Kotoko (2011)

Ik vond Kotoko een erg goede en mooi geacteerde film, dus ik ben het meteen al oneens met het gros hierboven. Nu vond ik Kaidan Horror Classics ook erg mooi (althans de contributies van Tsukamoto en Kore-eda dan) dus ik ben geloof ik nogal snel in de minderheid.

Wel wil ik ingaan op het commentaar dat de film zo lelijk is. Dat kan zo zijn maar dat is volgens mij expres gedaan om het stresslevel van Kotoko uit te beelden, je ziet tenslotte het hele verhaal zoals zij het lijkt te beleven. Als ze rustiger wordt gebeurt dat ook met het camerawerk.

Het is een lastige zit, zeker als je zelf kleine kinderen thuis rond hebt lopen zijn veel scenes niet fijn om naar te kijken, maar zeker dat springerige aan het begin komt bekend voor en dat geldt ook voor het chaotische gevoel van uitputting dat zo'n peuter met zich mee brengt.

Twee dagen na de screening had ik de mazzel om Shinya Tsukamoto te mogen interviewen voor Twitch, en daar kwamen nog wel wat verrassingen boven. Ik had al gehoord dat hoofdrolspeelster/popster Cocco zelf de nodige problemen heeft maar dat ze lijdt aan dezelfde afflictie als Kotoko (zij het in minder erge mate), en dat de film deels is gebaseerd op eigen ervaringen, dat schokte me best.

Verder krijg ik de indruk dat ik een paar mensen in dit forum redelijk goed ken. Klopt dat, Onderhond, Beavis?

hey Ard, welkom op MM!!

wij zijn inderdaad 'bekenden' via Twitch, maar heb je alweer een tijd niet gezien

IFFR is ook gewoon te groot wat dat betreft... en ik ben al heel lang niet meer actief op Twitch...

Dat kan kloppen ja. Wellkom Ard!

Ontregelende film, waarin een flink aantal losse scènes (soms absurd komisch, soms knap gefilmd) meer indruk maken dan het geheel, dat eigenlijk meer bevreemdend dan beklemmend is. 2,5*

op DVD in de UK in oktober

Third Windows brengt nog meer Tsukamoto uit ook en ook nog de laatste films van Sogo Ishii en Sion Sono... zijn weer goed bezig dit jaar!!

Weet je 't zeker (zou mooi zijn)? Zie bij Third WIndow bij deze titel alleen een cinema release datum (dat betekent overigens ook niet dat er geen DVD komt). En ben je ook niet in de war met de Ishii's?? Yuya Ishii (van Sawako Decides) zit er wel bij.

Beavis' bron:

http://twitchfilm.com/news/2012/04/huge-news-from-third-window-films-tetsuo-1-2-kotoko-love-exposure-himizu-blus-coming-new-acquisition.php

Ah ja, ik zit de laatste tijd niet vaak achter mijn PC - op de laptop geen favorieten en daar browse ik alleen wat obligate sites af. Die Ishii is wel wankel als ik het zo lees. En ook daar eerst een theatrical release, of lees ik het verkeerd. Zit wel wat tijd soms tussen (oplopend tot een jaar). Ook een korte Tsukamoto dus, die moet ik geloof ik ook nog zien.

Pre-order op Amazon. Check ook de sectie Frequently Bought Together..

DVD is uit, nog eerder dan er pindakaas van gemaakt is. Apart.

had em gisteren binnen inderdaad, grote aanrader voor degene die em in de bios hebben moeten missen!!

Aha, kan ik hem inderdaad toch nog zien

Vandaag op Bluray gezien. Tour de force maar al met al erg boeiend, verontrustend en aangrijpend.

Beetje in stijl van Vital maar dan nog meer psychologisch.

Gaaf!

Kleine verandering in toon maar het effect is des te groter. Kotoko is een volbloed drama versterkt door typische Tsukamoto weirdness, daarvoor was het toch vooral Tsuka's genrefilms met wat drama elementen.

Visueel intens en vaak gewoon mooi. De soundtrack is niks minder dan indrukwekkend. Dit leidt tot een paar geniale scenes (zoals de kookscene), nog nooit zo uitgevoerd gezien. Subtiel is het inderdaad niet, maar daarom absoluut niet minder intelligent of effectief.

UIteindelijk een mooi en intens drama, knap geacteerd, prachtig uitgevoerd en weer één groot doe-het-zelf project (al krijgt Cocco dan ook voldoende credit). Knappe Tsukamoto alweer.

4.5* en een uitgebreide review

Gisteren Ishii's laatste film gezien, vandaag was de nieuwste van zijn geestverwant Tsukamoto aan de buurt. Ook hier had ik van te voren mijn bedenkingen, met name door enkele zeer negatieve recensies hierboven, maar in tegenstelling tot die van Ishii zijn mijn verwachtingen hier overtroffen. Sterker nog, wat mij betreft Tsukamoto's sterkste film sinds Vital.

Veel klachten gelezen over slecht camerawerk, maar ik heb er niets van gemerkt. Inderdaad, geen steady camera, maar veel handheld werk. Voor mij voelt het echter aan alsof het gewoon klopt, de zooms, de timing, de achtergronden. En verderop in de film toch ook een aantal perfect gestileerde scenes, zoals de treinscene, of de kamer met al het bewegende speelgoed. Werkelijk schitterend, ik kan de klachten dan ook niet echt volgen.

Het volgens sommigen onsubtiele drama kon mij juist wel erg interesseren, ook door de zeer sterke acteerprestaties van de actrice. Met name de uitgebreide zangscene leek ze echt alles te geven, erg mooi. En het mag dan wel een oud trucje zijn om de verwarring tussen wat nu realiteit is en wat niet te gebruiken voor het opwekken van adrenaline bij de kijken, Tsukamoto werkt het bijzonder sterk uit, en het levert een aantal ouderwets hysterische scenes op, bijvoorbeeld de scene van de eerste ontmoeting van met het karakter van Tsukamoto.

Ik heb dus weinig te klagen. 4,5*.

Ik kan helaas het enthousiasme van Black Math niet delen. Net zoals Pieta, de nieuwste film van Kim Ki-duk ervaarde ik ook deze laatste film van Tsukamoto als een grote teleurstelling. Het verhaal, overdrijving ten top, sprak mij totaal niet aan. Ook het camerawerk en het vreselijke geschreeuw plus het gezang van die Kotoko was niet aan mij besteed. Gelukkig herstelde de film zich na het slaapverwekkende eerste uur zich enigszins. De scène van Kotoko in de regen (zie poster) vond ik nog het mooiste. Dat voorkwam dat ik deze film net zoals Pieta met het laagste cijfer (1,0*) afserveerde. Met Tetsuo (1989) vind ik dit de minste film van Tsukamoto. Helaas...maar het zij zo.

2,0*

Godzijdank. Ik dacht even dat ik dat straks zou moeten gaan typen en verdedigen. Zou het wel kunnen hoor, ik zou er een boek over kunnen schrijven zelfs, maar ik wil zodra ik de film af heb gekeken, hier eigenlijk zo min mogelijk woorden aan vuil maken. Gelukkig zag ik eerder vandaag Suicide Circle ...

Blij dat er mensen zijn die mijn aversie tegen huilende babies delen. Of althans, in dit geval.

Strakke en bij momenten indrukwekkend intense film. De kookscene, de eerste ontmoeting met Tsukamoto (waanbeeld), de regendans; stuk voor stuk scenes waarin camerawerk en geluid geweldig samengaan in het uitbeelden van waanzin. De kritiek dat dit een lelijke film zou zijn kan ik dan ook volstrekt niet volgen. Ook Cocco doet het erg goed. Wanneer je haar hijgend, bebloed en met snot over d'r hele smoel uitgesmeerd over de grond ziet kruipen kun je haast niet anders dan concluderen dat ze zich helemaal inleeft in haar rol.

Toch maak ik er voor nu (nog) geen 4* van omdat ik het stuk met Tsukamoto grotendeels wat minder vond. Ik ben dol op absurdisme en zwarte humor, maar in deze film vond ik het noch passend noch geslaagd. Sowieso is het hele middenstuk een stuk minder intens en soms wat aan de flauwe kant. Gelukkig duurde het niet al te lang voordat de film weer op de serieuzere tour ging.

Maar soit, zeker een boeiende ervaring.

Edit: Even opgehoogd, film blijft toch lang nazinderen.

Intens, ademloos zitten kijken naar het fenomenale acteerwerk van Cocco.. De manier van filmen past juist perfect bij het chaotische brein van Cocco, je zit er continu zo dicht op.. Heerlijk!

Degelijk filmpje van Shinya Tsukamoto over een vrouw die behoorlijk het padje af is geraakt.

Schizofreen, borderline? Dat lijkt wel het eerste waar je aan denkt. In het begin wordt er nog weinig weggegeven en heeft de vrouw dubbele opvattingen. In de ene opvatting is men aardig tegen haar en in de andere opvatting lijkt diezelfde persoon haar iets aan te willen doen... of wat ze zelf zou gaan doen.

Kotoko is dan wel niet de beste van Tsukamoto. Na veel van zijn dynamische titels is dit een beetje een voortkrabbelaar, maar mist het wel een beetje de subtiliteit. Zeker als we te maken krijgen met het kind van Kotoko dat bijna de hele film door krijst en schreeuwt. Dan wel een opluchting dat het feit dat ze het kind van het dak heeft gegooid gelukkig maar een visioen is. Maar voor de rest lijken dit soort gebeurtenissen in deze film geuit te worden in momentopnames.

Uiteindelijk komen we er wel achter waarom Kotoko zover is geraakt en is het gegeven om proberen mee te draaien met de buren (en tijdens die familievakantie) wel interessant gevonden. Ook die relatie met die ene buurman waren wel weer van die typische weirde momenten.

Dat wil niet zeggen dat de film niet goed is. Het concept is goed. De sfeer is chaotisch en broeierig, maar toch miste het nogmaals de nodige aansterkers.

3,5*

Sterk aangrijpend portret van een alleenstaande moeder die mentaal volledig in de knoop ligt met zichzelf. Schizofrenie en waanideeën zijn zowat de eerste dingen die in me opkomen. Constant ervaart ze gevaar voor haar kind en hallucineert ze erop los. Het maakt haar stapelgek.

Bij momenten zit de camera erg dicht op de huid welk alleen maar versterkend werkt. Geweldige acteerprestatie van Cocco die veel verder gaat dan alleen maar haar hysterisch geroep. Het sneed bij momenten door merg en been. Hier en daar ook een aantal erg mooie beelden zoals die in de regen, maar ook de hele scène tijdens het koken of wanneer ze letterlijk snottend op de grond vol wanhoop was.

Hier en daar wat bevreemdend al overheerste het dramagedeelte toch bij mij. Sterk!