Straight outta Compton (2015)

Deze wil ik wel een keer zien. Alhoewel ik van mening ben dat gangsterrap de hiphop kapot heeft gemaakt. Met hun ho's, kechs, bitches e.d. Ik weet het niet, maar is er nog echte maatschappijkritische rap?

Toch wel benieuwd naar de film en zal hem binnenkort gaan bekijken.

Van 21 maart te koop welke film heb ik hier dan al 3 jaar in mijn kast liggen ???

Ietwat teleurstellend. Aardig wat recensies gelezen van mensen die als niet hiphopfan deze film de hemel in prijzen, vandaar dat we hem hebben aangeschaft.

Deze niet hiphopfan vindt echter dat deze film veel teveel op de muziek leunt en te weinig op het verhaal van de jongens uit compton. Bovendien komt de karakterontwikkeling rond de hoofdpersonen maar matig van de grond. Dat hoeft niet storend te zijn, maar als je af en toe niet weet wie wie is of waar hij/zij 'ineens' vandaan komt, dan is dat wat mij betreft een minpunt.

Ondanks deze minpunten vind ik deze film toch een voldoende scoren. Zo komt de rauwe levensstijl boordevol sex, drank en drugs ruimschoots aan bod, is er uiteindelijk wel iets van een plot, en zetten de acteurs hun rollen overtuigebd neer.

3 sterren. Mijn partner zal waarschijnlijk lager uitkomen, want zij is tijdens deze film in slaap gevallen. Verdiend de film wat mij betreft niet, maar is wat mij betreft net grappig genoeg om te vermelden.

De film borduurt wel heel erg voort op platencontracten en financiele zaken van de rappers. Als er verder genoeg gebeurt valt dit probleem nog te overzien maar dat valt erg tegen naar mijns inziens. Tuurlijk is er de onderlinge strijd met de politie maar dit gebeurt in een wel zo gekunstelde mate dat het nog niet eens verrassend meer is en je wel zo'n beetje weet wat er gaat gebeuren. Nee deze film kon mij niet bekoren alhoewel ik best van een stukje rap hou..

Reality rijmelarij

Reality Rap klinkt inderdaad positiever dan Gangsta Rap.

Ook als je niet persé liefhebber bent van rap en hiphop is het een interessante film om eens gezien te hebben.

Het geeft een prima inkijkje in de ontstaangeschiedenis van de band NWA, Ice Cube, Eazy-E en Dre. De hits kende ik natuurlijk wel maar ik was er verder niet heel erg mee bekend en heb me er ook nooit in willen verdiepen.

Maar ik heb me ondanks de lange speelduur geen moment verveeld. De onvermijdelijke strubbelingen die iedere band op een gegeven moment wel kent, zoals gezeik over royalty rechten, onderlinge irritaties, aasgieren van muziekbobo's en/of managers, beknotting van creatieve vrijheden en dergelijke, komen ook in dit genre voorbij. De cast was overigens ook helemaal prima.

Niet speciaal een grote rap fan,maar deze film blows you away.....dr.dre,ice cube en eazy-e,drie zeer getalenteerde personen uit de scene die van niets naar huge gaan.vervolgens is het natuurlijk geld dat alles weer ver###### sterk acteerwerk......4 stars.

Rap en hiphop zijn niet bepaald genres waar ik veel mee heb. Desondanks was ik benieuwd naar deze film. De erbarmelijke omstandigheden waarin Rap vaak ontstaat: Amerikaanse ghetto’s, politiegeweld en racisme zijn namelijk onderwerpen die mij wel interesseren, evenals Amerikaanse politiek in het algemeen. Dus ik was benieuwd naar deze film.

We volgen een groep ambitieuze rappers, die hun uitzichtloze achtergrond proberen te overwinnen met opzwepende raps en dansbare beats. Vanaf het begin is duidelijk dat deze jongens hardcore zijn: stoere gasten die hun eigen weg gaan, vrouwen hebben bij de vleet, en ondertussen de politie van zich af moeten houden. Het komt daardoor echter nogal stereotype over. De personages Ice Cube, Eazy en Dr. Dre hebben iets meer diepgang, maar hun ego’s zijn zo groot dat ze regelmatig beslissingen nemen die niet altijd sympathiek zijn en dat maakt het voor mij moeilijk om met hen mee te leven. Daarbovenop komt het gezwaai met pistolen, en de minderwaardige behandeling van vrouwen. Dat soort machogedrag doet mij weinig, en zorgt ervoor dat deze personages nog verder van mijn beleving af komen te staan.
Grote pluspunten in de film zijn de live-shows waarin de energie en de urgentie van hun muziek duidelijk voelbaar is. Ook de vele shots van jaren ‘80 LA zijn prachtig, met Ferrari’s die over de boulevards scheuren en dat prachtige typische licht van de zonsondergang, dat we kennen uit de vele rapvideo’s.

De sociale context waarin deze gefrustreerde jongeren opgroeien wordt belicht, maar wel erg clichématig: we zien wat bedreigingen, enige drugshandel, en de politie die telkens opduikt om onschuldige mensen neer te knuppelen. Ik geloof direct dat hun levens er zo uitzagen, maar het blijft wat oppervlakkig voelen. Het is jammer dat een te groot deel van het verhaal vervolgens draait om contracten, geld en een onbetrouwbare manager, want dat is nu juist het minst interessante aan dit verhaal.
Wanneer de Rodney King rellen worden aangestipt, wordt de film en de muziek in een heldere maatschappelijke context geplaatst en vindt de film weer zijn kracht terug: deze muziek heeft een heel duidelijke voedingsbodem, en ook in deze tijd is hun boodschap nog altijd actueel.

3*

Tegenvaller... dat komt echt doordat deze film te veel wil vertellen in een keer. De ene ruzie na de andere, onderling gezeur wat nergens op uitloopt, geen climax.

Er mist een duidelijk hoofdpersonage, ja eazy is dat wel een beetje maar Ik voelde me bij niemand echt betrokken terwijl het toch echt een boeiende geschiedenis is. Het deel tot en met de de arrestaties na de opvoering van 'fuck the police' wist me nog echt te boeien. Een stel jongens die doorbreken met muziek over de onderdrukking van de politie, de hood enz. Wmb mocht de hele film daarop draaien. In plaats daarvan slaan we in een klap jaren over en de rest kon me niet eens zo veel boeien.

Voor wie het thema interessant vindt.. Notorious vond ik de beste en All Eyez on Me was ook aardig. Nou hebben Biggie en 2pac een veel kortere carrière achter de rug, maar 15 jaar oid in een film proppen hóeft niet. Focus liever op een aspect in detail dan door de hele geschiedenis te rushen.

Verder qua acteerwerk en filmwerk/cinematography en muziek weinig op aan te merken.

Natuurlijk is er nog genoeg maatschappijkritische rap, je moet gewoon iets verder zoeken.

kdenk dan maar aan MC's als Vinnie Paz, Immortal technique, Brother Ali, Lowkey, Akala,...

Echt?? Kendrick Lamar?? Nee??

Film is een van de beter muziek biopics van de afgelopen jaren. De muziek kennen is geen must om de film goed te bevinden maar als je een klein beetje mee bent in het genre is toch net iets leuker.

Gave biografie over Dr. Dre, Easy E en Ice Cube. Naast een muzikale trip door de revolutionaire rap die zij maakten komen ook de belangrijkste gebeurtenissen uit hun leven aan bod want het ging er op allerlei manieren wild aan toe.

Er is weinig af te dingen op deze film. De acteurs zijn goed, de beelden zijn prima, het script zit goed in elkaar en de muziek is geweldig als je de rapbeats van die tijd een beetje kan waarderen. Enige minpuntje vond ik het einde, dat was geen grote klapper en ik miste wat mooie nummers die Dr. Dre nog gemaakt heeft later(?) (Bv 'Still Dre'). Eigenlijk eindigde de film dus te snel.

Tip: Kijk de film met een goede geluidsinstallatie voor een extra dimensie.

Bovengemiddeld.

Best degelijke biopic waar ik in 2015 veel geluiden vandaan hoorde komen. Maar echter was ik destijds nog niet geïnteresseerd. In het heden zoek ik deze films met status nog wel geregeld op en nu was Straight Outta Compton dus aan de beurt.

De film opent echter wel verrassend uit de toon. Opent bijna als een soort actiefilm die redelijk energiek gebracht is. Het ziet er wel leuk uit, maar zet in mijn opinie een totaal andere toon voor wat er daarna gaat komen. Want daarna gaat het duidelijker naar de muziekkant toe.

Ik was vooral benieuwd naar het maatschappijkritiek van de film maar kwam toch nog redelijk bedrogen uit. Waarbij het eerste deel namelijk wel regelmatig het politiegeweld liet zien vond ik het allemaal ietwat braaf en redelijk impactloos gebracht. Had het graag iets rauwer en harder willen zien.

Maar het is allemaal best kundig gebracht door een duidelijk ervaren regisseur. Gray is niet meteen mijn favoriete regisseur en heeft ook wel een paar mindere titels op zijn naam maar deze behoort gelukkig tot zijn betere films, wellicht tot nu toe de beste voor mij uit 4.

Vooral het eerste gedeelte is nog redelijk energiek gebracht en de regie heeft soms duidelijk een meerwaarde. Alleen, zeker voor die periode, is het allemaal wel braaf gebracht. Had gerust een stuk rauwer mogen zijn. Maar het weet wel goed te boeien waarmee de 147 minuten snel om zijn.

Acteerwerk ook regelmatig sterk. Niemand specifiek die eruit springt maar iedereen staat goed zijn mannetje. Ook het drama werkt heel degelijk en weet met redelijke impact te komen. Sommige karakters, waaronder die van Giamatti, zijn alleen net wat over-the-top waardoor het biopic zelf wat minder geloofwaardigheid krijgt.

Maar wel een kundig gebrachte film die gelukkig nog een beetje afwijkt van andere biopics die nog wat braver zijn. Deze heeft dan nog wel een redelijke eigen smoel, al had ook deze nog gerust wat gedurfder mogen zijn.

Zeer leuke biopic van de oprichters van NWA, met sterk spelende acteurs. Met name het scheppen van sfeer en het gevoel dat deze mannen hebben komt duidelijk naar voren. Die zoon van Ice Cube lijkt vooral de eerste helft van de film echt sprekend. De enige die verder wat uit de toon viel was Snoop Dogg. Zijn stem is zo typerend dat een andere acteur met een andere stem al heel snel uit de toon valt. Suge Knight daarentegen, zeer geloofwaardig en goed overeenkomend met de echte. Ik heb ook genoten van de muziek, vooral Cubes delivery op zijn disstrack is echt hilarisch. Je zag ze ook lachen op de bank allemaal.

Verder worden de persoonlijke problemen aangepakt, maar mis ik vooral de laatste helft van de film de diepgang die de eerste helft wel kent. Dat probleem hebben biopics wel vaker. De eerste helft wordt er goed ingezoomd op het oprichten van de groep en de tweede helft vliegen de maanden/jaren voorbij. Daarnaast krijg ik toch een onbevredigend gevoel, wetende dat dit eigenlijk nog maar de start was van succesvolle carrières van zo'n beetje elk personage die in de film zit. Niet zozeer een slecht iets, maar daardoor voelt een einde bij een film als dit nooit echt definitief.

3,5*

Het moet je ding zijn

Prettig om te kijken en blijft boeien. De vraag is wel hoeveel is geromantiseerd tov de waarheid. Kon nu beter van de muziek genieten dan 30 jaar terug..

Ik heb helemaal niets met de hiphopscene van weleer, maar ik vind het meestal wel leuk om te kijken naar zo'n wereld en mensen die ver van me afstaan.

De film begint op zich prima, het middenstuk is alleen wel erg langdradig met al die business-perikelen en ergens ook wel wat saai als je niet heel veel affiniteit hebt met alle personages en wat er gebeurde. Tegen het einde wordt het dan wel weer wat interessanter.

Verder niet slecht, kan me voorstellen dat het voor de liefhebber van het genre en de muziek een geslaagde film is, maar voor mij op momenten net niet interessant genoeg.

Trouwens wel een leuke verrassing om een van mijn favoriete acteurs Paul Giamatti hier in tegen te komen.

kleine 3,5*

Genoten van deze film!

Het moet je liggen, die hiphop....maar de muziek was top in deze film.

Zat goed in elkaar en de acteurs deden het prima, niets op aan te merken.

Lastig, lastig, lastig. Een maatschappelijk kritisch film die veelal de politie als agressor probeert af te schilderen maar er niet in slaagt, bij mij althans, veel sympathie te kweken voor de rappers zelf, noch voor hun gedragingen zelf.

Het gebruikelijke beeld komt naar voren van een bepaalde bevolkingslaag die vooral kansarm te noemen is. De gebruikelijke ingredienten van drugs, geweld, en naar hun zegje het gebrek aan perspectief en kansen. De vier zijn echter vast besloten te slagen en doen dat op hun geheel eigen manier namelijk via de muziek en vooral de ontwikkeling van een nieuwe stroming. Aardig zijn de gebruikelijke bandstrubbelingen, grijpgrage managers, het niet om kunnen gaan met de weelde, de optredens waar een bepaalde energie van uit gaat en de schare jonge acteurs die erg goed zijn uitgezocht bij hun personages, in dit geval Ice Cube, Dr. Dre, Snoop Dogg, Tupac en Suge Knight om maar eens wat te noemen. Een botsing der gezwollen ego's is wat volgt en een obsceen beeld van een wereld vol met wapens, vrouw onvriendelijk gedrag en buitensporige toestanden zoals Eazy E's gewip, feestjes en Suge Knight's posse en agressieve gedrag. Het is toch vreemd dat de rest van de wereld daar dan zo snel een oordeel over heeft.

Als de boodschap draait om politie geweld richting de zwarte gemeenschap dan lukt dat totaal niet. Waar de film wat mij betreft wel in slaagt is een beeld betreffende de meeste zwarte jonge gasten die zich wel beter dan 'de buurt' willen voordoen, en van het bijbehorende vooroordeel, maar geestelijk en qua stijl niet van de buurt los komen. Iets dat niet aan de omgeving of de buurt ligt maar aan hun zelf. Wanneer ze buiten de studio plots, door een donkere agent nog wel, aan de tand gevoeld worden is wat mij betreft de reden duidelijk. Ze zien eruit en komen over als 'gangmembers', een vooroordeel uiteraard, maar zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar, iets dat overigens niet alleen voor donkere mensen geld. Vooroordelen te over betreffende ieder kenmerk, kleur en bevolkingslaag. Duidelijk zat het verhaal van de donkere agent, toch is de grote bek en verontwaardiging er niet minder om. Wie zich kleed als gangmember en rondrijdt in een typische auto en dan ook nog opruiende teksten uit als 'fuck tha police' is niet perse een boef maar werkt wel mee aan zijn eigen stigma. Wanneer lok je het zelf uit is dan ook de grote vraag. Een vicieuze cirkel waarin beide partijen vooral op elkaar ageren, maar waar het een grijs gebied betreft wie er nu eigenlijk begint. De zwarte gemeenschap laat zich wat mij betreft dan ook zien als een wereld met gedrag, regels en ego op zich. Discussiepunt bv is het zelf wel mogen zeggen van 'nigga' maar oh wee als een blanke dat zegt. Een wereld die door een buitenstaander dan ook niet begrepen wordt en al dan niet terecht een reactie op roept. De hypocrisie van de stereotypering en uitlokkend gedrag wordt tenslotte eindelijk enigszins doorbroken door Dre die klaar is met het bespottelijk gedrag en gedoe rond Knight. Toch iemand die inzicht op doet.

Straight out of Compton is een boeiende film over de opkomst en versplintering van de NWA maar roept bij mij vooral vragen op over de zelfreflectie van mensen, het altijd provoceren en een grote bek hebben en je vervolgens verschuilen achter de kreten intimidatie en discriminatie. Desondanks boeit de film en is vooral het lot van Easy E interessant te zien, vooral ook goed geacteerd. O'Shea Jackson is ook erg sterk die het karakter van zijn vader goed neerzet mede omdat hij natuurlijk als zoon ontzettend op zijn pa lijkt. Eerlijk en direct zijn de mannen vaak wel, toch onderstreept Eazy E met de zin 'er zijn geen regels op straat' het grootste probleem. Die regels zijn er namelijk wel en ook voor iedereen.

Zoals ik zeg, interessante en boeiende film, maar een vreselijk lastig onderwerp waar de oorsprong van alle problemen ontzettend moeilijk te bepalen lijkt.

Herzien

Toch wel een goede film die geen moment verveelt. De rap muziek en de gangscene zijn niet echt mijn ding, maar de film weet het goed te brengen en ik hoor ook wel de kwaliteit van de muziek.

Verhoogd naar 4*

Reconstructie van de roerige jaren van de invloedrijke hiphopgroep N.W.A. (Niggas With Attitude) weet op knappe wijze de persoonlijke verhalen van de sleutelfiguren uit deze groep te verweven. Eazy-E [Jason Mitchell] is de loopjongen met de grote mond die door zijn vriend Dre [Corey Hawkins] wordt uitgedaagd om de realiteit van zijn dagelijks leven op vinyl vast te leggen met behulp van de teksten van Ice Cube [O’Shea Jackson Jr.]. ‘Boyz N The Hood’ wordt een grote radiohit en wekt de interesse van manager Jerry Heller [Paul Giamatti], die een overeenkomst sluit die na een paar succesjaren de groep doen imploderen. De voortreffelijke cast brengt met overtuiging de klassiekers van N.W.A. ten gehore en is volstrekt overtuigend als vriendengroep. Gary Gray beheerst de kunst om altijd de juiste sfeer op te roepen. Of dat nu is wanneer de jongens voor de zoveelste keer om niets tegen de vlakte moeten om de politie tevreden te stellen, tijdens een energiek concert of een van de uitbundige feesten. Een voorbeeldige, fascinerende muzikale biografie.

Eigenlijk meer een documentaire. Een deel van N.W.A. heeft de film geproduceerd en het voelt alsof ze dicht bij de werkelijkheid zijn gebleven.

De film geeft voor mij een inkijk in een wereld die ik niet ken. Het geeft wederom een ander perspectief op het inmiddels erkende politiegeweld tegen de gekleurde bevolking in Amerika. Er wordt goed geacteerd, de muziek (als je er van houdt) is ook erg goed. Ik keek de Directors Cut, maar dat is misschien iets te veel van het goede. Het is een lange zit en soms verslapte mijn aandacht. Het is ook niet altijd makkelijk om met de hoofdpersonages mee te leven. Eens met eerder genoemde kritiek dat de film eigenlijk een echt hoofdpersonage mist. Ik snap dit achteraf toen ik leerde dat N.W.A. zelf de film produceerde. De groep heeft een hoop gedoe gehad door ongelijkheid onderling, dus dit keer is daar blijkbaar voor gewaakt: ieder personage is even belangrijk. Voor de film niet ideaal. Ook ben ik het eens met de kritiek dat de film te veel in een te korte tijd wil vertellen. Ook dit heeft denk ik te maken met het feit dat N.W.A. zelf de producent is. Het vraagt moed en vakmanschap om hier scherpere keuzes in te maken. Dat had de film voor mij makkelijk naar de 4 sterren kunnen trekken. Wat overblijft is een deugdelijke film die me wat geleerd heeft over 'gangster rap' en redelijk heeft kunnen boeien. 3 sterren.

Als hiphop liefhebber heb ik deze film gek genoeg 9 jaar links laten liggen. In principe ken ik het verhaal en de afloop en omdat ik wel meer een fan ben van moderne hip hop, was dat waarschijnlijk de reden.

Ik vind deze film vrij sterk, maar wegens de vele karakters en de grote van het verhaal, was dit beter uit de verf gekomen in een serie format. De karakters worden niet heel goed ontwikkeld en ook niet heel goed duidelijk gemaakt, hoe sterk de connectie tussen de boys eigenlijk was. Waardoor momenten die hadden moeten raken, niet echt wisten te raken. Ook is er wel wat andere interessante verhalen achterwege gelaten, hoogstwaarschijnlijk omdat dat niet in de film paste. Ook snap ik de nadruk op de muziek ergens wel, maar deze mannen hebben nogal wat drama meegemaakt in het leven. Hier had je de keus om een vrij heftig verhaal te vertellen zonder dat het er te dik bovenop lag. Dat was gewoon de echte realiteit.

Ik begrijp dat deze film ook een soort ode moet bieden aan de cultuur en dat doet het ook. Alleen de realiteit was wel ook vrij bloederig…

Ondanks die kritiek, vind ik het alsnog wel een sterke film. De casting is goed, het acteerwerk ook. Ik wist bijvoorbeeld niet eens dat ICE CUBE, voor het grote deel alle teksten schreef.

Eigenlijk als ik dit zo lees, zou ik het eigenlijk een 3,0 moeten geven Ipv een 3,5, maar ik houd toch iets te veel van hip hop hiervoor om het zo’n laag cijfer te geven. Deze heren waren heel belangrijk, voor de progressie en de reden dat hip hop is, wat het vandaag de dag is.