! Met name het acteertalent van Isaure Multrier in de rol van Amanda is ontroerend goed. Een klein drama zo fantastisch mooi uitgewerkt, ik ben diep onder de indruk. Probeer het bij de laatste beelden op/in Wimbledon maar droog te houden, mij lukte het niet.

"Elvis has left the building", jammer dat de aftiteling begon. 4,5☆

In de slagschaduw van de Bataclan-tragedie (2015) heeft regisseur Mikhaël Hers een aangrijpende film gemaakt over de impact van een terreuraanslag op nabestaanden. Het rustig voortkabbelende leven van een jongeman wordt op zijn kop gezet, wanneer zijn oudere zus om het leven komt bij een aanslag en hij plotseling de zorg voor haar dochtertje in de schoot geworpen krijgt.

Terwijl Mikhaël Hers valse sentimenten kundig weet te vermijden, kruipen de dagelijkse beslommeringen van de beide protagonisten van lieverlee onder je huid, mede dankzij het bewonderingswaardige optreden van Vincent Lacoste en van Isaure Multrier als zijn piepjonge nichtje. Het uitstapje naar Londen had van mij niet gehoeven, maar dat laat onverlet dat ik dit een heel aangrijpende film vind, die qua inhoud en qua uitvoering perfect in mijn straatje past. Een topper.

Opvallend goed gewaardeerd deze film. Ik geef hem eigenlijk vooral vanwege de hoge sympathiefactor een kleine voldoende.

De film biedt een bijzonder contrast tussen de verschrikkelijke aanslagen en de zonnige kalmte van Parijs (vorig jaar had ik nog een hotelletje in de buurt van Sandrine en David) en Londen. In beide steden lijken alleen maar aardige mensen te wonen. De kleine Amanda weet zonder veel woorden de aandacht op te eisen met haar sterke gezichtsuitdrukkingen waarvan je zowel droevig als vrolijk kan worden.

Maar daarmee is ook wel alles zo’n beetje gezegd over de film, die vooral troostend lijkt te zijn.