Violette Nozière (1978)

Film is gebaseerd op de geruchtmakende rechtszaak tegen Violette Nozière, een 18-jarige Parisienne die in 1933 haar vader vergiftigde, ter dood werd veroordeeld, en gratie kreeg. Na haar vrijlating trouwde ze met de zoon van een cipier, begon een zaak en kreeg vijf kinderen. Dat mag opmerkelijk heten want Violette leek niet voorbestemd voor een burgerbestaan. Voordat ze achter de tralies belandde, leidde ze een dubbelleven. Overdag was ze een voorbeeldige dochter, ´s nachts troonde ze mannen mee naar haar huurkamertje. Chabrol doet geen poging het gedrag van Nozière te verklaren: hij baseert zich op de processtukken en laat de feiten spreken.

Bron: cinema.nl

Een van de beste films (voor zover ik ze gezien heb natuurlijk) van Chabrol.

Benauwende burgerlijkheid - daar wist hij erg goed raad mee.

Vreemd dat Chabrol zo totaal lijkt weggezakt qua populariteit. Op MM staan op dit moment 52 films van hem. En die 52 films hebben SAMEN nog maar 71 stemmen getrokken.

Nu heeft Chabrol (ook naar eigen zeggen) best veel rommel gemaakt - maar dat kan de verklaring niet zijn. Er zitten toch vast wel tien, vijftien heel sterke films tussen.

Ik neem maar aan dat het gebrek aan belangstelling te maken heeft met het feit dat Frans niet meer in de mode is, en met de slechte verkrijgbaarheid van de films.

Ze komen mondjesmaat in Frankrijk op DVD uit. Alleen verdommen die Fransen in de meeste gevallen om er ondertitels op te zetten

Voorbeeld

ARTE (maandag 1 juni, 0:20 - 2:20)

Weer zo'n juweel van Chabrol, de film was zo typisch Frans, onvoorwaardelijke liefde, mysterie en een film die door de jaren aan kracht heeft gewonnen, was weer heel diep onder de indruk van een film van Chabrol. En natuurlijk Isabelle Huppert, ze kan zo intens cool zijn en toch alle registers van de menselijke emotie laten zien.

Met het overlijden van Chabrol nog een film van hem bekeken. De man, die een beetje de Franse Hitchcock mag genoemd worden, heeft geteld voor de Franse cinema, zij het niet zo echt met deze film. Het is de verfilming van een schokkende fait divers uit de jaren '30, waarin een 18-jarig meisje haar vader en moeder vergiftigt. Chabrol stopt veel inspanningen in het schetsen van een verstikkend kleinburgerlijk milieu met al zijn taboes. Nozière was geobsedeerd door geld, omdat ze dacht dat het haar uitweg was naar een meer beloftevolle toekomst. Ze loog, stal en prostitueerde zich. Als motivatie voor haar misdaad beweerde ze steeds dat haar vader haar als kind misbruikte en dat een mysterieuze monsieur Emile haar biologische vader was . Waarheid of speculaties? Chabrol laat het aan de kijker over en laat het niet achter om enkele subtiele hints te geven (de aanrakingen van de vader... misplaatst of niet?)

Het is een wat lome film, die me veel meer aan een theaterstuk deed denken, maar ondanks zijn houterigheid en ouderwetse look een geslaagd psychologisch portret geeft van een erg onevenwichtig meisje. Het is ook zo'n film waarbij je nu en dan ongemakkelijk over je stoel schuifelt om onverklaarbare redenen. Isabelle Huppert kreeg voor haar rol de prijs voor beste actrice in Cannes. Stéphane Audran, die hier de moeder van Nozière speelt, was ook de vrouw van Chabrol tussen 1964 en 1980.

Een betoverend, objectief (denk ik). gestileerd en artistiek, maar ook zo nu en dan voortploeterend en pretentieus melodrama, in het mooie Parijs van de jaren dertig, dat zich hoofdzakelijk binnenskamers afspeelt. De regisseur is gefocust op detalis en nuances. Een pracht rol van Isabelle Huppert die de fascinerende personage van Violette (combinatie van passiviteit en geweld), die verscheurd wordt door de contrasterende milieu's waarin ze zich bevindt, met overtuiging speelt (specifiek de gelaatsuitdrukkingen). Ook de rest van de cast is sterk.

Prachtige film!!!

Vroeger was ik een echte fan van Claude Chabrol. Dat is in de loop van de jaren met het herzien van de meeste van zijn films een stuk minder geworden. Dat geldt ook voor deze film. Isabelle Huppert zet een mooie rol neer, maar daarmee heb je het eigenlijk wel gehad.

Claude Chabrol zet hier toch wel een wispelturig en ingewikkeld verhaal neer. Pas na driekwart film begrijpt men wat er is gebeurd en nadien is het nog erg langdradig.

Eigenlijk laat Chabrol het aan de kijker over om te oordelen en is het misschiet dat wat het volgen van de film niet zo echt aantrekkelijk maakt ?

Gelukkig zijn er Isabelle Huppert, erg jong en mooi in een moeilijke rol en Stéphane Audran en Jean Carmet beide als in hun rol gegoten.