Bends (2013)

Stijlvol ingetogen filmpje. Mist alleen wel nog wat consistentie, zowel stilistisch als verhalend. Zo vond ik het einde nogal geforceerd geschreven en is het een beetje hakkelig hier en daar. Sterk is dat het nooit uitleggerig of sentimenteel wordt en alles op een mooie manier onderdrukt blijft. Hierdoor wordt je af en toe even in twijfel gelaten, maar staat het de verhaallijnen verder niet in de weg. Vond de verhaallijn van mw. Li wel beter uit de verf komen dan die van Fai, hoewel het uitgangspunt van die tweede eigenlijk juist interessanter was. De stijl sluit denk ik ook meer aan bij mw. Li, terwijl voor Fai een wat intensere en ruwere stijl misschien meer zou werken, hoewel daar heel af en toe wel voor wordt gekozen. De verhaallijnen komen dan weer wel regelmatig samen, waardoor het nooit echt storend wordt of de film te veel uit balans raakt.

Met Doyle aan het roer mag het in ieder geval geen verrassing heten dat de film stijlvol is geschoten. Volg hem verder niet zo, en de laatste jaren heb ik volgens mij niet al te veel van hem gezien, maar het is toch altijd wel meer dan fijn. Verwacht geen spetterende kleuren, maar een onderkoeld palet in een rustige cameravoering. Bij Fai wordt er af en toe nog fraai handheld geschoten, maar de rest is allemaal strak en langzaam gekaderd. Dat kenmerkende spelen met objecten vlak voor de lens zie je ook hier wel terug, en er zijn ook weer een paar tunnels om van te genieten. Over de editing ben ik dan weer minder te spreken. Ook weer wat hakkelig, terwijl het op enkele momenten juist wel dat terloopse en meer poëtische heeft. De soundtrack bestaat vooral uit soundscapes met wat gitaar of piano en is niet al te bijzonder, maar werkt effectief en ondersteunt de ingetogen stijl prima.

Mooi.

Een atypische Hong Kong film. Dit soort verstilde dramas worden daar niet gemaakt, daarom extra leuk om er weer eens eentje te zien. Al moet ik zeggen dat het niet de hoogvlieger was waarop ik gehoopt had.

Visueel in ieder geval helemaal niks te klagen. Wist niet dat Doyle erachter zat, maar het verbaast me niks. Qua camerawerk moest ik af en toe al aan Wong Kar-Wai denken, enkel het kleurgebruik is wel opvallend anders. Nogal kil en clean allemaal, geen warme rood/groen tinten om het geheel wat extra gevoel te geven.

Probleem voor mij was de opbouw van de film. Meeste dramas dobberen toch een beetje op en neer, maar deze film gaat eigenlijk gewoon sereen de afgrond in. Niet extreem of shockerend, maar beetje bij beetje wordt het voor de personages steeds hachelijker. Geen probleem, ware het niet dat de personages er zelf gewoon verantwoordelijk voor zijn. "Trots" is geen vreemd thema in Aziatische culturen natuurlijk, maar het werd hier toch wat overdreven naar mijn gevoel. Daardoor voelt het soms wat geforceerd aan, waardoor het hart van de film een beetje verdwijnt.

Jammer, want verder best onder de indruk van Lau. Mooi, rustig verteltempo, knal gestileerd, sterk geacteerd en twee boeiende verhalen. Had eigenlijk alles om een 4* film te zijn, maar het gebrek aan inleving en medeleven met de hoofdpersonages is toch problematisch voor een drama als dit. Enkel de laatste scene werkt wél érg goed, maar dan is het al afgelopen.

3.5*

Een bedachtzaam filmpje over een high society dame en haar chauffeur, die ondanks hun dagelijkse contacten ieder in hun eigen wereld leven. Zij hebben met elkaar gemeen dat beiden in geldnood verkeren. Zij om haar levensstandaard op peil te houden, hij om zijn vrouw te kunnen laten bevallen van hun tweede kindje in Hongkong vanwege het één-kind-beleid in China.

Een pakkend sociaal-psychologisch drama met twee parallelle verhaallijnen, die naar mijn smaak beide een bevredigend einde kennen. Een aangename verrassing.