Arrival (2016)

Language is the foundation of civilization. It is the glue that holds a people together

In het genre 'aliens komen naar de aarde en de mensheid moet onderzoeken of ze slechte bedoelingen hebben' is Arrival niet één van de eerste. Films zoals War of the Worlds of The Day the Earth Stood Still tackelen eenzelfde thema, maar het interessante aan Arrival is dat regisseur Dennis Villeneuve zich meer concentreert op hoe we de taalbarrière tussen ons en de aliens kunnen doorbreken. Waar andere films er meteen van uitgaan dat we elkaar zonder al te veel problemen kunnen verstaan, wijdt Villeneuve er een volledige film aan.

Dit is dan ook een science-fiction geworden die een poging doet om je tot nieuwe inzichten te laten komen en bovendien eentje die zich niet te laat leiden door het zij vs ons verhaal dat met het nodige spierballengerol à la Independence Day moet gebracht worden. Het uiteindelijke begrijpen van elkanders taal verloopt misschien net iets te snel, maar dat neemt niet weg dat er hier een aantal interessante punten worden aangestipt. Dat, en een een wel erg heerlijk sfeerbeeld trouwens. Arrival is van het kaliber dat je droge science-fiction zou kunnen noemen. Stilistisch, sober en zonder al te veel poespas qua ruimteschepen en dergelijke. Villeneuve weet in ieder geval uitstekend hoe hij een ietwat platgetreden thema zoals aliens toch nog enigszins vernieuwend kan brengen en qua design ziet dit er dan ook uitstekend uit, zeker de taal van de Heptapods is gewoon erg tof gedaan. Om het plaatje helemaal af te maken zit er op narratief vlak ook meer achter dan je op het eerste zicht zou denken. De verwachtingen voor Villeneuve's Blade Runner sequel zijn nog wat groter geworden in ieder geval.

We wisten al uit American Hustle dat Jeremy Renner en Amy Adams een goede match zijn op het scherm en beiden spelen hun rol dan ook zonder al teveel problemen, al voelt Renner wel een beetje onderbelicht aan in het geheel. De focus is toch vooral op Adams te komen liggen en die overtuigt over de gehele lijn. Forest Whitaker daarentegen loopt er een beetje verloren bij. Toch ook nog een vermelding maken van de soundtrack. De IJslandse componist Jóhann Jóhannsson neemt de volledige soundtrack voor zijn rekening, met een beetje hulp van Max Richter via diens On the Nature of Daylight, en hoewel het geen soundtrack is die ik gewoon eender wanneer zou opzetten, voelt het hier perfect complementair met de beelden van Villeneuve aan. Het is dan ook niet de eerste keer dat de twee samenwerken (Sicario en Prisoners was ook al van hun hand) en er lijkt ook geen sleet op de samenwerking te zitten aangezien Jóhannsson ook bij Blade Runner betrokken is.

Moet geleden zijn van Another Earth dat ik nog zo onder de indruk was van het thema van een science-fiction film. Het is het soort van film waar je voor in de stemming moet zijn, want als je hier de volgende luchtige Star Wars/Star Trek/Independence Day/War of the Worlds/et cetera verwacht, dan kom je bedrogen uit. Villeneuve levert echter een film af die nog lange tijd blijft nazinderen en ik zie hier in de toekomst nog wel een verhoging qua score komen.

4*

Tegenvallende film. Had er meer van verwacht. Erg verwarrend allemaal met flashbacks. Ik had denk ik een spannende SF-film verwacht, maar het was meer een drama. En die Forest Whitaker met ze luie oog was weer eens rete irritant.

Ik hou op zich wel van dit soort films, hoewel ik zodra er tijdreizen of ander gekloot met chronologie aan te pas komt snel het spoor bijster ben. Wij als mensheid kunnen nu eenmaal tijd alleen maar lineair begrijpen, dus elke poging anderszins wordt sowieso een lastig verhaal. Voor mij in ieder geval. In dat opzicht dus best een teleurstelling dat dat de clou blijkt te zijn, want de film weet nooit echt heel duidelijk te maken wat nou het uiteindelijke voordeel of de dagelijkse praktijk is van die non-lineaire tijd. Zoals het er nu uitzag was het maar een rommelig en verwarrend geheel, niet iets waar je per se op zich te wachten in je dagelijkse bestaan. De bestrijding van een of andere ziekte komt slechts in een bijzin even aan de orde, maar meer wordt daar niet over uit de doeken gedaan.

Alles ervoor, met het leren begrijpen van de taal en het schrift van de heptapods was interessant en boeiend, hoewel ik altijd moeite heb met het idee van benaderen van aliens vanuit ons eigen referentiekader. We kunnen dan wel met een bordje met tekens voor ze gaan staan, maar wie zegt dat ze dat in godsnaam als zodanig interpreteren, laat staan dat ze antwoord geven, en dat dat antwoord voor ons te ontcijferen is. Hoe dan ook, in de film lijkt het te lukken, en daar moeten we dan maar in meegaan.

Stof tot nadenken dus, en een film als deze levert meestal meer vragen op dan het beantwoordt, maar los daarvan wel een film die verzorgd en mooi gemaakt is met een goede suspense. Alles ziet er prima en soms prachtig uit, en heeft (voor mij althans) wel een zekere originaliteit over zich, zeker dat met die geschreven tekens.
Vond ook de reactie op zo'n alieninvasie op wereldniveau wel realistisch gedaan. Er zitten wat teveel expres domme en tegenwerkende personages (en acties) in, maar dat is voor het vooruitbrengen van de film op zich wel weer te begrijpen.

Fijne film, die vrijwel geen actievertoon nodig heeft omdat het alleen leunt op de theorie, sfeer en suspense, maar die helaas voor mij wel een wat te abstracte clou heeft.

3,75*

Hwt verhaal van Ted Chiang is toch flink wat opgeleukt voor de film maar ook is vrijwel alles daaruit intact gebleven en mooi visueel uitgewerkt. Maar het miltaire wereldreddende plot...de spaceship en bezoeken daaraan en aan de wezens...fantasie van de scriptschrijver, niet Chiang. Geniale schrijver trouwens.

Wat betreft films over alien encounters vond ik Close Encounters of the Third Kind tot nu toe de meest bedachtzame film als het gaat om 'first contact' met een buitenaards ras. Geen over-the-top, tongue-in-cheek actiespektakels zoals Independence Day of Mars Attacks, maar een film waarbij taal en de barrière tussen mensen en aliens centraal staat. Zo'n invalshoek vind ik net even iets interessanter dan simpele alien-invasies met oorlogsretoriek en een hoop explosies.

Arrival heeft ongeveer diezelfde insteek, al wordt de ontmoeting met de aliens en het leren van hun taal en doel verder uitgewerkt en verwoven met het persoonlijke leven van de hoofdpersoon Louise.
Het lineaire aspect van tijd wordt in deze film flink op de kop gezet en hoewel dat gegeven interessant is uitgewerkt, roept het meer vragen op dan dat het beantwoordt. Vragen die ongetwijfeld leuk discussievoer opleveren, maar die ik op dit moment nog niet helemaal kan bevatten.
Maar dat hoeft ook niet per se. Het was -uitzonderingen daargelaten- een fijne film om te zien. Het ziet er visueel prachtig uit en ook de spannende muziek werkt goed; het creëert een onheilspellende sfeer die ik wel kan waarderen.

Toch vind ik de film hier en daar matig uitgewerkt. De manier waarop militairen en andere hooggeplaatste leidinggevenden communiceren met Louise en Ian vond ik soms wanstaltig slecht geschreven. Een bepaalde mate van suspension of disbelief is natuurlijk nodig, maar deze werd door soms idiote dialogen en acties behoorlijk op de proef gesteld. Moet ik nu echt geloven dat wanneer ze een taal/communicatie-expert recruteren om de taalbarrière te beslechten, haar professionaliteit door dezelfde officieren meteen al ter discussie wordt gesteld en ze wegens politieke spelletjes wordt tegengewerkt? Dat een paar soldaten doelbewust chaos veroorzaken door explosieven in de alien vessel te plaatsen? Of dat een enkele dwarse leidinggevende de autoriteit heeft om de communicatie met andere landen te verbreken zonder tussenkomst van de president? In een film die zichzelf serieus neemt en tracht om zo realistisch mogelijk een militaire operatie neer te zetten, verwacht ik wel dat het tot in de puntjes is uitgewerkt.

Geen perfecte film dus, maar qua sfeer en vertelling zeker één van de interessantere alien encounter films.

Te traag, te vaag.. en de ontknoping werd er in een paar minuten doorheen gejaagd. Sfeer was wel goed.

Gisteren op DVD gezien. Erg mooi gegeven, ben het eens met het citaat uit Louises boek dat 'beschaving' begint met 'taal'. Villeneuve laat ook duidelijk zien dat een vrouw veel meer gevoel heeft wat betreft de juiste manier van communiceren dan al haar mannelijke collega's, met hun voorspelbare, achterdochtige testosteronreacties tot gevolg. Ook geweldig om te merken hoe de opmerking van de heptapod "Louise can see the future" (zag 'm met Engelse ondertiteling) pas na enige tijd tot me doordrong, waardoor het einde in één klap het hele verhaal op z'n kop zette. (letterlijk èn figuurlijk) Deze ga ik snel nog eens bekijken!

Boeiende film. Het bewijs dat je ook nog blockbusters kan maken, zonder sequels of verder zetten van franchises. De film moet het vooral hebben van de sfeer, gecreëerd door regisseur Denis Villeneuve met een passende cinematografie en muziek. Er wordt gewerkt met suggestie en de film neemt tijd om spanning op te bouwen. Daar tegen zie je dan weer die ergerlijke cliché Amerikanisering die de baas denken te zijn van de wereld en alles met geweld op lossen. Ook het semi-subplot (dat gaandeweg toch wat op zijn plaats valt) had niet gemoeten.

Amy Adams had een op z'n minst een Oscarnominatie moeten krijgen voor deze rol, maar werd schandelijk over het hoofd gezien. Renner speelt volop in de schaduw, Whitaker op automatische piloot. Gelukkig draait het vooral rond Adams.

Topfilm met hier en daar wat mankementen, maar ik hoop nog meer blockbusters van dit niveau te zien. Het geeft weer hoop in de filmtoekomst.

Deze science-fiction film eens bekeken en was wel een aangename verrassing. Geen typische alien invasie film en dus eens iets anders.

De cast deed het prima en visueel zat het ook snor.

Ondanks de iets langere speelduur weet de film toch te boeien van begin tot einde. Toch wel een aanrader.

En een plekje doorgestegen in m'n top 10 na de vierde kijkbeurt. Wat blijft dit toch ongelooflijk mooi...

Prachtige film en muziek zo hoort SF te zijn.

Wat een fantastisch mooie film is dit zeg. Vrijwel ademloos zitten kijken.

Ik kan het originele verhaal van Ted Chiang, net als zn andere vwrhalen, van harte aanbevelen. Vallen heel wat zulke geweldige films uit te peuren.

Gisteren Arrival voor de tweede keer gezien. In de eerste plaats een aparte SF-film die een tegenpool is van genres als Independence Day en War of the worlds. Arrival is soberder, intelligenter en beter uitgewerkt dan deze blockbusters.
De aliens zijn anders dan anders, geen klassieke Roswelltoestanden of agressieve oorlogszuchtige wezens, neen, integendeel zelfs. Over hun vorm kan gediscussieerd worden, maar dit is op zich niet zo heel belangrijk voor de film. Mij spraken ze alvast niet aan, maar ze stoorden me ook niet. Ook de zwevende cashewnoten (vooral als ze verticaal zweefden) waren eveneens apart en leken niet op de klassieke ruimteschepen. Geen spectaculaire geavanceerde ruimteschepen dus voor Villeneuve die zijn eigengereide weg inslaat.

Wat me het meest opviel bij deze film, en laten we onmiddellijk bij de sterke punten komen, was de ongelooflijke sfeerschepping die Villeneuve bovenhaalt. Vooral het eerste uur heeft de film iets mysterieus, iets magisch. Jammer genoeg haalt de film dit niet meer in het laatste uur. Mijn aandacht verslapte alvast (ook bij de tweede keer). De bijhorende soundtrack en dito geluidseffecten waren zeer passend en versterkten de film optimaal. Ook technisch en camerabewerking vond ik zeer sterk (bvb toen Louise werd opgehaald door de heli, op zich onbeduidend en irrelevant, maar het viel me op).

Amy Adams zet alvast een zeer sterke rol neer. Een nominatie als beste actrice bij de Oscars was misschien verdiend geweest. Ze won onlangs alvast de American Cinematheque Award, ook niet slecht. Renner vond ik niets speciaals en ook Whitaker zag ik het al beter doen.

Het verhaal vond ik deels boeiend. Uiteraard fascineerde de linguïstische insteek me wel evenals het fenomeen dat elk individu omwille van taal- en culturele verschillen de buitenstaander anders interpreteert. Om elkaar te leren kennen, moet je dus starten met het leren kennen van taal en cultuur (de naam van deze theorie ontsnapt me nu even). In de film gaat dit over aliens, maar je kan dit ook gerust doortrekken naar hedendaagse situaties zoals de moslimgemeenschap, armen, ... of vrouwen (???) Taal kan dus ook ruimer geïnterpreteerd worden dan louter taalkunde.

Daarnaast heb je het aspect van die flash-forwards. Interessant, maar voor mij niet zo goed uitgewerkt. Beetje melodramatisch en geromantiseerd, vooral het einde dan. Dit hoefde voor mij dan minder. Dat de heptapods met hun bezoek beoogden om te voorkomen wat hen na 3000 jaar zou overkomen, leek me wel een zeer interessant gegeven. Jammer dat dit te weinig is uitgewerkt. Wat me verder stoorde was het geromantiseerde beeld van de Amerikanen die alwetend de vrede prediken terwijl andere naties met China op kop als oorlogszuchtige bad guys worden afgeschilderd.

Al bij al leuk filmpje, 3,5* of 4,0* maakt op zich niet zoveel uit. Zeker niet voor iedereen weggelegd, maar Villeneuve bewees nog maar eens een erg goede film geproduceerd te hebben.

Wat ik mij afvraag: wat heb je eraan dat je in de toekomst kunt kijken als je diezelfde toekomst niet mag beïnvloeden? Want ze neemt alsnog een kind - in de wetenschap dat haar dochter overlijdt aan kanker.

Mag niet? Ze mag, kan en doet het maar kiest, vanuit verworven inzicht, ook het leed van het leven gewoon zn beloop te laten, voor de waarde ervan.

Goed verhaal? Misschien...

Maar als het zo saai is... dan hoeft het voor mij ook niet.

Vond het een beetje een tegenvaller deze film. Ten eerste: Wat is deze film ongelofelijk donker geschoten. Je ziet haast niets en dan heb ik een scherm van 65 inch en een Ultra HD 4K Blu Ray speler met dezelfde specificaties Blu Ray. Zwart blijft wel mooi zwart dan, maar om daar zo'n demo van te krijgen en dat voor ruim 30 Euro.... Mwaaah..... Het verhaal pakte me niet volledig, maar slecht vond ik het ook weer niet. Ik vond het een beetje "wil-ik-zal-ik"-verhaal; net wel en net niet. Acteerwerk is prima in orde, muziek is subtiel aanwezig, camerawerk heerlijk rustig. Al met al geen slechte film, maar niet de topper die ik verwacht had. 3,5 *

De Amerikanen waren nota bene de eerste die aanvielen!

Wat is ze toch een topper, Amy Adams!! Na American Hustle (2013) - MovieMeter.nl kon Amy bij mij helemaal niet meer stuk en zo denk ik er na Arrival nog steeds over. Prima acteerprestatie die uitstijgt boven de andere grote namen (Forest Whitaker en Jeremy Renner). Mooi onrealistisch drama met de nodige spanning dat realistisch wordt gebracht. Chronologie en gebeurtenissen lopen mooi door elkaar en pas op het eind wordt duidelijk wat daarvan het doel is. Punt voor Villeneuve!

De film wist mij te pakken en de boodschap eveneens. Toch snap ik dat dit niet voor iedereen zal gelden...

Redelijk goeie filosofische SF.

Minpuntje: toch weer wat van dat Amerikaanse chauvinisme: gelukkig kunnen zij de wereld toch weer redden van de ondergang door die onbetrouwbare Russen en Chinezen in toom te houden. Met een beetje lef hadden de schrijver en de regisseur dat eens een keertje omgedraaid om die mythe eens behoorlijk te doorprikken.

Voor de rest wel een redelijk mooi verhaal.

Een beetje Tree of life meets Close Encountrers.

Henry Spencer, als het falen van één land al in beeld wordt gebracht, is het wel dat van Amerika. De enigen die redding brengen zijn de aliens, door de mensheid een bepaald inzicht te verschaffen, waardoor ze over hun eigen gebrekkige denkbeelden heen kunnen stappen. Dat dat inzicht dan als eerst door een Amerikaanse wordt begrepen - die nota bene verguisd wordt door de andere Amerikanen - is na het voorgaande nauwelijks chauvinistisch meer te noemen. Villeneuve is er de regisseur ook helemaal niet naar, toch?

Oja, gebruik spoilers.

Op het einde, toen ze de mensheid aan het redden was, voor zover er sprake is van redden (wereld vergaan? dat is nergens uit op te maken en is ook niet de kern van de film), werd ze bijna doodgeschoten door hooggeplaatste en gezaghebbende landgenoten. En als gevolg van haar handelingen is die Chinese generaal überhaupt in staat tot het uiten van die oprechte dankbetuiging. En paranoïde Russen en Chinezen? De Amerikanen hebben een bom laten ontploffen in zo'n schip..

Ben een beetje teleurgesteld in deze film, had er veel meer van verwacht.

Niets aan te merken op de acteerprestaties en ook de beelden zijn mooi.

Maar het verhaal was me iets te zwak, al zit er duidelijk een boodschap in.

Toch wel eens leuk om te zien, maar het had wel iets korter gemogen !!