The Gambler (2014)

Deze remake heeft een lange ontwikkelingsperiode doorstaan en uiteindelijk in handen gekomen van Rupert Wyatt en Mark Wahlberg. Het verhaal omvat de zelfdestructie van de protagonist gespeeld door Wahlberg, die als gokverslaafde ondergrondse casino´s bezoekt in hartje LA. Het ironische tintje aan deze productie bevalt mij wel en ondanks dat ik het origineel niet gezien hebt, vind ik het een prima script. Het punt is dat de protagonist aan zelfdestructie lijdt en eigenlijk geen gokker is, maar dit als pijnverzachtend middel gebruikt, daar hij de hoop op het waarmaken van zijn dromen heeft opgegeven. Een verdere aanvulling van geweld of actie had de film dan ook serieus niet sterker gemaakt, want dat is hier namelijk totaal niet de issue waar het om gaat. Wahlberg toont met zijn optreden karakter en zet zijn personage op een zeer bewonderingswaardige manier neer. Een puike en volwassen optreden, waar ik zeer van genoten hebt. Ook de sub personages waren sterk in hun rol, waarbij John Goodman weer bewijst wat voor een getalenteerde oude rot in het vak hij is en Jessica Lange was overweldigend in de rol van moeder Roberta.

Weinig actie/misdaad maar het verhaal is redelijk en het acteerwerk is goed.

Ik vind het persoonlijk niet een van Wahlberg's beste films maar het is de moeite waard om The Gambler een keer te kijken..

Flinke tegenvaller. De plot is standaard en plichtmatig; echt zo'n verhaal dat we al vele malen eerder en vooral beter hebben gezien. Voornaamste probleem is echter de vage en ongeloofwaardige rol van Wahlberg. Hij levert degelijk spel, maar zijn personage is zo abstract en neemt zulke vreemde beslissingen dat je als kijker niet betrokken raakt bij de gebeurtenissen. Daarnaast zijn eigenlijk alle bijrollen te karig uitgewerkt.

Ondanks dat dit geen hoogstaand Drama is en er eigenlijk ook weinig in gebeurt (wat er gebeurt herhaalt zich steeds), wist het verhaal me toch redelijk te boeien en keek de film zich ook nog aardig weg. Dat laatste komt vooral door de bekende cast die het verdienstelijk deed.

De film begon op zich nog wel goed met de lange gok scene, maar al vrij snel wordt het een trage, langdradige en relatief saaie bedoeling. Het enige wat er eigenlijk gebeurt is dat docent Jim Bennett (gespeeld door Mark Wahlberg) steeds gokt bij voornamelijk kaarten, daarbij steeds al zijn geleende geld inzet en uiteraard dan ook op een gegeven moment al dat geld verliest en daardoor flink in de schulden komt te staan waardoor de maffiose schuldeisers hem onder druk zetten en hem soms ook flink onder handen nemen. Omdat hij steeds verliest, laat het einde (dan wint hij natuurlijk een keer) zich natuurlijk makkelijk raden als hij weer eens al het geld (wat eigenlijk bedoelt was om zijn schuldeisers af te betalen. Hoe hij aan dit geld was gekomen, namelijk door het manipuleren van een basketbalwedstrijd waarvan hij de top studentspeler kan, was overigens wel leuk) inzet bij het gokken op zwart bij de roulettetafel.

Ondanks dat het hele verhaal eigenlijk weinig voorstelt, keek de film zich nog wel aardig weg en zoals eerder gezegd komt dat vooral door de cast. Sowieso deed hoofdrolspeler Mark Wahlberg het wel aardig (ik zie hem ook graag in films), maar ook de korte rolletjes van Jessica Lange (in de rol van zijn stiefmoeder) en met name John Goodman (in de rol van schuldeiser Frank) waren aardig. Brie Larson (in de rol van scholiere Amy Phillips waar docent Jim Bennett ook verliefd op wordt en uiteindelijk ook zijn gokken voor opgeeft op het einde. Althans dat haal ik uit het einde) vond ik vooral een mooie en vrolijke verschijning in deze film en ze deed het ook verdienstelijk.

Al met al leuk om eens gezien te hebben deze film (dit is overigens een remake van de film uit 1974, welke ik volgens mij nog nooit heb gezien), maar meer ook zeker niet.

The Gambler

Ik had er oprecht meer van verwacht. The Gambler vond ik een oke gokverslaving's filmpje waar Mark de hoofdrol in speelt. Geld lenen en schulden hebben komt hier erg goed na voren en daar horen dan ook consequenties bij. Ook hier vond ik het een iets wat misleidende trailer waar ik hier en daar wat meer actie in had verwacht. En waar de genre drama echt vaker aan bod kwam, toch wel. Het verhaal was wel oke het concept was leuk. Meer ook niet.

2.5*

Tijdje geleden dat ik zo heb genoten van een film, vooral van Mark Whalberg zijn acteerwerk was gewoonweg subliem!! Geen actie of spanning maar goede dialogen, heb echt kijk en luister plezier in deze film gehad!!

Formulewerk.

Maar ik had ook niet anders verwacht. Dit soort filmpjes kijken op zich nog wel aardig weg meestal, alleen indruk laten ze helaas nimmer achter.

Vond Bennett een erg zwak personage, al valt dat niet geheel op het conto van Wahlberg te schrijven denk ik. Écht slecht acteert ie niet, maar met zijn ietwat dorky voorkomen is hij gewoon totaal niet geschikt voor dit soort serieuzere rollen. De rest van de cast acteert verder wel redelijk mee, maar echt bijzondere performances zijn me niet in het oog gesprongen.

De film verdrinkt helaas ook in de clichés, en zo'n beetje alle platgewalste paden worden vrolijk betreden. De wedstrijd richting het einde is flauw en voorspelbaar, maar het onbetwiste dieptepunt werd bereikt met de hilarische eindscené, waarin Wahlberg op heroïsche wijze nog even naar zijn oogappeltje toe rent. Je vraagt je sowieso af waar al die rare zijpaadjes en onnodige, bij de haren bijgesleepte personages toch telkens voor dienen. Kennelijk moet er weer één of andere afgezaagde romance in de film verwerkt worden, anders is het not-done voor onze Hollywood kompanen.

Visueel kent de film nog enkele aardige scenes. Met de nadruk op ''enkele'', want ze zijn uiteindelijk op één hand te tellen, maar toch overtrof het mijn nihiele verwachtingen op dat gebied zowaar. De gewichtige, lawaaierige soundtrack was dan weer niet veel soeps jammer genoeg. Op audiovisueel vlak al bij al dus ook beneden-matig.

Niet zo best dus. 1,5*.

“I was playing for Mister Lee, and for that gentleman over there.

I’m not actually a gambler.”

Ik denk niet dat het een totale verrassing is, als ik verklap dat “The Gambler” handelt over gokverslaving. Er zijn al genoeg films gemaakt die dit onderwerp belichten en uiteindelijk verwacht je dat je bij het bekijken van zo’n film je hetzelfde gevoel bekruipt die de verslaafde ervaart terwijl hij probeert winst te maken aan de goktafel. Dat intens gevoel in de buikstreek als je op het punt staat om een enorme winst binnen te rijven, de spanning, de ontlading en die knagende woede als het tegenzit. En dat gevoel had ik helemaal niet na het bekijken van “The Gambler”. Uiteindelijk keek ik ernaar op dezelfde manier als Jim Bennett (Mark Wahlberg) : op een onverschillige manier, zonder euforie of teleurstelling, alsof hij het spel van een ander persoon observeerde. Het lijkt wel alsof het niet zijn eigen geld is waarmee hij speelt. Er is niet die zenuwslopende spanning zoals bij “Rounders” waar Matt Damon probeert zijn verloren fortuin terug te winnen tijdens een pokerspel. Waarom zijn ze dan eigenlijk in godsnaam aan deze film begonnen terwijl er al (naar wat ik heb gelezen) een geslaagde versie uit 1974 bestaat met James Caan ?

Volledige recensie hier ...

Lekker vlotte film.

One-liners, interessante dialogen, plotse intermezzo achtige scenes die een dromerige impressie achterlaten. En spanning en hartklop momenten, al lees ik hierboven dat de gokscenes onverschillig zijn maar dat typeert nu juist het karakter van Bennet, die inderdaad helemaal geen doorsnee gokker is.. maar vooral zelfdestructief.

Een extra half punt voor de soundtrack met Dylan, Pulp, Roderiquez en Ray Lamontagne. Geniaal bij elkaar gevonden deze tracks en voor de tekstliefhebbers passen ze precies bij elke scenes.

Matige film met een vrije irritante rol van Wahlberg (zouden we sympathie moeten hebben met zijn karakter?) en stomme gokscenes (waarom steeds alle winst weer opnieuw inzetten, dat moet misgaan..). De mislukte liefdesrelatie slaat kant noch wal en verder eikelt Wahlberg een beetje door de film heen. De bijrollen komen er bekaaid vanaf, daar had op zijn minst meer uitgehaald moeten worden.

Een goede misdaad/drama/thriller film...

Spannend verhaal...

Prima acteerwerk...

Bekende acteurs Mark Wahlberg, George Kennedy, John Goodman en

Andre Braugher ...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Aardige film over een man die een week de tijd heeft om een enorme gokschuld terug te betalen. De film komt in het begin wat onsamenhangend over en het verhaal heeft verder ook weinig om het lijf. Maar wel een prima karakterschets van een gokverslaafde en Mark Whalberg weet de film goed te dragen. Genoeg goeie dialogen en prima scenes voor 3.0 sterren.

De misantroop Jim Bennett gokt er flink op los wellicht omdat ie op die manier nog iets voelt. Het is allemaal goed in beeld gebracht en met een aardige cast maar door het emotieloze personage van Wahlberg blijft het allemaal erg vlak.

Matig.

Toch niet.

Wahlberg kreeg volgens mij veel love voor deze rol, al moet ik zeggen dat Wahlberg dit met twee vingers in zijn neus kan doen. Voor dit soort rollen is hij nu wel echt uitgeknipt en past er goed in. Maar eerlijk is eerlijk, hij is dan ook wel goed op dreef.

Echter is het jammer dat hij de film niet kan redden met zijn scherpe karakter. De film kent echter een goede, spannende en intrigerende eerste 10 minuten maar valt dan plots terug in wat slap gelul in een school en wat andere oninteressante "ik zit in de schulden"-momenten.

Het hoge tempo in de eerste 10 minuten zorgen ervoor dat het relatief lage tempo in het middenstuk van de film moordend zijn om door te komen. De dialogen missen alle scherpte. De montage is mak. En het tempo is echt te langzaam om het nog wat scherp neer te kunnen zetten.

Ook zowat de eerste rol van Larson waar ze bijna onzichtbaar en vervangbaar is. Doorgaand vind ik haar een sterk actrice, maar hier kan ze niks mee. Korte rollen zoals die van Goodman zijn te veel op de achtergrond om ook maar een beetje indruk te maken. Maar eenmaal in het laatste half uur is de film weer volop interessant gelukkig. Dus een heel vermoeiende opgave was het ook weer niet.

Richting het einde gaat het tempo weer een beetje omhoog, maar dat duurt echter te lang. Het is pas wanneer de gebeurtenissen eindelijk wat interessanter worden dat de film wat beter is, maar het mist de scherpte die zo'n film als deze nodig heeft. Een frisse PTA had zo'n film als deze in 1999 echt tot heerlijk resultaat kunnen brengen. Maar dit mist alle frisheid, scherpte en strakheid.

Het gevoel van een gokker die lusteloos is en leidt aan zelfdestructief gedrag wordt in deze film prima gebracht. Voor Jim Bennett maakt het allemaal niet veel uit want eigenlijk is hij helemaal geen doorsnee gokker. De rol wordt uitstekend ingevuld door Mark Wahlberg. De rest van de cast zit wat in de achtergrond, al is John Goodman wel een sterke troef. De film moet het voornamelijk hebben van de uitzichtloosheid van Bennett, de goede sfeer en een gepaste soundtrack. 6,5/10