Fear X (2003)

De film is boeiend totdat de hoofdrolspeler naar Montana gaat en het een standaard thriller wordt.

Ramons interpretatie was ook de mijne. En de scene die hij noemt vind ik een zwaktebod en had eruit gemoeten. Maar dat is hij in mijn interpretatie dus. Ik ben eigenlijk benieuwd of het originele script van Hubert Selby jr. (dat Refn bewerkte) directer is of juist minder.

Paar hele sterke punten aan de film vond ik de ingehouden regie, de mooie hoofdrol van Torturro en de bijzonder fraaie soundtrack. Die drie zorgen ervoor dat deze film dik boven het maaiveld uitstijgt.

Pas de eerste film die ik van Refn zie. Zonder reden. Kwam er gewoon niet eerder van. Ik heb begrepen dat Refn twee nogal verschillende kanten heeft en dat ik met zijn gestyleerde, ingetogen kant begonnen ben.

Fijne film.

3.5*

Een film die te weinig grip op zichzelf lijkt te hebben. Op technisch vlak weet Refn alles uit de film te halen, maar het verhaal laat teveel gaten open zodat zelfs het open einde niet genoeg ruimte biedt voor een degelijke interpretatie (tenzij je op luie manier alle scènes die niet werken af doet als 'verzinselen'). Daar slaat Refn de plank compleet mis en vervalt een intrigerende film tot een verzameling mooie maar tegelijkertijd rommelige beelden.

Herziening. De film waardoor ik Refn fan geworden ben, de film waarom ik zo kan genieten voor zijn oog voor vormgeving, kleurengebruik en sfeerbuilding. Met Valhalla Rising deed ie daar nog een aardig schepje bovenop.

Prachtige film. Wat Refn op visueel gebied laat zien is werkelijk verbluffend. Erg mooie composities, sterke kadreringen en magnifiek kleurengebruik voeren de boventoon. Ook eindelijk een film waar hij qua sound design alle registers opentrekt. Want op dat gebied is het haast Lynchiaans en dat is een vergelijking die ik niet snel maak. Qua sfeer heerlijk bevreemdend en surreëel.

Turturro is natuurlijk perfect voor een rol als deze. Dat bewees ie al in Barton Fink (en toevallig genoeg voelt deze ook wel als een Coen aan) en dat doet ie nu opnieuw. En met nog meer bezieling. Vanaf minuut één weet Refn een zeer sureële setting neer te zetten die je als kijker niet meer los laat. Heel de film heb je het idee dat je in een droom/nachtmerrie zit waar attraction/repulsion de hele tijd in del ucht hangt en elkaar aflossen.

Het mindfuck plotje is dan volledig op zijn plaats. Voor Refn is dit meer een middel dan een doel en two thumbs up dat ie weigert uitleggerig te worden. Erg genoten weer en een dikke halve ster er bovenop.

Laatste Refn die ik nog moest zijn. Gek genoeg heeft dat nog een tijd geduurd ondanks eerder succes.

De film ziet er allereerst prachtig uit, qua kleur en camerawerk, en de onheilspellende minimale soundtrack plus een sloot sfeervolle locaties zetten de basis voor het sfeervolle geheel. Turturro ziet er echt erg geloofwaardig teneergeslagen uit, en het zoektochtje is vooral in het begin erg de moeite waard, fascinerend gestaar naar korrelige veiligheidscamerabeelden

Qua script laat Refn bewust een en ander open, en het plot slaat eigenlijk nergens op, tenminste als je er van uit gaat dat wat je te zien krijgt ook echt plaatsvindt. Wat mij betreft eindigt Harry's zoektocht in zijn brein, zo'n vergezochte clou kan alleen iemand bedenken die flink in de war is.

Niet zo goed als zijn laatste paar films, wel gewoon goed.

4*

Sfeer- en stijlvolle psychologische thriller van Refn. Een ingetogen prent die bij momenten toch erg spannend wordt. Turturro zie ik altijd wel graag bezig, maar hier komt hij toch echt heel goed voor de dag. Ook de soundtrack draagt bij tot het beklemmend gevoel. Ik hou wel van dit soort subjectieve cinema, hoewel ik Fear X nog net een tikkeltje panache vind missen om van een echt grootse film te kunnen spreken.

Toch ruim 3,5*.

Heel vreemde uitleg op het script hier. Vrij simpele film, om dan met zulke vreemde oplossingen te komen?

Prima film overigens.

Twijfel nog tussen 3,5 en 4*. De sfeer en geluiden, de shots en het uiterlijk van deze film zijn op z'n minst top te noemen. Alleen deze aspecten roepen al de gevoelens op die van toepassing zijn bij dit genre. John Turturro speelt hier de indrukwekkende personificatie van een depressie als Harry Cain. Het verhaal als geheel en de uitwerking roept dubbele gevoelens op. Hett verhaal open voor interpretatie, maar tegelijkertijd wordt je niet in een specifieke richting geduwd. Geen film waar je de puzzelstukjes op de juiste plek moet leggen zoals bij bijvoorbeeld Lynch, maar een film waar je puzzelstukjes zelf kunt uitknippen en plaatsen op de plek waar jij wilt.

Voor nu 4*

Een geweldige film. De beelden zijn superb en de geluiden nog meer Het acteren is goed, naturel en overtuigend en het verhaal is sowieso intrigerend, wel of niet begrepen.

Deze film was de volgende Winding Refn in mijn viewlist, niet zo toegankelijk bij de eerste kijkbeurt, daarom meteen een tweede er achteraan gedaan, met als uitgangspunt enkele vermoedens.

Deze bleken te kloppen en meer viel op z'n pek. Het kan echter nog meer kijkbeurten duren om meer of (hopelijk) alle details te plaatsen. Echt overal is over nagedacht en ALLES heeft een functie.

Het verhaal is op meerdere manieren te bekijken, oppervlakkig of dieper, maar er is toch volgens mij slechts 1 onderliggende oplossing. Het is een kwestie van heel goed kijken én luisteren en vooral alles duiden.

een scene bv

(liedje met soms scanner geluiden en conversatie op de achtergrond)

(B)room?

503

Five O 3?

Yeah

Name?

Harry

Last name?

Caine

How d'you spell th't mr Caine?

C-A-I-N-E

CA eye 'n E?

Yeah

Ok, we'll keep an eye on foryea

Ik wil niet overdrijven met mijn enthousiasme, maar ik post hier nog wat krantenkoppen die Harry (wiens naam 'home ruler' betekent) op zijn muur heeft verzameld:

Two Killed In Mall Slaughter
Shocking New Information On Double Killing
Double Murder In Quiet Canwood Plains
Fear Descends On Canwood Plains, many fear for safety after murder in mall
Killer's Kiss
Shopping For Death

En op zijn tafel ligt nog een krantenknipsel:
M...... victim possibly a D.... ..........

Je kunt verder het slang woordenboek erbij pakken en woorden als: school, shopping, E, X, woody, snow dog, 22, quinn, tapes (enz enz enz) opzoeken en meer streetwise worden

Nicolas Winding refn is een held!!!

Lekker beklemmend sfeertje, ik hou er wel van. Turturro goed op dreef en wat een geweldige soundtrack ook, Brain Eno geloof ik?

De film die Refn diep in de schulden bracht.

Geheel begrijpelijk ook. fFear Xis veel te traag en "moeilijk" voor doorsnee Amerikaans publiek. Ik kon er wel van genieten. Audiovisueel zit de film echt fantastisch in elkaar, de gestileerde aanpak van Refn kan ik beter waarderen dan zijn handycam werk. Refn wekt een hoop sfeer op door het mooie camerawerk en kleurgebruik (af en toe), en de soundtrack vult de rest in. Heerlijk geëxperimenteer, mij blijft vooral het shot in het winkelcentrum bij waarin Turturro een winkeldief probeert te pakken. In plaats van achter hem aan te gaan met de camera, gaat Refn juist, ala Scorcese in Taxi Driver, de andere kant op. Erg cool.

Op technisch vlak en qua acteerwerk zit deze film uitstekend in elkaar. Turturro speelt altijd wel goed en ook hier overtuigt hij weer. Het jammere aan Fear X is alleen dat het verhaal totaal niet boeiend is. De achterliggende gedachte over rouwverwerking vind ik mooi, maar een echt mysterieus verhaal is het niet geworden.

De film blijft steken op een dikke 3,5*.

Niet mysterieus, maar wel gelaagd.
Er is een oppervlakkig zichtbaar verhaal en een verhaal in code/slang.
Het gaat over drugs. Niet boeiend?

Lol, ik zei ook meer dingen dan dat

Uit jouw link:
Fear X" is about idealists and when they're confronted with reality, a lot of the time their ideals are tested and turned and they're no longer what they thought they would be..."[5]
(idealist als in: man met dromen, zij het crimineel vs politie)

"You can view it in many different ways... it's so up to your own interpretation."'[5]
(meerdere lagen en dus meerdere uitleg mogelijk)

"How were we going to end this, without giving anything away, without making it too obvious, because the minute the audience's mind begins to work, you're on very dangerous ground. Because if you tell them too much, they're disappointed and if you don't give them any clues, they get confused. So it's that fine line of giving the audience as they walk out, okay, I believe it's this or I believe it's that. We never gave more in the script." [5]
(puzzelen dus! met de gegeven clues)

Refn is echt wel geniaal

Lang geleden dat ik 'm zag, maar die drugs-link heb ik dan gemist.

Sfeervolle Lynchiaanse thriller, vond het einde juist erg sterk. 3,5*

Op visueel vlak en zeker wat sfeer betreft een uitstekende thriller. Prachtig camerawerk en een zeer passende onheilspellende score van Brian Eno. Film heeft wat sfeer betreft alles van een Lynch, dit ook gezien het mysterieuze einde waar wel tig verschillende verklaringen voor zijn. Nadeel was wel dat de film niet ondertiteld was waardoor de dialogen niet altijd even makkelijk te volgen waren.

4,0*

Nicolas Winding Refn begint voor mij langzaamaan een van de beste regisseurs van de laatste tijd te worden, en dat valt opnieuw te zien bij Fear X: de man kan plaatjes op het scherm toveren, dat is niet meer normaal. Als schrijver heb ik er echter minder mee. Net als bij Bronson heb ik het gevoel dat er meer uit deze prachtige stijl kan worden gehaald, als het script strakker in elkaar zou hebben gezeten. Dat is jammer, want met name het eerste halfuur is zó beklemmend dat het eng wordt (de vergelijking met Lost Highway ligt voor de hand). Naarmate de film vordert, begint het geheel helaas wel een beetje in te zakken - qua plot, bedoel ik, zeker niet qua sfeer. Daarom een wat minder hoge score dan ik helaas gehoopt had, maar toch: een bijzondere film van een bijzondere regisseur.

Een goede Thriller film...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Goed kwaliteit breedbeeld

(geen HD aanwezig)...

Redelijk geluid/muziek

(geen Dolby Digital aanwezig)...

Goeie film waarin een man op zoek is naar de moordenaar van zijn vrouw. Traag maar stijlvol en met veel sfeer gefilmd waardoor er een constante spanning/dreiging voelbaar is. Het plot, en ook het einde, laten zich niet gemakkelijk uitleggen en zijn waarschijnlijk ook op meerdere manieren te interpreteren. Ook al is het verhaal op zich vrij simpel. Maar dit is niet echt storend.

Erg goed.

Vond het begin een beetje sloom, maar gaandeweg wordt het verhaal wel intrigerender.

De scènes in het hotel in Montana zijn erg sfeervol en Turturro geeft een prima performance van een door de dood van zijn vrouw verscheurde man die per se de moordenaar van zijn vrouw wil vinden. Het verhaal laat ruimte tot eigen invulling en interpretatie maar het is duidelijk dat de persoon van Harry Cain ze niet allemaal meer op een rij heeft.

Prima.

Helemaal niet mijn ding deze film.

Saai en zeer zeker niet boeiend.

John Turturro doet het goed, maar da's voor mij dan ook het enige positieve aan deze film.

te zien op:

sundancechanell België

26/05/2013 07h30

27/05/2013 03h45

Het verhaal is wel degelijk ten einde! Heb je er überhaupt wel iets van meegekregen?

Heb gisteren toevallig Rabbits van Lynch gezien en beide films hebben eenzelfde sfeer die versterkt word door de (ambiente) muziek en sounddesign.

Dit was weer eens een Winding Refn die me echt pakte, vooral de sfeer, het spannende wachten op wat er ging gebeuren en wat er eigenlijk aan de hand was (wederom Rabitts ).

Ook een pluspunt is het gebruik van een fantastische warme kleurenpalet met hoofdrol voor de roodtinten.

Ik vraag mezelf nu wel af waarom ik Valhalla Rising, die ik enkele dagen geleden zag, niet zo bijzonder vond. Cinematografisch gezien zijn ze beiden eigenlijk hetzelfde, maar misschien heb ik niets met Vikingen

Grote aanrader voor mensen die eens wat anders willen dan een standaard thriller en zich wat meer willen gaan richten op surrealistische uitstapjes en het audiovisuele aspect van films. Fear X excelleert nergens in, hoewel de soundtrack akelig goed is, maar is wel overal beter dan gemiddeld. Het plot klinkt rechtlijnig, het is de uitwerking die intrigeert. Prachtige vervreemde shots, enigmatische blikken van acteurs en dialogen die niet altijd even goed geplaatst kunnen worden.

Als ik deze film had gezien voordat ik bekend geraakt was met Lynch, Tsukamoto, Boe, Noé etc dan was ik zwaar onder de indruk geweest. Nu is dat net een tikkeltje minder.

Eindelijk ook deze film van Refn kunnen aanschouwen, waardoor ik nu al zijn films heb gezien.

Fear X word dus beschouwt als een flopper van Refn, waardoor hij in de schulden kwam door het verlies, waardoor Refn weer terug naar Denemarken moest om de totaal niet overbodige twee vervolgen van Pusher te maken. Ik vond Fear X toch echt zo verkeerd nog niet. Refn staat bekend om zijn brute geweld of rauwe genadeloze momenten, maar Fear X neemt wat dat betreft toch een flinke gas terug. Ware het niet dat ik deze film nog wel gelukt vond. Deze moest het blijkbaar ook erg van de David Lynch-sfeer hebben. John Turturro zet hier weer een sterke rol neer als warenhuis bewaker Harry Cain, die obsessief bezig is bewakingopnames te bekijken om de moordenaar van zijn vrouw te kunnen vinden. Turturro lijkt, overigens, nu wel al te graag gekozen te worden om een gekwelde personage te spelen, net zoals in Barton Fink. Cain gaat op zoek naar de waarheid over de dood van zijn vrouw en vertrekt naar een slaperig stadje waar hij een mysterieuze politieagent ontmoet. En vanaf dat moment is niks zoals het lijkt.

Fear X weet voor mij, zoals gezegd, toch wel te werken. De lynch-aanvoelende montage en soundtrack (van Brian Eno) en de besneeuwde settings, en een erg onverwachte wending. Die scene met die rode gangen is ook overduidelijk een inspiratiebron geweest voor Only God Forgives.

Prima te doen. Ook zonder bruut geweld wat we van Refn gewend zijn.

4,0*

Na Refns monsterlijke trio Valhalla Rising, Drive en Only God forgives te hebben gezien en herzien (en nogal te hebben gewaardeerd) ben ik achter wat ouder werk van deze enigmatische Deen gegaan.

Bronson deed me tien keer niks, de theatrale aanpak was even bijzonder als volledig naast de roos wat mij betreft.

Fear X was dan een aangenamere ontdekking. Camera, muziek, tempo, alles in dienst van een even serene als beklemmende sfeer.

Sommigen vergelijken Fear X met Lost Highway maar die film vond ik een mindere van Lynch: teveel geschreeuw, te grote overdaad aan... ja, aan wat eigenlijk? Het eindresultaat was me te onbestemd en leidde nergens toe.

Het ingetogen spel van John Turtorro is prachtig. Ik zie de man ook liever in serieuzere rollen (Do the right thing, Quiz show, Rounders...) dan zijn malle, eendimensionale typetjes in de Coenfilms.

Nicolas Winding Refn is een man die de regels en wetten van een genrefilm naar zijn hand zet en die in alle ernst buigt en breekt en vervormt tot een eigen universum. Daarbij schaart hij zich in het rijtje van illustere cineasten als Quentin Tarantino en de eerder genoemde Coen broertjes.

Maar hoewel deze gasten misschien iets meer bekend zijn geworden, ben ik al lang op hun films uitgekeken. Alsof de heren op de een of andere manier toch iets te vaak hetzelfde trucje toepassen. Op mij maken ze in elk geval al lang geen indruk meer.

Refn doet dat nog altijd wel. Hij maakt Kunst met een hoofdletter K zonder ergens dikdoenerig of pretentieus te zijn. Daarvoor werkt hij te geraffineerd en herhaalt hij zichzelf tot op heden nauwelijks.

Liever zet ik hem naast het betere werk van David Lynch. (Toe maar, noem ik die ouwe rot toch nog een keer...)