Summer in February (2013)

Trailer (YouTube)

Veel degelijker dan deze krijg je ze niet. Het ziet er allemaal verzorgd uit, zowel decor als fotografie als acteerwerk, maar dat maakt haast per definitie geen geweldige film. Het verhaal zelf is allemaal niet zo heel spannend, maar het is de doodsaaie uitwerking die de film nekt. Het sleept zich maar voort, gaat van gesprek naar gesprek en mist elke vorm van een fatsoenlijk tempo. Het acteerwerk springt nergens er bovenuit, maar kan je ook moeilijk slecht noemen. Browning is dan wel nog steeds bloedmooi en liefhebbers van de hele Emily Browning komen ook aan hun trekken.

Af en toe zitten er nog mooie plaatjes in en de cameraman weet wel hoe hij het brede formaat moet gebruiken (knap, want velen hebben geen idee), alleen is dat veel te weinig. De muziek zeikt een beetje doorheen de hele film - wat zielloze vioolmuziek schijnt al triest te zijn. En dat is wat de hele film mist. Een ziel. Een stukje passie. Een beetje beleving. Slecht is het allemaal niet, maar kom op, je mag wel een beetje van de betreedde paadjes af. 1,5*.

In het begin denk je dat je in een mix van een softporno productie en een televisiefilm bent beland. Het betreft een eenvoudig, clichématig en over de top melodrama over een driehoeksverhouding, spelend tijdens de eerste wereldoorlog in het pittoreske Cornwell. Absoluut aardig en prettig om naar te kijken maar er is niets nieuws onder de zon. Emily Browning steelt de show en Dominic Cooper en Dan Stevens lijken er niet helemaal met hun hoofd bij te zijn.

Na bovenstaande negatieve recensies was ik eigenlijk aangenaam getroffen. Ben een minderheid kennelijk, want op IMDb krijgt hij ook al geen handen op elkaar. Zo slecht is deze film niet, vond ik. Love story annex driehoeksverhouding die me deed denken aan Ken Russell's Women in Love, al is die veruit superieur. Ook daarin speelt de natuur een grote rol en die is hier overweldigend. Emily Browning is natuurlijk een plaatje, daar kun je de hele film naar kijken, hoef je verder niks meer. Al moet ik zeggen dat ik haar omslag van 'A.J.' naar Gilbert toch niet helemaal geloofwaardig vond. Maar kennelijk betreft het een waar gebeurd verhaal en wilde de regisseur daar niet al te veel concessies aan doen. Maar dan loop je het gevaar dat het of te vlak of te theatraal wordt. Maar verder maar niet al te moeilijk over doen. Heb me geen minuut verveeld en de muziek is prachtig.

Dan kan m'n vader - met wie ik dit zat te kijken gisteravond - wel zeggen dat ik met 27 jaar te jong ben om dit soort films op waarde te kunnen schatten, dat is natuurlijk flauwekul. Ben hier oprecht met de beste bedoelingen aan begonnen, maar na een tijdje kon ik me alleen afvragen wat iemand als Joe Wright hiervan zou hebben gemaakt. Mooie plaatjes, leuk geacteerd, allemaal prima, maar er is niets waardoor de film zich onderscheidt.

2,0*

De film heeft een aparte sfeertje en iets onweerstaanbaar waardoor je bijna dwangmatig blijft kijken. Het verhaal is niet echt opzienbarend en eigenlijk vrij voorspelbaar.