Nackt unter Wölfen (2015)

Met veel zorg en detail gemaakte remake van de uit de DDR stammende '63 Nackt unter Wölfen (1963)

En inderdaad een stuk gruwelijker en realistischer als het origineel. Je kunt echt aan deze productie zien dat kosten nog moeite zijn gespaard. Uitstekende locaties en goed acteerwerk doen de rest. De documentaire na de film was ook erg indrukwekkend een dikke acht dus 4*

Walgelijk realisme. Hoewel de details en mogelijk nog ergere gruwelijkheden mij bespaard zijn gebleven.

Film vermengd met documentairebeelden.

Prima geacteerd. Goede camerabeelden.

Op Wikipedia kun je filmbeelden zien van net na de bevrijding en zie je hoe realistisch alles in de film er uit ziet. In Wikipedia staat ook iets over een vierjarig jongetje. Maar hij werd door de SS gebruikt als mascotte.

Zeer sterke Holocaust film over een groepje gevangenen die in de nadagen van de oorlog een 3 jarig kind proberen te laten overleven in het kamp, wetende dat betrapt worden de dood zal betekenen. De gruwelen en enorme angsten die bij zo'n kamp horen komen echt sterk naar boven. De film is rauw, hard en wreed en laat zeker niet na om de kijker een erg naar gevoel tijdens kijken te geven. Al die zinloze moorden, executies, vernederingen en martelingen, het is misselijkmakend als je weet dat het zeker niet is overdreven. Maar aan de andere kant wil de film je de menselijkheid laten zien die zelfs op zo'n locatie nog bestaat, door een groep dappere mannen die perse willen dat een kind het kamp overleeft. Dat is zeker niet zonder gevaren, dat maken ze ook mee.

Sterk acteerwerk, realistische beelden en een hele nare sfeer. De film heeft echt wat met me gedaan, ben onder de indruk.

4*

Ondanks dat dit gewoon een goede Drama / Oorlog (met de nadruk op Drama) film is, welke zich afspeelt enkele weken voor de bevrijding van het beruchte concentratiekamp Buchenwald, is hij me een beetje tegengevallen (althans ik had er meer van verwacht) en dat komt omdat het verhaal me niet echt heeft geraakt, aangegrepen of ontroerd. Er zitten zeker een aantal scenes in die aangrijpend zijn, maar bij een paar van deze scenes moest ik juist hard lachen (zoals de man die wordt neergeschoten door een SS-officier, nadat hij ontdekt dat het kind niet in de koffer zit en hij blijft staan i.p.v. door te lopen).

Ook het kind (zeer matig gespeeld door Vojta Vomacka), die totaal emotieloos was, deed me weinig en het enige wat hij deed was wat dom uit zijn ogen kijken. De zoektocht van de SS om het kind te vinden, vond ik ook best amateuristisch ogen (ze dreigden alleen met "schoorsteen") en had veel effectiever gekund. Waarom deed de SS niet gewoon een rij met gevangen opstellen en degene die dan niet zegt waar het kind is, schiet men dan dood (op een gegeven moment valt toch altijd iemand door de mand, door angst voor de dood, en dat is ook normaal). De SS in concentratiekampen gaf toch niets om mensenlevens en al zeker niet in hun ogen om gevangene (beter gezegd opgepakt) minderwaardige mensen zoals Joden. Maar goed omdat het einde van de oorlog naderde en de geallieerden steeds dichterbij het concentratiekamp Buchenwald kwamen, hadden ze natuurlijk andere prioriteiten, zoals hun vege lijf zien te redden. Iets wat ze bijna ook allemaal probeerden, na het bevel van ontruiming, en dat werd op het einde mooi weergegeven door de hooggeplaatste SS-er Hermann Reineboth (goed gespeeld, ook fraai gekleed, door Sabin Tambrea die ook leek op een SS-er) die zich verkleedt heeft als een gevangene.

Het verhaal (beschermen van driejarig kind, die via een koffer in het concentratiekamp Buchenwald is belandt) zit opzicht wel goed in elkaar en hetzelfde geldt voor de uitvoering ervan en het concentratiekamp Buchenwald werd zeer realistisch neergezet (o.a. via de toegangspoort tot het kamp en het hek met de tekst "Jedem das seine", van het crematorium krijg je overigens niets te zien, behalve dan even zwarte rook in het begin van het verhaal). Ook gaat het er soms best hard en grof aan toe (o.a. een gevangenen die wordt doodgeslagen met een hamer, de toegevoegde link is wel toepasselijk ). Visueel gezien (oogde best realistisch) mocht de film er ook wezen en het toevoegen van echte beelden (o.a. de kilometer afstanden van de geallieerden, die steeds dichterbij kwamen, tot het concentratiekamp) was mooi gedaan.

Opzicht keek de film zich ook wel lekker weg (ik werd dus helaas wel niet geraakt, aangegrepen of ontroerd en ook niet emotioneel, dus geen traan gelaten) en dat kwam mede omdat hij ook maar 100 minuten duurde. Het verhaal liet ook mooi zien dat niet iedereen hetzelfde dacht (wordt zelfs verraden) over het beschermen van het kind en vooral omdat ze vlak voor de bevrijding stonden en daarvoor niet hun leven wilden opofferen (ook wel begrijpelijk). Gelukkig zit er in dit verhaal ook geen romantiek, want vrouwen ontbreken in dit verhaal. De enige vrouw die heel even is te zien (eigenlijk ook nog heel even een andere via een flashback), als ze voorbij komt lopen zittend op een paard, zorgt voor een heftige scene als een gevangenen haar te lang aanstaart. Het einde vond ik overigens best goed en ook mooi (leek even op een anticlimax uit te lopen) en het was ook goed gedaan dat men een fanatieke SS-er (kampbeul Mandrill) liet zien, die niet van ophouden weet.

De cast deed het best goed en vooral hoofdrolspeler Florian Stetter in de hoofdrol van gevangene Hans Pippig die het kind ontdekt in de koffer en vooral de verantwoording neemt om het kind kost wat kost te beschermen. Hetzelfde geldt voor Peter Schneider in de rol van André Höfel die zich als "Kapo" o.a. ontfermd over de pas in het concentratiekamp binnengekomen Hans Pippig (in eerste instantie samen met zijn vader) en zeker ook Sabin Tambrea in de rol van de hooggeplaatste SS-er Hermann Reineboth. Hij liep er ook zeer fraai gekleed bij en qua uiterlijk vond ik hem veel weghebben van een SS-er.

Al met al gewoon een goede Drama / Oorlog film, die persoonlijk wel weinig indruk op me heeft gemaakt (dat had ik laatst wel met de aangrijpende Animatie / Oorlog film "Hotaru no Haka (1988)", waarin ook een heel jong kind in voorkomt) en die van mij zelfs nog harder had mogen wezen. Wat dat betreft hoop ik dat de film "Saul Fia (2015)" (die binnenkort uitkomt) meer indruk op me zal maken.

Redelijk sterk oorlogsdrama. Het verhaal is aangrijpend. Helaas weet de regisseur dit niet helemaal goed te verwerken in de film. Er zitten emotionele scenes in, maar echt aangrijpend wordt het niet, ondanks het ontroerende onderwerp. Verder is de film redelijk spannend en verloopt hij vlot. De spanning wordt aardig opgebouwd. Het acteerwerk is goed. De aankleding is prima, het geheel ziet er realistisch uit. Ontroerende verhaal, maar helaas niet zo ontroerend uitgebeeld. 3.0/3.5

Uitstekende film over een klein, joods jongetje die een paar weken voor de bevrijding aankomt op een concentratiekamp. Een aangrijpend verhaal dat naar het einde toe steeds spannender wordt. De film ziet er goed uit en weet de volle lengte te boeien. Wel allemaal al eens eerder gezien, desondanks een nipte 4.0 sterren.

Films over concentratiekampen boeien mij altijd. Ook in deze film komt de ontmenselijking goed over. Het verhaal lijkt een beetje op dat van The Grey Zone, die ik beter vond. Prettig is dat niet iedereen dezelfde taal spreekt. Acteerwerk op sommige momenten sterk. De ontwikkeling van de karakters valt een beetje tegen.

Indrukwekkende film die van begint tot eind boeit. Beklemmend en spannend tot het eind. De film is knap gemaakt en hoewel het verhaal met het jongetje is verzonnen bleef het me boeien. Karakters vond ik goed vertolkt van zowel de krijgsgevangenen als van de Duitse soldaten. Krachtig zonder te overdrijven. Na het romannetje van Suite Française die ik onlangs bekeek vond ik dit een klasse beter!

Wil nog even reageren op Theunisen hierboven. Hij schrijft dat hij hard moest lachen om het doodschieten van de vader van het zoontje. Dan heb je het denk ik niet goed begrepen. Deze vader was ontredderd dat zijn zoontje niet in de koffer zat. Verloren en met vol verdriet en in alles was te zien dat hij niet meer verder wilde leven. Dit vond ik juist een zeer krachtig moment in de film.

Aardige holocaustfilm, maar het gaat een beetje ten onder aan de verhalende structuur. Zoveel net iets te geforceerde ontwikkelingen in het plot, laten de context van de film een beetje flauwtjes lijken. Het voordeel is dat ik altijd wel te paaien ben voor films over de holocaust, waardoor ik nog wel drie sterren eraan wil besteden, maar qua sfeer zat er meer in. Er waren natuurlijk ook wel goeie dingen, zoals het realistische uiterlijk van het kamp en de gevangenen.

Ongeveer dezelfde kritiekpunten had ik ook toen ik naar het langere Unsere mutter keek. Teveel verhaaltjes proberen te vertellen, met gebruik van de oorlog. Voor degenen die deze film goed vonden is die serie wel een dikke aanrader.

Nackt unter Wölfen

Weer een sterke film van Duitse makerlei. Ik ben erg onder de indruk van de Duitse WWII films, de Duitsers zijn erg sterk in het verfilmen van gebeurtenissen in de oorlog. Zij hebben misschien meer informatie over alles maar ik weet het niet. Uiteraard zijn mijn top 10 nummer 1 en 2: Der Untergang (2004) & Unsere Mütter, Unsere Väter (2013) echt toppers maar, Das Boot (1981) is ook geen slechte film (en ik mis sowieso nog een paar toppers). Ook Nackt unter Wölfen mag worden afgestreept want, dit was zeker geen slechte film!

Nackt unter Wölfen geeft onder andere een goed beeld van een concentratiekamp. Grauw, kill en vol met stress moet je er maar in zien te leven, wat niet altijd even gemakkelijk is. Hoewel de film dan geen groot oorlog film is, meer een pure drama film, kent de film zeker zijn beelden. Ook de daden van de Duitsers word mooi in beeld gebracht.

De film laat de concentratiekamp Buchenwald zien in zijn nabije bevrijding, een levensloop van onze hoofdrolspeler en een klein verzetsleger. Dit concentratiekamp was opgezet in 1937 en bevrijd op 11 april 1945, kort voordat ook hele nazi-Duitsland viel. Buchenwald ligt bij Weimar in de deelstaat Thüringen en telde op het eind maar liefst 21.000 gevangenen. Het nagaan dat de Duitsers hier in 1937 al mee bezig waren was blijkbaar geen waarschuwing voor de omliggende landen.

Natuurlijk is Buchenwald niets in vergelijking met Auschwitz maar, ook in dit concentratiekamp zijn genoeg gruwelijkheden gebeurd. Er is mooi in beeld gebracht dat de Duitsers natuurlijk de opperhand hadden tegenover de Joden, door gemene streken zoals het weggooien van een hoofddeksel die, de gedetineerde vervolgens moest pakken maar het was op een terrein waar ze niet mogen komen, hij word dus doodgeschoten.

Het verhaal is wat dat betreft mooi. We volgen Florian Stetter als een joodse man in deze film. Hij word afgevoerd naar Buchenwald als gevangenen binnen gevoerd en je ziet een heel mooi beeld hoe de joden binnen gevoerd werden. Uitkleden, desinfecteren en kaal knippen om luis te voorkomen. Al gauw komt Florian bij het verzetsleger.

Wanneer er weer een clubje mensen binnenkomen komt Florian erachter dat 1 van de gedetineerden een kind in een koffer mee neemt. Wanneer de gevangen de baby voor zich zelf houden en de Duitsers dit ontdekken worden velen gestraft.

Martelingen, ondervragingen en meer gaan vervolgens door en met veel verdriet moeten ze de baby bij zich houden voor eigen veiligheid. Op het eind was het nog wel mooi, wanneer de Amerikanen er bijna zijn willen de Duitsers misschien alle gedetineerden nog snel vermoorden. Het verzetsleger blijkt ook wapens tot hun beschikking te hebben en zet alles af om een tegen aanval te kunnen beginnen, dat zag er wel mooi uit!

Ik vond de film leuk, was niet al te saai, sommige momenten werden traag maar daar bleef het bij. Met mooie shots, goed verhaal (waargebeurd, Bruno Apitz heeft de roman Nackt unter Wölfen geschreven en het voor het eerst verfilmd) en een prima concept. Zeker geen slechte WWII film en voor de geïnteresseerden zeker een aanrader om te kijken. Pas op voor het opzoeken op wikipedia, gruwelijke foto’s staan daar op!

3.5*

Weerzienwekkende beelden van het concentratiekamp van Buchenwald. Vooral de barakken waren onmenselijk schrikwekkend.

Een film over dit stuk van de geschiedenis blijft toch altijd nazinderen en deze "Näckt unter Wölfen" maakt daar zeker geen uitzondering op.

Een paar scènes met de kleine jongen en Hans deden me onwillekeurig even denken aan "La Vita è Belle".

Zeer goede duitse film over het concentratiekamp Buchenwald. De laatste jaren komen er steeds meer goede duitse films op de markt en dit is er één van.

Intrigerende film, een remake van een film met dezelfde naam uit 1963. Nackt unter Wölfen is gemaakt voor televisie, maar dat zie je er niet aan af; de film ziet er productioneel goed uit, met uitstekend oog voor cinematografie en sets. Het verhaal van het kleine Joodse jongetje uit de koffer is eigenlijk maar bijzaak en ook verre van het meest interessante aspect; de film gaat voornamelijk over hoe de spanningen in het kamp flink oplopen als de Amerikanen steeds dichterbij komen. Daar had van mij de focus zelfs nog wel meer op mogen liggen. De casting is verder sterk en de film heeft ook een sterke toon, slechts enkele keren gaat het voor iets te makkelijk en zoet sentiment. Maar over het algemeen blijft de film gelukkig hard en rauw, zoals je dit onderwerp mijn inziens moet benaderen.

3,5 sterren.

Heavy WOII filmpje uit het rijtje Boy With Striped Pyjama's, maar dan van Duitse makelaardij. Het verhaal speelt zich af in maart 1945, vlak voor de bevrijding van Buchenwald, waar de kampbewoners de bevrijding bijna kunnen ruiken. Dan duikt er plots een meegesmokkeld Joodse jongetje uit Polen op die niet geregistreerd staat. Voor de mannen een dilemma: alles riskeren en deze jongen helpen de oorlog te overleven?

De film is, zoals we eigenlijk van de Duitsers wel kunnen verwachten, hard en gruwelijk. Onze buren zijn nog steeds vrij schuldbewust en de oorlog is dan ook nog onderwerp #1 op de scholen. Dit soort films lijken aan te willen tonen dat men inderdaad de meest gewelddadige beesten waren, maar er ook gevangenen waren die juist menselijk waren.Weet niet of dit bewust ook Duitsers waren en geen Joden maar a la.

Er wordt goed afgewisseld met bestaande beelden uit die tijd, maar ondanks alle gruwelen lukt het de regisseur nooit om écht veel indruk te maken. De momenten zijn spaarzaam. Toch moet ik zeggen dat het wel één van de betere films is die ik in tijden gezien heb.

Goede holocaustfilm over de twee weken voor Buchenwald bevrijd werd door de Amerikanen. Een groep gevangenen probeert te voorkomen dat een Joods kind in de klauwen van de SS valt. Daarnaast is dit ook een grimmige realistische weergave van het leven in een concentratiekamp. Vergassingen zien we niet, maar de ziekten, de honger, de willekeur van het moorden en de folterkamer des te meer. Op sommige momenten weet de film heftig uit de hoek te komen. The Camp is hoop op zijn uiterst: nog twee weken zien te overleven in de vrees dat de Duitsers het hele kamp ombrengen. Ook het einde, waarbij de SS op lafhartige manier hun lijf redden , moest er zeker bij, en toont mooi aan dat de harde nazi's het in hun broek deden voor de Amerikanen in plaats van tot het einde te vechten zoals ware soldaten zouden moeten doen. Nu en dan ook wat geforceerd melo maar uiteindelijk wel een film die het onderwerp historisch getrouw weergeeft.

ik vind dat de film heel erg ingrijpend is. Je ziet echt precies wat er in een concentratie kamp gebeurd. Het is op sommige aspecten wel een beetje ruw. De film was wel erg realistisch. Soms een beetje te realistisch maar de film is ook gemaakt om te laten zien hoe het gaat in een concentratiekamp. ik vond het soms ook wel spannend maar het was wel informatieve film en je kan zeker leren hoe of wat er gebeurde in een concentratiekamp.

Ik vind dat de film er goed uitzag je ziet ook hoe het daar ongeveer uitzag in die tijd en hoe slecht ze het hadden. het was ook spannend maar ik vond het kind die naar het kamp kwam in de koffer maar een beetje raar.

De verhaallijn van het kind is maar een magere kapstok

om een tragedie te vertellen die al vaak en beter is gebracht.

Het blijft een hartverscheurend onderwerp, maar deze film kon toch niet echt de diepgang brengen. *3.0

Meer dan behoorlijk holocaust drama die de door de Nazi's verrichte ontmenselijking in de concentratiekampen goed laat zien. Typerend is niet alleen de mechanische gang waarmee alles door ging terwijl de oorlog als praktisch verloren was, maar tevens de kille methodiek. De oorlog was reeds lang verloren, de Amerikanen stonden binnen 100 km, doch ging het werk door.

Een heel aardig subplot binnen een plot is het verhaal te noemen, de laatste dagen is de achtgrond maar het verhaal gaat om het kind die op een bijzonder ongemakkelijk moment het kamp in komt. Namelijk terwijl men zich voorbereid en gereedmaakt om 'verzet' te plegen. Het feit dat het kind een nieuwe gevaar vormt, gevaar voor ontmaskering, brengt bepaalde mannen tot het besluit dat het kind verdwijnen moet. Het daarop volgende verzet vormt de essentie van het verhaal, het opkomen voor een zwakkere, opoffering, te midden een wereld vol daden va wanhoop. Kijk bijvoorbeeld naar de keren dat het kind verraden wordt. Een wereld van wanhoop en angst. Dit vind ik toch een hele aardig kijk. Zo ook de moeite die bepaalde mannen toch doen, in een wereld van verraad, angst en dood, één fatsoenlijke daad.

Prima film in die zin, doch kan niet in de schaduw van pareltjes als Amen, The pianist en Conspiracy theorie staan.

Indrukwekkend duits oorlogsdrama, van de regisseur van de geweldige miniserie Unsere Mutter, Unsere Vater. Dat niveau wordt net niet gehaald, maar dat neemt niet weg dat dit een bijzonder meeslepende, intense en aangrijpende film is geworden. Uitstekend gespeeld en overtuigend vormgegeven ook.

Redelijk goede film. Op een vrij realistische manier geeft de film inzicht van het leven in concentratiekamp Buchenwald. Soms is de film behoorlijk heftig en sommige momenten kwamen hard aan. Het interessantste aspect van de film vind ik de focus op het leven van de gevangenen in het kamp en de onderlinge spanningen. Het acteerwerk van de cast is behoorlijk goed. Vooral Sabin Tambrea als de SS commandant maakte indruk.

Ik heb een beetje gemengde gevoelend over de verhaallijn van de driejarige jongen. Enerzijds is het mooi om te zien dat op een verschrikkelijke plek als Buchenwald menselijkheid is te vinden. Anderzijds kwam deze verhaallijn ook beetje ongeloofwaardig over. De zoektocht van de SS naar de jongen was een beetje amateuristisch.

3,5*

Een vrij sterke Holocaustfilm zonder uitmuntend te zijn. Een Holocaustfilm zonder gruwel is zoals een café zonder bier. Hier is de expliciete gruwel vrij beperkt, maar is het toch voelbaar hoe sadistisch en mensonterend het er aan toeging in Buchenwald. Executies worden niet getoond van dichtbij. Het hamerincident vormt hierop een kleine uitzondering. De martelscènes laten sowieso niets over tot de verbeelding. De schreeuwen en het gehuil gaan door merg en been.

Geen idee of het verhaal van de jongen werkelijk gebeurd is of fictief is. Ik vond het af en toe een vrij vreemd verloop van het plot. Op sommige momenten beseften de SS maar al te goe dat er tegen hen gelogen werd (bvb tijdens het verraad). Hun acties stonden vervolgens onvoldoende in verhouding tot hun reputatie. Ook de scène met de schijnwerper was hoogst bizar waarbij de jongen waar zo naar gezocht werd ongemoeid werd gelaten.

Mooie afwisseling ook met reële beelden van het Amerikaanse leger. Als een soort tikkende tijdbom kwamen ze dichter en dichterbij. In elke Holocaustfilm valt de volharding en de wil om te overleven op van de kampbewoners. Ondanks alle gruwel, honger, koude en pijn blijft men doorzetten om toch maar de volgende dag te halen. Niet de allerbeste film (al is dat relatief), maar zeker aan te bevelen en nog steeds erg goed. Doet me met het verborgen kind wat denken aan “The boy in the striped pyjamas”.