Les Joueurs (1950)

Louis de Funès en Gogol

Ik wist niet wat ik moest verwachten bij Les Joueurs, vooral omdat dit precies een wel erg onbekend stukje cinema van de Franse komiek was. Op IMDB maar 12 stemmen, nu worden Franse films wel eens vaker vergeten op IMDB, maar Monsieur Leguignon, Lampiste uit 1952 kan wel op een viervoud aan stemmen rekenen, en ook hier op MovieMeter is de film niet drukbezocht. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te doen.

Les Joueurs is trouwens erg makkelijk op DVD te vinden. Je kunt gaan voor de losse DVD, de 10-delige DVD box of de 4-delige DVD box. Het hangt er vanaf hoeveel je natuurlijk van de Franse komiek hebt of wilt hebben. Soit, Les Joueurs is zo'n typisch tussendoor filmpje. Met een speelduur van ongeveer 50 minuten is de film voorbij eer je het weet en dat is op zich niet slecht, vooral omdat het plot niet veel langer had moeten duren. De film verliest nergens enige vaart en dat is best wel aangenaam. De DVD-hoes verklapt jammer genoeg wel het gehele plot, maar dat neemt niet weg dat de gespannen val voor Ikharev er niet minder vermakelijk op wordt. Wel vreemd trouwens dat ze de Russische namen hebben behouden. De vijf gokkers spreken allemaal vloeiend Frans, maar hebben dan wel van die ronkende namen zoals Piotr Petrovitch Chvokhniev of Outéchitelnyï Stépan Ivanovitch. Ik snap wel ergens dat ze de authenticiteit van Gogol's verhaal hebben willen behouden, maar het wringt als je het mij vraagt. Voor de rest is Les Joueurs een film waarvan je voelt dat het evengoed een toneelstuk had kunnen zijn. Werkelijk de gehele film speelt zich af in dezelfde kamer en de toneelvibe straalt er vanaf. Er zijn mensen die daar niet tegen kunnen, maar ik heb er geen problemen mee.

Kijk je dit enkel voor Louis de Funès, dan zijn er ongetwijfeld wel betere films te vinden. Niet dat Les Joueurs slecht is, ik heb me nog altijd vermaakt, maar de typische de Funès zoals je hem uit bijvoorbeeld de Gendarme reeks kent is hier niet aanwezig. Hij heeft vrij weinig dialoog, heeft geen enkele woede uitbarsting en vertroeft meestal op de achtergrond. Jacques Morel daarentegen neemt praktisch heel de film op zich en doet dat goed. Het is echter Daniel Lecourtois die als uiteindelijk slachtoffer (oftewel een pigeon zoals dat in het Frans heet) de show steelt. De arrogantie waarmee hij continu rondloopt is erg leuk.

Vermakelijk filmpje in ieder geval. Niet het beste van de Funès, maar hij heeft slechter werk gemaakt. Het is sowieso een kleine bijrol, maar de overige cast is solide genoeg om de film te dragen. Al blijf ik toch met het gevoel zitten dat dit meer een opname is van een toneelstuk dan een effectieve film.

3.5*

"Al blijf ik toch met het gevoel zitten dat dit meer een opname is van een toneelstuk dan een effectieve film"

Tja, dat is het dan ook. Het is een overduidelijke tv-registratie van een toneelstuk. Slechts één vaste set, twee camera's en de regisseur werkte voornamelijk voor de televisie. Dit is geen speelfilm.

Waarschijnlijk een film die heel af en toe nog een keer het daglicht ziet omwille van de aanwezigheid van Louis de Funès. Maar zijn rol is heel klein en atypisch dus daarvoor hoef je het eigenlijk niet te bekijken.

Sowieso gaat het toch om een beklijvende filmversie van Gogols’ (theater)komedie. Een kammerspiel zonder specifieke filmtechnische snufjes en waarbij alle gewicht rust bij de acteerprestaties. En die zijn uitstekend.