Der Mörder mit dem Seidenschal (1966)

Regisseur Adrian Hoven maakte hier zowat in zijn uppie een heel aardige krimi van.

Hij voerde niet alleen regie, maar schreef ook nog mee aan het script, was producent, en speelde daarnaast ook nog een van de betere rollen in de film.

Waar het een beetje mis ging is met de casting.

Carl Möhner, Hoven zelf, en Suzanne Uhlen zijn prima op dreef.

Van Folco Lulli geloofde ik geen moment dat het een Weense politieman was.

De reden van zijn aanwezigheid zal vast en zeker met de marketing in Italië te maken hebben gehad.

Dat moet ook met Sonja Romanoff het geval zijn, en dat is vele malen erger.

Terwijl Lulli nog behoorlijk acteerde kan dat van haar niet gezegd worden.

Haar over-acting is tenenkrommend, en doet afbreuk aan het geheel.

Daar weet ook haar prominent aanwezige boezem niet van af te leiden.

Dan is er nog Harald Juhnke als politieman.

Waarschijnlijk met de Edgar Wallace films in gedachten, waarin Eddie Arent dikwijls voor de lollige toon zorgde, moest hier Juhnke iets van humor toevoegen.

Het is nog net verteerbaar, maar was ook onnodig.

Twee dingen blijven mij wel bij van deze productie: de erg fijne muziek van Johannes Rediske (van wie ik tot mijn schande nooit eerder gehoord had. Het was een van de beste Duitse jazz-muzikanten ooit ) en het laatste gedeelte van de film, waarin een spannende achtervolging de kijkers dat door nachtelijk Wenen voert.

Uiteraard mocht daar een scène in de riolen van de stad niet aan ontbreken.

De vergelijking met "The Third Man" ligt natuurlijk voor de hand.

Deze versie doet daar niet veel voor onder.

Het is ook dat laatste gedeelte dat mijn waardering optrekt tot 3,5 *

Het helpt wel wanneer je het Weense dialect verstaat, waar ik gelukkig geen moeite mee heb.

Het wordt niet al teveel gesproken, maar de dialogen waarbij dat wel het geval is zijn sfeerbepalend en soms vermakelijk.