Don't F**k with Cats: Hunting an Internet Killer (2019)

Over het internet als die bizarre tussenruimte waar iedereen kan experimenteren met nieuwe kanten van zichzelf. Twee alledaagse Amerikanen met een IT-achtergrond - ze noemen zichzelf Baudi Moovan en John Green - ontpoppen zich tot amateurdetectives wanneer ze een gruwelijk internetfilmpje tegenkomen. Getriggerd door het beeld van een onverlaat met capuchon die twee kittens liefdevol streelt, om ze vervolgens te verstikken met een luchtdichte stofzuigerzak. Moovan en Green zetten een kennisnetwerk op via sociale media en pluizen elk detail na om dichter bij de dader te komen. Ze stuiten met hun onderzoek op de Canadees Luka Rocco Magnotta, die zelf een netwerk heeft uitgezet van fake fan accounts richting zichzelf en instagramfoto's plaatst waar hij de hele wereld over lijkt te reizen. Allemaal zo slecht bewerkt met photoshop dat Magnotta's roemrijke modellencarrière zich vooral in zijn eigen hoofd lijkt af te spelen. Zou het kunnen dat achter deze internetfiguur- zo duidelijk hengelend naar aandacht- ook die beruchte kittenmoordenaar schuilt? En dan komen er nieuwe moordfilmpjes binnen waarin duidelijk wordt gehint naar hun eigen amateuronderzoek.

Dit documentaire-drieluik deed me wat denken aan de thema's die bijvoorbeeld Black Mirror aansnijdt. Of hoe politie te weinig knowhow en middelen heeft om internetcriminaliteit aan te pakken, terwijl het lastig is om precies te lokaliseren waar op aarde een misdrijf heeft plaatsgevonden en onder wiens jurisdictie het valt. Tegelijkertijd zijn internetgebruikers goed in staat om groepen mensen te mobiliseren en razendsnel een schat aan informatie te verzamelen. Toch is het een beetje flauw hoe 'Don't F**k with Cats: Hunting an Internet Killer' (2019) de rol van deze identificeerbare amateurspeurders opklopt. Baudi Moovan en John Green geven namelijk aan dat ze niet weten of ze er goed aan doen om opnieuw media-aandacht te genereren voor hun bizarre kat- en muisspel met deze engerd. Maar ze kozen er wel voor omdat ze willen agenderen dat politiediensten soms cruciale informatie laat liggen en dat internetgebruikers zich meer bewust moeten zijn van hun eigen verantwoordelijkheid.

Ik proef echter dat de makers zelf sensatie zochten en dit goedpraten met prekerig alarmisme over onze internetcultuur. Want waarom zo enorm inzoomen op één flamboyante, mediagenieke moordenaar en het onderwerp niet belichten vanuit een breder perspectief? En zou dit kat- en muisspel met internetgebruikers werkelijk een trigger zijn geweest, of is het een fascinerende terzijde in het geheel? Voor iemand die zo planmatig te werk gaat over een tijdsspanne van jaren, is het nauwelijks voorstelbaar dat internetnerds en haatdragende reacties de doorslag hebben gegeven om een ander mens te vermoorden. Deze persoon moet van meet af aan dermate geestelijk getroebleerd en/of kwaadaardig zijn geweest als een treinongeluk in wording. Hoe akelig het ook is dat digitale omstanders dit proces zagen ontvouwen.

Docu over een sadist die op online video's katjes op gruwelijke wijze aan hun einde laat komen, waarna er een online community op duikt om hem te vinden. Althans, zo begint dit verhaal, maar al snel wordt dit een veel groter verhaal waarbij de dader nog meer afschuwelijke dingen heeft gedaan.

Vooral aflevering 1 is ijzersterk. Ik vond het erg boeiend om de computergeeks te volgen die elk detail uit hebben geplozen om meer informatie te vinden. Mijn bloed ging ook koken toen ik korte fragmentjes van de kattenmoorden zag. Zo enorm laf en wreed. Gelukkig toont de docu niet de naarste beelden, wat maar goed is ook. Ik kan niet naar zoiets kijken denk ik, terwijl ik toch echt wel het nodige voorbij heb zien komen online. Tegenwoordig vind je alles online en niet eens alleen op perverse sites, maar ook op redelijk gewone nieuwsmedia. Aflevering 2 stuurt aan op het vinden van de dader en aflevering 3 op de klopjacht. Die delen zijn ook echt goed, maar ze voelen wel meer aan als het vinden van een reguliere moordenaar, zoals er al veel docu's van zijn. Ik vond nou juist die computergeeks het meest interessant.

Prima docu.

3,5*

Goeie documentaire over een groep mensen die op zoek gaan naar de persoon die een schokkend filmpje online heeft gezet. Een bijzonder verhaal dat hier een onderhoudende true-crime serie oplevert over een online speurtocht naar de identiteit van een moordenaar. Vlot gemonteerd, maar wel wat sensationeel gebracht (het kijkt vaak meer weg als een thriller).

Is dit niet een beetje een manco aan al die true crime op Netflix? Heb vaak het idee dat ze een wat sensationalistische insteek hebben en daarom ook zo lekker te bingen zijn.

Klopt. Anders is het al snel gortdroog. Kijk de Ted Bundy docu maar eens op Netflix. Ondanks dat die best goed is, kijkt het wel veel stroever weg. Constant saaie mannen met stropdassen die hun verhaal doen.

Rare critics hierboven...

Nooit een True Crime serie gezien met zo n ongelooflijke twist.

t Gaat niet over die zelfverklaarde en zelfingenomen internetspeurders hé.

t Gaat over hoe de populaire beeldcultuur, het internet en de sociale media erin slagen om individuen te kweken zoals die Magnotta.

Lang geleden dat mijn mond zo is opengevallen als bij het laatste halfuur van dit drieluik.

Wat een goede docu zeg....super spannend.

Aan de ene kant zit je vol met woede te kijken hoe iemand zo kan zijn, maar aan de andere kant wil je weten hoe dit verder loopt.

Ja ik snap de hype wel.......

Spannend van van het begin tot het einde. Deze documentairereeks is vooral interessant wanneer je geen enkel detail weet over dit waargebeurde verhaal, zoals ik dat had. Ik had geen idee of de dader opgespoord zou worden en of hij opgepakt werd. Als je dat allemaal wel in detail weet, is de serie wellicht ook niet zo boeiend. Enige minpunt vind ik dat het allemaal iets te overdreven opgezet is, zoals we met Amerikaanse documentaires gewend zijn.

Helaas. Ik houd erg van verhalen over zonderlingen, zeker als dat in combinatie met een bepaalde mate van onvoorspelbaarheid, ondoorgrondelijkheid en mysterie gaat. Maar ondanks het intrigerende, schokkende gegeven en de poeha waarmee deze serie gepresenteerd - en ontvangen - is, vond ik 'Dont F*** with Cats' uiteindelijk vooral een lange oefening in geduld. Helaas. De eerste aflevering vond ik sterk, interessant, de tweede raar sleets en sloom, de derde ook traag en warrig opgebouwd bovendien.

Het voornaamste probleem: eigenlijk is dit geen verhaal, de serie loopt af voor alles werkelijk op gang is gekomen. Vandaar natuurlijk ook dat gerek in het verhaal. (Wat soms best lachwekkend is, als echt de simpelste mededelingen 'Hij was niet op zijn hotelkamer' worden gerekt tot een minutenlang zogenaamd suspensevol geheel.)

Maar waarom dan niet gewoon één documentaire hierover maken? Waar sláát dat semi-scherpzinnige morele appèl op dat in de slotsecondes wordt gedaan? Waarom wordt er afgeweken van het 'online onderzoekje' dat eerst zo de leidraad vormt? Waarom die moeder aan het woord laten die duidelijk maar wat raaskalt? al proberen de seriemakers de boel in aflevering twee en drie nog flink op te kloppen en te rekken. Uiteindelijk kwam ik toch ook dat de conclusie dat ondanks al die zwaar aangezette muziek en de grote woorden die gebruikt worden de hoofdpersoon helemaal niet zo interessant of ingenieus is, helaas.

Aanvankelijk bizar en intrigerend, maar na de eerste aflevering begint deze driedelige documentaire-reeks langzaam af te zakken naar een bedenkelijk niveau. Deels ligt dat aan de betrokkenen; een aantal van hen zijn amper serieus te nemen, terwijl anderen zichzelf juist weer veel te serieus nemen, maar de opzet van het geheel ontstijgt eigenlijk nergens het niveau van roddeljournalistiek. Het verhaal dat zich langzaam ontvouwt mag dan bijzonder zijn- deze documentaire is dat in ieder geval niet.

Ik vond dit een aardige recensie over het exploitatieve van dit docu-drama. Ook uit narratief oogpunt een beetje flauw dat ze 't beginnen alsof de rol van die amateurspeurders heel groot is en dan opeens vol op die Luka Magnotta ingaan. Stream It Or Nah: Netflix's 'Don't F**k with Cats: Hunting an Internet Killer,' the True Story of Luka Magnotta (Spoilers) - pajiba.com

Aardig inkijkje in de wereld van de internetdetectives. Ik vind dat soort lui vaak wel wat sneu, maar het is wel wonderlijk hoeveel je te weten kan komen over iemand. Het wordt allemaal wat hijgerig gebracht, maar spannend is het wel, en die Magnotta zelf is wel een boeiend figuur.

De docu voelt wel echt te geoefend en aangedikt aan. Vooral die nagespeelde momenten op internet zijn dom. Dat je chatberichten getypt ziet worden etc. Of zo'n speurneus die niet gewoon vertelt dat hij Google Maps gebruikte om Luka te vinden, nee hij moet iedere voor de hand liggende stap uitleggen. Dat gebeurt een hoop in deze docu.

En, zoals al opgemerkt, deze docu is inderdaad een mooi voorbeeld van een verzameling true crime docu's op Netflix met een nogal sensationele inslag. Evil Genius is daar ook een voorbeeld van, ook al zo'n serie met een slecht gekozen clickbait-titel. Overigens geeft deze docu Magnotta juist precies het podium dat hij graag wil. 2.5*.

ik kon maar moeilijk in slaap komen na het zien van deze docu.

de zogenaamde morele verontwaardiging aan het einde, vind ik eigenlijk stuitend.

je laat mensen 3 uur naar een docu kijken en op het einde een opgeheven vingertje...

dan schiet je toch wel je doel voorbij.

want netflix staat natuurlijk bol van dit soort sensatie films.

enfin, ik ga wat minder true crime kijken, voor mijn gemoedsrust

Waar, het einde is ijzersterk: wie gedacht naar basic instinct te kijken?Dus helemaal niemand. Simpelweg briljant.