The Shining (1997)

Stephen King wilde even Stanley Kubrick van de troon stoten met 'het echte verhaal'. Hij was geen Stanley Kubrick.

Deze opmerking snap ik niet helemaal, The Shinning is origineel van King (het verhaal dan) hij schreef het boek in 77.

Stephen King is altijd zeer ontevreden geweest over Kubrick's verfilming omdat Kubrick teveel van King's boek afweek. Daarom heeft King deze miniserie geschreven die meer trouw is, maar deze haalde toch het niveau van de film niet. Persoonlijk vind ik deze miniserie helemaal niet slecht.

Eens, het was niet slecht. Maar ook weer niet zo goed dat het 'The Shining' van de troon stoot.

Dank voor de uitleg, het is nu helder.

De film uit 1980 vond ik lang zo goed niet als deze geweldige serie, prima verfilmd, genoeg spannende momenten.

Deze mini serie blijft dichter bij het boek, maar is desondanks een slap aftreksel ivm de magistrale verfilming van Kubrick.

Een beetje een RTL4 verfilming, hier en daar wat overacting en vooral in deel 1 en 2 soms erg traag. Ik heb het boek kortgeleden gelezen, leuk om de filmversie van King te zien, maar memorabel vind ik het niet. In tegenstelling tot de versie van Stanley Kubrick, al is dat ook weer geen schande gezien de grootmeester die Kubrick is.

Vond deze mini serie beter als het origineel, heb deze ondanks zijn enorme speelduur al wel twee keer gezien

Toch maar eens geprobeerd aangezien King zoveel commentaar had op de film en deze serie door hem zelf geproduceerd is en hij ook het scenario zelf schreef. Mick Garris, wel vaker aan het stuur bij King verfilmingen, mocht de eindjes aan elkaar knopen en doet dat eigenlijk maar zelden echt op voldoende wijze getuige Quicksilver Highway, Riding The Bullit en Desperation. Maar goed we geven het een kans ook mede omdat de Shining van Kubrick in mijn persoonlijke top 10 staat en ik toch gewoon nieuwsgierig ben.

Uiteraard word er iets meer tijd genomen voor de aanloop en de kennismaking met de kleine Danny, en tevens met flashbacks de geschiedenis van het gezin en de problemen van Jack. Rebecca de Mornay is een welkom verrassing, wat een mooie vrouw is dat toch, en eigenlijk krijg ik al kijkende best wel zin om het boek weer eens te lezen, want hoe zat het allemaal ook weer. Dat ik het boek las is toch best wel weer een tijdje geleden. En even lijkt de serie best wel goed te varen bij het langzame tempo, de tijd die er genomen wordt voor meer introductie en dus ook meer achtergrond omtrent het gezin en het hotel zelf, iets wat in het boek veel meer tijd en onderbouwing krijgt. Maar helaas is dat punt wat ik benoemde als pluspunt toch ook alweer heel snel een minpunt en blijkt De Mornay toch wel de enige reden om de serie uit te kijken.

Want wat duurt het op een gegeven moment toch allemaal vreselijk lang, en wat gebeurt er op een gegeven moment toch erg weinig, en wat zijn de acteurs op een gegeven moment een bron van ergernis. Want Weber kan niet beter, De Mornay komt ook niet verder dan een heel hoop gejengel wat inherent is aan het karakter Wendy, om nog maar te zwijgen van Courtland Mead, die Danny moet voorstellen, met zijn rare bekje en zijn Donald Duck achtige manier van praten. En op een gegeven moment hebben we het trucje wel eens gezien die keer op keer de spanning binnen het trio moet brengen, Danny heeft weer iets, papa verlies zijn geduld weer eens en wordt lichtelijk hardhandig, en mama die begint vervolgens haar zoveelste jengelpartij dat Jack uit de buurt moet blijven van Danny, en dat 4,5 uur lang, zucht...

Van spanning of enige griezel is in de verste verte geen spoor te bekennen, sterker nog het hele gedoe van de drietal binnen het hotel en de zogenaamde geesten voelt zelfs braaf aan en komt in de verste verte niet in de buurt van de psychologie en de sfeer van Kubrick's The Shining. Tenslote zijn er de settings zelf, waar het hotel van de buitenkant nog wel enige indruk maakt geld dat niet voor de binnenkant en wordt Jack opgesloten in een belachelijk kleine voorraadkast. Het is praktisch onnodig te zeggen dat The Shining de serie echt op alle mogelijke kanten faalt en niet verder komt dan een erg magere light uitvoering.

Het mag duidelijk zijn, King was niet te spreken over Kubrick en duikt zowaar zelf nog even op als dirigent in de serie, maar samen met Mick Garris weten ze de status van de echte The Shining toch geen moment te benaderen. Eat your hart out en leg je erbij neer Stevieboy want de film is beter zo niet weergaloos.