Serafino (1968)

Goede toevoeging !

Germi nam min of meer afscheid van zijn auteursambities met dit Celentano vehikel, dat ook als Celentano film bekend staat nu en vanwege die reden destijds een gigantisch kassucces was, al wordt ie door de critici als een van Germi's minste films beschouwd, misschien is het niet eens de beste Celentano film.

We mogen aannemen dat Germi puur om commerciele redenen de Milanese popster Celentano inhuurde om een blij-idiote schapenneuker uit de Abruzzen te vertolken, al had ie zijn Neandertaler-look wel mee. Germi beweerde ook dattie Celentano op de set goed onder controle had, ik wil niet weten wat een Celentano zonder controle had opgeleverd...

Een intrige is er vrijwel niet, kan idd. in 2 zinnen worden afgedaan plus nog de afwikkeling in het slot. Geeft op zich niet, maar dan hadden de groteske scènes in het dorp dat is blijven steken in de middeleeuwen wel wat vermakelijker mogen zijn, in feite valt er weinig te lachen behalve dan misschien een minderwaardig lachen om paupers en idioten . Met de eerdere satires van Germi heeft dit eigenlijk weinig meer te maken, daar is het te lomp voor. Als het zijn bedoeling was om het dorpsleven te bezingen is dit een totale mislukking, als Germi dit soort bucoliek wilde spoofen is het wel enigszins geslaagd.

Het tempo ligt wel weer even hoog als bij zijn andere satires, de enige wel grappige scène was die waarin het net gecrepeerde tantetje van Celentano postuum wordt beroofd. De algehele grove kluchtigheid komt deels op rekening van mede scenaristen Benvenuti en De Bernardi, die de idee van Germi uitwerkten met toch niet misselijke namen als Pinelli en Gianetti.

De love interests van de held worden vertolkt door Piccolo als zijn nichtje- iedereen is er familie van elkaar natuurlijk- en Coluzzi als zijn bijslaapje, Urzi is de vader van Piccolo die Serafino onder curatele wil stellen.

De score werd geleverd door Rustichelli, Celentano zingt slechts aan begin en eind , evenals eventjes Germi !

Werd opgenomen in het dorpje Arquata del Tronto in de Abruzzen, geen goede reclame...

Drukke plattelandsklucht moet Germi's minste film zijn, de omnibusfilm Amori di Mezzo Secolo misschien buiten beschouwing latend. De escapades van een onbenullige flierefluiter in een godvergeten oord zijn geen moment boeiend, en de enige leuke scène waar pippo op doelt kwam ik al tegen in Zorba the Greek van een paar jaar eerder. Iemand die vooroordelen heeft ten opzichte van Italiaanse komedies zal deze bevestigd zien in Serafino.