My Super Psycho Sweet 16 (2009)

Nog minder dan ik verwacht had eigenlijk. Concept is eigenlijk best tof maar de uitwerking is er niet naar. Je mist toch vooral veel creativiteit en ook de doelgroep werkt niet mee. Met Guill heb je toch wel een hele interessante 'prooi' voor handen. Aanloop naar de kills en kills zelf zijn zwaar onder de maat, sfeerloos en ook narratief (voor zover je daar over kan spreken) loopt het niet lekker. De sushicake line is dan wel weer erg leuk maar daarnaast hou je vrij weinig over.

Vermakelijke horror/komedie. Er zitten wel wat schoonheidsfoutjes in, en het B-film gehalte druipt er vanaf, maar hij was af en toe zeer vermakelijk en geen moment saai.

Alleen al de scene waarbij de blonde bimbo boos is omdat de griet zonder hoofd op rollerskates de sushitaart omver gemaaid heeft was goùd waard. Topentertainment, ideaal vrienden-en-een-bak-bier materiaal.

MTV horror.

Dergelijke Tv-zenders geven altijd een beetje hun eigen invulling aan dergelijke genrefilms. Waarschijnlijk met de doelgroep in het achterhoofd heeft deze zender ervoor gekozen My Super Sweet Psycho 16 zo tienerachtig mogelijk in te vullen. Zo vallen alle elementen en sfeerzettingen in deze film binnen de highschoolsetting.

Ik heb deze film in 2 dagen 2x moeten zien. De eerste keer was ik namelijk behoorlijk afgeleid en kreeg ik maar een beperkt beeld mee van de film. De score kwam neer op een 1,5*, maar iets in mijn geweten vertelde me dat ik de film nog een keer moest zien om er een echt eerlijk oordeel over te geven. Daarom maar naar mijn geweten geluisterd en wat blijkt, deze film was meer waard dan een 1,5*.

MSPS16 kenmerkt zich door de gladde afwerking en uitstraling. Regisseur Gentry, die niet onervaren is binnen het genre, kiest voor een vlotte aanpak en richt zijn film visueel aantrekkelijk in. De verlichting binnen de zaal heeft sfeer, het camerawerk is passend en de filters zijn aardig. Er is wel degelijk aandacht aan de afwerking besteedt, iets dat Tv-films nog weleens over het hoofd willen zien.

Het acteerwerk is wat minder sterk. Gentry doet een poging om het personage van McKnight memorabel te maken maar ik kan niet zeggen dat dit erg goed uitpakt. Mede omdat McKnight de delivery zelf niet helemaal sterk kan afleveren, maar ook omdat het personage iets te veel binnen de lijntjes kleurt. Haar achtergrond wordt beperkt uitgewerkt en haar karaktereigenschappen zijn eensluidend met die van andere final girls. Haar uitstraling heeft potentie, haar invulling niet.

De moorden zijn ook ietwat tam, en de killer wat flauw. Het mag duidelijk zijn dat de killer een ingrediënt vormt in het recept voor een trilogie, die er dan ook van is gekomen. Op de andere twee delen volgt later ook een review. Terugkomend op de moorden: het is jammer dat Gentry kiest voor een brave aanpak. Er zitten een aantal moorden tussen die potentie tonen, maar de meest grafische beelden zijn vooral lijken en niet de moorden zelf. Braaf steek en slashwerk. Het zal vast niet bruut genoeg zijn in verband met wensen van de producers, maar deze film had het zeker kunnen gebruiken.

Voorspelbaar blijft het ten alle tijden op een verrassende wending na, en Gentry volgt iets te makkelijke paden op. De visuele uitstraling is prima, de ruimte toont sfeer en garandeert een vlot tempo waardoor deze film niet moeilijk uit te kijken is, maar je mist toch ondersteunende elementen die van deze film echt een vermakelijk resultaat kunnen maken. Jammer, maar het is niet anders. Een film met een "meh" gevoel.