Where to Invade Next (2015)

Bij Michael Moore:

Eindelijk weer een nieuwe film van Michael Moore:

TIFF ’15: Toronto bow for Michael Moore’s “Where to Invade Next” » Realscreen

Eindelijk de nieuwe Moore!

Heeft ditmaal opvallend lang geduurd inderdaad. Omdat het in meerdere landen is geschoten zal het ook wel meer tijd hebben gekost om te maken.

Misschien ook omdat hij op vele zwarte lijstjes stond en langs geen enkele receptie medewerkster kwam in USA?

Vanaf 24 maart 2016 in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

Kijk ik wel naar uit, hoop op heerlijke satire

Te gezapig, oppervlakkig en zeker een half uur te lang.

Moore reist door Europa en laat de positieve punten van bepaalde facetten van overheidsbeleid ( arbeidsvoorwaarden, onderwijs, criminaliteisbestrijding en vrouwenrechten) van Portugal, Slovenië, Italië, Duitsland, Frankrijk, Tunesië, Noorwegen en Ijsland zien. In Ijsland zet hij "de vrouw" op een voetstuk, met als klap op de vuurpijl close-ups van Ijslandse vrouwenhoofden. Toen had ik bijna een teiltje nodig, sentimenteel gedoe. Denk ook dat deze documentaire interessanter is voor Amerikanen dan Europeanen, ik had nogal eens "ja dat wist ik al". Op het eind herhaalt Moore braaf de lessen die de USA van Europa kan leren (hadden we net gezien). Door 4 "grote" onderwerpen te pakken gaat de docu nergens echte de diepte in ondanks de (te) lange speelduur.

Krappe 2,5* en m.i. kunnen geïnteresseerden beter wachten op een ingekorte TV versie

Heb zelden zoveel stompzinnigheid, idioterie en halve waarheden in een documentaire gezien als bij Where to Invade Next. Tijd voor pensioen Moore!

Michael Moore strompelt zich een weg door Europa (en Tunesië) om allerlei fijne dingen te 'stelen' en te importeren naar de VS. Niet eens zo'n onaardig idee en een kolfje naar zijn hand zou je zeggen, maar de uitvoering is ronduit belabberd. Dat Moore aan het begin van de film uitlegt alleen positieve elementen eruit te pikken is al een beetje flauw natuurlijk, en het simplisme neemt dan ook al snel de overhand. Je kunt toch onmogelijk uitstekende arbeidsvoorwaarden bespreken zonder tegelijkertijd werkloosheidscijfers mee te nemen?

Erger is nog dat Moore zo nu en dan compleet uit de bocht vliegt; het interview met de Utoya-vader was niks minder dan schandalig, vrouwenrechten in Tunesië als lichtend voorbeeld neerzetten is ronduit stupide en het gedoe op IJsland waar Bélon het al over had, was te lachwekkend voor woorden. Verder is de film veeeeeel te lang, en edgy wordt het ook nooit: Moore speelt de naïeve Amerikaan die zich in een snoepwinkel waant, om zijn agenda er bij het (Amerikaanse) publiek maar door te drukken.

Extreme cherrypicking dus?

Michael Moore for President ... By Michael Moore ... I'm just saying

Grappig die gevangenis in Zweden. Die leven beter dan sommige mensen hier.

Dat geeft-ie dan zelf ook wel toe, maar dat maakt het niet minder ergerlijk.

Een samenraapsel van cherrypicking, sloganeske puberstandpunten, gratuite platitudes, halve waarheden en volledige leugens. Kortom: een typische Michael Moore documentaire.

Dit keer doet hij zelfs geen poging om het bij de feiten te houden. Zich voortslepend en zwaar ademend doet hij hier wederom een ultieme poging om zijn oikofobie in een pseudo-intellectueel jasje te laten passen.

Een bloemlezing:

- Het wanstaltige Noorse gevangeniswezen dat alom bekend staat als extreem beledigend naar de slachtoffers wordt er geprezen boven het Amerikaanse systeem. Er is inderdaad veel minder criminaliteit in Noorwegen dan in de VSA. Maar Noorwegen heeft al decennialang een meedogenloos en rigide migratiesysteem. Als je de bevolkingssamenstelling in Amerikaanse (en West-Europese) gevangenissen bekijkt, weet je genoeg.

- Moore brengt dan maar meteen de aloude racisme-klacht in stelling en tracht het VSA-drugsbeleid in verband te brengen met rassenhaat (waarmee hij zelf een racistische uitschuiver begaat door het voor te stellen alsof alle en enkel buitenlanders drugsgebruikers zijn).

- Duitsland werd op het voetstuk geplaatst omdat het zo "constructief omgaat met z'n verleden." Dit terwijl de Duitse verwerking van de Holocaust tot een destructieve en verstikkende politieke-correctheid heeft geleid die er o.a. voor gezorgd heeft dat op nieuwjaar honderden vrouwen door migranten werden bepoteld zonder dat een Duitse man durfde in te grijpen. Duitsland heeft zijn verleden op de slechtst mogelijke manier verwerkt.

- Nogmaals in DL wordt het arbeidssysteem voorgesteld als de hemel op aarde met veel vakantie en wellness. Duitsland heeft in werkelijkheid geen minimumloon, er zijn miljoenen werkende armen die vier jobs moeten combineren en wie Berlijn aandoet, struikelt over de bedelaars. Zij zagen er niet uit alsof ze net een drie weken wellness-kuur achter de rug hadden.

- Het politieke systeem in IJsland is inderdaad een toonbeeld van democratie. Maar met een totale bevolking van een kleine kuststad, is het natuurlijk wel gemakkelijker om directe democratie te implementeren.

- Helemaal hilarisch werd het toen Tunesië als baken van vrouwenrechten werd voorgesteld.

Where to Invade Next was 110 minuten complete nonsens. Misschien dat dit goed scoort bij de Anonymous- en Zeitgeist-fans die de frisdrank vanachter hun Guy Fawkes-masker naar binnen slurpen, maar bij een onderlegd publiek smelt deze bagger als een sneeuwbal in augustus.

Vermakelijk maar nietszeggend werkje. Moore voelt zich in Europa als een kind in een snoepwinkel en graait overal en nergens naar eventuele 'oplossinkjes' voor grote sociale problemen in Amerika. Ik kan me niet vinden in de kritiek hierboven. Moore gaat inderdaad veel te kort door de bocht door alleen maar positieve ontwikkelingen te laten zien, ook nog op een simplistische en eenzijdige manier, maar het is zijn bedoeling helemaal niet om de diepte in te gaan. Volgens mij wil hij alleen maar zeggen: 'kijk eens hoe ze elders in de wereld omgaan met sociale en maatschappelijke vraagstukken, want wij komen er zelf niet meer uit'. De kritiek dat hij Tunesië aanhaalt als het walhalla voor vrouwen klopt van geen kant natuurlijk. Het gaat hem erom dat zelfs vrouwen in Tunesië, waar vrouwen het al niet makkelijk hebben, dingen gedaan krijgen door te protesteren, door voor zichzelf op te komen. Waarom gebeurt dat niet in Amerika? Het gaat er niet om dat Duitsland zo goed omgaat met zijn verleden, maar Amerika kan wel veel leren van Duitsland over hoe om te gaan met de zwarte bladzijden uit de geschiedenis. Hoezo is er nog steeds zoveel racisme? Waarom wordt er nergens in de geschiedenisboeken schuld bekend? Studeren in Amerika is alleen voor de rijken? Psstt, het kan ook gratis, kijk maar naar Slovenië!

Hahah. ik vond dit echt geweldig.

En natuurlijk moet je het wel bekijken met de nodige kennis. Niemand gelooft dat alles verder helemaal perfect is in die landen.

Maar evengoed kaart Moore natuurlijk enorm grote problemen aan in de VS die eigenlijk schandalig zijn voor een land dat zichzelf zo op de borst klopt.

Deze was op tv en eens bekeken. 'k vond het wel een boeiende documentaire. Je moet ze natuurlijk met een korrel zout nemen, maar toch wel indrukwekkend/vanzelfsprekend hoe goed we het hier hebben.

De film bevat ook redelijk wat humor en heb wel een aantal keren moeten lachen.

De moeite om te bekijken.

Vermakelijk, origineel en verrassend.

En hevige antipathie opwekkend bij veel mensen hier.

Documentaire is misschien niet het juiste woord hiervoor. Het is een persoonlijk pamflet in filmvorm.

Van Floortje Dessing verwachten we toch ook niet dat ze een objectief beeld geeft van onze planeet!

Moore heeft toch een mooie verzameling maatschappelijke bloemen bij elkaar geplukt hier. Kunnen we hier ook nog wat van leren, als voormalig gidsland (niet toevallig dat we overgeslagen zijn). Hier heerst ook steeds meer het kille efficiency-denken.

Anyway

heerlijke cherry coke van Moore die mijn ideeën bevestigt waarom we de Amerikaanse cultuur (neoliberalisme, preutsheid, drang naar geweld, vergelding, oorlog, geld, religie, militarisme etc) zoveel mogelijk buiten de deur moeten houden. Al is dat lastig voor de huidige nl-ers in nl, die Usa als gidsland zien.

Ikzelf? ben sick&tired and so bored with usa, man. Ik kijk alleen nog maar naar hun 70's en 80's flicks van die Eastwood oa. Maar verder moet hij gewoon zijn bek houden.

edit

Ow wow je dacht hetzelfde dus.

Subjectieve Moore die enkel de goede dingen uit een ander land aankaart en de (wel hele) slechte dingen in de VS aankaart. Hij zet je wederom aan het denken, over de verschillen in samenlevingen en in welke ik zou willen wonen. Weer een 'wat heeft Amerika het slecht' docu die ik inmiddels van Moore gewend ben.

Dat doet hij eigenlijk bijna in elke docu die hij maakt , zo zwart wit dat het niet meer echt geloofwaardig overkomt , maar ja amerikanen denken vaak erg zwart wit dus wat dat betreft is ie ook een echte amerikaan .

Fantastische documentaire weer van Moore. In de trant van Sicko laat het je op duidelijke wijze zien hoe beter we het in Europe hebben geregeld dan in Amerika. Maar ja, Amerika is nog zo erg nog niet. Moet je maar naar plekken in Afrika of Azië gaan.

Appels met peren gaan vergelijken, easy job alla blondje Geert in onze polderpolitiek gestemd Nederland. Moore in verval?, dit is toch geen sterk werk meer te noemen, meer snel en goedkoop scoren.

Heeft Moore Faust aan de deur gehad?

Less = Moore.............

Zeer vermakelijk weer in ieder geval, kijkt weer lekker weg en amuseert. Iets milder van toon, minder radicaal en luchtiger dan we van hem gewend zijn, en veronderstellingen die als feiten worden gepresenteerd zitten er inderdaad ook tussen, maar mag het? Het stemt allemaal weer tot nadenken, en geeft voer tot enige discussie, datgene waarvoor een goede documentaire eigenlijk bedoeld is. Prima werk weer van deze immer provocerende rasverteller, hopelijk mogen er nog vele van dit niveau volgen

Inderdaad cherry-picking van ideeen (zoals Moore zelf ook zegt). Maar waarom kiest hij deze ideeen: omdat het helemaal geen Europese ideeen zijn (hij hoeft ze dus niet te stelen, deze oplossingen kwamen ooit in Amerika voor).

Persoonlijk vond ik het sterkst dat Moore een verzameling mensen liet zien die ergens om geven en proberen het juiste te doen.

Ironisch genoeg is die reactie ook erg zwart-wit.

Bij Moore weet je ongeveer wel wat je kunt verwachten.

Het jammere van Where to Invade Next is dat het nogal eens overkomt als schooltv voor Amerikanen.

Hij weet de verbazing goed te spelen, want hij heeft de kennis over die landen natuurlijk al paraat en de landen zorgvuldig gekozen, anders zou hij daar niet met zijn camera draaien.

De thema's lijken wat willekeurig gekozen. Hij slaat nogal eens door, wanneer Moore al te veel met het vingertje wil wijzen, maar goed dat is niets nieuws. Dat item over die relatie tussen drugsbestrijding als raciale kwestie, met als doel stemmen te voorkomen was nogal tendentieus.

Als je het wat met een korreltje zout neemt dan is deze documentaire best interessant en bij tijd en wijlen inspirerend.

Zelfs evil lord Clinton gaf het mondjesmaat toe,

toevallig weer eens bekeken, valt me op hoe on-Hollands de gedachtegoed is dat deze doc uitdraagt. Ik denk dat dat ook iets te maken heeft met het gemiddelde op MM.