On N'est Pas Sorti de l'Auberge (1982)

De Franse uitdrukking "On n'est pas sorti de l'Auberge" betekent zoveel als "We hebben ons niet uit de moeilijke positie waarin we verkeerden kunnen trekken" en in een moeilijke positie bevinden er zich heel wat in deze op en top typische Franse Vaudeville met een onweerstaanbare Jean Lefebvre als leidend, maar vooral lijdend voorwerp, tussen de vele amusante verwikkelingen die zich voordoen.

Ondeugende, schalkse humor, nooit goor of brutaal en als ontspanning best te genieten.

Deze film was laatst toegevoegd op Netflix, dus ik dacht ik pak hem even mee. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben door deze komedie, die een stuk aangenamer (en vooral grappiger) is dan de meeste komedies van de Franse regisseur Max Pécas. Deze is natuurlijk vooral bekend van zijn soft-erotische films aan het begin van de jaren ’70, maar legde zich halverwege dat decennium toe op het maken van komedies, vaak met een ondeugend randje en altijd met het nodige bloot.

Pécas werkt vaak samen met dezelfde acteurs en ook in deze film zien we weer enkele oudgedienden terug, zoals de mooie Sandra Barry die hier de vriendin speelt van de acteur François. Zij speelde in de jaren ’70 in meerdere films van Pécas, toen nog onder haar naam Sandra Julien. Actrice Oliva Dutron, die het kamermeisje speelt, acteert hier alweer in haar 3e film van Pécas en zou hierna nog in meerdere films van Pécas spelen. Ook een jonge Annemieke Verdoorn is kort te zien als fotomodel en heeft aan het begin van haar carrière in diverse Max Pécas-films gespeeld. Pécas had sowieso altijd wel een oog voor vrouwelijk schoon en de dames in On N’Est Pas Sorti De L’Auberge zijn bepaald geen straf om naar te kijken.

De humor is vaak clownesk, maar in tegenstelling tot Pécas andere komedies, worden de irritante, stereotype personages hier gelukkig achterwege gelaten. Hoofdrolspeler Lefebvre is goed op dreef als de kleine driftkikker, die zijn personeel als stront behandeld en zijn verloofde ook meermaals besodemietert met andere vrouwen. En hij weet zich daar wonderbaarlijk nog uit te lullen ook. In het huidige tijdperk van #MeToo bekijk je dit soort taferelen vaak met een plaatsvervangend gevoel van schaamte. Maar Pécas brengt het allemaal wel met een knipoog en laat ook meermaals zien dat overspel niet deugt.

On N’Est Pas Sorti De L’Auberge is een verrassend leuke komedie.

Ik houd wel van een Franse klucht op z'n tijd.

De meeste kluchten zijn erg flauw, en deze is eigenlijk net wat te flauw, maar het kijkt erg makkelijk weg.

Het is een pikante klucht, waar regelmatig de kleren uit gaan. En veel deurtjes die geopend en gesloten worden, om maar niet betrapt te worden.

Jean Lefebvre speelt hier een niet geheel sympathiek personage, want hij is enorm egoïstisch.

Ik ging toch wel terug verlangen naar Fawlty Towers, want het niveau is hier wel erg laag.

Krappe 2,5*

Ik hou van Franse komedies maar ik had er veel meer van verwacht, om heel eerlijk te zijn... Zoals kappeuter al zei, het zijn eigenlijk flauwe grappen. Toch wel teleurgesteld als je de film vergelijkt met andere films van Jean Lefebvre zoals: le fou du labo 4 of le jour de gloire. Ook het feit dat je bijvoorbeeld de lampen van de filmverlichting/set ziet schijnen op een auto of via de bril van de keukenhulp en dat ze eens de moeite niet hebben gedaan om deze scènes opnieuw te doen, vind ik eigenlijk zeer spijtig. Deze keer kon de film met Jean Lefebvre mij niet bekoren, ik ben andere dingen gewoon. Waarschijnlijk ligt het wel aan de regisseur en niet zozeer aan de acteurs want in de film kan je "la mere crouzy" ofwel moeder Crouzy zien meespelen. Zij is een gekend figuur in de Franse cinéma, ze speelde ook samen in de trilogie van Robert Lamoureux "septieme compagnie", samen met Pierre Mondy en Jean Lefebvre. Er verschijnen ook veel acteurs die meespelen in "la septieme compagnie" die meedoen in deze film, zoals Henri Guybet die de vervanger was van Tassin in de films van "la septieme compagnie". Ik vind dat Jean Lefebvre in deze film een kopie wil zijn van de Funès... Ik vind dat het bij hem niet past. Lefebvre vertolkt normaal gezien timide personages, in deze film is dat niet zo. Ze konden van deze film iets helemaal anders maken, spijtig dat ik maar één ster moet geven. Normaal gezien geef ik niet veel "één"-sterren.... hoogst waarschijnlijk heeft het mij zo teleurgesteld. Het is goed om het maar één keer te zien, zoveel spannends is er niet aan. De regisseur probeert het wel maar voor mij is het ondermaats.