Safe in Hell (1931)

Prachtige filmtitel! Een filmtitel, script en dit soort scenes die 3 jaar later door de Hays Code censuur voor zeker 3 decennia werden verboden.

PS

Warner is in nov. 2011 met een prijzige DVD-R release gekomen.

Van een tiental films ken ik William Wellman vooral als een regisseur van degelijke drama’s. Deze film over een aan lager wal geraakte jonge vrouw, die een tweede kans met beide handen probeert te grijpen maar uiteindelijk het slachtoffer wordt van haar streven naar onkreukbaarheid, vormt daarop geen uitzondering. Doet net als meer vroege films van Wellman tamelijk ouderwets aan, naar desondanks boeiend genoeg, vooral door het acteerwerk van Dorothy Mackaill.

Ik zag nog niet zoveel films van Wellman alleen Wings, Oxbow Incident, Public Enemy en dan nu deze. Ik zou tot nu toe films als Wings, Oxbow Incident en deze film niet echt 13 in een dozijn willen noemen. Wat vooral opvalt is dat Wellman voor zijn tijd veel gebruikt maakt van zwarte acteurs, als je goed tussen de regels doorleest is the Oxbow incident een aanklacht tegen Lynchmobs in het zuiden, alleen het zwarte karakter is te vertrouwen, heeft enig fatsoen. Ook in Safe from Hell zijn dat de enige karakters die het wel goed voor hebben met de Damsel in distress.

Wings is nog steeds spectaculair Rap meer kijken dus van deze reg.

Verkrijgbaar op DVD in de Warner Archive Collection. Helaas slechte beeldkwaliteit

DVD's van Warner zijn meestal van zeer goede beeldkwaliteit. Maar deze dus niet.

Safe in Hell: Dorothy Mackaill, Donald Cook, Ralf Harolde, John Wray, Victor Varconi, Charles Middleton, Clarence Muse, Noble Johnson, Morgan Wallace, George Marion Sr., Ivan Simpson, Nina Mae McKinney, Gustav von Seyffertitz, Cecil Cunningham, William Wellman, William A. Wellman: Amazon.nl

Een film uit 1931 die een afgevaardigde van het oudste beroep ter wereld centraal zet. En daarbij zonder omwegen of bedekte termen duidelijk maakt waarmee de protagoniste haar geld verdient. Misschien niet opmerkelijk in die filmdagen, maar ik was verbaasd over de openheid. Later bedacht ik dat die openheid waarschijnlijk niet opmerkelijk is omdat de Hays Code (een verzameling regels waaraan een Amerikaanse film moest voldoen op het gebied van zedelijk gedrag) pas in 1934 werd bekrachtigd. Pas daarna traden andere fatsoensregels in werking.
In latere films is het met de openheid stukken minder. Het benoemen van het beroep van prostituee gebeurt veel minder expliciet. In latere films is de prostituee ook vaak de gebeten hond. Zij staat voor een amorele leefwijze en verdient het gestraft te worden. In Safe in Hell is de callgirl echter een heus rond karakter dat niet per se het negatieve stigma van de prostituee, en het amorele leven dat daarbij hoort, met zich draagt.
Ondertussen bedekken mistflarden de haven van New Orleans. Een callgirl krijgt de opdracht om een klant te bezoeken. Na een kleine vier minuten in de film is de klant dood. De callgirl vlucht. Daarna spoedt de film zich naar een idyllisch eiland alwaar de callgirl in een hotel verblijft dat ook wordt bewoond door een trosje hitsige heren. En dat loopt en draait dan vervolgens wat om elkaar heen. De heren met schimmige karakters. De callgirl strijdend om haar geweten zuiver te houden. Heel sfeervol allemaal. Heel spannend is het echter allemaal niet. De film heeft behalve een wat beklemmende sfeer niet veel te bieden. De dialogen zijn niet heel inspirerend en op de personages ben je snel uitgekeken. De film heeft gelukkig een prettig korte speelduur die dit beaamt.