Manifesto (2015)

Een manifest is een publieke verklaring van een beleid of een serie doelen, overgedragen door een groep of individu. Met deze definitie opent Julian Rosefeldt zijn ambitieuze filmproject Manifesto. Een dynamische compositie van intellectuele monologen verbeeldt het geluid van een grote groep denkers. De absolute finishing touch komt van één van ‘s werelds beste actrices: als een ware kameleon wisselt Cate Blanchett in anderhalf uur dertien keer van rol.

Verder lezen

De extra halve ster is voor de visuele inventiviteit van Rosefeldt, want op dat punt is deze film ronduit indrukwekkend. 'Manifesto' zegt niet origineel te willen zijn, hetgeen Rosefeldt onderstreept in een sequentie met de zwarte monoliet uit 2001: A Space Odissey. 'Manifesto' had het in zich om een magistrale visuele intellectuele ervaring te worden. Helaas trekt Blanchett haar smoel (als karakter of als voice-over) steeds open en ruïneert de film met een stortvloed aan filosofische one-liners afgewisseld met eindeloze metaforische herhalingen zoals in de tenenkrommende scène waarin Blanchett (als moeder van 3 kinderen) voorafgaand aan het diner een onuitstaanbaar en verschrikkelijk lang gebed uitspreekt. Dan blijkt één van de kinderen aan tafel met mij mee te gapen en ik koesterde even de hoop dat de man des huizes haar op lompe wijze de mond zou snoeren... maar helaas, het gezever duurt maar en duurt maar. De scène waarin Blanchett (als lerares) een groep basisschoolkinderen instructie geeft voor ze aan een 'kunstwerk' beginnen beklijft het meest, vooral wanneer ze rondloopt en 'opbouwende kritiek' geeft, maar niet geheel onverwacht eindigt ook die sequentie weer met een hoop onzin. Zelden deed een filmmaker zo zijn best om controversieel te zijn, zelden was het resultaat zo sneu als dit. Want als Blanchett gewoon haar mond had gehouden, waren haar vertolkingen niet zo karikaturaal en had dit een indrukwekkend visueel essay kunnen zijn (denk Koyaanisqatsi) dat mensen wél zou raken en zou aanzetten tot nadenken. 'Manifesto' zette mij helaas aan tot gapen en eindeloos op mijn horloge kijken. Zo blijkt maar weer: het gebruiken van vele dure woorden over kunst kan ook nietszeggend zijn... dada!

Ik was een beetje huiverig door de lage score hier, maar achteraf gezien ben ik blij dat ik deze film van de bieb heb geleend. Al vanaf de start vond ik het pakkend. De beelden spraken mij aan en ik vind het knap dat Cate Blanchett zoveel verschillende rollen speelt op zo'n goede manier. De tekst vond ik niet altijd even interessant, veel woorden gingen langs mij heen, maar er zitten ook veel woorden in die mij aanspraken. Dit is zo'n film die je wel of niet ligt, het is niet voor een breed publiek, maar ik zal 'm in ieder geval niet vergeten. 4*

“Now, nothing is original. OK? So you can steal from anywhere that resonates with inspiration and fuels your imagination. OK?”

Bijzondere film. Cate Blanchett is geweldig, en ik zou uren naar haar kunnen luisteren terwijl ze de Bijbel aan me voorleest. Het probleem van Manifesto is dat niet al de dertien verhaallijnen en personages even interessant zijn. De monologen moeten aansluiten bij de beelden, maar na vier verhalen raakte ik een beetje het overzicht kwijt. Het gedeelte met de nieuwslezeres was dan wel weer sterk, en let vooral op wat er met de weerverslaggeefster (ook Blanchett) gebeurt nadat ze klaar is met presenteren. Briljant.