The World at War (1973-1974)

The World at War seizoen 1 Zeldzaam sterke maar lijvige documentaire met zijn 20 plus afleveringen, en wat is dit toch een brok jeugdsentiment voor mij. Ik zat vermoedelijk in één van de laatste jaren basisschool toen mijn oom deze hele set op VHS had gekocht onder de naam Bericht Van De Tweede Wereldoorlog. Met de kennis van de voorliefde van mijn vader en ik omtrent dit onderwerp kregen wij om de zoveel weken twee a drie vhs te leen die wij letterlijk verslonden. Nu bezochten wij in die tijd al musea, bladerde ik regelmatig door de inhoud van verschillende oorlogsboeken die mijn vader had en werd deze jongen niet opgevoed met Disney maar met De Langste Dag, Een Brug Te Ver en Das Boot. Raar? Nee, want mijn vader is een oorlogskind die als peuter in tranen was als de bombardementsvluchten richting Hamburg over Friesland vlogen en het luchtafweer nog geen 300 meter verderop van het ouderlijk huis als een gek tekeer ging. Tsja, dan kon dit voor mij niet ontbreken en vormde toch wel de definitieve basis van al mijn kennis omtrent dit onderwerp. En wat was ik verrukt toen een kameraad mij tipte over een documentaire box te koop, en ik deze aanschafte met het vermoeden en de hoop dat het om deze docu zou gaan. En wat sloeg mij hart over bij het intro met de dramatische muziek en de tekst 'The World At War' omlijst met vlammen en de zware stem van Laurence Olivier. Yesss!!! En zoals gezegd is dit toch wel een must voor iedere oorlogskenner, misschien dat daar een beetje de nostalgische kant van mij spreekt, toch is dit een documentaire die geen enkel onderwerp mist en bijna alles aan kaart en dat ook voldoende doet. Het is bijna een overdaad informatie en beelden te noemen, maar als liefhebber stoort dat natuurlijk geen moment. De opkomst, de ondergang, een neutraal Amerika die zich later bij de strijd in de partijen vocht, een prachtige aflevering over de 'wolfpacks' of de Atlantische convooien, de Pacific en de bom, en alles uitgebreid behandeld en uitvoerig uitgelegd. Als kind vond ik niet alle afleveringen even interessant maar daar denk ik nu wel anders over. Eyeopener in die zin was de aflevering The Pacific die de zware strijdt toont die geallieerde krachten moesten voeren op al het door de Japanners veroverde grondgebied. En het was een die aflevering dat mij dus de ogen open gingen met werkelijk waar 'horrifiyng' beelden van de strijd Betio Island(Tarawa), Okinawa en vooral Iwo Jima, en met de laatste genoemde nog altijd een onderwerp wat mijn buitengewoon biologieerd. Want wat is daar ontzettend zwaar gevochten, en wat zijn dat een gruwelijke beelden, een jongensachtige tafel meer zoals in Engelandvaarders, een maar al te bekend kinderoorlogsboek uit de jeugd van mijn vader, geen mooie taferelen zoals in De Langste Dag, maar niets ontziende angst, gruwel, uitgereten lichamen en een vijand die eigenlijk niet te omschrijven valt, vechtend als ratten, opduikend in de rug van oprukkende troepen, en daarmee een slachting die zijn weerga niet kent. Ja, The Pacific is nog altijd een aflevering waar alles in samen komt, waar oorlog zijn ware gezicht toont en daarmee de essentie van deze documentaire is. Afijn, het mag duidelijk zijn dat dit nostalgische product in mijn beleving een must have is voor iedere oorlogskenner, liefhebber, fanaat. Een uitermate kunstige en mooie documentaire die geen onderwerp vergeet en de Tweede Wereldoorlog in al zijn gruwel laat zien of dat nu Iwo Jima is, de concentratiekampen of de bombardementen op de steden zoals bijvoorbeeld Dresden. Ik zou zeggen mensen gaat dat zien.