Restrepo (2010)

Zeker even goed is de documentaire "Battle for Marjah" (ook door een 'embedded' journalist gefilmd).

Ik heb dat gezien met die Deense soldaten..5 sterren.....indrukwekkend....Ga kijken of dit die Deense doc overtreft...Kan me bijna niet voorstellen..................

Wat een jonge mannen en wat zit deze docu dicht op de huid. Erg heftig om te zien.

Aardige inkijk.

Qua onderwerp is het niet zo héél interessant meer, dit thema is al in alle mogelijke vormen behandeld, echt veel verrassing of ontzetting valt er dus eigenlijk niet te beleven. Al blijft het natuurlijk altijd wel tragisch om zien.

Wat Restrepo dan toch net iets boeiender maakt is dat het allemaal wel érg van dichtbij gefilmd is. Ook zonder ogenschijnlijke censuur, al zal dat uiteindelijk nog wel een beetje tegenvallen. Lijkt me niet dat je compleet vrij een docu als deze kan en mag draaien. Toch voelt het aan alsof iedereen gewoon echt z'n ding aan het doen is, bepaalde uitspraken zijn ook cru genoeg dat je eigenlijk zou verwachten dat ze gecensureerd zouden worden. Dat is gelukkig niet het geval.

Wat jonge gasten met een grote muil die de halve wereld worden overgescheept om te gaan vechten tegen een vijand die ze helemaal niet kennen, in een land welke cultuur hen volledig vreemd is. Dat zoiets nooit echt goed kan aflopen is amper een verrassing, de problemen waar men tegen stuit zijn ook eerder al goed en uitvoerig gedocumenteerd, maar toch blijft deze redelijk intieme docu boeiend van start tot eind.

3.0*

Restrepo doet wat gewoontjes aan, terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling kan zijn. Een platoon jonge Amerikaanse soldaten wordt gevolgd in een godvergeten vallei vol Talibanstrijders. Een kamp wordt door hen opgebouwd en ze proberen vanuit een nieuw opgebouwd kamp (Restrepo genaamd, naar een overleden kameraad van hen) rust te brnegen. Tussen die soldaten zit vrij veel PTSS-materiaal.

Echt heel indrukwekkend worden, wil deze docu niet worden. Daarvoor is het allemaal te kaal en niet alles wordt even duidelijk uitgelegd. Je krijgt wel een aardige sfeerimpressie mee van dat kamp, maar heel vrolijk word je daar niet van. Meest fascinerende vond ik namelijk de scenes met die Hijar bijvoorbeeld en oudere Afghanen die via een tolk met elkaar praatten. De helft van de tijd begrepen ze elkaar compleet niet volgens mij. Wat een wereld van verschil! Je vraagt je dan ook af of het allemaal wel de moeite waard was om in die vallei zo lang militair actief te zijn.

Heftige documentaire met indrukwekkende sfeerbeelden. Vooral de ongepolijste reacties na bijvoorbeeld een van de vuurgevechten, of de reactie van een van de soldaten na het sneuvelen van sergeant Rougle vind ik ontnuchterend eerlijk in die zin. Zelden van zo dicht bij dergelijke emoties en actie gezien. Wat me zelf ook wel pakt is hoe ze te werk gaan tijdens Operatie Rock Avalanche. De spanning is van die koppen af te lezen, hoe stil ze bewegen en de gedempte manier van praten. En dan die schichtige blikken. Dat pakt mij wel.

Enige minpunt is dat het gevoel niet echt overkomt dat ze op de 'gevaarlijkste' plek ter aarde zijn, het Korengalvallei. Het lijkt ze nog allemaal erg gemakkelijk af te gaan.

Cameraman en co-regisseur Tim Hetherington stierf enkele maanden na de release van deze documentaire aan verwondingen opgelopen bij een mortieraanslag in de Libische stad Morata. Hetherington en Sebastian Junger begeven zich letterlijk in de vuurlinie tijdens een aantal bezoeken aan een eenheid van The 173rd Airborne Brigade dat gestationeerd is in de Korengal vallei in het oosten van Afghanistan. Het staat bekend als één van de gevaarlijkste gebieden in Afghanistan vanwege de vele vuurgevechten die daar plaats vinden. Dit eerste deel van een tweeluik (Korengal, het andere deel, verscheen in 2014) toont hoe de soldaten omgaan met de situatie ter plekke - ook tijdens de vuurgevechten - en wisselt dat af met studio-interviews die gefilmd zijn enige tijd na de terugkeer van de overlevende soldaten.

Restrepo geeft een (relatief) realistisch beeld van het leven aan het front in een oorlog die, volgens de soldaten zelf, nauwelijks iets oplevert, alsmede wat voor invloed de vuurgevechten en het gebrek aan vertrouwen in de lokale bewoners hebben op hun geest. De enige manier om écht te begrijpen wat soldaten zoals deze doorstaan is door mee te vechten, maar het zal niet meevallen om een documentaire te maken die zo'n boeiende en indringende poging heeft gedaan.

Behoorlijke docu. Het komt goed naar voren dat oorlog voeren in dit soort landen totaal onzinnig is. Een soort van landje inpikken. En af en toe op pad gaan in een gebied waar de Taliban heerst. En dat moeten de Amerikanen dan bekopen met de dood. Met een lokale bevolking die ook niet weet wie te vertrouwen. Je zult er maar geboren worden. En de rest van je leven moeten wonen.

Uiteindelijk komen al die jonge gasten terug met een enorm trauma. En betalen dus een veel te hoge prijs.

Vreemd was dat een aantal van die stamhoofden met een rood geverfde baard rondliepen. Was dat de nieuwe mode of zo ?

Indrukwekkende docu. Vorig jaar eens gezien. Die scène dat die heli’s een huis platbombarderen en er vervolgens kids zitten, en dan die reactie van die soldaten vervolgens... Dan is er iets goed mis met je. Ja, ik begrijp dat het niet zo simpel is, maar dit zou ik als mens niet kunnen.

Heb het net even opgezocht weer, 40 min voor t einde. Wordt er weer f*cking misselijk van en waanzinnig boos. En ik ben echt heel was gewend.

Zeer realistisch en aangrijpende film, waarin weer eens pijnlijk duidelijk wordt wat voor zinloze aangelegenheid de oorlog in Afghanistan / Irak was. Aanrader voor eenieder die in dit soort onderwerpen geïnteresseerd is.