Deseos (1977)

Wat zie ik, nog geen scherpe observaties van de "doe gek dan doe je nog gewoon genoeg " cinema buffs voor een lekker gekke film van auteur Corkidi die ze nota bene zelf ( in een poging tot ) incognito hebben laten toevoegen ? . Ik kan me niet voorstellen dat ze deze niet gezien hebben...

Volgens de Corkidi pundits is dit het derde en laatste deel uit zijn officieuze trilogie begonnen met AA en verdergaand met Pafnucio Santo. Een deel dat Corkidi schreef met vaste medewerker Ilescas weliswaar, echter het scenario baserend op de gekende roman al filo del agua van Agustin Yanez. Deze was niet geamuseerd met de bewerking van zijn naturalistische werk tot een freakshow. Net als de autoriteiten die Corkidi even lieten afkoelen in de cel en de film 6 jaar lang verboden tot hij in 84 weer werd vertoond nav het Ariel award circus, incl. nominatie voor Corkidi als beste fotograaf.

Het feit dat het hier een romanverfilming betreft lijkt me niet onbelangrijk aangezien ik veel comments lees in de trant van volstrekt onbegrijpelijk, surreeel, bizar, etc. terwijl de personages en hoofdlijnen uit de roman toch- verzekert men me- aanwezig zijn, zij het volstrekt gedeconstrueerd en vertaald naar het Corkidiaans, zou je kunnen zeggen. Wat betekent dat we hier weer in Corkidi's inmiddels gekende post katholieke, Freudiaanse, marksistiese, Jodorowskiaanse, esoterische seventies universum zitten met de symbolen die daarbij horen, meest katholiek. Tot op het meer dan vervelende af.

Ik ontken verder niet dat deze film bizar is, ik ontken wel dat hij volstrekt random zou zijn zoals her en der beweerd. We beginnen net als in de roman schijnbaar met een proloog waarin we associatief kennis maken met de latere protagonisten, onder wie de inmiddels iconische Merceditas als de vingerende en spetterpoepende non die bij deze bezigheden wordt gehinderd door haar kuisheidsgordel ( die je op de poster voor de film kunt zien trouwens ) . We zien ook al snel de eerste gristusfiguur beweend door hysterische wijven met doornenkronen op hun kop, en de 4 ruiters van de apocalypse, in feite echter zijn we begin 20-e eeuw in een provinciehol VOOR de revolutie/ apocalyps. Wat niet wegneemt dat we hier reeds tussen Corkidi's gekende ruïnes in een woestijnlandschap zitten dat voor post- apocalyptisch kan doorgaan.

Na 10 minuten meldt de voice off dat "het verhaal begint " . Een verhaal dat we volgen dankzij die voice- off maar ook via steeds terugkerende close- ups van het boek zelf, in slechte staat en met mieren die er overheen kruipen ! Duidelijke ironie dus en zoals reeds gezegd is dit een voorbeeld van totale deconstructie van een text.

Die dan de rest van de speelduur wordt ondernomen via puur intuitief/ associatief gemonteerde sketches waar idd. amper chocola van valt te maken, al ontwarren we dat de eigenlijke held de jongeman Damian moet zijn, een "socialist en atheïst " en rebel with a cause. We hebben nog zijn papa Timoteo de notabele, de reeds gekende non die haar kuisheidgordel afdoet en naakt onder de crucifix masturbeert ( volgens mij toch Carrillo uit predator en toen 16 ! ) , femme fatale Chain/ Micaela die wordt gegeseld in odd angles en voor het telenovela element zorgt, Maria die er met een stel Picasseske dan wel Fellineske circusartiesten in de woestijn van doorgaat, en een stel geflipte geestelijken van wie er 1 met een crucifix slepend zelfmoord pleegt.

Om maar wat te noemen, u moet het verder zelf zien. Het thema schijnt erg seventies het Verlangen te zijn, en de emensipatie van het lichaam. Het zal wel. Kan wel vertellen dat al deze lieden regelmatig in zang uitbarsten en het hier bijna een semi- musical betreft, een soort Schroeter achtige gay camp dekt deels wel de lading. Muziek verzorgd weer door Sanchez, en de mallotige kostuums door Tere Corkidi.

Visueel moeilijk te beoordelen bij gebrek aan een fatsoenlijke release, u weet zelf wel welke versie u met fansubs kunt downloaden.

.....

en dan geven wij nu het woord aan ons vaste panel van doe lekker gek cinema buffs