Chaque Jour A Son Secret (1958)

Zich als een Clouzot thriller vermommend melodrama, waar helaas het melodrama de overhand heeft op de gekende Clouzotiaanse driehoekjes, levensverzekerings en ondode doden thematiek. Misschien niet zo vreemd, want het scenario is gebaseerd op een romannetje van ene Linares, een mevrouw.

Het- gecrasht in de Amazone en spoorloos verwenen maar dankzij hulpvaardige indianen geredde en terug thuis gekeerde vermiste- gegeven doet erg dokter Simon/Arnie achtig aan, de absurditeit wordt er in de loop van de film ook niet minder op. Het scenario is in feite onthutsend zwak. e.g. : Olga-Delorme maakt een ommetje en stuit- o toeval- op de onthulling van een standbeeld dat net wordt opgericht ter nagedachtenis aan haar dooie- of niet- vent, de grote antropoloog André Lezcano. Vervolgens gaat ze er rustig bij zitten, en pas veel later vraagt ze aan haar schoonbroer Xavier- Marais offie misschien weet waar André toch aan gestorven is...

Het antwoord bevredigt haar niet en ze begint al snel vuil spel te vermoeden, en wel van Marais in samenwerking met Fabian Helene, met wie de dierbare overledene wel heel snel hertrouwde. Intussen geniet Helene van de levensverzekeringspremie...wel leuk, een levensverzekeringsmaatschappij die uitkeert zonder bewijs van overlijden, humaan ook.

Om maar aan te geven dat dit meer een soap is of een proto-giallo van het meest absurde soort incl. verrassende twist out of the blue op het eind, waarvan de production values echter wel voldoende zijn evenals de score en de cast, dus een beproeving om uit te zitten was het ook weer niet. Jammer dat het allemaal verspild werd aan een z-film intrige.

We zullen ons nog het meest Fabian in lingerie herinneren, welgeteld 3 seconden en daar moeten we het mee doen.