Monsutâzu Kurabu (2011)

Oh, ik kan hier nauwelijks op wachten!!

Oef, die synopsis, kan haast niet beter... Ik kan ook niet wachten!!

edit: Lees net dat de moeder van Ryuhei Matsuda, Miyuki Matsuda hier ook in speelt. Overigens begint de carrière van z'n broer, Shota Matsuda nu ook echt op gang te komen, met o.a. deze en deze (waar ik ook echt niet op kan wachten). Hun vader was ook al zo'n topgozer, wat een familie...

Niet makkelijk te duiden. Zelfs de interessante lezing voorafgaande aan de film was blijkbaar niet toereikend, maar deze film van Toyoda is weer zo uniek, consequent en fascinerend dat ik me toch liet meeslepen. Ritme, setting, poezie, dialoog en perfect gedoseerde beelden van werkelijk prachtige monsters zijn genoeg om zonder bezwaar mee te gaan met deze persoonlijke droomwereld.

Ook hier staat net als in Hanging Garden de uit elkaar vallende familie weer centraal. Maar op een totaal ander niveau.

Ben nu nog meer benieuwd naar zijn andere films, en vooral naar wat Toyoda hierna zal maken.

Hoop echt dat hier wél een EN-friendly versie van komt, erg benieuwd naar deze film.

Ja, hier ook nog een benieuwd persoon!

Zeker goed.

Het minpunt aan deze film vind ik toch wel de paar scènes die roet in het eten gooien door lichtelijke doelloosheid. Dan heb ik het over 2 á 3 scènes met de broer met het lange haar, die wel iets toevoegen inhoudelijk, maar absoluut niet qua vermaak of onderhoud. Beetje saai om het maar zo te zeggen.

En dat is toch jammer, want hier op na, is de film alles behalve saai. De soundtrack is absoluut onderhoudend en redelijk griezelig zo af en toe. Het acteerwerk voldoet. De meeste shots zijn, ondanks het (blijkbare) lage budget, sereen en prachtig. De sfeer is onheilspellend en zeer ondersteunend aan het verhaal. Dit alles zorgt er ook voor dat scènes met bijvoorbeeld het schuimbeest echt griezelig worden. Tijdens sommige langdurige shots in deze horrormodes, voelde ik de sfeer in de zaal grimmiger worden, en de adem van het publiek (inclusief mij) ingehouden worden.

Het perspectief van het hoofdpersonage wordt zo netjes overgebracht dat ik af en toe de neiging had met hem mee te doen. Over het algemeen kwam ik niet overeen met zijn denkwijze, maar toch betrapte ik mezelf erop dat hij meerdere malen gelijk had. Ook tijdens zijn laatste monoloog ontstond er zomaar ineens kippenvel over mijn lijf, omdat ik plotseling 100 % begreep waar hij op doelde, en de clue van ‘le mystère’ zowaar had ontdekt. Dit gekoppeld aan het sublieme eindshot deden mij beseffen wat een megakrachtige film ik net had gezien.

Toch wel erg jammer van die paar saaie scènes. Als deze anders waren, meer passend bij de rest van de consequente stevigheid, had ik misschien wel op de 4,5 misschien wel 5 sterren gedoeld.

Interessant plot, helaas nergens te vinden.

100% eens met maxo922!

Er moet trouwens wel het een en ander worden aangepast in de huidige synopsis zie ik nu; Ryoichi heeft de hut niet gebouwd maar zijn broer Kenta. En, het zijn geen e-mail bommen maar echte bommen via de post.

Fantastisch gefilmd en muzikaal erg sterk onderbouwd met hier en daar een Franse chanson, een Italiaanse opera en zelfs wat glitch. Ontzettend fijne en sfeervolle film die op momenten behoorlijk beklemmend is.

Wat de speelduur betreft, precies goed.

Moeilijk. Enerzijds is de film duidelijk met vakmanschap gemaakt, anderzijds grijpt de film me minder dan andere films van Toyoda. Het was niet zo hypnotiserend, en dat is juist datgene dat me zo trekt in zijn werk.

Desalniettemin prachtig camerawerk, de muziek die klonk was erg sfeervol, al keek ik er wel van op: geen punkgitaren meer? Het was hier denk ik niet zo goed passend geweest. Het verhaal is redelijk intrigerend, de beschouwingen van de hoofdpersoon in combinatie met de omgeving en de muziek maakt het geheel erg poëtisch. Het zou me niet verbazen als een herziening meer oplevert dan de 3,5* die ik nu uitdeel.

Genieten.

Toyoda is helemaal terug en beter dan tevoren wat mij betreft. In het begin leek het even een ode aan Wakamatsu te worden, maar Toyoda heeft duidelijk een ander doel voor ogen. De revolutie staan misschien centraal in het verhaal, maar het is uiteindelijk de motivaties van Ryoichi die het centrale thema bepalen.

Monsters Club ziet er prachtig uit, de soundtrack is perfect afgestemd op de beelden en qua acteerwerk valt er ook weinig tot niks te klagen, behalve dan dat ik Yôsuke Kubozuka iets liever in de hoofdrol gezien had.

Toyoda's beste wat mij betreft. Minder toegankelijk dan z'n oudere werk, maar sfeervoller, krachtiger en eigener. Meer van dit.

4.5* en een uitgebreide review

Na bijna een decennium eindelijk deze film gezien. Ik was ieder jaar wel even op zoek om te kijken of de film ergens te vinden was en geheel per toeval bleek deze vandaag heel toegankelijk te pindakazen.

Wel gek dat mensen het genre alhier nog niet aangepast hebben. Dit is eerder een drama met wat mystery/fantasy invloeden. Vooral als drama maakt het wel met momenten indruk, vooral in de conclusie. De film werd op geen enkel moment echt eng. De slotmonoloog is erg mooi, maar ook niet van het niveau dat me echt omver blies.

Desalniettemin, een mooi drama en met een duur van iets langer dan één uur zeker de moeite waard om eens voor te gaan zitten.

Bijzonder klein drama waar voor mijn gevoel meer had ingezeten. Het idee is interessant, maar het is verder een vrij vlakke vertelling.

3*

Toyoda is bijzonder. Deze is nog wat meer weg uit de mainstream dat het werk wat ik eerder zag (op een na ouder dan deze).. Klein en low-budget en vooral omdat hij dan geen enkel compromis meer hoeft te sluiten. En dit was de eerste film na Toyoda's gevangenisstraf tussen The Hanging Garden en deze. Dit voelt als een film over zelfonderzoek waar je kijk op de maatschappij vandaan komt. En daarmee is de film niet wat het in eerste instantie lijkt. De film is begonnen als een manga uit de jaren '70 midden in de extreem-linkse gewelddadige groepen die je in Japan had. Maar deze film gaat over of zulke extreme politieke idealen een persoonlijke oorsprong hebben en hoe die persoonlijke oorsprong ook een bevrijding kan zijn als je het inziet,

Heel klein en bescheiden en met monsters en met heel fraaie muziek.