Atomic Blonde (2017)

Alleraardigste graphic novel-verfilming met overdadig hypergeweld en een gestileerde sfeerzetting van die periode vlak voor de val van de muur. Vooral Charlize Theron is tof als de superspion die zich tussen West-Duitsland en de DDR begeeft. Misschien een overgecompliceerd plot rond spionage-intriges á la John le Carré, terwijl Theron de meeste conflicten oplost met vuurwapengekletter en vechtsporttrappen. Sowieso komen bijrollen als rasopportunist David Percival (James McAvoy) en CIA-agent Emmet Kurzfeld (John Goodman) niet uit de verf. Maar maakt 't uit als Theron haar hakken in een heerlijk stereotiepe Rus zet terwijl er op de achtergrond new wave-krakers als '99 Luftballons' klinken?! Hopelijk komt hier nog eens een vervolgdeel van.

Ik wilde hem zien vóór hij van Netflix verdween. Maar dat bleek nogal een opgave. Het is wel gelukt, in meedere sessies. Steeds toch maar weer een stukje kijken, zodat ik tenminste met recht kan reviewen.

Inmiddels heb ik door dat dit een stripboekverfilming is. Dat verklaart nogal wat! Charlize Theron verbeeldt slechts een stripheld. In een stripwereld. Waarbij tevens een heel groot deel van deze film wordt gevuld met stripachtige knokpartijen en stripachtige verwikkelingen. Charlizes rol heeft niet méér inhoud dan het karakter van een stripfiguur. Neigend naar: robot. Emoties worden niet getoond. Behalve cynisme, schamperheid. In haar innerlijk moeten we gevoelens veronderstellen, maar die worden niet uitgebeeld.

Omdat ik destijds wel genoten heb van de vechtpartijen met de vechtende vrouwen in de Kill Bill serie, veronderstelde ik... dat déze film, met ook zo’n vrouwelijke “vechtmachine”, misschien wel te genieten zou zijn voor mij. Dat was niet het geval. Eerlijkgezegd ben ik ook überhaupt niet iemand, die geniet van keiharde actie of sadistisch geweld. Tarantino's films vind ik wel bijzonder, maar die zijn in meerdere mate: kunst. De vechtpartijen in de Kill Bill serie zijn kunstzinnig en mythisch. Je weet dat het een soort sprookje is. Het bloed spuit overdreven in het rond enzo, het is kunst. En natuurlijk hoefde Uma Thurman niet op naaldhakken te vechten.

Ik weet nu dat dit een verfilmde strip is. Een stripheld mag best magisch zijn. Maar deze film suggereert steeds realisme, met die achtergrond van echte historische gebeurtenissen. De gevechten worden te realistisch voorgesteld, vind ik, om er mee weg te komen dat het op naaldhakken gebeurt, en in allerlei anderszins onhandige sexy outfits. Ik vind het excessieve geknok in deze film vervelend.

Vrouwelijk schoon, ja dat is mooi natuurlijk, en twee mooie vrijende vrouwen is ook wel wat. Maar ja: Style over substance. Die frase (die anderen hier al opschreven) herhaal ik dan maar weer.

Dan de context van Berlijn tijdens de Wende. Voor mij betekent wat zich afspeelde, inclusief de geschiedenis van de situatie in de DDR en Oost-Berlijn vóór de Wende, véél. Ik ben daar een aantal keren geweest. In de DDR, in Berlijn, voor en na de Wende, en ook tijdens het proces van de val van de muur. En ik vind het vloeken: het combineren van die achtergrond met zo’n niemendalletje als deze film. Het stoorde me.

Dan nog de muziek, ook die vond ik heel erg storend in deze context. Legendarische hits, geprojecteerd op een niemendalletje. Heel raar.

Het is best wel heel fout dat ongetwijfeld zowel de tabaksindustrie als de producent van Stoli Wodka voor veel extra budget zullen hebben gezorgd.

Stoli Wodka is overigens in de Benelux verboden wegens plagiaat van Stolichnaya.

Perongeluk voor de 2e keer gezien. Kon me er niet heel veel van herinneren en dat zegt op zich al iets. Toch vond ik het geen slechte film. Uitstekende soundtrack, leuk dat het geplaatst is in de tijd dat de Berlijnse muur viel, iedereen acteert prima (Theron vertuigt). De actie is hard en realistisch. Natuurlijk is het over de top: de film is gebaseerd op een stripverhaal en dat zie je qua snelheid, sfeer en hoe de actie in beeld is gebracht. Maar ik vond het goed gedaan en zeker niet storend. Onze heldin is natuurlijk de beste, maar niet onoverwinnelijk. Je ziet haar ook regelmatig aan het eind van haar latijn en ze krijgt de nodige klappen te incasseren. De keuze om met flashbacks te werken vanuit een ondervraging werkt ook goed. Plot zit goed in elkaar en zag ik (zelfs voor de 2e keer ) niet aankomen. Door de hoge snelheid gaat het soms snel. Ik heb 'm soms even op pauze gezet. Kan me voorstellen dat ik in de bioscoop de draad op een gegeven moment zou zijn kwijt geraakt.

Ik blijf toch steken op 3,5 ster. Dat komt omdat de film simpelweg niet beklijft. Het is vermaak. Je ziet het, je eet je popcornbakje leeg en je vergeet de film. Maar veel meer probeert de film ook niet te zijn. Gewoon niet al te serieus nemen en lekker van genieten.

goede rol van Charlize Theron als Lorraine .

meer dan genoeg actie,veel over de top ,maar dat mag bij dit soort films.

ja,lekker dit was wel mijn genre