Battle of the Year: The Dream Team (2013)

5 december 2013 in de bioscoop (Sony)

Update: release is vervroegd naar 17 oktober

Net zoals toen bij de trailer van Love and Honour zat ik constant te wachten op het moment dat bleek dat dit een parodie was. Dat moment kwam niet.

goede dansfilm met goede muziek

Fántastisch. Heerlijke sfeer, lekkere/knappe/talentvolle jongens, die voor deze film mega goed passen. Rihanna, aan de kant, je (ex-)geliefde Chris Brown kan meer en beter acteren dan jij, in een rol die zoveel beter bij hem past dan wat jij liet zien in Battleship, sorry maar dat is echt gewoon een feit naar mijn idee..

Ik heb echt zo ongelooflijk genoten van deze wedstrijd van het jaar. Vooral uiteraard omdat Korea eens vertegenwoordigd wordt in een dansfilm, en ik met letterlijk open mond naar al die bewegingen keek. Als ik het toch eens voor het zeggen had, dan zou ik er eentje vragen of het hem soms in zijn bloed zat, zodat hij het mij kon leren. Maar helaas spreek ik (nog) geen Koreaans.

Ik heb me er helemaal niets van voorgesteld, dacht dat het een saaie, ietwat melige film zou worden, die me wel een beetje kon vermaken, maar die niet zoveel om het vege lichaam zou hebben. Maar ik ben meer dan aangenaam verrast. Ik ben opgetild, rondgezwaaid op een manier zoals ik die niet echt vaak in een dansfilm tegen kom. Lyrisch, ik kan maar nauwelijks de woorden vinden. Ben echt zo verliefd op dit product. Het mag dan geen Oscar in de wacht slepen, maar ik ben echt gewoon helemaal omvergegooid, totaal stil. Kan er niets anders van maken dan de volle mep. Dit is een film zoals ik hem graag vaker zou willen zien.

Vandaag gezien en wat een geweldige film spannend,en wat een dans geweld zeg echt toppie

mijn cijfer 5

Deze Amerikaanse bboys willen hun land vertegenwoordigen. Ze worden bijgestaan door een ervaren coach die zijn gezin verloren heeft, aan de drank zit en op dit moment wel bereid is zijn leven om te gooien middels een danscrew te begeleiden. Niet alles gaat zonder slag of stoot en er moet hard gewerkt worden om goed in vorm te komen.

Ik vond het ietwat overdreven dat die jongens er zo lacherig mee omgingen alsof ze bij de wiskundeles zaten. Hun willen iets bereiken met de passie die ze hebben en dan lijkt het me sterk dat je elkaar zo blijft opstoken. Dante (de eigenaar van het bedrijf, geen maffiabaas) die met een chique bak bij dat sportveld arriveert waarbij twee bewakers in pak achter hem staan opgesteld vond ik ook wat buiten de maat. En het feit dat het publiek ''BOOEEE!''begon te roepen bij de verschijning van Dream Team op het podium is wat misplaatst omdat er in de hiphop wereld juist erg veel respect tegenover elkaar heerst.

Positief waren de moves en de structuur waarin alles verteld wordt. Er wordt geen sullige relatie aan vastgeplakt en het einde waarin ze verliezen met één punt van Korea is natuurlijk nèt wat minder afgezaagd dan de gemiddelde afloop. Kijkt eenvoudig weg.

''Act like a champion, be a champion.''

Oh, the cliches. Vanaf begin tot eind is deze film een cliche. En eerlijk gezegd vond ik dat niet erg. Het acteren was niet eens zo slecht, en de dans scenes maken deze hele film goed. Een inside look in het b-boy wereldje dat is begonnen in the USA.

Het verhaal volgt een coach met een eigen beladen rugzak die een all-star team aan b-boy bij mekaar wilt brengen om te strijden tijdens het wereldkampioenschap. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot, en met de nodige rebellie.

De speel duur was wel erg lang. Dit vond ik omdat je toch weet hoe en wat er gaat gebeuren. Een film zo vol met cliches heeft niet zo'n lange speelduur nodig. Het was niet storend maar 105 minuten was erg lang.

Leuk, niet verwacht na alle negatieve meningen die ik hoorde. Daarom een 0,5* er bovenop.

3,0*

Voor de echte breakdance/dans liefhebbers een zekere aanrader !

Standaard verhaal, maar mooie breakdance scenes.

Beetje het zelfde als alle dans films niet veel speciaals.

You got served is een betere breakdance film.

Vlotte film die door de hoeveelheid aan clichés als een chick flick overkomt. Het haantjesgedrag en de ego maken richting the battle of the year plaats voor teamspirit. De synchronisatie en moves zijn i.i.g. heerlijk om naar te kijken, en daar ontbreekt het dan ook niet aan.

"Battle of the Year" moet het vooral hebben van de uitstekende en spectaculair uitziende dance moves. Verder is het een standaard verhaaltje. Er is wat persoonlijk drama, er is wat strijd tussen bepaalde egootjes, het zogenaamde haantjes gedrag.

Verder valt het op dat de groep wel heel snel een perfecte show neerzet terwijl men een enkele weken eerder nog nauwelijks samen kon werken. Tijdens de groete finale ziet men eigenlijk alleen de opredens van de amerikaanse delegatie.Tegenstanders ziet men nauwelijks in actie.

Pas richting het eind is er een echte "battle"te zien.

Dit alles gebracht in een typisch amerikaans chauvenistisch sfeertje.

Film kijkt lekker weg maar heeft verder niet veel om het hand.

2.5*/3*

Aardige wegkijker. Dit mogelijk mede doordat je als kijker de opkomst van de crew meemaakt en niet zoals je vaker ziet meteen kennis maakt met een crew die al bij elkaar is. Dit gecombineerd met de rivaliteit tussen 2 crewleden en de persoonlijke drama's die de heren meemaken zorgen dat de film in de lijst van de zoveelste dansfilm, toch te bekijken is. Daarbij komt ook dat de dansscènes ook (naar mijn mening) goed werden uitgevoerd.

Ik ging de film eigenlijk verwijderen.Maar toch op het laatste moment beslist om hem te kijken.

Wat geen slechte keuze was. Film was goed. Verhaal was goed meer wel erg cliché.

Dansen waren goed maar wel vrij normaal. Sommige acteurs konden wel iets beter.

Cliche film met een cliche einde. Er zijn betere dansfilms dan deze.

Vermakelijke dans film in step up style. *3.5

Battle of the Year

Matige dansfilm die wel een erg voorspelbaar verloop kent en niet al te beste acteerprestaties. Het voorspelbare is niet heel erg als het verhaal maar boeiend is en de personages interessant. Dat gaat hier niet op en dan wordt het al snel een langdradig schouwspel. Het verplichte drama wordt er ook met de haren bijgesleept en alleen Josh Holloway kan het allemaal nog een beetje redden. En sommige dansscènes zijn best goed gedaan. Maar dan heb ik de positieve punten wel genoemd.