Scooby-Doo and the Goblin King (2008)

De huidige tegenwoordige Scooby-Doo films zijn weinig verschillend van elkaar. En daardoor vermoed ik dat ze leuk blijven. De vaart, de humor, het is en blijft leuk, zo ook bij deze film.

Ik ben de laatste tijd begonnen met het bekijken van de Scooby Doo films van de laatste jaren. Deze is inmiddels al meer dan 5 jaar oud. Scooby en Shaggy moeten in dit epos de dag weer zien te redden, maar deze keer niet van een boef in een pak.

De makers hebben hun best gedaan om deze Scooby Doo film een Disney tintje te geven. Compleet met een aantal liedjes, een pratend konijn en een cameo van de klokkenluider van de Notre Dame. Afijn, van mij had al die poespas niet gehoeven. Het “Disney’s Haunted House” waardige gejengel van een stel geraamtes hadden ze wat mij betreft achterwege mogen laten.

Ze mikken hier nog duidelijker op een jong kinderen publiek dan in de andere films die ik heb gezien, waardoor het kijkplezier voor de wat oudere kijker er wel wat op achteruit gaat.

Een film die vooral leuk zal zijn voor de jonge kijker, maar voor een door jeugdsentiment gegrepen twintiger heeft deze film niet bijster veel te bieden.

Don't look now, Scooby-Doo but I think we're riding on the Grim Reaper railroad

Het is eigenlijk best vreemd hoe ik ineens zoveel Scooby-Doo films ben aan het kijken. Ik ben altijd wel fan geweest van de hond en zijn kompanen maar een paar jaar geleden had ik er opeens geen zin meer in. Een paar maanden geleden kriebelde het echter en heb ik de films eens terug opnieuw opgepikt. Niet alles is weliswaar even goed maar door de korte speelduur blijven het leuke tussendoortjes. Ik kijk ze tegenwoordig op goed geluk (degene die me het meest aanspraken, zoals die met Kiss of WWE, zijn al gepasseerd) en gisteren was het de beurt aan Scooby-Doo! and the Goblin King.

En zowaar, misschien wel één van de beste films uit de gehele reeks. Ik zou ze allemaal eens moeten oplijsten (en misschien een aantal herzien) maar dit komt wel erg dicht in de buurt van Zombie Island. Sowieso een redelijk unieke Scooby-Doo film naar mijn gevoel doordat er deze keer geen misdaad is die opgelost moet worden. Scooby-Doo en co komen bovendien ook nog in aanraking met echte magische elementen (hoewel dat wel vaker is voorgevallen) maar de strijd met The Amazing Krudsky en de vele mythische wezens is erg leuk. Hier en daar nog wat verwijzingen naar afleveringen uit de serie (veel van de monsters uit de pub komen rechtstreeks uit afleveringen van What's New Scooby-Doo, Scooby-Doo Where Are You, ...) en je krijgt zelfs eventjes Scrappy-Doo te zien! Het gaat weliswaar enkel maar om een knuffel op de kermis (en gelukkig maar aangezien Scrappy een nogal vervelend personage was, ik was vroeger altijd meer fan van Scooby-Dum) maar toch fijn om te spotten.

Toffe cast ook. Je hebt natuurlijk de regulars zoals Frank Welker, Casey Kasem, Mindy Cohn en Grey Griffin/Grey Delisle die verantwoordelijk zijn voor de stemmen van Scooby-Doo en de rest van de Scooby groep maar in 2008 lijkt er precies nog meer budget vrij te zijn geweest om grote namen aan te trekken. Zo verleent Hayden Panettiere haar stem aan Fairy Princess Willow, krijg je de immer geweldige Tim Curry als Goblin King en is Wayne Knight een fijne Krudsky. Zelfs in de weinig belangrijke bijrollen kun je nog Lauren Bacall (!), Wallace Shawn en Jay Leno spotten. De film is daarnaast ook nog een halve musical met een aantal gezongen nummers waarbij Bump in the Night misschien wel het leukste is, maar James Belushi is sowieso altijd wel een goede keuze voor dit soort zaken.

Veruit één van de leukste Scooby-Doo films dus. Ik heb me er in ieder geval danig mee geamuseerd en het is nipt maar ik wil dit toch net niet op hetzelfde niveau als Zombie Island zetten. Die is qua animatie toch nog net wat indrukwekkender, maar Goblin King zou erg hoog in mijn toplijst komen te staan. Toch fijn dat er nog altijd verrassingen in de reeks kunnen zitten, hopelijk gebeurt dat nog eens.

Dikke 3.5*

Ik stond niet echt te popelen om deze op te zetten, maar aangezien ik in mijn Scooby-binge zit, kon ik hem niet missen.

Wederom een heel andere benadering van de gebruikelijke formule en dat is meer dan welkom. De Halloween-setting met echte monsters komt heel natuurlijk en griezelig over. Het zijn vooral Shaggy en Scooby die de dag redden en meestal werkt dat niet voor mij. Ik vind het leuker als de Mystery Gang samenwerkt. Gelukkig worden Shaggy en Scooby geholpen door een bonte verzameling nevenpersonages die ook op hun eigen manier kunnen schitteren. De jazzy muziek liet me met mijn voeten tikken en de dreiging van echte monsters was behoorlijk spannend. Helaas is de animatie nog steeds vrij vlak en de derde akte ontspoort een beetje te veel voor mij.

Ik waardeerde het mysterie dat werd opgezet echt en ik ben benieuwd naar de volgende stap in de franchise.

3*