Un Uomo Chiamato Apocalisse Joe (1970)

Sommigen klagen over de afgezaagdheid van spaghetti's , maar hier is het een OOM die gewroken moet worden en geen vader, een vondst toch ? Bovendien speelt Steffen een variété artiest van professie die Shakespeare op zijn duimpje kent en op zijn karretje Machbet heeft geschreven ipv. Macbeth, wat al helemaal origineel is....

Verder: feilloze revolverheld: check. Steffen die continu wazig voor zich uitkijkt : check. Een goudmijn als erfenis die is geusurpeerd door bad guy : check. Fajardo als de bad guy : check. Bad guy die reusachtige, bebaarde imbeciel als henchman gebruikt : check. Corrupte sherrif in dienst van de bad guy : check. Verplichte comic relief die wordt geleverd door plaatselijke zatlap die ook dokter is en zo mogelijk nog beter schiet dan de held : check. Stadje dat verder amper inwomers lijkt te hebben en zucht onder terreur onverlaten : check. Saloongirl als kuise love interest van de held hier via Paz Pondal : check. Saloonbrawl : check. Held die wordt gefolterd : check. Held wiens activiteiten worden ondersteund door een muzikaal motief per fluit : check. Final showdown tussen goed en kwaad waarin een paar goeden afrekent met een paar honderd baddies incl. gebruik pyrotechniek zodat uiteindelijk de held en de bad guy tegenover elkaar staan en het goede overwint : zou best wel eens kunnen...

Deze spaghetti is zo vernietigend voorspelbaar en afgezaagd- zelfs naar genre begrippen- dattie daardoor hilarisch wordt, geholpen nog door het lage budget en production values die tamelijk afwezig zijn. Soms is het onbedoeld komisch, e.g. de buskruitscène die eerder aan een Franco en Ciccio spoof deed denken, soms ook bedoeld maar dan al minder grappig, e.g. potsenmaker of dramatisch kunstenaar zoals hij zichzelf noemt Joe Clifford die zich verkleedt als oud vrouwtje en andere clownsacts.

Saai is het verre van, de body count neemt hier cartooneske vormen aan en de final showdown duurt hier een half uur ! Een derde van de speelduur dus.

Een typische western uit de tijd van het verval geregisseerd door Savona die we moeilijk een maestro kunnen noemen, en met een cast die ook in de bijrollen louter uit regulars van het genre bestaat.

Het fluitje en de rest van de score werd geleverd door Bruno Nicolai.

Deze slechts voor spaghetti completisten en de diehard Steffen tifosi geschikte film werd in DE uitgebracht met Engelse en Duitse audio, en IT met Engelse en Italiaanse audio maar die laatste heeft dan weer geen anderstalige onderschriften...het is altijd wat.

Ik ben vooral voor de muziek blijven kijken. Voorspelbare film met heel wat vraagtekens omtrent de realiteit. Sommige pistolen blijven kogels afvuren en waar de inwoners zijn als er geschoten wordt mag een worst wezen... Te simpel hoe de revolverheld afrekent met een tegenpartij die maar blijft komen, overacting door heel het act en precies een reclamefilm voor sigaren... Kortom veel kritiek uitgaande van een western-fan. Een waarderingsster voor de muziek en een ster voor mijn doorzettingsvermogen als kijker